Από τις εκδόσεις Μεταίχμιο κυκλοφορεί το βιβλίο του Σωτήρη Ριζά “Κωνσταντίνος Καραμανλής: Η Ελλάδα από τον Εμφύλιο στη Μεταπολίτευση”

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής κυριάρχησε στην ελληνική πολιτική από το 1955 έως το 1985. Στη διάρκεια αυτής της τριακονταετίας έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο σε δύο περιόδους.

Στην πρώτη, από το 1955 έως το 1963, προώθησε μια διαδικασία οικονομικής ανάπτυξης που απoτέλεσε το θεμέλιο του κοινωνικού και πολιτικού μετασχηματισμού της Ελλάδας. Η χώρα έπαψε να είναι μια παραδοσιακή κοινωνία και εισήλθε στην εποχή της νεωτερικότητας και της ευημερίας.

Στη δεύτερη περίοδο διακυβέρνησης, από το 1974 έως το 1980, ο μακεδόνας πολιτικός έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στο πεδίο των θεσμών και του τρόπου άσκησης της πολιτικής, εκκαθάρισε την κληρονομιά του Εμφυλίου, παγίωσε τη Δημοκρατία της Μεταπολίτευσης και οδήγησε την Ελλάδα στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα.

Από τις απαρχές της σταδιοδρομίας του ως τη Μεταπολίτευση και τις δύο θητείες στην προεδρία της Δημοκρατίας, ο ιστορικός Σωτήρης Ριζάς σκιαγραφεί την πολιτική κληρονομιά του Κωνσταντίνου Καραμανλή, μιας πολιτικής και ιστορικής οντότητας που υπερβαίνει το σύνηθες μέτρο του διακεκριμένου πολιτικού.

 

 

Ξεφυλλίστε τις πρώτες σελίδες του βιβλίου ΕΔΩ.

 

«Ο Καραμανλής αναμφίβολα επέδρασε ασυνήθιστα στην πορεία της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Σημαντικοί πολιτικοί πριν απ’ αυτόν, όπως ο Καποδίστριας, ο Τρικούπης ή ο Βενιζέλος, ιστορικών διαστάσεων προσωπικότητες, οραματίστηκαν και σχεδίασαν, όπως και ο Καραμανλής, μια Ελλάδα που θα ανήκε στη χορεία των αναπτυγμένων ευρωπαϊκών κρατών. Εντούτοις η κληρονομιά του τελευταίου υπήρξε πιο ανθεκτική στον χρόνο. Δύο παράγοντες διαφοροποιούν το αποτέλεσμα και τη διάρκεια της κληρονομιάς. Ο ένας αφορά την ένταση της διαμάχης γύρω από τους πολιτικούς αυτούς, στοιχείο που συνέβαλε στην αποδόμηση του έργου τους. Όσο πολιτικό ταλέντο και αισθητήριο κι αν διέθεταν αυτοί οι κορυφαίοι  έλληνες πολιτικοί, το έργο τους δεν διέφυγε τις συνέπειες της οξύτατης πολιτικής διαμάχης. Ο Καραμανλής, αποχωρώντας από την προεδρία της Δημοκρατίας το 1985, δεν είχε παρόμοια τύχη. Αν και η απόφαση του ΠΑΣΟΚ να μην προτείνει την επανεκλογή του ενείχε ασφαλώς και μια ισχυρή δόση αποδοκιμασίας, εντούτοις η αποχώρησή του δεν είχε το νόημα της πλήρους αποδοκιμασίας και της κατακρήμνισης των όσων είχε συνεισφέρει, πράγμα το οποίο εξηγείται πιθανότατα από έναν δεύτερο παράγοντα, και αυτός δεν είναι άλλος από τον ευρωπαϊκό: την ένταξη στην Ευρωπαϊκή Κοινότητα».
απόσπασμα από το βιβλίο