Το The Look.Gr προτείνει γι’ αυτο το Σ/Κ το βιβλίο της Μαρίας Μήτσορα “Με λένε λέξη” που κυκλοφόρησε το 2006 στη σειρα: Η κουζίνα του συγγραφέα, από τις εκδόσεις Πατάκη.
“Δεν θυμάμαι να αισθάνομαι σαν παιδί, περισσότερο σαν κουρελάκι, από μετάξι ή βελούδο, που πιάστηκε για λίγο στ’ αγκάθια της Γης. Κι όπου να ‘ναι θα το πάρουν οι άνεμοι του χρόνου. Καμιά φορά, μου φαίνονται ότι ο δικός μου Θεός ήταν ένας τρελός γεωμέτρης, που σχημάτιζε με το δάχτυλο, πάνω στην κόκκινη άμμο του πλανήτη του, μια μυστική καταδίκη. Μέσα στη σπηλιά του έκαιγαν μυρωδικά μπροστά σε μια καταραμένη εξίσωση”
Οι ήρωες της Μαρίας Μήτσορα συνήθως λογοδοτούν στη γεωμετρία του Τυχαίου, στη μεταφυσική του Τίποτα, στην ποίηση του Λαχταρώ. Ο αφηγηματικός λόγος συχνά μπαίνει σε υπερρεαλιστικά μονοπάτια με μια υποδόρια ποιητική συνοδεία που ενέχει θαυμασμό και κυρίως λογοτεχνική ευρηματικότητα. Ο σαγηνευτικός της λόγος είναι αυτός που κερδίζει αμέσως τον αναγνώστη σε συνδυασμό με την παροχή εικόνων/σκηνικών ζωής.
Τα πουλιά από τότε τα φοβούμαι. Διαισθάνομαι ότι διαγράφουν με τις τροχιές τους, σπανίως ευφρόσυνες, συνήθως δυσοίωνες, παραγράφους από ιστορίες. Ναι! Τα ζηλεύω για την πτήση τους, τα φοβούμαι για την πτώση τους, για την άπειρη γνώση που χωράει μέσα στο κουκούτσι μυαλού τους. Και αφορά την δική μας επίγεια διαδρομή. Αν τύχει να μπουν στα σπίτια μας, χτυπιούνται στους τοίχους τρελαμένα, προσπαθώντας να εφεύρουν παράθυρα. Καμιά φορά, πετώντας πάνω από τα κεφάλια μας, ξαφνικά σταματάνε κι αιωρούνται. Τότε μας στέλνουν μηνύματα. Χαιρετίσματα από ψυχές, ή στήνουν εναέριες παγίδες για τη σκέψη μας, ή απλά μας κοροϊδεύουν – που – πετάει – πετάει – το μυαλό μέσα στο κλουβί του σώματός του.
Το βιβλίο “Με λένε λέξη” είναι μια παραβατική μυθιστορηματική αυτοβιογραφία. Η Μήτσορα περιφέρεται εντός κι εκτός σελίδας “με ένα ανικανοποίητο αίσθημα αποχαιρετισμού ερώτων, ταξιδιών, ιστοριών”. Έχει ένα μοναδικό χάρισμα γραψίματος που σε καλεί προς το άγνωστο που μπορεί να ενέχει την άγρια φαντασία. Άλλωστε όπως λέει κι η ίδια:
Το καινούριο υπάρχει πια μόνο στην επιστήμη, σε αυτό τον τομέα έχουν βρεθεί πράγματα που έχουν ξεπεράσει αυτά που εγώ διάβαζα ως επιστημονική φαντασία. Στη λογοτεχνία ίσως δεν έχει τόση σημασία το καινούριο.
Το βιβλίο συνοδεύεται κι από ένα πλούσιο φωτογραφικό υλικό προσωπικών της στιγμών.
“Ο γραμμικός χρόνος στον οποίο ζούμε είναι μια “βιτρίνα” της απλουστευτικής λειτουργίας του νου”
Καλό Σαββατοκύριακο!
Το βιβλίο “Με λένε Λέξη” της Μαρίας Μήτσορα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πατάκη
Λιγα βιογραφικά για τη συγγραφέα
Η Μαρία Μήτσορα γεννήθηκε το 1945 στην Αθήνα. Σπούδασε κοινωνιολογία στο Παρίσι (Σορβόννη και Vincennes), όπου κατέθεσε μια εργασία της πάνω στη δυναμική των μικρών ομάδων. Έχει ταξιδέψει από τον Πολικό Κύκλο έως την Αϊτή, από το Πεκίνο έως τη Νικαράγουα των Σαντινίστας, τον Ορινόκο και τη Σάντα Φε ντε Μπογκοτά. Έχει εκδώσει τις συλλογές διηγημάτων “Άννα, να ένα άλλο” (Άκμων, 1978, β’ έκδ. Πατάκης, 2007), “Από τη μέση και κάτω” (Πατάκης, 2014) και τα μυθιστορήματα “Σκόρπια δύναμη” (Οδυσσέας, 1982), “Περίληψη του κόσμου” (Κέδρος, 1985), “Ο ήλιος δύω” (Οδυσσέας, 1996), “Καλός καιρός/μετακίνηση” (Πατάκης, 2005), καθώς και το αυτοβιογραφικό αφήγημα “Με λένε λέξη” (Πατάκης/σειρά “Η κουζίνα του συγγραφέα”, 2008), “Από τη μέση και κάτω” (Πατάκης, 2014) . Διηγήματά της και ταξιδιωτικά της κείμενα έχουν δημοσιευτεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
