Οι εραστές της σοκολάτας είναι άνθρωποι δικοί μας, ο διπλανός μας, ο εαυτός μας που κρύβουν μυστικά και αγωνίες προσπαθώντας να επουλώσουν το παρελθόν, γλυκαίνοντας το παρόν για να κερδίσουν το μέλλον.

 

«Η αγάπη όμως χτίζεται με υποσχέσεις που κρατιούνται και με όνειρα που παλεύονται. Με υπομονές και μοίρασμα, με κατανόηση, με φροντίδα και με πολύ έγνοια».

Σελ 24

 

Μια ιδιοκτήτρια κομμωτηρίου και τρεις ανύπανδρες κομμώτριες, πελάτισσες που η καθεμιά τους κάτω από την επιφανή ευτυχίας της κρύβει το αίσθημα της  λύπης, ένας ιδιόμορφος άντρας μεγαλωμένος μέσα στην γονεϊκή άρνηση και τρεις όμορφοι άντρες διαφορετικοί μεταξύ τους, αλλά που υπηρετούν «γευστικά» το άθλημα του ζιγκολό, αποτελούν τον καμβά των προσώπων του μυθιστορήματος.

 

Διαβάζοντας το βιβλίο έρχεται στο μυαλό μια ρήση του Μίμνερμου «Τις δε βίος, τι δε τερπνόν άτερ Χρυσής Αφροδίτης;», δηλαδή «τι είναι η ζωή, τι ωραίο υπάρχει εκτός από τη χρυσή Αφροδίτη», εννοώντας τον έρωτα. Έτσι κι οι ήρωες μέσα από σοκολατοαπολαύσεις που συνεπαίρνουν τον ουρανίσκο του αναγνώστη, γεύονται τον έρωτα σε όλες του τις εκφάνσεις του.

 

Με μια δημιουργική και νοσταλγική εκφραστικότητα οι συγγραφείς του βιβλίου μέσα από τις προσωπογραφίες που φτιάχνουν, εξομολογούνται και στροβιλίζονται στο παιχνίδι της ζωής, δημιουργώντας όπως είπαμε ανθρώπους της διπλανής πόρτας, που όμως επιζητούν το χάδι, το άγγιγμα, το χαμόγελο που θα απαλύνει τους ενδόμυχους ψυχικούς τους πόνους.

 

«Και τώρα είμαι μόνος. Θέλω να αγγίξω και να με αγγίξουν. Δεν μιλώ για ερωτικά αγγίγματα. Τόσο φοβερό είναι αυτό που ζητώ; Λαχταρώ να αισθανθώ το χάδι.»

Σελ. 37

 

Ποια όμως είναι τα κίνητρα των πράξεων τους; Η αποκατάσταση του παρελθόντος; Οι ήρωες επινοούν ένα ιδιότυπο παρόν και καλούν τον αναγνώστη να οικειοποιηθεί το παρελθόν τους και μέσω αυτού την αποδοχή τους.  

 

«Η υπέρταση έκσταση έρχεται όμως όταν οι περιορισμοί αμβλύνονται και ο άνεμος της περιπέτειας αρχίζει να φυσά.  Την πήρε αγκαλιά κι εκείνη έβαλε τα κλάματα. Για όλα! Για τα χρόνια που πέρασαν έρημα, για τη ζωή που δεν ήταν ζωή, χωρίς εκείνον, για το λάθος που το ένιωθε όλο δικό της, για τη χαμένη ευτυχία τους, για τις αναμνήσεις που δεν θα είχαν».

Σελ.212

 

Μέσα από αυτό το κολάζ προσώπων και γεγονότων που διατρέχουν το χρόνο, οι συγγραφείς αναδεικνύουν με τον μοναδικό τους τρόπο το σημαντικό και το αληθινό, το διαχρονικό και το εφήμερο. Η γοητεία του ψέματος, η ανθρώπινη ματαιοδοξία κι οι λάθος αποφάσεις μπλέκονται γλυκά στο κουβάρι της μοίρας και στον αγώνα για την  αναμέτρηση με τη λήθη του παρελθόντος.

Πυκνό κι αριστουργηματικό είναι το υλικό, με απλότητα στο λόγο και ρέει  μέσα από την  προσπάθεια να αιχμαλωτίσει την εφημερότητα του παρόντος στην κιβωτό της μνήμης.

 

«Ο καθένας κάνει τις επιλογές του με ελεύθερη βούληση. Γι αυτό ο Θεός μας έδωσε την ελευθερία. Για να τη χρησιμοποιούμε όπως εμείς επιθυμούμε. Δεν θα σε επιπλήξω που διάλεξες τον πληρωμένο έρωτα. Ένας θνητός με αμαρτίες είμαι όπως κι εσύ».

Σελ. 157

 

Τελικά το ερώτημα επιστρέφει: ποιοι είναι οι Εραστές της σοκολάτας; Είναι άνθρωποι που σας καλούν να τους ανακαλύψετε και να ξεδιπλώσετε το  μυστηριώδες πέπλο που ηθελημένα κρατούν. Μέσα από τη σοκολατένια τους επικάλυψη θα σας μαγνητίσουν, ίσως σας εξαπατήσουν, οι γητευτές της σοκολάτας όμως  σίγουρα θα σας αποζημιώσουν.

 Ένα απολαυστικό βιβλίο που ανοίγει ένα διάλογο με τα όρια της ανθρώπινης ηθικής και την αναμέτρηση της μπροστά στις μεγάλες στιγμές φόβου.

 

Το συλλογικό μυθιστόρημα “Οι Εραστές της Σοκολάτας” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Δωδώνη