…ψυχές που κάποτε- δέχτηκαν σώμα- Βαφτίστηκαν σ’ όνομα- σμίλεψαν μορφή…

 

Μικροί Εσπερινοί μιας ολόφωτης αλήθειας, λουσμένης στην ασημιά όψη του φεγγαριού, με μια, όμως, επιθετική  εκτυφλωτικότητα της σκιάς.

 

Ο Παναγιώτης Τζαννετάτος είναι ένας δημιουργός, ένας τεχνίτης της ποιητικής φόρμας, αλλά κυρίως καλός αγωγός υψηλής καλλιτεχνικής τάσης.   Οι “Μικροί Εσπερινοί», που κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Οδός Πανός,  περιέχουν ποιήματα που αγγίζουν την στιγμή, που αποτυπώνουν εκείνο που φανερά έχει παρέλθει. Το φεγγάρι, ο ουρανός, τα άστρα , η νύχτα,  γενικότερα ο σκοτεινός διάκοσμος φωτίζουν με λυρική απόχρωση  τα ποιήματά  του.

 

Αρχικά, στα περισσότερα ποιήματά του κυριαρχεί η απώλεια, που σηματοδοτεί την ματαιότητα των πραγμάτων, όλα υποδηλώνουν το ανέφικτο:

 

«…σταγόνα σταγόνα

μια ολόκληρη ζωή βυθίζεται

μέσα σε σταγόνες»   

[Βροχή]

 

Σε κάποια ποιήματα του, επίσης,  μπερδεύεται γλυκά η αέναη πορεία της ζωής  να περπατά θαρεττά  και να συναντά διαδοχικούς εαυτούς της ιστορίας σαν σε στοπ καρέ:

 

«Ήμουν κι εγώ τοξότης

κάτω στα τείχη

την ώρα της πτώσης

[Μικρές Αλλοιώσεις]

 

 Αποπνέουν εικόνες που νιώθεις τη γλαφυρότητα της κίνησης, μιας αγχωτικής κίνησης, όπου το βαρύ φορτίο του χρόνου, ανεξάντλητο μοτίβο στα ποιήματα της συλλογής, έρχεται να δημιουργήσει ένα αντιστάθμισμα μάλλον ως  λύτρωση.

 

«Χρόνος προσωρινής ελπίδας

το πάντα

χρόνος υποτακτικής ανάγκης…»

[Το τελευταίο ψέμα]

 

Πέρα από τον σκοτεινό διάκοσμο, την ολισθηρότητα του χρόνου, στη συλλογή ο έρωτας στεφανώνει το ανέφικτο, έρωτας τροπαιοφόρος, που η ανθρώπινη ψυχή λυγά, αδυνατεί να συντροφεύσει την Απειρία του. Αλλά ο Τζαννετάτος δεν εφησυχάζει στις ανοιχτές ακρογιαλιές του Έρωτα, ούτε η ποίηση του  αποτελεί εκμαγείο  της  ρήσης του Ευριπίδη « Ποιητήν δ’ άρα Έρως διδάσκει…», απλώς αποτελεί  θεματική μιας επικοινωνίας με το εντεύθεν.

 

«Ευτυχισμένες μέρες…σε τιμές ευκαιρίας»

 

Δεν πρέπει να λησμονηθεί ότι σε κάποια σημεία διαφαίνεται μια περίεργη επικοινωνία, ο Τζαννετάτος βουτάει ελαφρώς στην ελυτική θάλασσα χωρίς να απομακρύνετε από την ακτή που θα τον  πετάξει σε άγνωρα αβαθή θαλασσινά περάσματα.

 

Γενικότερα η Ποίηση του  επιδρά στο συναίσθημα μέσω μιας αντίδρασης στις νεωτερικές ποιητικές εξάρσεις, στις  έξυπνες  λεκτικές «ποιητικές» φράσεις.  Κι ενώ με μια πρώτη γεύση νιώθεις  τον ρομαντισμό να σουλατσάρει ανάμεσα στους στίχους, εν τούτοις  ο αισθητισμός δεσμεύει την τέχνη του. Στίχοι που αγκαλιάζουν την μελαγχολία και το κρυμμένο ιδανικό, που αφήνουν διάχυτη μια αίσθηση ότι ο ποιητής  ιδιοποιείται  το «βίωμα» κάθε στίχου του. Οι “Μικροί Εσπερινοί” δεσπόζουν σαν καμβάδες  προραφαηλίτων  καλλιτεχνών, ίσως κι ενός  Έντουαρντ Μπερν – Τζόουνς:

 

Μια ζωή ακόμη

Σάββατο των Ψυχών

Παράκληση προς το άγνωστο

Μνημόνευση ονομάτων

ημέρα αφιερωμένη

σε ψυχές που κάποτε

δέχτηκαν σώμα

Βαφτίστηκαν σ’ όνομα

σμίλεψαν μορφή

αρχή και τέλος

στον κόσμο τούτο.

 

Τώρα

κεράκια αναμμένα.

Προσευχές αναμνήσεις  σκόρπιες

υπέρ αναπάυσεως

των ψυχών και των σωμάτων

υπέρ αναπάυσεως

των κεκοιμημένων δούλων

Δούλοι θαρρώ και εμείς

ευλαβικά ζητάμε να μεταλάβουμε

ελάχιστη ελπίδα

για έναν κόσμο

πέρα από μας.

 

 

Το βιβλίο του Παναγιώτη Τζαννετάτου «Μικροί εσπερινοί» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οδός Πανός