Γεννημένος στο Σωληνάρι Βοιωτίας, ο Κώστας Ανταλόπουλος είναι απόφοιτος της Ανώτερης Σχολής Δραματικής Τέχνης Βεάκη και του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού του Πανεπιστημίου της Κολωνίας. Μαθήτευσε στο θεατρικό εργαστήρι του Βασίλη Διαμαντόπουλου, ο οποίος υπήρξε και δάσκαλός του.

 

Τα τελευταία χρόνια διδάσκει υποκριτική στην Ανώτερη Σχολή Δραματικής Τέχνης Βεάκη. 

Λίγο πριν το φινάλε των παραστάσεων του “Κύκνου” της Elizabeth Egloff στο θέατρο Αγγέλων Βήμα, μιλήσαμε για την πορεία του στο θέατρο και τον κινηματογράφο και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας ηθοποιός στην Ελλάδα λόγω της  απουσίας κινηματογραφικής παιδείας. 

 

Ο Κώστας Ανταλόπουλος έρχεται στο The Look.Gr

 

Ο Κύκνος της Elizabeth Egloff  παρουσιάζεται κάθε Σαββατοκύριακο στο θέατρο Αγγέλων Βήμα. Μιλήστε μας για το ρόλο σας στη συγκεκριμένη παράσταση.

Ο Κέβιν τον οποίο και υποδύομαι είναι ένας κατ’ ουσίαν καθημερινός άνθρωπος, γαλατάς στο επάγγελμα με γυναίκα, παιδί και ερωμένη, που ζει στην αμερικάνικη επαρχία της Νεμπράσκα. Είναι ένας παρορμητικός , λαϊκός, ακατέργαστος χαρακτήρας, αρκετά συμπλεγματικός θα έλεγα, ο οποίος αισθάνεται ότι τον ξεπερνάνε οι καταστάσεις σε τέτοιο βαθμό, που είναι αναγκασμένος να τρέχει συνεχώς πίσω από τα πράγματα. Ψάχνει την αποδοχή της Ντόρας (ερωμένη), αλλά και της οικογένειας του. Η καθημερινότητα τον πνίγει.

 

 

Ποιο είναι το υπαρξιακό δράμα του Κέβιν;

Ο Κέβιν είναι δυστυχισμένος. Δεν του αρέσει η ζωή και ο τρόπος που ζει! Όταν αποφασίζει να το αλλάξει όλο αυτό, μετά και την εισβολή του Κύκνου στη ζωή τους, το πάθος του και η παρόρμηση του τον οδηγούν σε ακραίες καταστάσεις με καταστροφικά αποτελέσματα.

 

Ποιοι είναι οι άνθρωποι που εξέλιξαν την θεατρική σας πορεία;

Η εξέλιξη ενός ηθοποιού αρχικά καθορίζεται από την περίοδο των σπουδών που είναι πολύ σημαντική. Στο ξεκίνημα μου, είχα την τύχη να μαθητεύσω δίπλα στον Βασίλη Διαμαντόπουλο, τον οποίο είχα δάσκαλο για ένα χρόνο στο εργαστήρι του. Στη συνέχεια φοίτησα στη Σχολή Βεάκη , η οποία ήταν και η μοναδική σχολή που έδωσα εισαγωγικές εξετάσεις. Η σχολή μας καθορίζει, αλλά όλοι ευχόμαστε να συναντηθούμε μ’ ανθρώπους που θα μας ανοίξουν καινούργιους δρόμους πάνω στην θεατρική  Τέχνη. Τέτοιοι άνθρωποι για μένα ήταν ο Θόδωρος Τερζόπουλος, ο Γιάννης Μαργαρίτης και ο Σπύρος Ευαγγελάτος.

 

 

 

Από την Λιβαδειά ως την Κολωνία και τα χρόνια της Σχολής Βεάκη ποια είναι τα κυριότερα φωτογραφικά ενσταντανέ που κρατάτε στη μνήμη σας;

Η ζωή είναι απρόβλεπτη γι ’αυτό πάντα και θα μας εκπλήσσει! Έπρεπε να πάω στη Γερμανία να σπουδάσω στη Γυμναστική Ακαδημία της Κολωνίας για να γυρίσω στην Αθήνα και ν’ ασχοληθώ με το θέατρο και το σινεμά! Θυμάμαι όταν στα 19 μου μπήκα σ ένα τραίνο αρχικά για το Μόναχο. Το ταξίδι κράτησε 48 ώρες. Μια πραγματική περιπέτεια, σαν ταινία… Μου έχει μείνει η μέρα των εισαγωγικών εξετάσεων στην Ακαδημία στο πανεπιστήμιο της Κολωνίας. Τα αγωνίσματα και τα όρια των επιδόσεων ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο και η αγωνία μου είχε χτυπήσει κόκκινο.

Από τη Βεάκη τι να πρωτοθυμηθώ! Ίσως οι παραστάσεις εφαρμογής στο τέλος του Γ’ Έτους. Επίσης θυμάμαι πως τότε είχα ένα παλιό FORD του ’79 με τεράστιο πορτμπαγκάζ το οποίο ήταν πάντα γεμάτο με κοστούμια, παπούτσια, περούκες και ότι άλλο χρειαζόμασταν για τα θεατρικά κομμάτια που δουλεύαμε στη σχολή. Ήταν κατά κάποιο τρόπο το κοινό κινητό βεστιάριο της τάξης!

 

Πόσο σημαντική είναι η ανατροπή στη ζωή σας;

Ως ένα βαθμό είναι ανατρεπτικός ο τρόπος που κινούμαι στο χώρο. Μπορείς να με συναντήσεις στα μεγάλα κεντρικά θέατρα, αλλά και σ’ ένα πολύ μικρό θέατρο στο Μεταξουργείο, φτάνει να με ’’ ιντριγκάρει’’ το έργο και η συνεργασία. Ο τρόπος που ζω εν μέρει εμπεριέχει από μόνος του την ανατροπή, μπορείς να με βρεις το πρωί να δουλεύω στη λαϊκή αγορά, είμαι από αγροτική οικογένεια, και το βράδυ σε μια κεντρική σκηνή ή στην τηλεόραση. Από τότε που έγινα πατέρας όμως, η οποιαδήποτε ανατροπή γενικότερα με προβληματίζει ιδιαίτερα. Η ανατροπή όμως στην τέχνη είναι ζητούμενο γιατί σηματοδοτεί το απρόβλεπτο και την έκπληξη.

 

«Όταν οι πλούσιοι κάνουν πόλεμο, είναι οι φτωχοί που πεθαίνουν», λέει ο μεγάλος στοχαστής Ζαν-Πωλ-Σαρτρ. Τι σας δημιουργούν οι ορδές προσφύγων στη χώρα μας και τι καταστάσεις δρομολογούν για την πορεία του πλανήτη; Πιστεύετε πως τα ανθρωπιστικά ιδεώδη εξαλείφονται σιγά-σιγά στην αυγή του 21ου αιώνα;

Τα ανθρωπιστικά ιδεώδη τείνουν προς εξαφάνιση γιατί υπάρχει έλλειψη ανθρωπιστικής παιδείας. Όσο γι’ αυτό που λέει ο Σαρτρ έχει απόλυτο δίκιο. Το προσφυγικό είναι ένα τεράστιο θέμα και γι’ αυτό έχει μεγάλο μερίδιο ευθύνης και η Δύση! Οι ορδές των προσφύγων δεν αποτελούνται μόνο από αυτούς που έχουν πόλεμο στην χώρα τους, αλλά και από αυτούς που οι συνθήκες διαβίωσης στις χώρες τους είναι πλέον ανυπόφορες. Η ανακατανομή του πλούτου είναι αναγκαία περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Η Ελλάδα είναι μία μικρή χώρα. Σίγουρα δεν αντέχει όλο αυτό που γίνεται με τις υπέρογκες εισροές προσφύγων. Βλέπουμε κάθε μέρα τι γίνεται στα κέντρα φιλοξενίας, ή στα νησιά που ασφυκτιούν. Η Ευρώπη δίνει χρήματα για να μένουν αυτοί οι άνθρωποι εδώ. Κρύβουν δηλαδή το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Δεν υπάρχει πολιτική ένταξης αυτών των ανθρώπων στην κοινωνία, με το πρόβλημα να μεγαλώνει συνεχώς. Συνεπώς τους καθιστούν ανθρώπους σε αναμονή, σχεδόν ‘’Άπατρις’’ ότι χειρότερο δηλαδή.

 

 

 Έχετε δώσει ένα σημαντικό κινηματογραφικό στίγμα στη σύγχρονη παραγωγή του ελληνικού κινηματογράφου. Ποιες δυσκολίες αντιμετωπίζει σήμερα ένας ηθοποιός σε ταινίες είτε μικρού είτε μεγάλου μήκους;

Το πρόβλημα ξεκινάει ήδη από την περίοδο της εκπαίδευσης. Οι ηθοποιοί αποφοιτούν από τις δραματικές σχολές χωρίς καμία εκπαίδευση πάνω στον κινηματογράφο. Ελάχιστες είναι οι σχολές που τον έχουν εντάξει στο πρόγραμμα τους. Μία από αυτές είναι και η Σχολή Βεάκη όπου διδάσκω κι εγώ υποκριτική θεάτρου. Παρ ’όλο  που η υποκριτική είναι μία και έχει κάποιες βασικές αρχές , η σύνθεση και η απόδοση του χαρακτήρα μπροστά στην κάμερα έχει ιδιαιτερότητες. Συνεπώς αναγκαζόμαστε να μάθουμε κινηματογράφο δουλεύοντας. Άλλες πρακτικές δυσκολίες είναι οι καιρικές συνθήκες  η επικινδυνότητα κάποιον σκηνών και οι πολλές συνεχόμενες ώρες δουλειάς.

 

 Η κινηματογραφική πολιτική που ακολουθήθηκε τα τελευταία χρόνια πιστεύετε πως έδωσε διέξοδο στα προβλήματα του κινηματογραφικού χώρου;

Το πρόβλημα της χρηματοδότησης είναι διαχρονικό. Τα χρήματα που δίδονται κατανέμονται σε περισσότερες ταινίες, αλλά δεν είναι αρκετά. Οπότε όλοι ψάχνουν συμπαραγωγές ακόμα και από το εξωτερικό. Οι αμοιβές όμως των ηθοποιών παραμένουν χαμηλές και πολλές φορές συμβολικές. Εξαιρέσεις βέβαια υπάρχουν πάντα.

 

 

Πως βλέπετε την άνθιση της μυθοπλασίας την τελευταία διετία στην ελληνική τηλεόραση;

Γίνεται μια προσπάθεια να επανέλθει σε μία μορφή κανονικότητας και σε επίπεδα προ κρίσης ,αλλά κατά την γνώμη μου υπάρχει εμφανή έλλειψη φαντασίας και ευρηματικότητας από πλευράς σεναρίων και ατολμίας από πλευράς καναλιών και παραγωγών να επιλέξουν πρόσωπα και ιδέες πέραν της πεπατημένης. Πράγμα που οδηγεί το κοινό που παρακολουθεί τηλεόραση σε μια βαριεστιμάρα άνευ προηγουμένου.

 

Στην τηλεοπτική σας πορεία ποιους σταθμούς θα εντοπίζατε;

Εκτός κάποιων τηλεταινιών που έχω κάνει για την ΕΡΤ και τον ALPHA έχω συμμετάσχει και σε μια γερμανική με τον Marc Brummund  για το ARD. Επίσης θ’ ανέφερα την συνεργασία μου με την Frenzy Film  και τον Πάνο Κοκκινόπουλο που κρατάει σχεδόν 20 χρόνια.

 

Ως δάσκαλος ποια είναι η συμβουλή σας σ’ έναν πρωτοεμφανιζόμενο ηθοποιό;

Το ζήτημα κατά την γνώμη μου είναι πόση δουλειά έχει προηγηθεί για να πρωτοεμφανιστεί ένας ηθοποιός και όταν πρωτοεμφανιστεί θα πρέπει να ξέρει πως η συνέπεια προηγείται του ταλέντου.

 

Φεύγοντας από την παράσταση «Ο Κύκνος»,  τι προσδοκάτε να έχει πάρει  ο θεατής;

Όπως συμβαίνει και στην πραγματική ζωή έτσι και οι χαρακτήρες του «Κύκνου», έχουν χτίσει μόνοι τους την «φυλακή» τους και η απόδραση από αυτή έχει και το ανάλογο κόστος. Ας αναλογιστούμε λοιπόν τις προσωπικές μας φυλακές και από δω και μπρος να δημιουργούμε συνθήκες που θα καλυτερεύουν την ζωή την δικιά μας αλλά και των γύρων μας.

 

 

«Βολεύου μεν βραδέως, εκτελεί δε ταχέως τα δόξαντα», δηλαδή να σχεδιάζεις χωρίς βιασύνη αλλά να εκτελείς γρήγορα. Οι κινήσεις σας κατά πόσο είναι εφάμιλλες του παραπάνω στοχασμού του Ισοκράτη;

Δεν σχεδιάζω τίποτα και δεν βιάζομαι να εκτελέσω τίποτα γρήγορα. Αυτά που είναι να έρθουν θα έρθουν. Έτσι κι αλλιώς ο τρόπος που ζούμε και σκεφτόμαστε προσελκύει ανάλογες καταστάσεις γύρω μας. Είμαστε οι επιλογές μας . Ας τις απολαύσουμε λοιπόν χωρίς βιασύνες.

 

Κλείνοντας θα ήθελα να μας εκμυστηρευτείτε τα επόμενα επαγγελματικά σας πλάνα;

Δεν υπάρχουν επαγγελματικά πλάνα. Για την ώρα έχω τον «Κύκνο», έχω το TERROR και την Σχολή, και είμαι αρκετά χαρούμενος μ ‘ αυτά.

 

Γρηγόρης Δανιήλ, για το The Look.Gr

 

Διαβάστε περισσότερα για τον Κώστα Ανταλόπουλο

Στο θέατρο συμμετείχε σε παραστάσεις του Θεάτρου ΑΤΤΙΣ σε σκηνοθεσία Θόδωρου Τερζόπουλου, που παρουσιάστηκαν σε μεγάλα φεστιβάλ στην Ελλάδα και το εξωτερικό. «Ηρακλής Μαινόμενος», του Ευριπίδη (Κορυφαίος), Επίδαυρος, Μέριδα/Ισπανία, Θεατρική Ολυμπιάδα Μόσχας, Βερολίνο Volksbuhne, Φρανκφούρτη Alter Oper 2001, «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου (Ήφαιστος-Ερμής), Πεκίνο, Γένοβα, «Κάθοδος του Ηρακλή στον Άδη», Ιβηροαμερικανικό Φεστιβάλ Μποκοτά, Σάο Πάολο, «Άμλετ μία Μαθητεία» του Πάστερνακ σε συνεργασία με το Θέατρο Α της Μόσχας.

Με το Αμφιθέατρο και σε σκηνοθεσία Σπύρου Ευαγγελάτου έπαιξε στο «Tάνγκο» του Σλάβομιρ Μρόζεκ, (Έντεκ), «Σφήκες» του Αριστοφάνη, (Σωσίας), Ηρώδειο, «Οιδίπους Τύραννος» του Σοφοκλή (Α’ Αγγελιαφόρος/Κορίνθιος Βοσκός), Επίδαυρος.

Με το Θέατρο της Άνοιξης και σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη έπαιξε στις «Βάκχες» του Ευριπίδη, (Α’ και Β’ Αγγελιαφόρος), Πολιτιστική Πρωτεύουσα Πάτρας 2006, «Τρωάδες Το Μακρύ Ταξίδι», (Ταλθύβιος), Ζακοπάνε/Πολωνία, «Άνθρωποι και Ποντίκια» του Τζων Στάϊνμπεκ, «Ηλέκτρα» του Σοφοκλή (Πυλάδης), Ηρώδειο κ.ά.

Πρωταγωνίστησε στην παράσταση του Εθνικού Θεάτρου «Το Τρίτο Κύμα» σε σκηνοθεσία Νίκου Αρβανίτη, στο «Gagarin Way» σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Αβρανά, στον «Αύγουστο» του Τρέϊσυ Λετς (Μπιλ), Θέατρο Χορν, παράσταση της χρονιάς για το 2017 σε σκηνοθεσία Κ. Μαρκουλάκη, «Το Έπος…Της Μαλάμως» σε σκηνοθεσία Ελένης Γκασούκα.

Δούλεψε επίσης με τους Deviant GaZe και τον Γιώργο Ζαμπουλάκη στους «Κρήτες» του Ευριπίδη (Μίνωας), με τον Κοραή Δαμάτη, Κ.Μάρκελο, με τους ANGELUS NOVUS, με τον Θ.Αθερίδη, Έρση Πήττα, Κ. Σπυρόπουλο, Κ. Μπάκα κ.ά.

Το 2011 η νεοσύστατη θεατρική ομάδα viAthens της οποίας αποτελεί ιδρυτικό μέλος, παρουσιάζει «Τη Νύχτα Μόλις Πριν Από Τα Δάση» του Β.Μ. Κολτές στην οποία και πρωταγωνιστεί, σε σκηνοθεσία Άντυ Παπαδημητρίου.

Η viAthens παρουσιάζει κατά σειρά ετών στο φεστιβάλ (page-31), την Ζούγκλα των Πόλεων του Μπρεχτ, την Αναλαμπή του Ι.Καλβίνο σε σκηνοθεσία Κώστα Ανταλόπουλου και την Ιστορία του Ζωολογικού Κήπου σε σκηνοθεσία Μαριάνθης Κυρίου.

Το φθινόπωρο του 2019 συμμετέχει στην παράσταση TERROR στο Θέατρο Αθηνών σε σκηνοθεσία Γιώργου Οικονόμου.

Έπαιξε σε πάνω από είκοσι πέντε μικρού και μεγάλου μήκους ταινίες. Το 2019 πήρε το βραβείο καλύτερου ηθοποιού στο Verashort festival για την ταινία Death of the father. 

Συνεργάστηκε με σκηνοθέτες όπως ο Αλέξανδρος Αβρανάς (Miss Violence, Silver Lion VENICE 2013), Costa Gavras (Adults in the Room), Christian Zubert, Μιχάλης Κωνσταντάτος, Γιώργος Τσεμπερόπουλος, Αλέξης Καρδαράς, Κάρολος Ζωναράς, Αλέξης Αλεξίου, Άντυ Παπαδημητρίου, Θόδωρος Μαραγκός, Γιάννης Βεσλεμές, Τίμωνας Κουλμάσης, Νικόλας Σπανός, Christin Krokos, Βασίλης Δούσκος, Διονύσης Γρηγοράτος, Νίκος Βουτενιώτης, Μαρία Λάφη κ. ά.

Στην τηλεόραση δούλεψε με σκηνοθέτες όπως οι: Marc Brummund, Πάνος Κοκκινόπουλος, Χρήστος Δήμας, Κώστας Κουτσομύτης, Δημήτρης Παπακωνσταντής, Χρήστος Γεωργίου, Παναγιώτη Κράββας, Λευτέρης Χαρίτος, Κώστας Κεκεμένης, Κωνσταντίνος Βαρελίδης, Λίνος Χριστοδούλου, Βίκυ Μανώλη, Κατερίνα Φιλιώτη κ. ά και σε σειρές όπως Γυναίκα Χωρίς Όνομα, Oύ Φονεύσεις, Κόκκινος Κύκλος, 10η Εντολή, Safe Sex, Σόλο Καριέρα, Αληθινοί Έρωτες, Αν μ’ αγαπάς, Μαύρα Μεσάνυχτα, Οίκος Αντοχής, Πεθαίνω για σένα, 3ος Νόμος, Πιάτσα Κολωνάκι κ.ά και τηλεταινίες όπως το Χάρτινο Καράβι(ALPHA), Δυο φορές Μαμά (ΕΡΤ), Athen Krimi- Trojanische Pferde(ARD/Deutsche Fernsehen).