Λαμπερή, πολυπράγμων κι αποκαλυπτική. Ένα ανήσυχο πνεύμα. Η Τάνια Χαροκόπου είναι αναμφισβήτητα ένα από τα πρόσωπα που στιγμάτισαν την φετινή θεατρική σεζόν με το έξοχο κείμενο της στην παράσταση «Σοφία σε θυμάμαι…» σε σκηνοθεσία Μενέλαου Τζαβέλα.
-Καταρχήν θέλω κα Χαροκόπου να σας ευχαριστήσω για την συνέντευξη στο περιοδικό μας και να σας συγχαρώ για την επιτυχία της παράστασης, την οποία βέβαια παρακολουθήσαμε πριν λίγο καιρό αφήνοντάς μας εξαιρετικές εντυπώσεις.
-Εγώ ευχαριστώ.
1. «Σοφία σε θυμάμαι…», μια παράσταση που μάγεψε το κοινό και πήρε πολύ καλές κριτικές. Πως ήρθε η έμπνευση για την συγγραφή ενός τόσο όμορφου κειμένου; Κάτω από ποιες συνθήκες γράφτηκε;
Δεν υπήρχαν κάποιες ιδιαίτερες συνθήκες. Η ιδέα ήταν του Μενέλλαου Τζαβέλλα, του σκηνοθέτη που συνδημιουργήσαμε την περσινή μας επιτυχία την «ΣΙΩΠΗ». τον περασμένο Οκτώβριο, στην εθνική μας γιορτή. Μου ζήτησε να γράψω έργο για την Βέμπο και ψάχνοντας τη βιογραφία της, ανακάλυψα πως 11 Μαρτίου ήταν επετειακή ημερομηνία θανάτου της, οπότε σκεφτήκαμε να ανεβάσουμε αυτό το έργο, σαν φόρο τιμής!
2. Η παράσταση παρατάθηκε λόγω της τόσο μεγάλης επιτυχίας. Τελικά τι κάνει μια παράσταση επιτυχημένη; Η σωστή χημεία των συνεργατών, η σωστή προώθησή της ή μήπως είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων;
Σίγουρα είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Το κείμενο, η ερμηνεία των ηθοποιών, η σκηνοθεσία, η σκηνική σχεδίαση όλου του έργου, η προώθηση του, μα πάνω από όλα η αγάπη για αυτό που κάνουμε! Η επιτακτική επιθυμία μας, να διοχετεύσουμε στον θεατή, τα δικά μας συναισθήματα. Γιατί στο θέατρο, υπάρχει αυτή η αμεσότητα, που ο θεατής εισπράττει αυτό που του δίνεις… Και κρίνει!
3. Από την «Σιωπή» μια ρομαντική παράσταση 4 χαρακτήρων στο πορτρέτο μιας γυναίκας-μύθου κ στην απόδοση αυτής της γυναίκας στην καθημερινότητα της. Πόσο δύσκολο είναι για μία δημιουργό το πέρασμα στην συγγραφή ετερόκλιτων θεατρικών κειμένων;
Όταν ο συγγραφέας έχει την ικανότητα να μεταφέρει με τις λέξεις του, θέματα και ιδέες, όταν έχει μέσα στο νου του την παράδοξη λειτουργία της έμπνευσης και μπορεί να «δουλέψει» τα επιχειρήματα της τέχνης του, δεν είναι καθόλου δύσκολο.
4. Οι μέχρι τώρα συνεργασίες σας στο θεατρικό σανίδι πως προέκυψαν; Κι από την άλλη πως λειτούργησε σε μια μυθιστοριογράφο η συγγραφή θεατρικού κείμενου;
Μου αρέσει να ασχολούμαι με το συγγραφικό έργο γενικά. Το θέατρο ήταν για μένα μια πρόκληση… Μαγική πρόκληση. Επιχείρησα και έγραψα κάποια θεατρικά, τα οποία και είχαν αποδοχή. Ο σκηνοθέτης ο Κώστας Ζέκος ήταν ο πρώτος που τα διάβασε. Με παρότρυνε, με ενθάρρυνε, με εμπιστέφτηκε και αυτός ήταν ο πρώτος που υλοποίησε την προσπάθειά μου. Κι από τότε έμεινα κι εγώ στην θεατρική σκηνή…
5. Παίρνοντας το έναυσμα από την παραπάνω ερώτηση, ας περάσουμε για λίγο στο χώρο της λογοτεχνίας. Γράψατε το πρώτο σας βιβλίο το 1999 και το τελευταίο σας το 2016, μιλήστε μας λίγο γι αυτή σας την πορεία.
Ήταν μια πορεία που με βοήθησε σε πολλά. Μπορώ να πω πως γνώρισα καλύτερα τον εαυτό μου. Αισθανόμουν και αισθάνομαι, να υπερβαίνω την λογική μου όταν γράφω, με συνεπαίρνει ο χρόνος, βυθίζομαι στις στιγμές, ταυτίζομαι με τον ήρωά μου και γενικά σαγηνεύομαι όση ώρα γράφω… Περνάω καλά. Έχω κτίσει έναν δικό μου κόσμο. Είναι ας πούμε η προσωπική μου εκτόνωση.
Ωστόσο, το να γράφω θεατρικά έργα ή σενάρια γενικότερα, με ευχαριστεί περισσότερο. Το βιβλίο, όσο καλό κι αν είναι, χάνεται με τον καιρό σε κάποιο ράφι βιβλιοθήκης. Και ο συγγραφέας νιώθει ξεχασμένος…
Παρακαλάω τον Θεό να μου επιτρέψει να έχω κι άλλη χρονική διάρκεια σαν «γραφιάς» …
6. Το τελευταίο σας βιβλίο «Έρωτας μεσ’ τη σιωπή» είναι τρόπον τινά μια ωδή στον έρωτα, μια ρομαντική ιστορία μέσα στη δίνη ενός πολέμου. Αλήθεια ένας άνθρωπος όταν φτάσει στο ύψιστο σημείο ενός έρωτα αντέχει στην επιστροφή;
Ο άνθρωπος είναι πλασμένος από τον δημιουργό του, να αντέχει τα πάντα., Ο έρωτας πάντα πονάει. Είναι όμως το ωραιότερο συναίσθημα. Το ισχυρότερο. Είναι η λαίλαπα που εισβάλλει ξαφνικά στη ζωή μας και μας εκτοξεύει στα ουράνια. Επόμενο είναι η επιστροφή να είναι επώδυνη… Χρειάζεται χρόνος για να επιστέψει κανείς στον εαυτό του… Να ξεπεράσει και να αναζητήσει ισορροπίες…
7. Καλλιτέχνης και πραγματικότητα. Πόσες φορές (κι αν βέβαια) ήρθατε σε ρήξη με τα καλλιτεχνικά σας όνειρα για χάρη της πραγματικότητας;
Πολλές. Ο κάθε καλλιτέχνης ζει σε ένα φανταστικό κόσμο. Δεν του αρέσει να τον προσγειώνει η πραγματικότητα. Να του χαλάνε τις σκέψεις. Έτσι κι εγώ… Στενοχωριέμαι όταν είμαι αναγκασμένη να αντικρούω την πραγματικότητα και ψάχνω τρόπους να αποδράσω… Συμβιβάζομαι όμως… Προσπαθώ να κατανοήσω αυτές τις «ρίξεις» και να τις μεταπλάσω σε «αναγκαίο κακό»…
8. Από όσο γνωρίζω ετοιμάζετε νέα πράγματα, θα μπορούσατε να μας εκμυστηρευτείτε τα νέα σας σχέδια;
Σχέδια υπάρχουν. Πρώτα ο Θεός θέλουμε να ανεβάσουμε ένα καινούργιο έργο την επόμενη σεζόν… Το έχω ήδη τελειώσει και το έχω παραδώσει… Συζητάω και κάποιες μουσικές παραστάσεις που χρειάζονται κείμενα… Δεν έχω ακόμα όμως οριστικοποιήσει τίποτα. Μόλις κλείσει κάτι οριστικά θα στο πω.
9. Σε έναν κόσμο που αλλάζει καθημερινά και τα τύμπανα του πολέμου ηχούν από παντού ο άνθρωπος μοιάζει ολότελα αδύναμος «ένα δεμάτι χόρτο» που έλεγε κι ο ποιητής, αλήθεια που μπορεί ο άνθρωπος να βρει τις σταθερές του; Μιλήστε μας λίγο πριν κλείσουμε πως βλέπετε την γενικότερη κατάσταση.
Πιστεύω πολύ στην δύναμη της προσευχής. Προσωπικά τις σταθερές μου τις βρίσκω με την σκέψη πως ο Θεός με αγαπάει. Και έχω εμπιστοσύνη στο Θεό.
Η Ορθοδοξία μας, αν την αναζητήσει κανείς, δίνει ελπίδα, σιγουριά και ασφάλεια σε όσους αφήνονται. Και μιλάω για την Ορθοδοξία, σαν πίστη και όχι σαν θρησκεία… Εγώ έτσι ειρηνεύω… Έτσι βρίσκω δύναμη.
Η κατάσταση γενικότερα δεν είναι και ότι καλύτερο… Θεωρώ πως η αλαζονεία των πολιτικών, μας οδηγεί σε άσκημες καταστάσεις.
Ο Θεός να βάλει το χέρι του.. Όμως, δεν κάνουμε κι εμείς τίποτα για να αλλάξουμε ότι δεν ανεχόμαστε… Απλά τα ανεχόμαστε.
10. Σε πέντε χρόνια από τώρα πως φαντάζεστε τον εαυτό σας; Ποιες οι προσδοκίες σας;
Να είμαστε καλά θέλω. Να έχουμε υγεία. Σε πέντε χρόνια…. θα ήθελα να γράφω ασταμάτητα κρατώντας ένα εγγόνι στην αγκαλιά μου…
