Μαζί μας σήμερα ένας ακόμα νέος δημιουργός με την τριπλή του ιδιότητα σαν σκηνοθέτης, ηθοποιός και συγγραφέας ο Βαλεντίνος Τσίλογλου. Τον βρίσκουμε στο θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής για να μας μιλήσει για το «Μοναστήρι» του και όχι μόνο.
Συνέντευξη στον Γιάννη Ζαμπατή
Βαλεντίνε να σε καλωσορίσω και να ξεκινήσω βέβαια από την παράσταση που σκηνοθετείς και στην οποία συμμετέχεις ως ηθοποιός το «Μοναστήρι». Και να μου πεις καταρχάς πως ήρθε η ιδέα για ένα τέτοιο τολμηρό επιχείρημα να διασκευάσεις Λόρκα και πως συνδυάζεις σε αυτό το Αλμοδοβαρικό στοιχείο;
Σε ένα μοναστήρι, τη δεκαετία του 80’, που βρίσκεται στο Τρασμόζ της Ισπανίας, το χωριό θεωρείται καταραμένο από τον 13ο αιώνα και αφορισμένο από την καθολική εκκλησία, μια αυταρχική ηγουμένη θα κάνει τα πάντα για να διαφυλάξει τη θέση της και την οικονομική της ευημερία, με κάθε τρόπο, αψηφώντας τα θέλω και τα πιστεύω των υπολοίπων.
Η αδελφή Κατάρα, ικανή για όλα, γίνεται ηγουμένη στη θέση της αδελφής Γαλήνης και περισυλλέγει στο πλάι της, κορίτσια που κρίνει αυτή, ότι έχουν θέση στη μονή που θέλει να δημιουργήσει. Μαζί της η αδελφή Νυφίτσα και η αδελφή Κοπριά γίνονται υποχείρια στα χέρια της.
Τα πάντα όμως ανατρέπονται όταν ξυπνά η «γυναικεία φύση» των μοναχών. Ερωτικά μπερδέματα, ζήλεια, πάθη, συμβιβασμοί και ίντριγκες περιπλέκουν την ιστορία και το μόνο που τους απασχολεί είναι, «τι θα πει ο κόσμος».
Ο Λόρκα είναι για μένα επίκαιρος παντού και πάντα! Ο Αλμοδόβαρ είναι ένας άνθρωπος «σχολείο» με άψογη αισθητική και οπτική. Το πάντρεμα τους προέκυψε όταν οι χαρακτήρες του Λόρκα τοποθετήθηκαν από εμένα σε ένα μοναστήρι που θύμιζε πολύ τις «αμαρτωλές καλόγριες» του Αλμοδόβαρ.
Τα πάντα συμβαίνουν όταν ξυπνά η γυναικεία φύση στη καρδιά μιας γυναίκας.
Το Μοναστήρι τελείωσε το πρώτο κύκλο παραστάσεων του δεδομένων των καταστάσεων που διανύουμε και έρχονται τα καλύτερα!
Τι μηνύματα σκέφτεσαι ότι μπορεί να περάσει αυτό το έργο και ποια κατά την άποψή σου η ανταπόκριση του κοινού;
To έργο επικεντρώνεται στα ζητήματα της καταπίεσης, της σωματικής και ψυχικής βίας, του συμβιβασμού και του ερωτικού πάθους. Οι ηθικοί κανόνες περιορίζουν τη γυναίκα σε τέτοιο βαθμό, που της στερούν το δικαίωμα να ορίζει η ίδια το σώμα της. Ο ακραίος αυτός περιορισμός μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά και οποιαδήποτε προσπάθεια ανατροπής του οδηγείται σε αποτυχία.
H ανταπόκριση του κοινού είναι μεγάλη. Ο κόσμος αγκάλιασε το έργο και εμάς. Του έλειψε το θέατρο και στο θέατρο έλειψε το κοινό.
Με τι κριτήρια συνήθως επιλέγεις τους ηθοποιούς που θα πλαισιώσουν τα έργα σου;
Σε όλα μου τα έργα κοιτάζω αν κουμπώνει ο ηθοποιός στο ρόλο και οχι αν ο ρόλος μπορεί να κουμπώσει στον ηθοποιό. Δεν πιστεύω στο ταλέντο, αλλά στη σκληρή δουλειά. Θέλω ο ηθοποιός να αγαπήσει το ρόλο του και το έργο που θέλω να παρουσιάσω στο κόσμο.
Να το κοινωνεί στο σύνολο του και να μην προωθεί μόνο τον εαυτό του. Να επιθυμεί να το δει το εκάστοτε κοινό του, είτε λέγεται οικογενειακώς περίγυρος είτε φιλικό περιβάλλον. Να χαίρεται με αυτό που κάνει και να μην το κάνει από αγγαρεία.
Στη τελική, αν δεν σ’ αρέσει – πιστεύεις ένα ρόλο ή έργο έχεις την επιλογή να πεις, όχι!
Όσον αφορά στην συγγραφική σου ενασχόληση, από που αντλείς συνήθως τις ιδέες σου και τις κάνεις σενάριο;
Με μαγεύει η καθημερινότητα σε συνδυασμό με σουρεάλ στοιχεία. Ένα καθημερινό σκηνικό τραβηγμένο από τα μαλλιά, μπορεί να δημιουργήσει μια κατάσταση που σε πάει από μόνη της κάπου.
Οι άνθρωποι που μπορεί να έχουν κάτι ιδιαίτερο στο χαρακτήρα ή στην εμφάνιση τους, μπορεί να μου προκαλέσουν ενδιαφέρον και να το πάω ένα βήμα μπροστά, να δημιουργήσω ένα χαρακτήρα και μια κατάσταση γύρω τους.
Πάμε «Δείπνο βασιλισσών» τώρα, μια μαύρη κωμωδία με αντιφατικές κριτικές για την οποία θα ήθελα τα σχόλια σου και αν πέτυχε το στόχο της κατά την άποψη σου.
Το «Δείπνο Βασιλισσών» ήταν, είναι και θα είναι μια παράσταση καταστάσεων και χαρακτήρων, με πλούσια σκηνικά και κοστούμια (δεκαοχτώ κοστούμια για έξι ηθοποιούς), γκροτέσκους χαρακτήρες που παρουσιάστηκε για δυο χρόνια σε κεντρικά θέατρα της Αθήνας, το κοινό γέμισε τις αίθουσες, το αγκάλιασε, το αποδέχτηκε και είτε άρεσε είτε όχι, αποτέλεσε μεγάλη επιτυχία.
Δεν με αφορούν καθόλου τα κακόβουλα σχόλια, με ενδιαφέρει η κριτική που έχει λόγω ύπαρξης και στηρίζεται κάπου, δεν μ’ άρεσε αυτό, γιατί… Οι «Βασίλισσες» δεν έκαναν ακόμα το κύκλο τους. Μπορεί να επανέλθουν ξανά.
Είθισται μια παράσταση, μια ερμηνεία, μια καλλιτεχνική δημιουργία γενικά να κριτικάρεται. Θα υπάρχουν πάντα οι καλές και οι κακές κριτικές. Πόσο θα σε επηρέαζε μια αρνητική κριτική και πόσο θεωρείς από την εμπειρία σου ότι μπορείς να ξεχωρίσεις μια αντικειμενική κριτική;
Στο παρελθόν με επηρέαζε πολύ μια αρνητική κριτική. Εννοείται έχω δεχτεί αρνητικές κριτικές όπως και πολλές θετικές κριτικές. Δεν γίνεται να αρέσουμε σε όλους. Κάποτε γράψανε η «τάδε» παράσταση θα μπορούσε να ανέβει χωρίς το σκηνοθέτη. Αν ανέβαινε χωρίς το σκηνοθέτη, δεν θα βλεπότανε.
Τα κακόβουλα σχόλια μόνο ως ζήλια τα εκλαμβάνω, δεν τα παίρνω στα σοβαρά, πλέον. Άνθρωποι τους οποίους τους έχεις απορρίψει για μια δουλειά, αυτοί συνήθως είναι κακεντρεχείς και σχολιάζουν μια παράσταση αρνητικά, πριν καν τη δουν.
Αυτοί γράφουν λοιπόν με ψευδώνυμα, εγώ τους γράφω και έχουμε αλληλογραφία.
Ανατρέχοντας στα έργα σου θα παρατηρήσει κανείς μια αυτοπεποίθηση ενός ανθρώπου που δεν κομπιάζει με τις θεματικές που καταπιάνεται είτε σαν ηθοποιός, είτε σαν συγγραφέας, μπορεί να το πεις και ακτιβιστικό.
Ακτιβιστής δεν είμαι. Θαυμάζω τους ανθρώπους που είναι, έχω φίλους και γνωστούς που είναι, τους ακολουθώ στα social ως εκεί.
Το θέμα της ομοφυλοφιλίας και γενικά της διαφορετικότητας δυστυχώς είναι ταμπού ακόμα και κάπως περισσότερο στην Ελλάδα, παρόλο που παρουσιάζεται ολοένα και περισσότερο στην μικρή και μεγάλη οθόνη αλλά και στο θέατρο. Πόσο εύκολο πιστεύεις ότι είναι να ξεφύγει ο κόσμος σήμερα από την καρικατούρα του gay που είχε συνηθίσει και το gay icon της τηλεόρασης;
Εν έτει 2021 υπάρχουν ακόμα ταμπού; Δεν υπάρχει gay καρικατούρα πλέον, υπάρχει gay επιλογή, gay χαρακτήρας σε ένα έργο και μια ιδιαίτερη εμφάνιση.
Είναι παρήγορο που υπάρχουν σήμερα αρκετοί δημιουργοί που καταπιάνονται με το θέμα της διαφορετικότητας, όχι μόνο με τα έργα των μεγάλων συγγραφέων αλλά και με αρκετά ελληνικά κείμενα. Πόσο πιστεύεις ότι μπορεί να προσφέρουν κάτι θετικό στην αδηφάγο κοινωνία του σήμερα;
Αν γνωρίζεις παρουσιάζεις, αν δεν γνωρίζεις διαβάζεις και ρωτάς. Είναι διαφορετικό πράγμα να παρουσιάζεις ένα gay χαρακτήρα σε μια θεατρική παράσταση κοινωνικού περιεχομένου, διαφορετικό σε μια κωμωδία και εντελώς διαφορετικό πράγμα σε μια επιθεώρηση.
Η κοινωνία πρέπει να πάει μπροστά, η στασιμότητα είναι κουραστική και βαρετή.
Έχεις ασχοληθεί και εσύ με παρόμοια θέματα όπως το «Δικός σου» και «Συγκατοίκηση της Συμφοράς» που προτιμήθηκαν από το κοινό στον θεσμό των Queer theatre awards. Τι μηνύματα πήρες από μια τέτοια διάκριση όσο και μικρή και αν φαντάζει;
Μικρή διάκριση δεν θεωρώ ότι ήταν καθότι πήραμε το βραβείο κοινού από το ίδιο το κοινό, σε ανοιχτή ψηφοφορία εβδομάδων και απέναντι από εμάς είχαμε πενήντα plus παραστάσεις που ανέβαιναν σε θέατρα τριακοσίων και χιλίων πεντακοσίων θέσεων.
Το μήνυμα που πήραμε, καθότι το θέατρο είναι ομαδική δουλειά, είναι ότι με υπομονή, συναδελφική αγάπη, σωστή προώθηση και μια low budget παραγωγή μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά.
Μην ξεχνάμε ότι το «ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ» έσπασε ταμεία για τα δεδομένα της παραγωγής του και των θέσεων που είχαμε (120), ήταν όλες οι παραστάσεις του sold out.
Το σεξ τελικά είναι ένα θέμα που καταπιάνεται συχνά πλέον στο θέατρο και τον κινηματογράφο. Καθένας δημιουργός όμως το βλέπει από την δική του οπτική γωνία και ίσως λίγοι αυτοί που μιλάνε για την συμφιλίωσή μας με την σεξουαλικότητά μας και την σεξουαλική έκφραση. Σε έχει απασχολήσει αυτό καλλιτεχνικά;
To σεξ και το γυμνό απασχολεί θεατρικά αυτούς που θέλουν να εντυπωσιάσουν ή δεν το κάνουν στη ζωή τους. Δεν με απασχολεί το γυμνό, ούτε οι σκηνές σεξουαλικού περιεχομένου γιατί αν δεν αποδοθούν σωστά, εκθέτουν και τον ηθοποιό και τον δημιουργό.
Μην νομίζετε ότι οι ηθοποιοί όλοι έχουν ενσυναίσθηση το τι κάνουν πάνω στη σκηνή. Πολλές φορές νομίζουν ότι καταλαβαίνουν τη σκηνοθετική κατεύθυνση και κάνουν τα δικά τους. Ευτυχώς δεν μου έχει τύχει κάτι αντίστοιχο, το προλαβαίνω μόλις το αντιληφθώ.
Να μιλήσουμε όμως και για το γυμνό που υποτίθεται ότι σιγά-σιγά απενοχοποιείται στη σκηνή και το σινεμά. Το γυναικείο γυμνό θεωρείται καλλιτεχνική εικόνα, ενώ το ανδρικό είναι πάντα σεξουαλικά φορτισμένο. Που κατά την γνώμη σου οφείλεται αυτή η διάκριση; Θα έπαιζες γυμνό ρόλο στη σκηνή;
Το γυμνό για να είναι σωστό θα πρέπει να έχει γράψει πολλά χιλιόμετρα πάνω στη σκηνή ο σκηνοθέτης και να υπάρχει σωστός φωτισμός και απόσταση από το κοινό. Να μην εκτεθεί ο ηθοποιός είτε άντρας, είτε γυναίκα και να μην προσβάλεις το θεατή.
Όταν υπάρχει λόγος ύπαρξης, να δικαιολογηθεί το γυμνό και να είναι καλλιτεχνικό το αποτέλεσμα και όχι για λόγους εντυπωσιασμού τότε κανείς δεν το προσέχει.
Εγώ δεν θα έκανα γυμνό αν δεν ήταν δικαιολογημένο, ωστόσο έχω συμμετάσχει σε παράσταση που είχαν γυμνό, δεν ήταν δικαιολογημένο, δεν μου άρεσε, αλλά εφόσον ήταν σκηνοθετική οδηγία δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά.
Καλώς ή κακώς η εξωτερική εμφάνιση παίζει σημαντικό ρόλο όσο και αν δεν το παραδέχονται μερικοί. Πιστεύεις ότι έχουν ευνοηθεί κάποιοι χωρίς να έχουν και το ανάλογο ταλέντο;
Φυσικά! Δεν βλέπετε τηλεόραση; Δεν παρακολουθείτε παραστάσεις που απαρτίζονται από τηλεοπτικούς ηθοποιούς; Σωστές γνωριμίες, σωστό timing. Εξυπνάδα λέγεται. Τι να το κάνουν το ταλέντο; Μαγκιά τους! Το θέατρο αν δεν του κάνεις σε ξερνάει, πολλά τα παραδείγματα!
Και φυσικά υπάρχει και αμφιλεγόμενη και πολυσυζητημένη τηλεόραση που καλώς ή κακώς είναι το μέσον που κάνει ευρύτερα γνωστό έναν ηθοποιό. Η απουσία σου επιλογή σου ή έτυχε;
Ήμουν στη τηλεόραση και με συμμετοχή σε σίριαλ και με συμπαρουσίαση σε τηλεοπτική εκπομπή. Προτάσεις επίσης έχω για σίριαλ αλλά δε θα πάω ούτε για κομπάρσος, ούτε για μια ατάκα, ούτε να κάνω κάτι που δεν με αφορά. Επιλέγω τι θα κάνω. Έχω άποψη!
Τα σημάδια της υποβαθμισμένης τηλεόρασης είναι αισθητά με κάποιες προσπάθειες τελευταία να παρουσιάσει κάτι αξιόλογο από πλευράς τουλάχιστον μυθοπλασίας. Τα shows και realities που ανθούν παρουσιάζουν κάποια σύγχρονα όπως θέλουν να λέγονται πρότυπα τα οποία κατακρίνονται από πολλούς για αρνητική επιρροή του κοινού ειδικότερα των νέων. Εσύ θα έπαιζες σε κάποια σειρά ή θα συμμετείχες σε κάποιο από αυτά και γιατί;
Παρακολουθώ κάποια realities shows και μ’ αρέσουν. Δεν ντρέπομαι να το πω, ούτε κρύβομαι πίσω από το δάχτυλο μου. Πολλές φορές τα σχολιάζω και μέσω instagram. Tα πρότυπα που σου πουλάνε, είναι μικρογραφία της κοινωνίας μας, υπάρχουν δίπλα μας, στο χέρι σου είναι να μην τα αγοράσεις.
Στην κωμωδία, πιστεύω ότι είναι δύσκολο να πετύχει το κωμικό κομμάτι ώστε να προκαλέσει το γέλιο αβίαστα. Εσύ πως το διαχειρίζεσαι ώστε για να κατακτήσεις τον θεατή;
Για μένα είναι πολύ εύκολο. Αγαπώ τη κωμωδία και απέδειξε ότι μ΄ αγαπάει και εκείνη. Σύντομα θα κάνω πάλι κωμωδία. Το κοινό την έχει ανάγκη. Ο προβληματισμός είναι για τους κουλτουριάρηδες, όχι για το μέσω Έλληνα που έχει άπειρα προβλήματα στη καθημερινότητα του.
Τελικά Βαλεντίνε, τι είναι το θέατρο για σένα; Δουλειά, εντεταλμένο λειτούργημα, επιλογή ζωής, τρόπος έκφρασης, κάτι άλλο;
Τρόπος έκφρασης. Έρωτας!
Πότε κατάλαβες ότι θέλεις να γίνεις ηθοποιός και πως συνδύασες και την σκηνοθεσία;
Ούτε που θυμάμαι! Η σκηνοθεσία προέκυψε. Όταν γράφεις μια θεατρική παράσταση την οραματίζεσαι καλύτερα από τον καθένα, την γνωρίζεις, την αγαπάς, την ερωτεύεσαι.
Γνωρίζεις το σκηνικό που θέλεις να στήσεις, το πως θα ειπωθούν οι ατάκες που έχεις γράψει, το πως θες να είναι οι ηθοποιοί που θα επιλέξεις.
Ποιο ήταν το πρώτο σου θεατρικό ξεκίνημα και τι θυμάσαι από αυτήν την πρώτη σου παράσταση… ποια τα συναισθήματά σου σαν νεόβγαλτος ηθοποιός;
Ο «Σκοτεινός Προβολέας» ήταν η πρώτη παράσταση που έγραψα και σκηνοθετήθηκε από τον Θωμά Διάφα το 2010. Ωστόσο είχα παίξει και στις «Ευτυχισμένες μέρες» σε σκηνοθεσία Ζαχαρία Ρόχα την ίδια χρονιά.
Ο «Σκοτεινός Προβολέας» ήταν μια παράσταση underground που πήγε ανέλπιστα καλά, τρελάθηκα με την προσέλευση του κόσμου και με το ρόλο μου, έκανα μια τρανς γυναίκα που είχε καρκίνο. Ήταν μια παράσταση οικογενειακή υπόθεση, καθότι ήμασταν όλοι φίλοι και δεν υπήρχαν ξινίλες και ντιβιλίκια.
Ως ηθοποιός έχεις παίξει νομίζω και σε δικά σου έργα. Πώς είναι και πώς γίνεται να σκηνοθετείς τον εαυτό σου;
Για να σκηνοθετήσεις τον εαυτό σου θα πρέπει να κατανοήσεις το έργο και αυτό που θέλεις να κοινωνήσεις στους θεατές. Ποιός ο στόχος της παράστασης και ποιός ο στόχος του χαρακτήρα που υποδύεσαι. Δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά ούτε ακατόρθωτη.
Λένε ότι ένας δυνατός έρωτας είναι κινητήρια δύναμη για τον άνθρωπο. Έχεις βιώσει κάτι τέτοιο στη ζωή σου;
Φυσικά και ακόμα βιώνω! Ωστόσο κινητήρια δύναμη στη δουλειά σου είσαι εσύ και μόνο εσύ!
Στη συνέχεια ήρθε και ο αναγκαστικός εγκλεισμός για όλους μας. Πόσο σε βοήθησε αυτή η περίοδος να ταξινομήσεις κάποια πράγματα και να βάλεις στόχους για το μέλλον;
Καθόλου! Το μόνο που βοήθησε ο εγκλεισμός ήταν στο να κάνω αλλαγές στο σπίτι μου.
Ύστερα έρχονται και οι δυσάρεστες αποκαλύψεις που τάραξαν τα νερά και η δημιουργία του κινήματος του #metoo. Πιστεύεις ότι αυτό το κίνημα μπορεί να φέρει κάποιο αποτέλεσμα στο εγγύτερο μέλλον;
Μακάρι! Οι Έλληνες όμως ξεχνάμε εύκολα, δυστυχώς!
Αν και θα μπορούσαμε να μιλάμε για ώρες, πριν μας βαρεθούν να ρωτήσω αν υπάρχει κάτι που θα μπορούσες να μας αποκαλύψεις από τα μελλοντικά σχέδια;
Είμαι ανοιχτός σε προτάσεις! Σκέφτομαι και δουλεύω δυο project, ωστόσο δεν είναι τίποτα ανακοινώσιμο ακόμα.
Βαλεντίνε, σ’ ευχαριστώ πολύ για τον χρόνο σου και εύχομαι καλή επιτυχία για την συνέχεια.
Βιογραφικό Σημείωμα:
Ο Βαλεντίνος Τσίλογλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Eίναι ηθοποιός και θεατρικός συγγραφέας. Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με το θέατρο και τη ζωγραφική. Η πρώτη επαφή με το θεατρικό σανίδι ήταν ο Ηρώδης σε σχολική χριστουγεννιάτικη εκδήλωση.
Για να πραγματοποιήσει την επιθυμία των γονέων του πέρασε στο τμήμα Κοινωνικής Διοίκησης στο Δημοκρήτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Φοίτησε στη ανωτέρα δραμαμική σχολή του Βασίλη Διαμαντόπουλου – Ίασμος. Παράλληλα, ασχολήθηκε με το stand up comedy και τη μίμηση. Ανέβασε το πρώτο του θεατρικό έργο το 2010, «Σκοτεινός Προβολέας».
Σεµινάρια
• Σεµινάριο Υποκριτικής µε την Αθηνά Παππά (2013)
• Σεµινάριο Υποκριτικής Πειθαρχίας µε το Θωµά Διάφα (2013)
• Σεµινάριο ενδυµατολογίας µε το Μάκη Καρρά (2014)
• Μαθήµατα φωνητικής µε τον Κωνσταντίνο Καραγεωργίου (2013-2014)
• Μαθήµατα φωνητικής µε τον Γιώργο Χριστοδούλου (2016)
• Ειδίκευση στο film noir (6 µήνες) στα πλαίσια του πανευρωπαϊκου project «See you in Athens» µέσω του
erasmus+ (2017)
Στα masterclass εισηγητές ήταν Σταµάτης Κραουνάκης, Νίκος Τρανός, Νίκος Τουλιάτος, Βαγγέλης Ρασσιάς, Φένια
Αποστόλου, Γαλήνη Γυρτάτου, Βασιλική Σύρµα, Κάρολος Ζωναράς, Ορέστης Γούµενος, Richard Konig, Adelaide
Adam, PatricePVK (αρχηγός της Γαλλικής οµάδας UTOPPP) Roy Karoll (αρχηγός της Γερµανικής οµάδας AYTPAC),
Αθηνά Παππά και η Marilissa Rendl.
• Σεµινάριο «Ο ηθοποιός µπροστά στην κάµερα» µε την Ρέινα Εσκενάζυ. (2018)
• Σεµινάριο musical (4 µήνες) µε τον Αναστάσιο Δεληγιάννη (2018)
ΘΕΑΤΡΟ
ΔΕΙΠΝΟ ΒΑΣΙΛΙΣΣΩΝ Κείµενο, Σκηνοθεσία, Δραµατουργική επεξεργασία: Βαλεντίνος Τσίλογλου στο Θέατρο
ΠΚ. (Ζάν), (2019-20)
ΥΠΟΠΤΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΦΟΝΟ ΜΟΥ Κείµενο, Σκηνοθεσία, Μουσική επιµέλεια: Βαλεντίνος Τσίλογλου στο Θεατρο
Βαφείο – Λάκης Καραλής, (2018-19)
ΔΕΙΠΝΟ ΒΑΣΙΛΙΣΣΩΝ Κείµενο, Σκηνοθεσία, Δραµατουργική επεξεργασία: Βαλεντίνος Τσίλογλου στο L.A
Theater. (Ζάν), (2017-18)
ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ Κείµενο: Γιώργος Αγγελίδης, Σκηνοθεσία: Βαλεντίνος Τσίλογλου στο θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής (2017)
Η ψευτοϋπηρέτρια Κείµενο: Πιερ ντε Μαριβώ, Σκνηοθεσία: Ζαχαρία Ρόχα. Στο Θέατρο Βαφείο – Λάκης Καραλής.
(Αρλεκέν) (2016-2017).
Oµοερωτική ποίηση Σκηνοθεσία – Κείµενο: Θωµάς Δίαφας στον Προσωρινό. (2016) (Αγόρι)
H Συγκατοίκηση της Συµφοράς Σκηνοθεσία – Κείµενο: Βαλεντίνος Τσίλογλου στο L.A Theater. (Σωτήρης),
(2016)
Οικογενειακά Μπουκώµατα Σκηνοθεσία:Αθηνά Παππά, Κείµενα: Βαλεντίνος Τσίλογλου στο L.A Theater.
(Σωτήρης), (2015-2016)
QUEEN H Κείµενο – Σκηνοθεσία : Βαλεντίνος Τσίλογλου , Ερµηνεία : Γιώτα Ζερδεβά στα πλαίσια του OPEN
SEPTEMBER 4 στο Vault theatre plus (2015)
Οικογενειακά Μπουκώµατα Κείµενα, Σκηνοθεσία: Βαλεντίνος Τσίλογλου στο L.A Theater. (Σωτήρης) (2014-
2015)
The QUEEN lIVE Κείµενα, Σκηνοθεσία : Αναστάσιος Παπαλέξης (συµµετοχή Μίκυ) στο Θέατρο Τσαί Στη
Σαχάρα. (2015)
Not now…on Saturday Κείµενα – Ερµηνεία: Βαλεντίνος Τσίλογλου, σκηνοθεσία: Θωµάς Διάφας στο Θέατρο Τσάι
Στη Σαχάρα. (2015)
Αlaloum Κείµενα,Σκηνοθεσία : Βαλεντίνος Τσίλογλου στο LALUK bar (αφηγητής), (2014)
Not now…on Saturday Κείµενα, Σκηνοθεσία, Ερµηνεία : Βαλεντίνος Τσίλογλου στα πλαίσια του Οpen September
3 στο Θέατρο Βικτώρια και στα πλαίσια του 1ο φεστιβάλ µικρόυ θεάτρου στο Θέατρο Άβατον (Μονόλογος), (2014)
Μ.Α.Ν.Ι.Α SOS Κείµενο : Βαλεντίνου Τσίλογλου-Αννα Στέλλα Τριχινά ,Σκηνοθεσία : Βαλεντίνος Τσίλογλου στο
Τεχνοχώρο CARTEL (στα πλαίσια του 1o scratch festival), (2014)
Mήδεια ως Αδόλφος Κείµενο-Σκηνοθεσία: Θωµάς Διάφας.(Βοηθός σκηνοθέτη) στο Θέατρο Εµπρός (2014)
Μιλώντας επιγραµµατικά για την ανάγκη δηµιουργίας του νέου ανθρώπου Κείµενο-Σκηνοθεσία : Θωµάς
Διάφας στο θέατρο Βυρσοδεψείο (Σκύλος),(2013)
PROSTIBULO POETICO II θεατρική performance στο θέατρο ΕΜΠΡΟΣ στη συµµετοχή του Θωµά Διάφα
(Ενδυµατολογία-Σκηνογραφία),(2013)
ΥΨΗΛΗ ΤΑΣΗ Κείµενο : Βενετία Μακρυνιώρη, Σκηνοθεσία : Αθηνά Παππά στα Αισχύλεια – Παλαιό
Ελαιουργείο (2012) (Μακιγιάζ)
ΑΝΤΕΧΕΙΣ 2_αλήθειες ζωής Κείµενο: Βαλεντίνος Τσίλογλου , Σκηνοθεσία: Βαλεντίνος Τσίλογλου ,στο Θέατρο
Βαφείο (Ζ),(2012)
ANTEXEIΣ _To παιχνίδι αντοχής Κείµενο: Βαλεντίνος Τσίλογλου, Σκηνοθεσία: Βαλεντίνος Τσίλογλου,Θωµάς
Δίαφας , στο θέατρο Παραµυθίας (Α),(2012)
NOBODY LOVES ME Κείµενο: Χρήστος Γεωργοπάλης , Σκηνοθέσια: Ναταλία Δραγούµη, στο Θέατρο Αλκµήνη
(Θοδωρής),(2011)
ΣΚΑΤΑ! Κείµενο: Θωµάς Διάφας , Σκηνοθέσια: Θωµάς Διάφας, στο Θέατρο Contact Art (Άντρας),(2011)
EYTYXIΣΜΕΝΕΣ ΜΕΡΕΣ Κείµενο: Σάµουελ Μπέκετ, Σκηνοθέσια: Ζαχαρία Ρόχα, στο Θέατρο Τζένη Καρέζη
(Ουίννη), (2010)
ΣΚΟΤΕΙΝΟΣ ΠΡΟΒΟΛΕΑΣ Κείµενο: Βαλεντίνος Τσίλογλου, Σκηνοθεσία: Βαλεντίνου Τσίλογλου-Θωµά Δίαφα,
στο ΜΑDBARTHEATER . (Παλόµα),(2010)
ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ
4 ΕΠΟΧΕΣ, ΜΕGA (συµµετοχή)
ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΗ ΝΕΝΑ (εκποµπή), ΝΕΟ ΕΨΙΛΟΝ (συµπαρουσίαση) 2018.
WEBSERIAL
PIPISTHECOUSIN Κείµενα, Σκηνοθεσία: Θάνος Μπίρκος (Ντίνος) (2010-2011)
KINHMATOΓΡΑΦΟΣ
Le fort des fous Σενάριο – Σκηνοθεσία: Narimane Mari, παρουσιάστηκε σε πρώτη παγκόσµια στα πλαίσια της
Documenta 14 (2016)
Δεύτερες ευκαιρίες Σενάριο – Σκηνοθεσία: Μαρίνα Σηµαντηράκη (µεσαίου µήκους – 2016) (πρωταγωνιστικό).
5 never hide Σενάρια: Αµαλία Τσίπα, Σκηνοθεσία: Σόνια Κουλέπη (µικρού µήκους- 2013) (συµµετοχή).
ΜΑΜΑ2 Σενάριο: Βαλεντίνος Τσίλογλου , Σκηνοθεσία: Θώµας Διάφας(µεσαίου µήκους – 2013) (πρωταγωνιστικό).
«Μας Καθάρισε!» Σενάριο: Χριστίνα Θωµαίδου – Κωσταντίνα Τάτση, Σκηνοθεσία: Πάνος Ηλιακόπουλος (µικρού µήκους – 2012)
(συµµετοχή).
PERHAPS WE BECAME STARS Σενάριο: Βαλεντίνος Τσίλογλου, Σκηνοθεσία: Θώµας Διάφας (µεσαίου µήκους -2010)
(πρωταγωνιστικό).
Διακρίσεις
Βραβείο κοινού περιοδικού Antivirius για τα Queer theatre awards 2016 µε το θεατρικό έργο, «Η Συγκατοίκηση
της Συµφοράς».
Βραβείο κοινού περιοδικού Antivirius για τα Queer theatre awards 2017 µε το θεατρικό έργο, «ΔΙΚΟΣ ΣΟΥ» σε
σκηνοθεσία Βαλεντίνου Τσίλογλου .
