Το έργο του Emmanuel Darley, «Le Mardi a Monoprix» («Την Τρίτη στο σούπερ–μάρκετ») είναι μια ύστατη κραυγή, μια εξομολόγηση ενός ανθρώπινου πλάσματος της Μαρί-Πιέρ για αγάπη, αποδοχή και ανθρωπιά, που ενσαρκώνει ο Φαίδων Καστρής με έναν τρόπο μαγικό, και την ζωντανεύει μπροστά μας με μια ασύληπτη υποκριτική τέχνη που δύσκολα συναντάς σε αυτόν τον πλανήτη.
Κριτική – παρουσίαση: Γιάννης Ζαμπατής
Μέσα από αυτόν τον συγκλονιστικό μονόλογο του Emmanuel Darley που κέρδισε το Α’ Βραβείο στο Φεστιβάλ Fringe του Εδιμβούργου το 2011, το βραβείο Herald Archangel Award και ήταν υποψήφιο δύο φορές στα Βραβεία Molière του Εθνικού Θεάτρου της Γαλλίας, εξαίρεται αριστοτεχνικά η διαφορετικότητα και η μοναδικότητα, σε τέτοιο βαθμό που λίγοι έχουν τολμήσει να θίξουν αυτά τα θέματα σε τέτοιο βαθμό.
Το ταξίδι της Μαρί-Πιέρ που κάποτε ήταν Ζαν-Πιέρ, κάθε Τρίτη το σούπερ μάρκετ με τον πατέρα Αντρέ, ξαναζωντανεύει ο Φαίδων Καστρής μετά από δέκα χρόνια στο μικρό και φιλόξενο μπαράκι του Show What?
Η Μαρί-Πιέρ που δεν είναι πλέον και τόσο νέα έχει χρόνια να εμφανιστεί την παλιά της γειτονιά που κάποιοι θα την θυμόντουσαν ίσως σαν Ζαν-Πιέρ. Όταν όμως πεθαίνει η μητέρα της και μένει μόνος ο πατέρας της ο κύριος Αντρέ, νιώθει σαν παιδί του την υποχρέωση ότι κάπως πρέπει να τον φροντίσει. Έτσι διαλέγει μια μέρα της εβδομάδας την Τρίτη να πηγαίνει στο πατρικό της με το πρώτο τραίνο και να στρώνεται στη δουλειά. Καθαρίζει το σπίτι, πλένει, ακόμα και τα εσώρουχά του -στο χέρι- όπως και η μητέρα της, σιδερώνει και του κάνει συντροφιά.
Ο κύριος Αντρέ φαίνεται ότι δεν είναι εύκολος άνθρωπος και δεν μπορεί να αποδεχτεί με τίποτα ότι δεν έχει πια τον Ζαν-Πιέρ του. Είναι φωνακλάς και νευρικός και βρίσκεται συνέχεια σε μια αντιπαράθεση με την Μαρί-Πιέρ, που ούτε το όνομα της δεν αντέχει να προφέρει και η συνύπαρξη μέσα στο σπίτι γίνεται δύσκολη.
Η Μαρί-Πιέρ αγόγγυστα τον φροντίζει και δεν το κάνει σαν αγγαρεία ή από υποχρέωση ουσιαστικά, αλλά επειδή νιώθει ότι έτσι πρέπει να κάνει για τον ηλικιωμένο πατέρα της, ελπίζοντας πάντα κι αγωνιώντας για μια τρυφερή ματιά, μια στοργική στιγμή από εκείνον.
Οι δυσκολίες όμως μεγαλώνουν όταν έρχεται η ώρα για να πάνε για ψώνια στο σούπερ-μάρκετ, όπου ήδη στην διαδρομή η Μαρί-Πιέρ φέρνει αντιμέτωπη την διαφορετικότητα της με το αδηφάγο κοινό που κορυφώνεται μέσα στο σούπερ-μάρκετ.
Εκεί συγκεντρώνει τα περίεργα βλέμματα που κάθε άλλο παρά διακριτικά είναι γιατί φαίνεται ότι ο κόσμος θέλει να το δείξει και θέλει να ασχοληθεί με αυτό το κάτι διαφορετικό, λες και έτσι θα ξεφύγει από την καθημερινότητα του.
Αυτά τα βλέμματα είναι που δεν αντέχει ο κύριος Αντρέ και κρατάει πάντα μια απόσταση σαν να μη θέλει να φαίνεται ότι είναι μαζί με αυτήν την διαφορετική, αλλά μέσα του πονάει και κατά βάθος αγαπάει το παιδί του.
Κι εκεί αρχίζει ο προβληματισμός και η απορία γιατί είναι τόσο δύσκολο να δεχτεί κάποιος το διαφορετικό, μήπως έτσι κι αλλιώς ο καθένας μας δεν είναι διαφορετικός από τον άλλον;
Ο Φαίδων Καστρής με μια μοναδικότητα και μια αυθεντικότητα γίνεται η Μαρί-Πιέρ αυτή καθεαυτή που περιφέρεται ανάμεσα μας και μας λέει την ιστορία της κοιτώντας μας στα μάτια να μας μεταφέρει το παράπονο της.
Κάθε κίνηση, κάθε έκφραση και κάθε λέξη του μαρτυρούν μια υψηλού επιπέδου υποκριτική τέχνη που ξεπερνάει τα όρια του ανθρώπινου δυνατού και δεν μπορεί να αφήσει κανένα ανθρώπινο ον ασυγκίνητο.
Η κινησιολογία αέρινη ανάμεσά μας αλλά και το «ζωντάνεμα» του πατέρα σαν να έβλεπες δυο άτομα να συνομιλούν άλλο ένα δείγμα της αυθεντικότητας και της υψηλής υποκριτικής τέχνης αυτού του ηθοποιού για τον οποίον είχε πει ο πρόωρα εκλιπών συγγραφέας ότι «ο Φαίδων είναι η Μαρί-Πιερ, είναι κι ο μπαμπάς της και μαζί μια μπαλαρίνα».
Έτσι έχουμε μια μοναδική παράσταση με ένα εξαιρετικό κείμενο γροθιά στο στομάχι δοσμένα από έναν ηθοποιό σημαντική παρακαταθήκη για το θέατρο. Μια παράσταση που θα συγκινήσει, θα αφυπνίσει και θα προβληματίσει για πράγματα αυτονόητα που θα έπρεπε να έχουν αλλάξει, ειδικά σε μια χώρα σαν αυτή που ζούμε όπου δύσκολα ακόμα αποδεχόμαστε την διαφορετικότητα.
Μια παράσταση που ο Φαίδων Καστρής φαίνεται ότι έχει αγαπήσει την περήφανη και αυθεντική ηρωίδα του και δικαιώνει τον αγώνα του να την αναβιώσει μετά από δέκα χρόνια.
Έτσι για την ιστορία τo «Le Mardi a Monoprix» γνώρισε τεράστια εμπορική και καλλιτεχνική επιτυχία στο Παρίσι με ερμηνευτή τον Jean-Claude Dreyfus στο ρόλο της Marie Pierre (υποψήφιο για βραβείο Moliere) και το Ηνωμένο Βασίλειο με τίτλο «Tuesdays at Tesco’s» και τον Simon Callow στο ρόλο της Pauline.
Στην Ελλάδα παρουσιάστηκε το 2011-12 στο «Από Μηχανής Θέατρο» με τον Φαίδωνα Καστρή, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα και τιμήθηκε με το «Βραβείο Ερμηνείας Κοινού 2011» της Athens Voice, το «Βραβείο Ερμηνείας, Σκηνοθεσίας, Σκηνικού στα πρώτα Gay Awards 2012 και 5 υποψηφιότητες Βραβείων Κοινού Αθηνοράματος 2012 (παράσταση, ερμηνεία, σκηνοθεσία, μουσική, κοστούμι).
Ταυτότητα παράστασης
