Μαζί μας σήμερα ο μουσικός, τραγουδιστής και ηθοποιός Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου ή ody icon ο οποίος με αφορμή τις επερχόμενες συναυλίες του στο Temple Athens με τον τίτλο «POLYDRAMA» μας έδωσε μια ειλικρινή και αυθεντική κατάθεση για το δημιουργικό του ταξίδι, την ανάγκη του για δημιουργία και επικοινωνία με moto την συνέπεια με την ηθική και τις αξίες του και όχι μόνο.
Συνέντευξη στον Γιάννη Ζαμπατή
Μουσικός, τραγουδιστής, ηθοποιός, performer, δραματουργός. Θέλοντας να γνωρίσουμε τον πολυμορφικό αυτόν καλλιτέχνη που ακούει στο όνομα Οδυσσέας ή αλλιώς Ody θα θέλαμε να μας πεις πως συνδυάζεις αυτές τις ιδιότητες και ποια κυριαρχεί στην καλλιτεχνική σου ρότα;
Πριν από μερικά χρόνια αυτή η ερώτηση θα μου προκαλούσε απελπισία. Και θα με έκανε να αναρωτιέμαι, ναι όντως πως τα συνδυάζω; Μήπως κάνω ό,τι να ΄ναι στη ζωή μου; Πότε επιτέλους θα αποφασίσω τι θέλω να είμαι; Και άλλες ιστορίες στερεοτυπικής κοινωνικής καταξίωσης.
Τελικά όλες αυτές οι ιδιότητες όπως λες δεν είναι παρά τρόποι να πω τις ιστορίες που με αφορούν. Να πω την ιστορία τη δική μου αλλά και την ιστορία των ανθρώπων που δεν έχουν φωνή. Κάποτε λοιπόν κυριαρχεί η μία ιδιότητα και κάποτε η άλλη αλλά κάπως βρίσκουν τρόπο να συνυπάρχουν- κάποτε σε αρμονία και κάποτε σε ταραχή αλλά ποτέ σε σύγκρουση.
Ποια ήταν τα πρώτα σου μουσικά ακούσματα που θα μπορούσαμε να πούμε ότι σε παρακίνησαν για το δημιουργικό σου ταξίδι και πόσο νωρίς έγινε αυτό;
Γενικώς οι επιρροές στο σπίτι, στην εφηβεία και στις παρέες ήταν κυρίως ροκ. Σε αυτό κούμπωνε η χορωδία και οι πολυφωνίες σε παραδοσιακά και κλασικά έργα, τα φεστιβάλ έθνικ μουσικής κάθε καλοκαίρι στην πλατεία, τα ρεμπέτικά από έναν στενό οικογενειακό φίλο, η αμερικάνικη και αγγλική ποπ από δύο ξαδέρφες μεγαλύτερες από μένα, η ελληνική ποπ από μια ξαδέρφη που περνούσαμε μαζί τα καλοκαίρια και τα ιρλανδικά καραόκε bar όπου βγαίναμε με φίλους για να τραγουδήσουμε από Queen μέχρι επιτυχίες της Eurovision. Ύστερα ήρθε η ηλεκτρονική μουσική και τα πάρτι, ο θαυμαστός κόσμος της ντίσκο και της χορευτικής μουσικής. Είχα πρόσβαση στα πάντα και νομίζω πως από εκεί προκύπτει και το δικό μου «poly» στη μουσική.
Θα μπορούσες να μας πεις επιγραμματικά ποιο είναι το μότο σου που σε παρακινεί για έκφραση και δημιουργία;
Η φράση «μια μέρα θα βρω τις κατάλληλες λέξεις και θα είναι απλές» του Τζακ Κέρουακ.
Από την αρχή της καλλιτεχνικής αυτής έκφρασης μέχρι και σήμερα τι ακριβώς περιλαμβάνει το ρεπερτόριο σου και σε ποια κατηγορία θα μπορούσες να εντάξεις τον εαυτό σου;
Για να είμαι ειλικρινής το ρεπερτόριο μέχρι σήμερα ήταν κυρίως διασκευές γιατί δεν είχαμε δισκογραφία. Τώρα που αποκτάμε σιγά σιγά δισκογραφία θα είναι περισσότερο τα κομμάτια του δίσκου και λιγότερο διασκευές. Αλλά του χρόνου μπορεί να ξανασυζητάμε για μια συναυλία μόνο με διασκευές.
Δεν ξέρω, το μόνο που θέλω τελικά είναι να είμαι ελεύθερος γι’ αυτό και αν μου επιτρέπεις δεν θα ήθελα να απαντήσω στο δεύτερο μισό της ερώτησης σχετικά με την κατηγορία στην οποία ανήκουμε. Το αφήνω πάνω σας!
Έν αναμονή των δύο συναυλιών σου με τους Ody icons θα θέλαμε να μας πεις τι θα περιλαμβάνουν αυτά τα live, πως θα περιέγραφες αυτό το «POLYDRAMA», σε τι κόσμο απευθύνονται και τι ελπίζεις ότι θα αποκομίσουν οι θεατές που θα παραβρεθούν;
Το polydrama απευθύνεται σε όλ@. Είναι μια προσωπική καταγραφή της ζωής μου τα τελευταία χρόνια. Φανταστείτε ένα σπίτι με πολλά δωμάτια όπου μέσα σε κάθε δωμάτιο συμβαίνει και κάτι άλλο. Με άλλο φως, άλλες εντάσεις, άλλο ήχο, άλλη ιστορία. Αυτό είναι το polydrama. Είναι όλοι αυτοί οι χώροι όλα αυτά τα δωμάτια της ζωής.
Κάποια από αυτά ίσως είναι κοινά βιώματα με τον υπόλοιπο κόσμο και άρα έχουν μια κοινωνική ή πολιτική, ας πούμε, χροιά και κάποια από αυτά είναι πολύ προσωπικά και εσωστρεφή. Το ζητούμενο είναι να συνεννοηθούμε. Να νιώσουμε τις ίδιες δονήσεις, να συντονιστούμε.
Πες μας ποιοι είναι οι Ody icons, ποια η συνεισφορά του καθένα, πότε δημιουργήθηκαν και πως ακριβώς προέκυψε αυτό το καλλιτεχνικό σχήμα;
Μου αρέσουν οι οικογένειες που διαμορφώνονται από τις μεγάλες παρέες. Οι συλλογικές διαδικασίες. Η αρμονία που προκύπτει από μια πολυφωνία. Έτσι προέκυψε το icons. Από την ανάγκη μου να μην είμαι μόνος. Icons είναι ο Μάριος Ράμμος που φροντίζει τα κοστούμια μας στα βίντεο και στη σκηνή από την πρώτη μέρα, ο Χάρης Κούσιος που έχει σκηνοθετήσει και χορογραφήσει το δεκάλεπτο φιλμ για το EP drama και το βίντεο για το We cry at night αλλά και το επόμενο βίντεο που θα κυκλοφορήσει σύντομα, ο Φώτης ingie Παπαθεοδώρου με τον οποίο έχουμε φτιάξει μαζί όλα τα τραγούδια που έχουμε κυκλοφορήσει τα τελευταία δύο χρόνια.
Icons είναι και ο Χρήστος Παπαμιχαήλ με τον οποίον συνεργαζόμαστε για την προσβασιμότητα στα βίντεο και στις συναυλίες μας αλλά και όλη η ομάδα της liminal η Κερασία και η Μαρία για παράδειγμα. Icons είναι η Ειρήνη και ο Γιάννης δύο υπέροχοι μουσικοί που θα σταθούμε μαζί επί σκηνής από εδώ και μπρος. Icons είναι σίγουρα ο Αντώνης aka ECATI ο οποίος με έχει βοηθήσει να αρθρώσω το όλο πρότζεκτ από την αρχή όταν φτιάξαμε το πρώτο πρώτο βίντεο για το Supermelancholic στο Παρίσι το 2018 και με τον οποίο επίσης θα μοιραστώ τη σκηνή στις συναυλίες μας στην Αθήνα.
Πριν τρία χρόνια περίπου νομίζω ότι κυκλοφόρησε το πρώτο σας κομμάτι σε video clip με τον τίτλο «Working Out My Little Muscles», το οποίο φαίνεται ότι δεν είναι απλά ένας οδηγός εκγύμνασης των μυών αλλά κάτι παραπάνω. Πως προέκυψε αυτό και ποιο κατά την γνώμη σου αυτό το παραπάνω;
Η ανάγκη μου να είμαι σαρκαστικός στα δύσκολα και το χιούμορ μέσα στο πένθος και τη σκοτεινιά νομίζω είναι που με οδήγησαν να το γράψω. Νιώθω ότι το WOMLM είναι ένα μανιφέστο και μια νησίδα για το ποιοι είμαστε ως ody icons και όταν χάνομαι μπορώ να επιστρέφω εκεί, παρόλο που μουσικά αυτή τη στιγμή έχω μετακινηθεί. Είχα ανάγκη να μιλήσω για όλα όσα ένιωθα να με πνίγουν. Αλλά δεν ήθελα να βγω και να σκοτεινιάσω παντελώς το σύμπαν γύρω μου. Οπότε κάπως το σκοτεινιάσαμε μεν, πετώντας όμως ταυτόχρονα χρυσόσκονη.
Το 2022 κυκλοφορεί το πρώτο σας E.P. με τίτλο «Drama» κάτι σαν προπομπός του σημερινού «POLYDRAMA», όπως το χαρακτηρίζετε όπου διακρίνουμε και πάλι το προ/επίθεμα drama… τυχαίο ή κάτι σημαίνει;
Τις ταμπέλες και τις κατηγορίες μπορεί να μην τις αντέχω, οι τίτλοι όμως μου αρέσουν πολύ. Το βρίσκω πολύ ενδιαφέρον να πρέπει να δώσεις τίτλο σε κάτι που έχεις φτιάξει. Σε μια στιγμή της ζωής σου, ή όταν για παράδειγμα έπρεπε να γράψεις παλιά πίσω από τις φωτογραφίες για να θυμάσαι. Ακόμα και τώρα όταν φτιάχνεις φακέλους από βίντεο και φωτογραφίες στο κινητό σου. Κάπως πρέπει να δώσεις ένα τίτλο που να καταλαβαίνεις εσύ κυρίως τι πρόκειται να βρεις σε αυτό αλλά και να περιγράφει κάπως αντικειμενικά το περιεχόμενο.
Το polydrama λοιπόν περιγράφει μια σχετικά δραματική, δύσκολη και θα πω έντονη περίοδο της ζωής μου όπου τα γεγονότα δίπλα μου δεν με άφηναν ανεπηρέαστο. Η υπόθεση του Λιγνάδη, η δολοφονία του Ζακ, ο θάνατος της Δήμητρας της Λέσβου, ο εγκλεισμός κατά τη διάρκεια του covid, όλα τα νομοσχέδια που ψήφιζε η βουλή ενώ ο πλανήτης βρισκόταν σε παύση, οι γυναικοκτονίες… Κάπως όλα αυτά σε συνδυασμό με τις δικές μου φρίκες αλλά και τις στιγμές ομορφιάς αφηγούμαι στο polydrama. Είναι πολύ – αλλά κάποτε είναι και περισσότερο.
Θεωρείσθε νομίζω από τους πρώτους που κυκλοφόρησαν κομμάτια σε video με καθολική προσβασιμότητα. Πως προέκυψε αυτή η ανάγκη ώστε να την κάνετε πραγματικότητα;
Δεν θυμάμαι πως προέκυψε για να είμαι ειλικρινής. Αλλά σίγουρα η συνεργασία μου με τη liminal καθιστά τα πράγματα σχετικά πιο εύκολα. Έχουν την τεχνογνωσία όσο αφορά την προσβασιμότητα στον πολιτισμό γενικότερα και αυτό συναντά τη δική μου ανάγκη να κάνω κάτι που θα μπορεί να το δει το οποιοδήποτε πλάσμα ανεξαρτήτως δυνατοτήτων. Ίσως ως άτομο που βιώνω εμπράκτως μια κοινωνία δύο ταχυτήτων να θέλω να παράγω, όσο μπορώ, έργο μίας, κοινής και ταυτόχρονης ταχύτητας. Φαντασιώνομαι τη μέρα που αυτή η ερώτηση θα είναι περιττή διότι όλα θα είναι προσβάσιμα σε όλ@.
Το καλοκαίρι του 2022 κυκλοφορήσατε το single «WE CRY AT NIGHT» που αποτελεί ένα queer dance ύμνο. Πως προέκυψε αυτό και τι είναι το queer για σένα, ιδεολογία, έκφραση, κίνημα;
Για μένα queer είναι να μπορείς να εκφράζεις την ανάγκη σου, την ταυτότητά σου, την ιδιοσυγκρασία σου ανα πάσα στιγμή, ελεύθερα, ανεξάρτητα από το αν κινδυνεύεις να λογοκριθείς ή ακόμα και να υποστείς βία και καταπίεση για αυτό. Το τραγούδι μιλά βέβαια για τη νύχτα και πως όλα αυτά τα κουηρ ιπποτάκια βρίσκουν καταφύγιο σε αυτήν. Πως ζωντανεύουν και μαζεύονται σε αγέλες και κατακτούν την πόλη και της δίνουν ταυτότητα.
Η νύχτα αποτελεί μεγάλο μέρος της queer ζωής στις πόλεις και ας μου επιτραπεί να πω ότι τα νυχτόβια άτομα κουβαλούν μια κουήρ πλευρά που πολλές φορές η ίδια η συνθήκη της νύχτας τους δίνει τη δυνατότητα να εξερευνήσουν. Η νύχτα ξέρει τέλοσπάντων να φιλοξενεί όσα η μέρα θέλει να κρύψει, να αποσιωπήσει και αν είναι δυνατόν να τα εξαφανίσει.
Προφανώς το ρεφρέν του κομματιού είναι εμπνευσμένο και εξυμνεί το because the night belongs to lovers. Αλλά κάπως μουρμούρισα μια μέρα το because the night belongs to the queers, μάλλον γυρνώντας από κάποιο πάρτι μισοκλαίγοντας μέσα σε ένα 70’ς λουκ φορώντας γυαλιά ηλίου, και έτσι κατέληξε να γραφτεί το we cry at night, we party, we live που λέει το τραγούδι.
Πιστεύεις ότι έχουν γίνει αρκετά βήματα σε σχέση με την ισότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα μετά από τόσα που βλέπουμε και ακούμε καθημερινά να συμβαίνουν σε άτομα που η κοινωνία χαρακτηρίζει διαφορετικά;
Σαφώς έχουν γίνει πολλά βήματα. Αρκετά θα μπορούμε να πούμε ότι έχουν γίνει όταν δεν θα κακοποιούνται και δε θα δολοφονούνται άτομα επειδή ζούνε μια αναπολογητική ζωή, επειδή απολαμβάνουν την ταυτότητά και την προσωπικότητα τους, επειδή φέρουν δημόσια τη σεξουαλικότητά τους, ή επειδή απλώς είναι γυναίκες.
Τότε ναι θα μπορούμε να πούμε πως έχουν γίνει αρκετά βήματα προς την ισότητα, τη δικαιοσύνη και τον σεβασμό των βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Και ίσως από εκει και πέρα ξεκινάμε να μιλάμε για ευημερία, ευτυχία και άλλα εξεζητημένα θέματα επιστημονικής φαντασίας…
Το pride στο οποίο έχεις συμμετάσχει έχει διχάσει από ότι ξέρω ακόμα και άτομα της gay κοινότητας όσον αφορά την υπερβολή και τον τρόπο έκφρασης. Ποια πιστεύεις ότι είναι η αναγκαιότητα μιας τέτοιας εκδήλωσης, με αυτόν ή κάποιον διαφορετικό τρόπο έκφρασης ;
Υπερβολή είναι μια αλήθεια που απλώς έχασε την ψυχραιμία της έγραψε ο Χαλιλ Γκιμπράν κάποτε. Οπότε ναι, δικαίωμα στην καθόλου ψυχραιμία της αλήθειας για μία μέρα από τις 365 που έχει ο χρόνος. Δικαίωμα να περπατήσουμε στο κέντρο της πόλης ντυμένες ή γδυμένοι όπως επιθυμούμε χωρίς να κινδυνεύουμε να γίνουμε σχόλιο και γέλιο στα στόματα περαστικών ή κλωτσοσκούφι στα πόδια και τα χέρια των φασιστών ή των αστυνομικών.
Βεβαίως ο τρόπος που διοργανώνεται το εκάστοτε pride, όπως και το κάθε δρώμενο/φεστιβάλ ανεξαρτήτως, επιδέχεται συζήτησης, ανάλυσης κτλ. Αλλά αυτή τη στιγμή που με ρωτάς, ναι είναι σημαντικό και το pride αλλά και κάθε ευκαιρία για ορατότητα και ό,τι άλλο ανοίγει τη συζήτηση των ίσων δικαιωμάτων που ανέφερες προηγουμένως.
Αρκετοί δημιουργοί σήμερα βλέπουμε να καταπιάνονται με το θέμα της διαφορετικότητας, όχι μόνο με τα έργα μεγάλων συγγραφέων αλλά και με αρκετά ελληνικά κείμενα. Πόσο πιστεύεις ότι μπορεί να προσφέρουν κάτι θετικό στην σημερινή κοινωνία;
Ό,τι ανοίγει ένα παράθυρο στο Άλλο, στο διαφορετικό αν θέλεις, στο όχι κυρίαρχο, κακό δεν κάνει. Αντιθέτως. Οι καινούργιες γενιές ενημερωνόμαστε διαφορετικά. Αμφισβητούμε την ιστορία όπως τη μάθαμε. Μαθαίνουμε πληροφορίες για τα κείμενα και για τους συγγραφείς που μας τις απέκρυπταν επιμελώς. Ανακαλύπτουμε όλο αυτό τον φανταστικό LGBTQI δημιουργικό συρφετό που μας παρουσιαζόταν ως ετεροκανονικός και τον αγκαλιάζουμε γιατί μας προσφέρει ησυχία.
Ξέρεις, όταν ανακαλύπτεις στην πράξη ότι δεν είσαι ο πρώτος, ο μόνος αλλά ούτε ο τελευταίος σου δίνει μια ασφάλεια, ότι μπορείς να αισθάνεσαι διαφορετικός χωρίς να θυματοποιείσαι. Με απόλαυση. Για να έχεις τη διαύγεια και τη δύναμη να μπορείς να διεκδικείς τον χώρο που σου αναλογεί. Το δικαίωμα. Γιατί στο κάτω κάτω όλοι διαφορετικοί και διαφορετικές δεν είμαστε; Και τι μας ενώνει; Ό,τι όλ@ σε κάποια φάση πεινάμε, πάμε τουαλέτα και στο ενδιάμεσο ερωτευόμαστε, αγαπιόμαστε, χορεύουμε και τραγουδάμε.
Η τηλεόραση καλώς ή κακώς είναι το μέσον που κάνει ευρύτερα γνωστό έναν καλλιτέχνη και τα talent shows ανθούν με έναν ίσως αμφιλεγόμενο τρόπο. Εσύ θα λάμβανες μέρος σε κάτι τέτοιο και κατά πόσο πιστεύεις ότι μπορεί να προβληθεί με αυτόν τον τρόπο ένα νέο εν δυνάμει ταλέντο;
Μικρότερος με γοήτευε πολύ αυτή η ταχύτητα με την οποία κάποιος κέρδιζε παρουσία και εκτίμηση για αυτό που κάνει. Με τον καιρό κατάλαβα τη σαπίλα του συστήματος το οποίο θρέφουν και εξυπηρετούν αυτά τα σόου και δεν με αφορά καθόλου. Δεν είναι για μένα και δεν συνάδουν με τα πιστεύω μου. Και φυσικά έχουμε δει με ποιον τρόπο συμπεριφέρονται στα άτομα που συμμετέχουν με το που κλείσει η κάμερα και τα φώτα. Που είναι σήμερα όλα αυτά τα μεγάλα ταλέντα; Πουθενά. Και σε τι φταίνε; Σε τίποτα. Εγώ θα ήθελα το πάθος μου για τη μουσική να το εκφράζω μέσα σε υγιείς συνθήκες εργασίας και δημιουργικότητας.
Λένε ότι ένας δυνατός έρωτας είναι κινητήρια δύναμη για τον άνθρωπο και επηρεάζει με κάποιον τρόπο έναν καλλιτέχνη. Εσύ έχεις βιώσει κάτι τέτοιο στη ζωή σου;
Έτσι νομίζω, πως έχω νιώσει κι έχω βιώσει τον έρωτα. Μέχρι τον επόμενο δυνατό έρωτα που θα τα αναιρέσει όλα. Που αν μας διαβάζει αυτή τη στιγμή και έχει φτάσει μέχρι αυτό το σημείο της συνέντευξης και δεν έχει κουραστεί, να μου στείλει ένα μήνυμα έχουμε να συζητήσουμε κάποια πολύ σημαντικά θέματα…
Πάντως πέρα από το αστείο δεν νομίζω ότι με ενδιαφέρει ο έρωτας ως μέσο έμπνευσης και δημιουργίας. Επιζητώ τον έρωτα πρώτα για αυτό που είναι. Μια συνάντηση. Μια συγκίνηση. Μια ταραχή. Μια βουτιά από τον βράχο ένα μεσημέρι του Αυγούστου σε μια απάνεμη παραλία και το γυμνό σου σώμα που βυθίζεται με φόρα στο νερό.
Ποιο θα έλεγες ότι είναι το στοιχείο που καθόρισε το καθαρά προσωπικό και iconic αυτό στυλ, καθόλα ελκυστικό μα με μια συναισθηματικότητα και μια μελαγχολία που κάνει να γίνουν τα δάκρυα πετράδια;
Θα πω η αισθητική, η παιδεία, η ψυχανάλυση και η συναναστροφή μου με ανθρώπους που μου δίνουν έμπνευση.
Μέσα σε αυτήν την πορεία σου που εκφράζεσαι και επικοινωνείς με την τέχνη σου ποιο ήταν το πιο σημαντικό πράγμα που έκανες και νιώθεις περήφανος γι’ αυτό;
Το να μπορώ να είμαι συνεπής με την ηθική και τις αξίες μου. Δηλαδή το να με σέβομαι.
Μεθαύριο θα ανέβεις πάλι στην σκηνή. Ποιες είναι οι προσδοκίες σου και ποια τα συναισθήματα σου κάθε φορά που βρίσκεσαι αντιμέτωπος με το κοινό σου;
Αυτή τη στιγμή ανυπομονούμε να εισβάλει κι άλλος κόσμος στο POLYDRAMA. Να το κατοικήσει, να το εξερευνήσει. Και γι’ αυτό τον λόγο αυτές οι συναυλίες έχουν κάτι το αποκλειστικό. Διότι δεν έχουν βγει ακόμα τα τραγούδια και ο δίσκος. Οπότε εγώ θα είμαι και λίγο ο ξεναγός του κοινού μέσα σε αυτά τα δωμάτια και στις ιστορίες τους. Και θέλω πολύ να είμαι παρόν τη στιγμή που στο κοινό θα αποκαλύπτεται αυτή η διαδρομή, η κάθε αφήγηση, το κάθε τραγούδι.
Κυκλοφορία λοιπό του νέου LP και συναυλίες. Υπάρχει κάτι άλλο ανακοινώσιμο στα προσεχή σχέδια σου;
Αυτά τα δύο υπάρχουν μέχρι στιγμής όσο αφορά τα μουσικά. Επίσης τον Μάρτιο θα ταξιδέψει στην Αθήνα η παράσταση LANDSCAPE για την οποία συνεργάστηκα ως δραματουργός με τη χορογράφο Έλενα Αντωνίου. Και φυσικά αν κάποιος κινηματογραφικός σκηνοθέτης αναζητά ηθοποιό για να παίξει τον κακό στην ταινία του, δηλώνω διαθεσιμότητα.
Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις επικεντρωνόμαστε στον καλλιτέχνη και το έργο του, όμως αυτός ο καλλιτέχνης είναι ένας νέος άνθρωπος με προσωπικές ανάγκες και ανησυχίες και θα αναρωτιόταν κανείς τι κάνει όταν δεν δημιουργεί. Ποια είναι τα χόμπι του, αν πηγαίνει σινεμά, τι βιβλία διαβάζει ή πως περνάει τις διακοπές του..!
Ό,τι και να κάνω, αναπόφευκτα δημιουργώ. Και κυρίως όταν μαγειρεύω.
Αν και θα μπορούσαμε να πούμε χιλιάδες πράγματα για πολλά ακόμα να σε ευχαριστήσουμε γι’ αυτήν την κατάθεσή σου και να ευχηθούμε καλή επιτυχία στις συναυλίες σου.
Εγώ ευχαριστώ για αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα κατάδυση.
Βιογραφικό Σημείωμα:
O Οδυσσέας Ιωάννου Κωνσταντίνου κατάγεται από την Κύπρο ενώ από το 2010 εργάζεται έχοντας ως βάση την Αθήνα. Έχει σπουδές στην Υποκριτική (Σχολή Θεάτρου «δήλος» – Δήμητρα Χατούπη 2014) και μεταπτυχιακές σπουδές στη Σκηνοθεσία Θεάτρου και τη Δραματουργία στο πανεπιστήμιο της Nanterre στο Παρίσι (2019).
Ως μουσικός, τραγουδιστής και ηθοποιός έχει εργαστεί σε παραγωγές στην Ελλάδα, την Κύπρο, στο Λονδίνο και το Παρίσι (Εθνικό Θέατρο, Μέγαρο Μουσικής Αθήνας, Θέατρο Παλλάς, Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, Festival «La nuit des Idees», Loughborough University London) συμμετέχει στο επεισόδιο «Tarrare» της αμερικανικής σειράς Atlanta του HULU,
Ως σκηνοθέτης (ΡΑΣ– 2012,Rien ne va plus -2013, Η ζωή μου εις το Δρομοκαϊτειον – 2013, Μυστικά – 2014, As you like it -2015, Γιορτή των Αστεριών – 2016, HIV – 2019)
Ως δραματουργός έχει συνεργαστεί με την χορογράφο και performer Έλενα Αντωνίου για το έργο«WISH» (2019) και το έργο «LANDSCAPE» (2022) και με τον Πάνο Μαλακτό για το σόλο «Hire Me, Please» (2019). Έχει επίσης συνεργαστεί με τον χορευτή-χορογράφο Χάρη Κούσιο στο κείμενο του σόλο «PORNEM» το 2018 και στο σενάριο της ταινίας «17000».
Ως Ody Icons
Με επικεφαλής τον Ody οι πολυπράγμονες Οdy Ιcons έχουν ως βάση τις παραστατικές τέχνες και τη μουσική.
Το 2017 συστήθηκαν στο κοινό με την αγγλική διασκευή «Supermelancholic» του τραγουδιού «Θα μελαγχολήσω»
Τα Χριστούγεννα του 2020, κυκλοφορεί το πρώτο τους κομμάτι με το video clip «Working Out My Little Muscles», ένα ηλεκτροποπ μανιφέστο, που προτρέπει το κοινό να ξεχάσει τα βάσανα του πλανήτη και αντ’ αυτού να επικεντρωθεί στην εκγύμναση των μυών του.
Το 2021 οι ody icons επανέρχονται με το «YES HΑLLO HI» το οποίο κάνει πρεμιέρα στο κανάλι του Ιδρύματος «Ωνάσης» στο YouTube. Μέσω της συνεργασίας τους με τον μουσικό παραγωγό Sagittarius Lefthand συνδυάζουν την ηλεκτρονική μουσική με slam ποίηση και πολιτικούς στίχους.
Σε συνεργασία με την Liminal Access, το βίντεο «YES HALLO HI» είναι πλήρως προσβάσιμο για κωφούς και βαρήκοους (Υπότιτλοι και ISL)
Το 2022 κυκλοφορεί το πρώτο τους E.P. με τίτλο «Drama» και συνοδεύεται από ένα εννιάλεπτο video clip. Περιλαμβάνει τέσσερα κομμάτια: το «eons», το «serotonine», το «kind of» καθώς και μια longlusting εκδοχή του κομματιού «serotonine».
Το E.P. «Drama» αποτελεί προπομπό του πρώτου ολοκληρωμένου άλμπουμ των ody icons ο οποίος θα κυκλοφορήσει μέσα στον χειμώνα 2023
Το καλοκαίρι του 2022 κυκλοφόρησαν το single «WE CRY AT NIGHT» που αποτελεί ένα queer dance ύμνο! και γράφουν μαζί με τον Teo Pouzbouri τους στοίχους και την μουσική για το single της Τάμτα «Pandora»
live Εμφανίσεις
Έχοντας τη θεατρικότητα και την υπερβολή των καιρών, με μια σαρκαστική διάθεση καμπαρέ, οι Ody Icons κουβαλάνε σε κάθε ζωντανή τους εμφάνιση την ζέστη της ελευθερίας και την ελευθερία της μελαγχολίας και στήνουν ένα ρεπερτόριο με αναφορές από την παράδοση, την avant-pop, τα λαϊκά και τα ρεμπέτικα, την ποίηση και την υποκουλτούρα.
Έχουν εμφανιστεί σε μουσικές σκηνές και φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό. Αναφορικά: 11ο Open House Festival στο Dance House Lemesos (2020), Thessaloniki Queer Arts Festival (2020), Onassis New Choreographers Festival 8 (2021), Athens Pride (2021-2022), Buffer Fringe Performing Arts Festival (2022)
