Μίμης Πλέσσας – Μια σπάνια Μορφή του Ελληνικού Πολιτισμού

H ζωή λειτουργεί με τους δικούς της ρυθμούς. Ακόμα κι αν, εμμέσως κυνικά και για μία εβδομάδα, δεν άφησε τον Μίμη Πλέσσα να συμπληρώσει εντελώς τα 100 του χρόνια. Θα μου πείτε η μέτρηση του χρόνου είναι επίπλαστη και θα συμφωνήσω. Όχι όμως με τη έννοια των “φεγγαριών” που λέμε, αλλά με αυτή της σπουδαιότητας. 

Ο Μίμης Πλέσσας ήταν λοιπόν πολύ σπουδαίος, μαζί με το έργο του, είχε μάλιστα για πάνω από 70 χρόνια ως συνθέτης (και όχι μόνο). Υπήρξε τελικά ένας από τους σημαντικότερους Έλληνες συνθέτες με αμέτρητες διακρίσεις και δεκάδες χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Το έργο του πλούσιο στη δισκογραφία, στο θέατρο, στον κινηματογράφο, αλλά και στην κλασική και τζαζ μουσική, αγαπήθηκε από το κοινό και αποτελεί σπουδαία πολιτιστική μας παρακαταθήκη.

Τον περασμένο Ιούνιο, σε ειδική τελετή που πραγματοποιήθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο, η Πρόεδρος της Δημοκρατίας απένειμε το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής στον Μίμη Πλέσσα, στον Γιάννη Μαρκόπουλο (μετά θάνατον) και τον Λευτέρη Παπαδόπουλο για την πολυσχιδή προσφορά τους στην ελληνική μουσική, στον πολιτισμό κατ’ επέκταση. Εκεί βρέθηκαν μαζί για μια ακόμα φορά ο Μίμης Πλέσσας και ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, έμελλε να είναι η τελευταία στον “μάταιο τούτο κόσμο” όπως συνηθίζουμε να λέμε. 

Μια παραμυθένια αλλά και δύσκολη καριέρα γεμάτη δουλειά 

Δεν σπούδασε μουσική, δεν πήγε ποτέ σε ωδείο, ήταν αυτοδίδακτος. Κατάφερε, όμως, να διευθύνει τις μεγαλύτερες ορχήστρες του κόσμου και να συνεργαστεί με τους μεγαλύτερους σολίστ του πλανήτη. Η καλλιτεχνική και συνθετική του δραστηριότητα καλύπτει όλους τους τομείς της μουσικής, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έχει συνεργαστεί με πληθώρα κορυφαίων τραγουδιστών, πολλούς από τους οποίους ανέδειξε με τα τραγούδια του. Ασχολήθηκε επίσης με τη σύνθεση μουσικής για ταινίες και θεατρικές παραστάσεις, έχοντας στο ενεργητικό του 104 ταινίες και 70 παραστάσεις. Το πρώτο του βραβείο το πήρε στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού για το «Αστέρι αστεράκι» σε στίχους του Κώστα Πρετεντέρη, με ερμηνεύτρια τη Νάνα Μούσχουρη. Έγραψε επίσης τη μουσική και τα τραγούδια για την περίφημη τηλεοπτική σειρά “Τα παιδιά της Νιόβης”. 

Ο Μίμης Πλέσσας υπήρξε ο παραγωγός της ιστορικής ραδιοφωνικής εκπομπής “Σε 30 δευτερόλεπτα”, που ήταν μια εκπομπή βράβευσης γνώσεων με διάφορα δώρα (ραδιόφωνα και βιβλία), στη δεκαετία του 1960 – 1970. Συμμετείχε σε πλείστες διεθνείς και ελληνικές επιτροπές κρίσης καλλιτεχνικών γεγονότων. Ήταν μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρίας Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος, της ΕΡΓΗΜ (σύγχρονης μουσικής) και πολλών άλλων καλλιτεχνικών συλλόγων.

Από τις 4 Ιανουαρίου 1986 έως τις 20 Ιουλίου 1988 υπήρξε συμπαρουσιαστής μαζί με τον Κώστα Φέρρη και τον Βασίλη Τσιβιλίκα της θρυλικής εκπομπής της Ε.Ρ.Τ. Καλλιτεχνικό καφενείο, όπου καλούνταν διάφορες προσωπικότητες του καλλιτεχνικού και κοινωνικού χώρου και μοιράζονταν ιστορίες από το πώς ξεκίνησαν και την ζωή τους γενικότερα.

Ο Πλέσσας στον κινηματογράφο – Η “χρυσή” εποχή των μιούζικαλ

Ο Μίμης Πλέσσας έγραψε μουσική για πάνω από 100 ελληνικές ταινίες και 11 ξένες, ξεκινώντας το 1959 με την ταινία «Να Πεθερός να Μάλαμα» του Μάριου Νούσια. Ήταν η περίοδος που ο Μίμης Πλέσσας είχε συνιδρύσει μαζί με άλλους τρεις συνεταίρους τα Στούντιο Άλφα στο Μαρούσι, ως συνέχεια των στούντιο φωνοληψίας που είχε δημιουργήσει κάποια χρόνια νωρίτερα. Σύντομα όμως αποχώρησε και αφοσιώθηκε στη μουσική.

Η συνεργασία του με την Φίνος Φιλμ ξεκινά το 1960 με την ταινία «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες». Παράλληλα, συνεργάστηκε και με άλλες εταιρίες παραγωγής συνθέτοντας μουσική για ταινίες όπως «Έγκλημα στα Παρασκήνια» (1960) του Ντίνου Κατσουρίδη, «Νύχτες στο Μιραμάρε» (1960) του Ορέστη Λάσκου, «Καλημέρα Αθήνα» (1960) του Γρηγόρη Γρηγορίου, «Χριστίνα» (1960) του Γιάννη Δαλιανίδη και «Εφιάλτης» (1961) του Ερρίκου Ανδρέου. Ο Μίμης Πλέσσας – όπως διαβάζουμε στον επίσημο ιστότοπο της Φίνος Φιλμ – είχε την ικανότητα να ντύνει την εκάστοτε ταινία με πρωτότυπη μουσική, αξιοποιώντας δημιουργικά είδη όπως η τζαζ και τα υπο-είδη της, το τσα-τσα, τα μπλουζ, οι μποσανόβες και οι λάτιν ρυθμοί.

Το 1962 επέστρεψε στη Φίνος Φιλμ για τη δεύτερη συνεργασία του, στο φιλμ «Νόμος 4000» του Γιάννη Δαλιανίδη, ανοίγοντας μια γόνιμη καλλιτεχνική διαδρομή.

Μέχρι το Φίνου το 1977, ο Μίμης Πλέσσας θα γράψει μουσική και τραγούδια σε 64 συνολικά ταινίες της Φίνος Φιλμ σε όλη τη γκάμα των κινηματογραφικών ειδών. Στα μέσα της δεκαετίας του 1960 δέχεται πρόταση από τη United Artists στις Η.Π.Α. να συνάψει επταετές συμβόλαιο, όμως μετά από αρκετή σκέψη αρνείται και επιστρέφει στην Ελλάδα και περνά σε μια ακόμα πιο δημιουργική φάση με τη Φίνος Φιλμ, σφραγίζοντας με το ηχόχρωμα των μουσικών τον ελληνικό κινηματογράφο.

Οι μουσικές του ντύνουν μεγάλες επιτυχίες όπως «Οι Κληρονόμοι» (1964), «Η Χαρτοπαίχτρα» (1964), «Υπάρχει και Φιλότιμο» (1965), «Μια Τρελλή Τρελλή Οικογένεια» (1965), το «Χώμα Βάφτηκε Κόκκινο» (1966) και «Κάτι Κουρασμένα Παλληκάρια» (1967).

Είναι η χρυσή εποχή των μιούζικαλ και εκείνος θα παίξει καθοριστικό ρόλο στο να γίνει πράξη το όραμα του Γιάννη Δαλιανίδη. Χρειάστηκε πρώτα να καμφθούν οι ενστάσεις που είχε ο Φιλοποίμην Φίνος που θεωρούσε τον Πλέσσα «πολύ μοντέρνο» στη σύνθεση τραγουδιών.

Τελικά, με επιμονή του Δαλιανίδη και σκληρή δουλειά, ο Μίμης Πλέσσας θα γράψει εκτός από τη μουσική και τραγούδια, τα οποία αποδεικνύονται διαχρονικές επιτυχίες: «Του Αγοριού Απέναντι» (Μαίρη Χρονοπούλου, Μια Κυρία στα Μπουζούκια), «Καμαρούλα μια Σταλιά» (Γιάννης Πουλόπουλος, Γοργόνες και Μάγκες), «Ο Άντρας που θα Παντρευτώ» (Μάρθα Καραγιάννη), «Άνοιξε Πέτρα» (Μαρινέλλα, Γοργόνες και Μάγκες), «Θα Πιώ Απόψε το Φεγγάρι» (Γιάννης Πουλόπουλος, Γοργόνες και Μάγκες), «Πόσα Καλοκαίρια» (Δάκης, Γοργόνες και Μάγκες), Crazy Girl (Αλέκα Κανελλίδου, Οι Θαλασσιές οι Χάντρες), «Ένας Ουρανός Μ’ Αστέρια» (Γιάννης Βογιατζής, Ραντεβού στον Αέρα), «Μένουμε Πάντα Παιδιά» (Μάρθα Καραγιάννη, Ραντεβού στον Αέρα).

Η μουσική του Μίμη Πλέσσα στο θέατρο

Με τον Στράτο Διονυσίου μάλιστα έχει συνεργαστεί μέχρι και στο… θέατρο. Το 1971 στην παράσταση “Το κοροϊδάκι της πριγκιπέσσας” (πριν γίνει ταινία), ο σπουδαίος λαϊκός τραγουδιστής ερμηνευεί το “Όπως φεύγουν τα καράβια” του Άκου Δασκαλόπουλου και του Μίμη Πλέσσα φυσικά.  Για το θέατρο γράφει πρώτη φορά μουσική στην παράσταση «Ρομανσέρο» που ανεβάζει ο Δημήτρης Χορν τη θεατρική περίοδο 1959-60 στο θέατρο Κεντρικόν. Μουσική του Μίμη Πλέσσα θα ντύσει πάνω από 40 παραστάσεις μέχρι και τη δεκαετία του 1980. Στη λίστα συναντάμε και γνωστές θεατρικές επιτυχίες όπως «Χτυποκάρδια στο Θρανίο» (1962-63, θίασος Αλίκης Βουγιουκλάκη), «Μαριχουάνα Στοπ» (1973, θίασος Γιάννη Δαλιανίδη), «Καμπίρια» (1975-76, θίασος Αλίκης Βουγιουκλάκη), «Ο Γλάρος» (1976-77, θίασος Νίκου Κούρκουλου), «Ιησούς Χριστός Υπέρλαμπρο Άστρο» (1978-79, θέατρο Καλουτά).

Πλέσσας – Παπαδόπουλος: Τα πασίγνωστα τραγούδια του δίσκου “Ο Δρόμος”

Μία όμως από τις συνεργασίες του σίγουρα έγραψε μια χρυσή σελίδα στην ιστορία της ελληνικής δισκογραφίας και μιλάμε φυσικά για τον δίσκο “Ο Δρόμος” με στιχουργό τον Λευτέρη Παπαδόπουλο. Η συνεργασία του Μίμη Πλέσσα με τον στιχουργό, δεν είναι η μοναδική αλλά δημιούργησε μια ιδιαίτερη σχέση ανάμεσα στους δυο τους. Τα τραγούδια του άλμπουμ εξέφρασαν τα συναισθήματα και τις σκέψεις μιας ολόκληρης εποχής, συνδυάζοντας τις υπέροχες μελωδίες του Πλέσσα με τους δυνατούς και συγκινητικούς στίχους του Παπαδόπουλου.

Ο “Δρόμος” κυκλοφόρησε το 1969 από τη LYRA και θεωρείται σήμερα ο εμπορικότερος δίσκος της ελληνικής δισκογραφίας. Οι ερμηνευτές των τραγουδιών ήταν ο Γιάννης Πουλόπουλος, η Πόπη Αστεριάδη και μία πολύ νέα τραγουδίστρια την οποία μόλις είχε ανακαλύψει ο Λευτέρης Παπαδόπουλος στην μπουάτ “Απανεμιά” στην Πλάκα, παρέα με τον Μάνο Λοΐζο. Ήταν η Ρένα Κουμιώτη, που στον “Δρόμο” τραγούδησε δύο τραγούδια, το υπέροχο “Πρώτη φορά” και το “Δώσε μου το στόμα σου”.

Στην αυτοβιογραφία του που εκδόθηκε το 1996 ο Μίμης Πλέσσας αναφέρεται στην ιστορία του «Δρόμου»:

“Σημαδιακή βραδιά εκείνη στο σπίτι του Λευτέρη, που καθισμένος στο γραφείο του περίμενα να τελειώσει μια κουβέντα με την εφημερίδα του, γιατί ο Λευτέρης είχε ήδη κάνει σημαντικά βήματα σαν δημοσιογράφος. Σκόρπια πάνω στο γραφείο του ήσαν κάτι χειρόγραφα. Ξέροντας το γραφικό του χαρακτήρα, άρχισα να διαβάζω κι ένιωσα να με πλημμυρίζει μια ανείπωτη τρυφεράδα. Τα γραπτά του Λευτέρη περιγράφανε τα εφηβικά μου χρόνια, τα χρόνια μου μέσα στην Κατοχή. Μάζεψα όσα βρήκα εκεί μπροστά μου – τι σύμπτωση, ήταν δώδεκα – κι αμέσως σκέφτηκα, ένας μεγάλος δίσκος (μέχρι τότε δεν είχαμε κάνει μεγάλο δίσκο με το Λευτέρη). Μου ήρθε κι ο τίτλος: «Τα Άγουρα Χρόνια», ξεχνώντας το ομώνυμο μυθιστόρημα του Κρόνιν. Του είπα «θα τα πάρω». Απρόθυμα μου τα έδωσε, γιατί δεν πίστευε ότι αυτά μπορούσε να είναι υλικό για τραγούδια.

Αργότερα η Κατίνα Παξινού έδωσε το θέατρό της για μουσικές παραστάσεις που θα αφορούσαν το έργο αυτό. Έγραψαν με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ακόμα τρία τραγούδια για την παράσταση. Το «Έξι τους βαράγανε», το «Απόψε αντάμωσα τον χάρο» και το «Μίλα μου για την Λευτεριά». Η παράσταση ανέβηκε με τεράστια επιτυχία. Δεν άργησαν να απαιτήσουν από την Κυβέρνησης της χούντας με τελεσίγραφο,

«ή βγάζετε το τραγούδι “Μίλα μου για την Λευτεριά” ή κατεβαίνει η παράσταση». 

Η Κουμιώτη και ο Πουλόπουλος έλεγαν το «Μίλα μου για τη Λευτεριά» και το «Έξι άντρες» σε μια κρίσιμη στιγμή του έργου, χωρίς μικρόφωνο, και τους αποθέωνε το κοινό. Ο θεατρικός «Δρόμος», αφού παίχτηκε με θριαμβευτική επιτυχία επί τέσσερις μήνες, και ταρακούνησε τον κόσμο, αιφνιδίως απαγορεύτηκε και κατέβηκε. Αυτά τα τραγούδια, μαζί με κάποια ακόμα, κυκλοφόρησαν τελικά αμέσως μετά την μεταπολίτευση το 1974, με τον γενικό τίτλο “Μίλα μου για τη λευτεριά”.

Η συνεργασία με τον Κώστα Βίρβο

Στα ίδια πλαίσια που είχε στενή συνεργασία με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο ο Μίμης Πλέσσας, αντίστοιχα στενή συνεργασία είχε με τον σπουδαίο στιχουργό Κώστα Βίρβο καθ’ όλη τη δεκαετία του ’70 και μάλιστα σε 6 ολοκληρωμένους κύκλους τραγουδιών.

Συγκεκριμένα, κυκλοφόρησαν μαζί το 1971 το άλμπουμ “Ζει;” αναφερόμενο στον Μεγαλέξανδρο. Το άλμπουμ ήταν φιλοτεχνημένο από τον Θεόφιλο, ενώ συμμετείχαν ο Γιώργος Νταλάρας, ο Γιάννης Καλατζής, ο Πρόδρομος Τσαουσάκηςκαι η έκπληξη Ανέστης Βλάχος.

Το 1971 κυκλοφορεί και η πρώτη έκδοση από το άλμπουμ τους, «Το Πανόραμα», που επανακυκλοφόρησε το 1976 με δυο τραγούδια λιγότερα αλλά και τρία καινούρια. Στην πρώτη ηχογράφηση ερμήνευε ο Δώρος Γεωργιάδης, στη δεύτερη ο Δημήτρης Κοντολάζος, ο Θέμης Ανδρεάδης και ο Πέτρος Κυριαζής.

Το 1973 κυκλοφορεί το έργο τους «Θάλασσα Πικροθάλασσα», με ερμηνευτές και πάλι Πουλόπουλο και Κουμιώτη, καθώς και τη νέα τότε Αλέκα Μαβίλη. Ο Μποστ είχε φιλοτεχνήσει το άλμπουμ, τα τραγούδια αφορούν στη θάλασσα και τους ναυτικούς. Σημαντικό τραγούδι του άλμπουμ η «Άγια Κυριακή». Το ερμήνευσε η Ρένα Κουμιώτη, ενώ είναι αξιοπερίεργο το πώς κατάφεραν και πέρασαν τους «σκοπέλους» της λογοκρισίας της εποχής στίχοι που μιλούσαν για «Κατοχή», «σκλαβιά», «παλικάρια» κ.λ.π.

Το 1974 κυκλοφόρησε ο δίσκος «Λουκιανού νεκρικοί διάλογοι» τους. Ανάμεσα στους ερμηνευτές του δίσκου είναι οι Δημήτρης Μητροπάνος, Αντώνης Καλογιάννης, Γιώργος Μαρίνος, Κατιάνα Μπαλανίκα, Λιλάντα Λυκιαρδοπούλου και Πασχάλης. Πέντε χρόνια μετά, ο Μίμης Πλέσσας αναβίωσε τους Νεκρικούς διαλόγους σε συναυλία στο Θέατρο Λυκαβηττού με νεότερους ερμηνευτές. Ο Μίμης Πλέσσας με τον Κώστα Βίρβο, έκαναν πραγματικότητα την επικοινωνία του πάνω κόσμου των ζωντανών με τον κάτω κόσμο των νεκρών, σε μορφή… μιούζικαλ!

Το 1974 ο Πλέσσας θα γράψει τραγούδια για τον Στράτο Διονυσίου, όπως αναφέραμε και παραπάνω. Πρόκειται για «Τα 12 του Στράτου». Οι στίχοι είναι κι εδώ του συνεργάτη της δεκαετίας θα λέγαμε Κώστα Βίρβου και  συμπεριλαμβάνονται τραγούδια όπως τα «Έξω απ’ άδικο», «Πού το πας και πού το φέρνεις», «Ο μεμέτης» κ.α.

Το 1977 η νέα ολοκληρωμένη συνεργασία τους, στα τραγούδια μιας παράστασης που μιλάει για την ιστορία μιας παρέας σπουδαστών την άνοιξη του 4.000 στην πλασματική χώρα “Ουτοπία”. Πρόκειται για μια “σύγχρονη” όπερα και συμμετείχαν ερμηνευτικά οι Χρήστος Γριτσόπουλος, Βάσια Ζήλου, Ιορδάνης Χατζηιορδάνου, Σοφία Χρήστου και ο Κώστας Μπίγαλης, ενώ την μακέτα του δίσκου φιλοτέχνησε ο Δημήτρης Αρβανίτης.

Συνεργάστηκε με τον ποιητή Δημήτρη Χριστοδούλου σε δύο άλμπουμ, το ένα είναι ένα υπέροχο έργο του 1973, το “Για μια σταγόνα αλάτι” που ερμηνεύουν οι Αντώνης Καλογιάννης και Πετρή Σαλπέα. Με τη Σαλπέα ο Μίμης Πλέσσας είχε ξανασυνεργαστεί παλιότερα, όταν δισκογράφησε σε δεύτερη εκτέλεση το “Άνοιξε πέτρα”.  Στο άλμπουμ υπήρχαν συγκλονιστικά τραγούδια, το “Κράτα το φιλί”, “Είμαι μικρός και σ’ αγαπώ”, “Αχ ας έβρισκα τα λόγια” αλλά και το μοναδικό όσο και ανατριχιαστικά θλιβερό “Ποτάμι”. Το 1980 ο Μίμης Πλέσσας και ο Δημήτρης Χριστοδούλου έκαναν για τον Αντώνη Καλογιάννη το άλμπουμ “Τραγούδια της γειτονιάς”.   

Η συνεργασία της Τζένης Βάνου με το Μίμη Πλέσσα είχε ξεκινήσει δειλά δειλά το 1959, αλλά το 1961 βγήκαν σοβαρά τραγούδια: «Από σένα αρχίζουν όλα» και «Τα νιάτα θέλουν έρωτα» (στίχοι Πρετεντέρη και Κ. Ασημακόπουλου αντίστοιχα), «Αν σ’ αρνηθώ» και «Μεσ’ στην καρδιά μου» (στίχοι Δ. Χαλκιαδάκη και Αλ. Σακελλάριου). Αλλά οι μεγάλες επιτυχίες ήρθαν όταν η Ευγενία Βραχνού (Τζένη Βάνου) μπήκε στο λαϊκό ρεπερτόριο και μετά από ένα διάστημα που είχε φύγει για την Αμερική. Σε αυτό το διάστημα του επαναπατρισμού ο Πλέσσας θα δώσει στη Βάνου διαχρονικά τραγούδια, “Σταγόνα σταγόνα”, “Χίλες βραδιές”, “Αν είναι η αγάπη αμαρτία”, “Σε βλέπω στο ποτήρι μου”.

Σε διάστημα σχεδόν 20 ετών, η Τζένη Βάνου ηχογράφησε 63 τραγούδια σε μουσική Μίμη Πλέσσα. Επιτυχίες έγιναν τα λιγότερα, όμως ήταν τεράστια η απήχηση τους, που φτάνουν και περισσεύουν για να ταυτίσουν το όνομα της ερμηνεύτριας μ’ εκείνο του συνθέτη. Εξάλλου η διαχρονικότητά τους αποδεικνύει του λόγου το αληθές.

Ο Τόλης Βοσκόπουλος ηχογράφησε 14 τραγούδια σε μουσική Μίμη Πλέσσα, αλλά τι τραγούδια! 

1970: Στίχοι Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Το φεγγάρι πάνωθέ μου», «Μ’ ανάστησες καρδιά μου», «Κι εσύ θα φύγεις», «Η μάνα σου δε μ’ αγαπάει». Τα τραγούδια γράφτηκαν για τη θεατρική παράσταση “Μαριχουάνα στοπ”, όταν ο Γιάννης Δαλιανίδης έπεισε Πλέσσα και Βοσκόπουλο να… συνεργαστούν. Ο Βοσκόπουλος τότε ήταν στους ουρανούς από δημοφιλία και αναζήτσηε το διαφορετικό μέσω του Πλέσσα, αλλά και του Λευτέρη Παπαδόπουλου. Το εγχείρημα όχι μόνο πέτυχε αλλά έβγαλε και… ειδύλλιο, αυτό του Βοσκόπουλου με τη Λάσκαρη, οπότε κατευθείαν γυρίστηκε και η ταινία, δεδομένης της απήχησης του κόσμους και στα τραγούδια αλλά και στο ειδύλλιο!

1971: Στίχοι Λευτέρη Παπαδόπουλου: «Άγνωστη αγαπημένη», «Αχ ποιος σου κρατά το χέρι», «Δε με νοιάζει», «Ξενομερίτισσα».

1972: Στίχοι Ηλία Λυμπερόπουλου: «Ας είχα κι άλλη μια ζωή», «Σε λατρεύω», «Κυρά των αστεριών», «Λάθος δρόμο πήραμε καρδιά», «Γεννήθηκα να δίνω», «Ερασταί του ονείρου» (κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το 1996). Στο άλμπουμ του 1972 (“Ο άγνωστος εκείνης της νύχτας” που ήταν ταινία με πρωταγωνιστή το Βοσκόπουλο, η τελευταία που συμμετείχε), εμφανίστηκε και η νέα τότε Χάρις Αλεξίου ερμηνεύοντας το τραγούδι “Ήτανε το νερό πικρό” των Πλέσσα – Παπαδόπουλου.

Αλλά σίγουρα η περίπτωση του “πλεσόπουλου” Γιάννη Πουλόπουλου είναι μοναδική.

Το 1967 οι δυο τους συναντήθηκαν για πρώτη φορά και ως το 1986, ο Γιάννης Πουλόπουλος ερμήνευσε συνολικά 74 τραγούδια σε μουσική Μίμη Πλέσσα, χωρίς ν’ αποκλείεται να υπάρχουν και κάποια άλλα που είναι εξαιρετικά σπάνια. Τα πιο γνωστά και πολύ αγαπημένα εξ αυτών είναι:

(Άκου Δασκαλόπουλου) «Έκλαψα χθες», «Βρέχει πάλι απόψε», (Βαγγέλη Γκούφα) «Απόψε κάποιος θα χαθεί», (Λευτέρη Παπαδόπουλου) «Θα πιω απόψε το φεγγάρι», «Καμαρούλα» (με τη Μαίρη Χρονοπούλου), «Μη του μιλάτε του παιδιού», «Στου σπιτιού σου το στενάκι», «Όλα δικά σου», «Χαλάζι έφερε η ψιχάλα», «Απόψε αντάμωσα το χάρο», «Γέλαγε η Μαρία», «Φραγκόκλησα» (με την Πόπη Αστεριάδη), «Πήρα σύννεφο δυο τόπια», «Δώδεκα μαντολίνα», «Ο τρελός», «Μέθυσ’ απόψε το κορίτσι μου», «Ποια νύχτα σ’ έκλεψε», «Έπεφτε βαθιά σιωπή», «Το άγαλμα», «Η Μυρσίνη βάζει τ’ άσπρα», «Ξημερώνει Κυριακή», «Πέρα στα παλιά σεράγια», (Δημήτρη Χριστοδούλου) «Τα φιλιά», (Κώστα Πρετεντέρη) «Απόψε κλαίει ο ουρανός», (Λουκίλα Καρέρ-Πλέσσα) «Όταν μιλάς για χωρισμό», (Αλέκου Σακελλάριου) «Στη φτωχιά μας την αυλή», (Θάνου Σοφού) «Άσε στην πόρτα τα κλειδιά».

Ο Μίμης Πλέσσας ωστόσο είχε τεράστιο έργο. Η καλλιτεχνική και συνθετική του δραστηριότητα καλύπτει όλους τους τομείς της μουσικής, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Έχει συνεργαστεί με πληθώρα κορυφαίων τραγουδιστών, πολλούς από τους οποίους, εκ του αποτελέσματος, ανέδειξε με τα τραγούδια του. Δημιουργός γενναιόδωρος και δοτικός, ανέδειξε πολλούς μεγάλους τραγουδιστές (Νάνα Μούσχουρη, Τζένη Βάνου, Γιάννης Πουλόπουλος, Στράτος Διονυσίου, Ρένα Κουμιώτη κ.ά.) και καθόρισε το έντεχνο και λαϊκό τραγούδι με την πλούσια συμβολή του στη δισκογραφία, όπως π.χ. είδαμε και στην περίπτωση του Τόλη Βοσκόπουλου. Και πέραν τούτου, ένα ακόμα παράδειγμα σημαντικού, όσο και σπάνιου έργου για μια ιδιαίτερη φωνή, όχι τραγουδιστή αλλά ηθοποιού, είναι ένα EP (extended play) του 1966 για τον Νίκο Κούρκουλο. Ο οποίος διέθετε εκπληκτική φωνή και εκεί ερμήνευσε τέσσερα τραγούδια-ποιήματα. Την ‘Κυριακή” του Κώστα Καρυωτάκη, “Ο τροβαδούρος’ του Μιλτιάδη Μαλακάση, “Το μοιρολόι” του Τάσου Λειβαδίτη και το παραδοσιακό “Της αγάπης”. Τα δύο τελευταία ακούστηκαν και στον “Αστραπόγιαννο”, ενώ εξαφανίστηκαν σχεδόν από τη δισκογραφία.

Συνεργασία του Μίμη Πλέσσα με το παιδικό συγκρότημα Ζουζούνια

• 2002 – Τα Ζουζούνια τραγουδάνε για τα χρώματα
• 2003 – Μιλάμε για τους αριθμούς
• 2004 – Τα Ζουζούνια τραγουδάνε για τα σχήματα
• 2006 – Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι (Μουσικό παραμύθι)
• 2007 – Let’ s talk about numbers
• 2009 – Μπάλα μπάλα
• 2010 – Η Κοκκινοσκουφίτσα (Μουσικό παραμύθι)
• 2010 – Η Ωραία Κοιμωμένη (Μουσικό παραμύθι)
• 2011 – Η Μαγική Φλογέρα (Μουσικό παραμύθι)

Επίσης συνέθεσε τα τραγούδια Πιμπόγιο και 1 2 3 χορεύουμε ροκ του CD Χορέψτε όλοι Bamba το οποίο κυκλοφόρησε στις 2 Φεβρουαρίου του 2010. Οι στίχοι όλων των τραγουδιών τα οποία έκανε με τα Ζουζούνια ανήκουν στο στιχουργό Λευτέρη Παπαδόπουλο.

Το 2015 ο Μίμης Πλέσσας κυκλοφόρησε ένα νέο τραγούδι, το “Βυζαντινό σημάδι”, σε στίχους Δημήτρη Μπρούχου, με ερμηνευτή τον πολύ νέο τότε τραγουδιστή Πάνο Μπλέτζα, αναγνωρίζοντας στο πρόσωπό του, όπως και σε άλλους ενίοτε, μια δυναμική για το μέλλον. 

Το 2016 ο Μίμης Πλέσσας, με αφορμή την επέτειο 50 χρόνων από την εμφάνισή του στην δισκογραφία με τον δίσκο “Ραντεβού στον αέρα” για την ομώνυμη ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη, παρουσίασε το τελευταίο πλήρες έργο του “Διάφανος σταυρός” με ερμηνευτή τον Θάνο Ολύμπιο. Ο δίσκος τους έγινε πλατινένιος.

Ο Μίμης Πλέσσας είχε κάνει τρεις γάμους. Ο πρώτος με την Κλειώ Μουζίνα ενώ ήταν ακόμα φαντάρος, ο δεύτερος με την Τζέλλα Πλέσσα με την οποία απέκτησε ένα γιο, τον μουσικοσυνθέτη Αντώνη Πλέσσα, και ο τρίτος με την δημοσιογράφο Λουκίλα Καρρέρ με την οποία απέκτησε μια κόρη την Ελεάνα.

ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ

• Το 2000 ο Δήμος Αθηναίων τον τίμησε για την προσφορά του στην ελληνική μουσική και του απένειμε το «Χρυσό Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών».
• Το 2001, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κωνσταντίνος Στεφανόπουλος, του απένειμε τον Χρυσό Σταυρό του Τάγματος του Φοίνικος για την προσφορά του στην τέχνη.
• Το 2006 βραβεύεται από την Ακαδημία Προσωπικοτήτων για τη συνολική προσφορά του στον πολιτισμό.
• Το 2007 ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος τον τίμησε με τον Μεγαλόσταυρο του Αγίου Ανδρέου σε ειδική εκδήλωση στο Πατριαρχείο.
• Το 2010 αναγορεύτηκε Επίτιμος Διδάκτορας από το Τμήμα Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών.
• Το 2016 η Ακαδημία Αθηνών τον τίμησε με βραβείο της τάξης των Γραμμάτων και Καλών Τεχνών για το σύνολο της προσφοράς του στην ελληνική μουσική.
• Ο Μίμης Πλέσσας έχει λάβει αμέτρητες άλλες τιμητικές διακρίσεις από φορείς, οργανισμούς, δήμους και περιφέρειες της χώρας ενώ έχει ανακηρυχθεί επίτιμος δημότης Ραφήνας – Πικερμίου, Σπετσών, Κω, και Χανίων.