“Τρίτη μέρα κι έχουν ξεχάσει την ύπαρξη της Φελίτσια στο υπόγειο. Ο κύριος διοικητής δεν ξέρει καν ότι η μαμά της πέθανε, Την πυροβόλησε ένας γιατρός απ’ αυτούς που τους βοηθούσε στα πειράματά τους. Την έπιασε να κάνει ένεση μορφίνης σε κρατούμενη που ήταν στο πρόγραμμα στείρωσης και ούρλιαζε απόRead More →
“…και της μάνας μου της φώναζε αν την άκουγε να τα μιλάει. Μια φορά μπροστά μου τη χαστούκισε. Η δικιά του η μάνα δεν του ξαναμίλησε. Πως να του μιλήσει; Ελληνικά δεν ήξερε ούτε μπορούσε να μάθει σε αυτή την ηλικία. Μόνο όταν πέθανε, πήγε στην κηδεία της. έσκυψε καιRead More →
“Συμβαίνει καμιά φορά ο ήλιος να λάμπει, κι όμως να ξεκινά η βροχή. Παλεύει κι ο ουρανός να ισορροπήσει τη μοίρα του, όπως κι ο άνθρωπος. Μια σιγαλή, ποτιστική βροχή άρχισε να ραντίζει τα πάντα ολόγυρα του. Ακατάπαυστα, αλλά ψιθυριστά. Ο Ανέστης δεν κουνήθηκε από τη θέση του. Του άρεσεRead More →
“Από όλα τα μέσα έκφρασης, η φωτογραφία είναι το μόνο που ακινητοποιεί μια συγκεκριμένη στιγμή στο χρόνο”, έλεγε ο αείμνηστος Ανρί Καρτιέ – Μπρεσόν. Φωτογραφία λοιπόν ως μέσο αποτύπωσης του Είναι. Read More →
Βρίσκοντας το θάρρος -να γράψεις γι’ αυτά. -Προβλέποντας -ότι θα συμβούν. -Ένα γερασμένο σώμα που -κανείς δεν το χαϊδεύει πια. Γράψε. -Ζήσε. Πιο εύκολο να γράψεις παρά να ζήσεις. – Πιο εύκολο να ζήσεις παρά να γράψεις.Read More →
Ένα μικρό γκόλντεν ριτρίβερ πάει πρώτη φορά για πεζοπορία και κερδίζει το βραβείο του πιο αξιαγάπητου πεζοπόρου.
