“Πλησιάσα πατώντας στις μύτες των ποδιών και έβαλα το μάτι στην κλειδαρότρυπα. Το δωματιάκι ήταν μισοφωτισμένο, όμως φάτσα απέναντι μπόρεσα να δω τον Βαγγελάκη καθισμένο σε μια καρέκλα. Ποιος άλλος βρισκόταν εκεί μέσα το κατάλαβα αμέσως, γιατί, με γυρισμένη την πλάτη στην πόρτα είδα κάποιον με ράσα.Read More →
“Μόχθησε, έγραψε, παρήγαγε σκέψεις, ιδέες, ενέπνευσε…Σε αντίθεση με τους ηθικολόγους υβριστές του- που τον λασπολογούν ακόμη και σήμερα, τους επιδειξίες χριστιανούς που τον καταριούνται, τους πατριδοκάπηλους που φανατίζουν τον ευκολόπιστο λαό για προσωπικά οφέλη…Ο Καζαντζάκης θα μείνει στην παγκόσμια ιστορία, όχι μόνο στην ελληνική. Οι επικριτές του θα πεταχτούν στονRead More →
“-Και μάλιστα αν ζητάτε την προσωπική μου γνώμη, θα σας πω πως το καλύτερο άλλοθι το διαθέτουν αυτοί που είναι οι… περισσότερο ένοχοι”Read More →
“Προσπαθώ λοιπόν να βγω από τα στεγανά της αδιέξοδης υπαρξιακής μου ιδιωτικότητας με την επίγνωση ότι οι λέξεις, οι πράξεις, οι σκέψεις, οι δημιουργίες όλων μας θα συνεχίζουν να υπάρχουν πάντα ως παρακαταθήκη για τους κατοπινούς, οπότε βαρυνόμαστε με την ευθύνη να τους κληροδοτήσουμε τις καλύτερες δυνατές λέξεις, πράξεις, σκέψειςRead More →
“Ένα ατέλειωτο καλοκαίρι απλωνόταν μπροστά του, ένα καλοκαίρι, κι αυτό ήταν το χειρότερο, που θα κατέληγε σε ένα φθινόπωρο χωρίς εκείνον στην τάξη του, χωρίς το βάλσαμο της καθημερινής τους συνύπαρξης, χωρίς το πρόσωπό του, σοβαρό, καθαρό, όμορφο, να τον αντικρίζει μόλις λίγα μέτρα μακριά του, χωρίς τη φωνή του,Read More →
Ένα μικρό γκόλντεν ριτρίβερ πάει πρώτη φορά για πεζοπορία και κερδίζει το βραβείο του πιο αξιαγάπητου πεζοπόρου.
