Ίσως χωρίς κάποια φωτογραφία της, δυσκολεύεστε να φέρετε στη μνήμη σας το πρόσωπο της Αγγέλας Καζακίδου. Και ίσως κάποιοι να θεωρήσετε ότι μπορεί να μην ήταν κάτι σπουδαίο.
Και όμως η Αγγέλα Καζακίδου, που μπορεί να μην έγινε το μεγάλο αστέρι, μπορεί να υποδύθηκε δεύτερους ρόλους (δευτερορολίστρια, ένα είδος ηθοποιού που κάποτε αφθονούσε στον ελληνικό κινηματογράφο και που σήμερα λείπει), κατάφερε να καταγραφεί στη συνείδηση του κινηματογραφόφιλου κοινού. Ποια είναι όμως η Αγγέλα Καζακίδου;
Η Αγγέλα γεννήθηκε στο Πειραιά και από μικρή έδειξε την αγάπη της προς τις τέχνες. Βγήκε από μικρή στο παιδικό θέατρο, ενώ ταυτόχρονα σπούδαζε μπαλέτο (ο χορός υπήρξε η μεγάλη της αγάπη, μετά την υποκριτική). Τελειώνοντας τις γυμνασιακές σπουδές μπήκε στη Δραματική σχολή του Εθνικού Θεάτρου, από την οποία αποφοίτησε το 1967. Ένα χρόνο αργότερα έκανε την πρώτη της επαγγελματική εμφάνιση με το θίασο του Γιάννη Γκιωνάκη αλλά και στον κινηματογράφο κάνει το ντεμπούτο της στην πολεμική υπερπαραγωγή της Φίνος Φιλμ “Η Δασκάλα με τα ξανθά μαλλιά” δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη.
Με την Αλίκη θα συνεργαστεί και στις ταινίες “Υπολοχαγός Νατάσα” και “Σ΄αγαπώ” τη διετία 1970 – 71 αλλά και στο θέατρο στην παράσταση “Επτά χρόνια γάμου” την ίδια χρονική περίοδο. Από την υπόλοιπη φιλμογραφία της αξίζει να αναφέρουμε τα φιλμ: “Η Ώρα της αλήθειας”(1969), “Η Ζούγκλα των Πόλεων”(1970) και “Μπουμ Ταρατατζούμ”(1972).
Με την έλευση της τηλεόρασης στην Ελλάδα πολλά αλλάζουν στον καλλιτεχνικό χώρο. Η τηλεόραση κάνει τα πρώτα της δειλά βήματα εντυπωσιάζοντας το πανελλήνιο, και πολλοί καλλιτέχνες (σκηνοθέτες και ηθοποιοί) μετακομίζουν από τα κινηματογραφικά στα τηλεοπτικά πλατό. Το δρόμο αυτό ακολουθεί και η Αγγέλα Καζακίδου με συμμετοχές στις σειρές: “Ο Άγνωστος Πόλεμος”, “Γιούγκερμαν”, “Ένοχοι”, “Μαριονέτες” και “Το Θέατρο Της Δευτέρας”. Παράλληλα διδάσκει την υποκριτική σε σχολές Θεάτρου.
Η προσωπική της ζωή κρατήθηκε πάντα μακρυά από τα φώτα της δημοσιότητας, παρότι ήταν παντρεμένη με τον επίσης ηθοποιό Γιώργο Χριστόπουλο, με τον οποίο απέκτησε μια κόρη. Από το 2005, με το θάνατο του συζύγου της αποσύρθηκε από το χώρο, έχοντας επιλέξει να ζει μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, έχοντας κοντά της λίγους και καλούς φίλους.
Μανώλης Δεστούνης: Ένας αγέραστος και ακούραστος Θεατρίνος
Από τους πιο αξιόλογους ηθοποιούς της γενιάς του ο Μανώλης Δεστούνης γεννήθηκε στην Αθήνα, με καταγωγή από την Κεφαλλονιά. Ήταν το μικρότερο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας, που όμως μεγάλωσε χωρίς την παρουσία του πατέρα αφού έφυγε από τη ζωή. Η μητέρα με πολλές θυσίες μεγάλωσε τα έξι παιδιά της, με το Μανώλη να δείχνει από παιδί την αγάπη του προς τις τέχνες. Ήθελε να γίνει τραγουδιστής, άλλωστε διέθετε σωστή φωνή (ίσως και λόγο της καταγωγής του). Στα οικογενειακά γλέντια πάντα τραγουδούσε, κυρίως επτανησιακές καντάδες.
Τελειώνοντας τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις φοίτησε στη Δραματική σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη έχοντας για καθηγητές του το Τίτο Βανδή και την Ελένη Χατζηαργύρη. Βγαίνοντας στο ελεύθερο θέατρο ξεκίνησε παίζοντας δίπλα σε κορυφαίους ηθοποιούς όπως το Δημήτρη Μυράτ και το Μίμη Φωτόπουλο. Τον τελευταίο το λάτρευε ενώ οι κριτικές που παίρνει από το Μάριο Πλωρίτη είναι εξαιρετικές. Το 1966 κάνει το ντεμπούτο του στον κινηματογράφο με τις ταινίες “Ένα Καράβι Παπαδόπουλοι” (με σενάριο του Νίκου Τσιφόρου) και “Ότι λάμπει είναι χρυσός” του Παύλου Φιλίππου. Θα ακολουθήσουν περίπου 50 ταινίες με πιο αξιόλογες τις: “Στα Σύνορα της Προδοσίας”(1968), “Δύο Έξυπνα Κορόιδα”(1971), “Τι έκανες στο πόλεμο Θανάση”(1971), “Η Κόμισσα της Κέρκυρας”(1972), “Με Φόβο και Πάθος”(1972), “Τα Παιδιά της Πιάτσας”(1979) και άλλες. Με την έλευση της τηλεόρασης στην Ελλάδα εμφανίστηκε στο πρώτο ελληνικό σίριαλ “Το Σπίτι με το Φοίνικα”(1970) και θα ακολουθήσουν πολλές συμμετοχές σε δραματικές και κωμικές σειρές. Ιδιαίτερη υπήρξε η σχέση του με τη μουσική αφού ασχολήθηκε και με τη σύνθεση, το στίχο και το τραγούδι.
Υβόνη Βλαδιμίρου: Μια ζωή επιθεώρηση και κινηματογράφος!!!
Γνωστή φυσιογνωμία του παλιού κλασικού κινηματογράφου με πολλές εμφανίσεις σε δεκάδες ταινίες. Η Υβόνη Βλαδιμίρου, για την οποία ελάχιστα γνωρίζουμε, υπήρξε από τις πλέον αξιόλογες κυρίες της επιθεώρησης με μια τεράστια θητεία στο μουσικό θέατρο.
Γεννημένη στις αρχές του 20ου αιώνα (πιθανό έτος γέννησης το 1903), μπήκε στο χώρο του θεάματος έφηβη, παίζοντας δίπλα σε θρύλους της επιθεώρησης, χωρίς ποτέ να γίνει η απόλυτη πρωταγωνίστρια. Το 1919 έγινε μέλος του ΣΕΗ και με την έλευση της δεκαετίας του 60 μπαίνει στη ζωή της και ο ελληνικός κινηματογράφος, Η πρώτη εμφάνιση της στη μεγάλη οθόνη θα γίνει με τα “Κίτρινα Γάντια”(1960) με το ρόλο της κυρα – Θοδώρας, στην ταβέρνα των Αγίων Θεοδώρων. Για μια εικοσαετία περίπου θα παίξει ρόλους υποστηρικτικούς, σε πολλές ταινίες, από τις πιο σημαντικές εως και αδιάφορες.
Από την τεράστια φιλμογραφία της ξεχωρίζουν οι ρόλοι της στα φιλμ: “Χωρίς Ταυτότητα”(1963), “Ίλιγγος”(1963), “Το Πρόσωπο της Ημέρας”(1965), “Οι Κυρίες της Αυλής”(1966), “Στεφανία”(1967) και “Μια Ελληνίδα Στο Χαρέμι”(1971). Με την έλευση της δεκαετίας του 70 και την εμφάνιση του Νέου Ελληνικού κινηματογράφου η Υβόνη Βλαδιμίρου παίζει στις αξιόλογες ταινίες: “Ναι μεν αλλά”(1972), “Ο Ασυμβίβαστος”(1979) και στο “Ταξίδι του Μέλιτος”(1979). Φήμες τη θέλουν να είναι ακόμη εν ζωή (λίγο απίθανο βέβαια γιατί θα είναι 115 ετών) ενώ κάποιοι συνάδελφοι της υποστηρίζουν ότι πέθανε στη δεκαετία του 80.
