Εγκλήματα πάθους, ζήλιας και παράνοιας. Πολλά από αυτά έγιναν εν… βρασμώ ψυχής, κάποια όμως χαρακτηρίστηκαν από την «ηθοποιία» των δραστών τους και την προσπάθεια αποπροσανατολισμού του κινηματογραφόφιλου κοινού.
Ο Ελληνικός κινηματογράφος είναι γεμάτος από πάρα πολλά εγκλήματα! Σε ταινίες αστυνομικές , περιπέτειες , κοινωνικές , ακόμα και σε ταινίες βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα. Κύριος χώρος για να γίνει ένα κινηματογραφικό έγκλημα ήταν σίγουρα οι ταινίες νουάρ. Φιλμ με σκοτεινή ατμόσφαιρα κατά την οποία μπορεί να κινηθεί άνετα ένας δολοφόνος, να κάνει το έγκλημα του και να χαθεί μέσα…στο σκοτάδι. Κύριοι λόγοι που οδηγούν στο φόνο είναι η ζήλια, η προδοσία και η απιστία.
Αν και μιλάμε για το ελληνικό σινεμά σε μια εποχή που επικρατούν άλλα είδη, όπως το μελό, η φαρσοκωμωδία και το μιούζικαλ, δεν είναι λίγες οι φορές που οι παραγωγοί ρισκάρουν παρουσιάζοντας αυτό το δύσκολο είδος κινηματογράφου. Το φιλμ νουάρ…
Βούλα Χαριλάου: Η “σεξουαλική στερημένη δολοφόνος” στον “Εφιάλτη”!
Αν το Χόλιγουντ είχε το «Ψυχώ» με τον Άντονι Πέρκινς στο ρόλο του ψυχοπαθή Νόρμαν Μπέιτς που διαπράττει φόνους κατ’ εντολή της νεκρής μητέρας του, ο Ελληνικός κινηματογράφος είχε τον «Εφιάλτη» με την Βούλα Χαριλάου να δίνει ρεσιτάλ σκοτώνοντας με ψαλίδι, σύμβολο εκδίκησης στο σαλεμένο μυαλό της σεξουαλικά στερημένης κοπέλας. Καθρέφτης και ψαλίδι είναι τα δύο απόλυτα ψυχολογικά σύμβολα του φιλμ . Ο καθρέφτης είναι σύμβολο σύγκρουσης των δύο κόσμων της ηρωίδας. Η απόκοσμη ομιλία της ανατριχιάζει τον θεατή ενώ τα συγκλονιστικά της μάτια τον μαγνητίζουν σε βαθμό εθισμού.
H διχασμένη προσωπικότητα της χαρακτηρίζεται από την παρουσία δύο προσωπικοτήτων που εξουσιάζουν τη συμπεριφορά της. Από τη μια είναι η Άννα Μαργκό ψυχρή, ερωτικά και συναισθηματικά και από την άλλη η μισότρελη και βίαιη Εύη Λινάρδου, η οποία και παίρνει εντολές από το μαγικό της καθρέφτη για τα εγκλήματα της. Όλα αυτά σε ένα αμιγώς φιλμ τρόμου και φρίκης με όλα τα συστατικά του είδους, με τον σκηνοθέτη-σεναριογράφο Ερρίκο Ανδρέου να το προχωρά το στόρι πιο μακριά από τον Χίτσκοκ, ώστε σήμερα να θεωρείται ιδιαίτερα τολμηρός για την εποχή του, αφού στο σενάριο του υπαινίχθηκε σεξουαλικά όργια και ανδρικό ομοερωτισμό.
Στα συν της ταινίας η φωνή της Κίας Μπόζου την οποία δανείζει στην Εύη Λινάρδου, το δαιμονικό alterego της Άννας! «Ο Εφιάλτης» έκανε πρεμιέρα στις σκοτεινές αίθουσες στις 14 Ιανουαρίου 1962 και έκοψε μόλις 26.526 εισιτήρια. Το κοινό την ανακάλυψε πολλά χρόνια αργότερα τοποθετώντας την, μέσα στο Ανθολόγιο του ελληνικού κινηματογράφου.
Μια μαχαιρωμένη βεντέτα στο “Έγκλημα στα Παρασκήνια”!
Μια ταινία, που ακολουθεί τη συνταγή των αμερικανικών φιλμ νουάρ, είναι το «Έγκλημα στα παρασκήνια» του Ντίνου Κατσουρίδη. Το στόρι ξεκινά με το φόνο της πρωταγωνίστριας του θεάτρου, Ρόζας Δελλή. Το πτώμα της ηθοποιού βρίσκεται στο καμαρίνι από τους υπόλοιπους συντελεστές του έργου. Βρέθηκε μαχαιρωμένη και όπως αποδεικνύεται πολλοί από τους συναδέλφους της είχαν λόγους για να την σκοτώσουν, αφού η ίδια με τους βεντετισμούς της δεν είχε και τον πιο ευχάριστο χαρακτήρα.Το πολυτάραχο ερωτικό παρελθόν της ηθοποιού ήταν γνωστό, έχοντας ένα διαζύγιο και έναν μυστηριωδώς εξαφανισμένο πρώην σύζυγο. Η ταινία είναι κινηματογραφική διασκευή του ομώνυμου μυθιστορήματος του Γιάννη Μαρή και η πρώτη σκηνοθετική απόπειρα του Κατσουρίδη. Η Μάρω Κοντού νιόπαντρη κινηματογραφείται από τον σύζυγό της και διευθυντή φωτογραφίας της ταινίας, Αριστείδη Καρύδη Φούκς. Η ταινία παρακολουθείται ευχάριστα ακόμη και σήμερα, καθώς είναι γεμάτη από αστυνομικό μυστήριο, ερωτισμό και εικόνες μπολιασμένες με παράξενες μαύρες σκιές.
Μια δολοφόνος δια χειρός Νίκου Φώσκολου!
Την εποχή που ο Νίκος Φώσκολος έγραφε τις «Αστυνομικές ιστορίες», τον πολιορκούν συνεχώς να γράψει κάποιο θεατρικό έργο. Το 1959 ο μεγάλος δημιουργός γράφει το «Ο θάνατος θα ξανάρθει». Σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Φώσκολου το έργο γράφτηκε μέσα σε 4 μέρες. Το κοινό που το παρακολουθεί αρχικά στη σκηνή του θεάτρου, μαγεύεται από το στόρι. Το 1961 η Φίνος Φιλμ το μεταφέρει και στον κινηματογράφο, με σκηνοθέτη τον Ερρίκο Θαλασσινό. Ο φόνος πραγματοποιείται σε έναν πύργο στη Λευκωσία, και από εκεί και μετά υπάρχει μια διαρκή απειλή του θανάτου.Οι ανατροπές είναι καθοριστικές και το φινάλε παντελώς απρόσμενο, με μια δολοφόνο που μόλις λίγα λεπτά πριν το τέλος αποκαλύπτει το αληθινό της πρόσωπο. Ειδική μνεία ίσως θα έπρεπε να κάνουμε στην κορυφαία ηθοποιό μας Νέλλη Αγγελίδου, που τα «σπάει», σε μια από τις ελάχιστες κινηματογραφικές της εμφανίσεις.
Μια σκηνή φόνου που ανατριχιάζει το θεατή ακόμη και σήμερα!!!
Η Λάνα Τάρνερ, με μια σπουδαία καριέρα στο Χόλιγουντ είχε μια πολυτάραχη ζωή με 8 γάμους, εθισμό στο αλκοόλ ενώ είδε την κόρη της να σκοτώνει τον γκάνγκστερ εραστή της. Η σχέση της με τον μαφιόζο Τζόνι Σαμπανάτο ήταν η καταστροφή της διάσημης ντίβας. Καβγάδιζαν αρκετά, ακόμη και δημόσια, ώσπου το κακό δεν άργησε να γίνει. Η ένταση μεταξύ τους κλιμακώθηκε το βράδυ της 4ης Απριλίου του 1958, στο σπίτι της σταρ στο Μπέβερλι Χιλς. Εκείνος απείλησε να την μαχαιρώσει και τότε η 14χρονη κόρη της άρπαξε ένα μαχαίρι από την κουζίνα, τον χτύπησε στο στομάχι και τον σκότωσε. Όλο αυτό, με αρκετά στοιχεία μυθοπλασίας, έγινε ταινία το 1963 από τον Γιάννη Δαλιανίδη με πρωταγωνίστρια τη Ζωή Λάσκαρη και τίτλο “Ίλιγγος”. Η σκηνή του φόνου ανατριχιάζει το θεατή ακόμη και σήμερα με τους λάτρεις του είδους να την τοποθετούν στα αριστουργήματα της εγχώριας κινηματογραφικής μυθολογίας.
Ένα ασπρόμαυρο έγκλημα!!!
Το επόμενο αποτρόπαιο έγκλημα του ελληνικού σινεμά έγινε στους βάλτους της Κωπαΐδας μέσα από τη ταινία του Κώστα Μανουσάκη «Ο Φόβος». Ο σεξουαλικά ανώριμος και καταπιεσμένος γιος, μιας πατριαρχικής οικογένειας, βιάζει και δολοφονεί την κωφάλαλη ψυχοκόρη. Όλη η οικογένεια γνωρίζει για το έγκλημα και αυτό είναι που τους πιέζει ψυχικά στη προσπάθεια να εξαφανίσουν το πτώμα και να συνεχίσουν να ζουν στην βαριά ασπρόμαυρη κλειστή κοινωνία.Το γεγονός της συγκάλυψης του φόνου δηλώνει την νοσηρότητα που υπάρχει σε μεγάλο βαθμό και που οι ήρωες όμως δεν είναι σε θέση να την αντιληφθούν. Για την ιστορία «Ο Φόβος» ήταν η τρίτη και τελευταία ταινία του Κώστα Μανουσάκη. Ήταν μόλις 33 ετών όταν απομονώθηκε, τελειώνοντας άδοξα τη καριέρα του.
