Τον πρωτοείδα στη ταινία “Σ΄έχω ανάγκη απόψε πολύ” και από τότε η ερωτική φωνή του έχει στοιχειώσει μέσα μου. Ο Γιάννης Πετρόπουλος αν και τραγουδιστής μπήκε στη ζωή μου μέσα από τον κινηματογράφο, ως ηθοποιός.
Ο πρωταγωνιστικός του ρόλος σε αυτό το φιλμ του Οδυσσέα Κωστελέτου στάθηκε η αφορμή για να ψάξω ότι είχε σχέση με τον καλλιτέχνη. Άρχισα να ψάχνω τη δισκογραφία του, να παρακολουθώ την καριέρα του και καθώς τα χρόνια περνούσαν σκέφτηκα ότι η σχεδόν αθόρυβη πορεία του θα έπρεπε να αποτελεί υπόδειγμα για τους νέους καλλιτέχνες.
Τα πρώτα βήματα του Γιάννη!
Ο Γιάννης Πετρόπουλος γεννήθηκε στον Πειραιά, όπου και έζησε τα εφηβικά και νεανικά του χρόνια. Η μητέρα του ήταν υψίφωνος της Λυρικής σκηνής και ήταν η πρώτη που πρόσεξε ότι ο γιος της είχε αυτό που λέμε “φωνή”. Τον οδηγεί στο Ελληνικό Ωδείο στην μεγάλη δασκάλα της εποχής Ισμήνη Ιππολύτου η οποία και τον εντάσσει στους μαθητές της. Φοίτησε παίρνοντας μαθήματα αρμονίας και κλασικού τραγουδιού. Παράλληλα φοιτά και στη Δραματική σχολή του Μενέλαου Θεοφανίδη, έχοντας για δάσκαλο του τον κορυφαίο ηθοποιό Νίκο Τζόγια.
Ολοκληρώνοντας τις σπουδές του δίνει εξετάσεις στο ΕΙΡ ( τώρα ΕΡΤ ) για να μπορεί να τραγουδά στο Ραδιόφωνο, ενώπιον των Μίμη Πλέσσα, Κώστα Κλάβα , Κώστα Καπνίση και Δημήτρη Χορν , τραγουδώντας το τραγούδι του Ανδρέα Οικονόμου “Μη λες τίποτα” σε στίχους της Φραντζέσκας Ιακωβίδου. Στο πιάνο τον συνόδευσε ο Αλέκος Γεωργιάδης. Εντάσσεται κατόπιν εξετάσεων στην Ορχήστρα Ποικίλης Μουσικής της ΕΡΤ και αρχίζει να τραγουδά.
Είχε την τύχη να ξεκινήσει την καριέρα του ως τραγουδιστής δίπλα στη Ρένα Βλαχοπούλου, στο Ακροπόλ. Οι συμμετοχές του στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης του αφήνουν 7 βραβεία ερμηνείας και το πρώτο βραβείο το 1971 με το “Παλιό Κανόνι” του Γιώργου Μαυρομουστάκη.
Οι πρώτοι δίσκοι
Η παρουσία του στη δισκογραφία ξεκίνησε στο τέλος της δεκαετίας του 60 με δισκάκια 45 στροφών ενώ σύντομα άρχισε να ηχογραφεί και δίσκους 33 στροφών. Οι επιτυχίες του γεμίζουν τα ραδιόφωνα και η ερωτική του φωνή κερδίζει όλο και περισσότερο κοινό.
Η άρνηση του Βοσκόπουλου και ο πρώτος ρόλος στον κινηματογράφο!
Η πρώτη κινηματογραφική του εμφάνιση έγινε το 1973 στο “Σ΄έχω ανάγκη απόψε πολύ”. Ο ρόλος του δόθηκε έπειτα από την άρνηση του Τόλη Βοσκόπουλου και ο Γιάννης κάνει το κινηματογραφικό του ντεμπούτο σε μια ταινία πλημμυρισμένη από τραγούδια του σπουδαίου Γιώργου Κριμιζάκη. Η ταινία, παραγωγή του Νίκου Παπαδόπουλου, κάνει πρεμιέρα στις σκοτεινές αίθουσες στις 5 Μαρτίου 1973 και συγκεντρώνει 26.016 θεατές. Είναι η εποχή που ο ελληνικός κινηματογράφος αρχίζει να πέφτει σε λήθαργο λόγω της εμφάνισης της τηλεόρασης.
Συνεργασίες…
Η παρουσία του σε τηλεοπτικές μουσικές εκπομπές και φυσικά σε θεατρικές σκηνές και νυχτερινά κέντρα αφήνουν εποχή και έδωσαν την ευκαιρία να εκτιμηθούν το πηγαίο ταλέντο του και η σκηνική του παρουσία. Σταθμοί στην καριέρα του οι συνεργασίες του με τους Γ. Μουζάκη (τον οποίο και λάτρεψε), Κ. Καπνίση, Ν. Ιγνατιάδη, Γ. Κατσαρό, Γ. Πάριο, Γ. Κριμιζάκη, Η. Ανδριόπουλο, Γιάννη Γκιωνάκη, Κώστα Καρρά, Σωτήρη Μουστάκα, Κώστα Βουτσά και Ρένα Βλαχοπούλου. Από τις σημαντικότερες στιγμές της πορείας του υπήρξε η συνεργασία του με τη Σωτηρία Μπέλλου στο τραγούδι “Ζήτησες άσυλο καρδιά μου” των Γιώργου Κατσαρού και Φωτεινής Δούρου. Για την ιστορία ήταν η τελευταία ηχογράφηση της μεγάλης ρεμπέτισσας και υπάρχει στο δίσκο του Γιάννη “Όταν μου μιλάς” (1991).
Δεν έκρυψε την αγάπη του για τους Έλληνες της διασποράς κάνοντας εμφανίσεις όπου υπήρχε ελληνισμός στηρίζοντας κάθε είδος φιλανθρωπίας.
Το 2018 ο Γιάννης Πετρόπουλος μπήκε στη ζωή μου, έστω και μέσα από το διαδίκτυο. Τον ευχαριστώ γιατί κατάφερε μέσα από τη διαδικτυακή μας σχέση να γεμίσει τη ζωή μου όχι μόνο με τα τραγούδια του αλλά κυρίως με το ήθος, την αλήθεια και την αντρίκια καρδιά του.
