Για πάνω από 100 χρόνια, μια άκρως στοιχειωμένη ιστορία έχει επικρατήσει για να τρομάζει τα πλήθη. Βασισμένη στο κλασικό μυθιστόρημα «Το Στρίψιμο της Βίδας» του Χένρι Τζέιμς, «Η Γκουβερνάντα» μας πηγαίνει σε ένα μυστηριώδες κτήμα στην εξοχή της περιοχής Μέιν, όπου η Κέιτ (Μακένζι Ντέιβις) – που μόλις έχει ξεκινήσει να δουλεύει ως νταντά – πρέπει να φροντίσει δύο ψυχικά διαταραγμένα ορφανά, την Φλόρα (Μπρούκλιν Πρινς) και τον Μάιλς (Φιν Γούλφχαρντ). Σύντομα όμως ανακαλύπτει ότι το μέρος αλλά και τα παιδιά κρύβουν σκοτεινά μυστικά και τα πράγματα μπορεί να μην είναι όπως δείχνουν.
Πίσω από την Ιστορία
Τι μπορεί να συμβεί όταν δεν εμπιστεύεσαι το πρόσωπο που σου διηγείται μια ιστορία, είτε επειδή ψεύδεται επίτηδες είτε επειδή η αντίληψη του για την πραγματικότητα είναι διαστρεβλωμένη; Αυτό το ερώτημα βρίσκεται στον πυρήνα του κλασικού μυθιστορήματος «Το Στρίψιμο της Βίδας» του Χένρι Τζέιμς, το οποίο εκδόθηκε το 1898 και αποτελεί τη βάση για την ταινία «Η Γκουβερνάντα». Η μυστηριώδης και διφορούμενη φύση του μυθιστορήματος αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για πολλούς μετέπειτα δημιουργούς με πιο γνωστή ίσως την ταινία του 1961 «Μια Μορφή στο Παράθυρο» («The Innocents») του Τζακ Κλέιτον με πρωταγωνίστρια την Ντέμπορα Καρ.
Η ομάδα πίσω από τις επιτυχίες «Το Αυτό» και «The Conjuring» έψαχνε το κατάλληλο πρόσωπο που θα έφερνε με τρόπο εντυπωσιακό στο παρόν τις θεματικές του βιβλίου και θα είχε πλούσια οπτική ματιά. Αυτά και πολλά άλλα στοιχεία τα βρήκαν στη Φλόρια Σιγκισμόντι (‘’The Runaways’’).
«Είμαι fan της Φλόρια εδώ και πολλά χρόνια», δηλώνει ο παραγωγός Σκοτ Μπέρνσταϊν (‘’Οι Μπάτσοι του Χόλλυγουντ’’). «Συναντήσαμε πολλούς αξιόλογους σκηνοθέτες αλλά η Φλόρια έφερε στην ταινία κάτι ξεχωριστό. Μια ιδιαίτερη αίσθηση φωτισμού, χρωμάτων και συνθέσεων».
Το Χρονικό Πλαίσιο
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις για την Σιγκισμόντι ήταν η μεταφορά του βιβλίου σχεδόν 100 χρονιά μετά την έκδοσή του. Έτσι λοιπόν, αντί η ιστορία να εκτυλίσσεται στον 21ο αιώνα, συμβαίνει στο 1995. «Η προσαρμογή μας είναι επίτηδες φτιαγμένη με αυτόν τον τρόπο έτσι ώστε να αποδώσουμε σωστά την αίσθηση της δεκαετίας του ’90 με το στυλ, τις τοποθεσίες αλλά και τη μουσική της. Επιπλέον, φέρνουμε στο προσκήνιο τη γυναικεία οπτική, κάνοντας έτσι την ηρωίδα του Τζέιμς περισσότερο ενεργή», λέει η Σιγκισμόντι. «Νομίζω πως η δεκαετία του ’90 ταίριαζε περισσότερο στην ταινία επειδή ήταν μια περίοδος αρκετά θορυβώδης. Η μουσική – ιδιαίτερα η grunge – διέλυε τα πάντα, η κοινωνία εντυπωσιάζονταν από σκοτεινή θεματολογία και οι ενδυμασίες ήταν ενάντια στις μόδες της εποχής. Όλα αυτά τα συγκεντρώσαμε στο σπίτι της ταινίας με έναν μοναδικό τρόπο».
Οι δημιουργοί της ταινίας επίσης επέλεξαν συνειδητά να αλλάξουν το φινάλε του βιβλίου, φτιάχνοντας ένα πραγματικό απροσδόκητο τέλος που δύσκολα θα το προβλέψουν οι θεατές. Η Σιγκισμόντι λέει γι’ αυτό: «Είμαστε χαρούμενοι για αυτή την επιλογή μας. Πιστεύω πως θα κάνει αίσθηση και θα σοκάρει το κοινό».
Φόβος και Ένταση
Η Σιγκισμόντι ήθελε να εξερευνήσει και τα ψυχολογικά στοιχεία της ιστορίας καθώς και τις θεματικές της αλήθειας και της ψευδαίσθησης, της λογικής και της παράνοιας. «Η ιστορία του Τζέιμς έχει κάτι το μαγικό. Υπάρχει μια πολύ διφορούμενη τρίτη πράξη στο βιβλίο που σε κάνει να αμφιβάλλεις αν είσαι σε θέση να εμπιστεύεσαι τον αφηγητή. Γνωρίζεις τα πάντα μέσα από την αφηγητή της ιστορίας αλλά υπάρχει μια στιγμή που αναρωτιέσαι για όσα έχουν συμβεί. Το στοιχείο του ψυχολογικού τρόμου με ενδιαφέρει πολύ και το αναφέρω στην ταινία. Ανέκαθεν με ενδιέφερε πώς διαχειρίζονται οι άνθρωποι τις φοβίες τους», δηλώνει η σκηνοθέτιδα.
Αν και η «Γκουβερνάντα» είναι ταυτόχρονα ένα ψυχολογικό θρίλερ και ένα ghost story, οι δημιουργοί επιθυμούσαν να εστιάσουν στον συναισθηματικό αντίκτυπο των χαρακτήρων από την ένταση που πηγάζει μέσα τους. «Θα έλεγα πως η ταινία είναι πιο κοντά στο ψυχολογικό θρίλερ παρά σε μια καθαρόαιμη ταινία τρόμου», λέει η σκηνοθέτιδα. «Έχει να κάνει με το τι συμβαίνει στο μυαλό της Κέιτ και πώς αντιλαμβάνεται και βλέπει τον κόσμο γύρω της».
Τοποθεσίες
Άμα κάνεις μια ταινία με ένα στοιχειωμένο σπίτι, πρέπει να φροντίσεις να βρεις ένα σπίτι που να σου κάνει. «Οι άνθρωποι λατρεύουν τις ταινίες με στοιχειωμένα σπίτια επειδή υπάρχει μια αίσθηση απομόνωσης σε αυτά», λέει ο Φιν Γούλφχαρντ (‘’Stranger Things’’, ‘’Το Αυτό’’). «Το σπίτι αποκτά προσωπικότητα, είναι ένας από τους χαρακτήρες των ταινιών αυτών».
Για τις ανάγκες μιας επιβλητικής έπαυλης, η παραγωγή ταξίδεψε στην Ιρλανδία. Προς τα νότια του Δουβλίνου, στην Wicklow County, γύρισαν αυτό που πίστευαν ως ιδανικό για την τοποθεσία του βιβλίου. «Από τη στιγμή που είχαμε τελειώσει με το καστ, ο μόνος χαρακτήρας που μας έμενε ήταν το σπίτι», λέει ο Μπέρνσταϊν. «Κοιτάξαμε σε πολλά μέρη και τελικά καταλήξαμε στην Ιρλανδία. Ψάξαμε σε διάφορα κτήματα και κάστρα ώσπου πέσαμε πάνω σε κάτι εντυπωσιακό που δεν το πιστεύαμε».
Η Σιγκισμόντι λέει για την εντυπωσιακή έπαυλη: «Είναι πράγματι χαοτική, μπορείς να χαθείς εύκολα. Έχει πάρα πολλούς διαδρόμους και κάθε δωμάτιο έχει τον δικό του χαρακτήρα. Οι διάδρομοι είναι μακριοί και τους τραβήξαμε με ευρυγώνιους φακούς ώστε να φαίνονται ακόμα πιο μακριοί».
Ο Γούλφχαρντ προσθέτει: «Είναι μια τεράστια και πανέμορφη έπαυλη. Είναι όμως και πολύ σκοτεινή. Για το Μάιλς και τη Φλόρα, η έπαυλη αυτή είναι σαν μια τεράστια παιδική χαρά. Ζούνε όλη τους τη ζωή εκεί».
Η Μπρούκλιν Πρινς (‘’The Florida Project’’) δηλώνει πως δεν έχει βρεθεί ξανά ποτέ σε τόσο μεγάλο σπίτι. «Πίστευα πως ονειρεύομαι», λέει η ίδια.
Χρώματα και Φωτισμοί
«Από αισθητικής πλευράς, με ενδιέφεραν όλα τα στοιχεία της ταινίας», τονίζει η Σιγκισμόντι. «Από τις ενδυμασίες και το μακιγιάζ έως τα sets και την φωτογραφία. Εμπνέομαι κυρίως από παλαιούς πίνακες ζωγραφικής. Χαίρομαι πολύ που μπορώ να μεταφέρω στον κινηματογράφο αυτές τις επιρροές μου». Λάτρης της αισθητικής, η Σιγκισμόντι είχε μια στενή συνεργασία με τον διευθυντή φωτογραφίας Ντέιβιντ Ουνγκαρό (‘’Ο Επιφανής Άγνωστος’’, ‘’Ερωτική Εμμονή’’) όσον αφορά τον ιδιαίτερο και απρόσμενο τρόπο που χρησιμοποίησαν τον φωτισμό και τα χρώματα στη «Γκουβερνάντα».
«Αντιμετωπίζω κάθε καρέ σαν ένα πίνακα, σαν μια εικόνα που βυθίζεσαι μέσα της την στιγμή που τη βλέπεις», λέει η σκηνοθέτιδα. «Ο Ντέιβιντ έφερε το στυλ του και τις ιδέες του στην ταινία και πιστεύω πως ταιριάξανε απόλυτα με το θέμα, τους χαρακτήρες και τις τοποθεσίες της. Τα χρώματα παίζουν όντως μεγάλο ρόλο. Όταν η Κέιτ φτάνει στην έπαυλη, τα χρώματα είναι πιο ζωντανά. Από τη στιγμή, όμως, που χάνει τα λογικά της, τα χρώματα αρχίζουν και χάνουν τη δύναμη τους και ξεθωριάζουν.
Για τη χρήση των φακών η ίδια δηλώνει: «Όταν βρίσκεται σε κατάσταση πανικού ή έχει κλειστοφοβία, προτιμήσαμε να χρησιμοποιήσουμε κάμερα στο χέρι. Όσο πηγαίνουμε προς το τέλος, τόσο περισσότερο κάνουμε χρήση ευρυγώνιων φακών στα κοντινά της πλάνα ώστε να δείξουμε την ψυχική της κατάσταση».
Σχεδιασμός Παραγωγής
Ως visual artist, η Σιγκισμόντι συχνά επικοινωνεί με εικόνες για να μεταφέρει το όραμά της στα άτομα του δημιουργικού τμήματος. «Μου αρέσει να ξεκινάω να ζωγραφίζω πρώτα τα μάτια όταν είναι να κάνω ένα σκίτσο. Νιώθω πως όταν το ολοκληρώσω, θα είμαι σε θέση να εξηγήσω καλύτερα τι θέλω να κάνω».
Υπεύθυνος σχεδιασμού παραγωγής είναι ο Πάκι Σμιθ (‘’Φωτιά στις Κάνες μας’’, ‘’Το Στοιχειωμένο Ύφασμα’’). «Είχα πολλές κοινές αναφορές μαζί του. Μια από αυτές ήταν οι φωτογραφίες της Φραντσέσκα Γούντμαν. Πιστεύω πως έχει μια σκοτεινή αίσθηση στη δουλειά της ». Ο Σμιθ λέει:
«Όταν άρχισα να δουλεύω στην ταινία, έστειλα στη Φλόρια τις σημειώσεις μου για το πώς πιστεύω πρέπει να δείχνει η ταινία. Εκείνη μου έστειλε τις δικιές της σημειώσεις. Το αποτέλεσμα είναι κάτι κοινό, σε κάτι που συμφωνούσαμε και οι δυο. Η «Γκουβερνάντα» έχει αναμφίβολα το δικό της ξεχωριστό στυλ. Πιστεύω θα αρέσει στο κοινό».
23 Ιανουαρίου στους κινηματογράφους από την ODEON
Στοιχεία για την ταινία:
| Σκηνοθεσία | Φλόρια Σιγκισμόντι |
| Σενάριο | Κάρεϊ Χέιζ, Τσαντ Χέιζ |
| Παραγωγή | Σκοτ Μπέρνσταϊν, Ρόι Λι, Τζον Πάουερς Μίντλτον, Σεθ Γουίλιαμ Μέγιερ |
| Ηθοποιοί | Μακένζι Ντέιβις, Φιν Γούλφχαρντ, Μπρούκλιν Πρινς, Μπάρμπαρα Μάρτεν, Ντίνα Τόμσεν, Νάιαλ Γκρέιγκ Φούλτον |
| Φωτογραφία | Ντέιβιντ Ουνγκαρό |
| Μοντάζ | Ντουέιν Ντάναμ, Γκλεν Γκάρλαντ |
| Σχεδιασμός Παραγωγής | Πάκι Σμιθ |
| Καλλιτεχνική Διεύθυνση | Νάιτζελ Πόλοκ |
| Διάρκεια | 94’ |
| Διανομή | ΟDEON |
| Είδος | Τρόμου, μυστηρίου |
