Η ΟικοΥγένεια (La Ch’tite Famille) | 2 Αυγούστου στους κινηματογράφους από τη Feelgood

Ο αυθεντικός και πολύ επιτυχημένος Γάλλος σταρ Dany Boon συνυπογράφει το σενάριο, αναλαμβάνει τη σκηνοθεσία και πρωταγωνιστεί σε μία ξεκαρδιστική και συναισθηματική κωμωδία με σπαρταριστούς διαλόγους, απολαυστικές ερμηνείες και πολλές ανατροπές -στα ίχνη του Bienvenue chez les Ch’tis (Είναι τρελοί αυτοί οι Βόρειοι), της ταινίας που τον καθιέρωσε και έσπασε τα ταμεία στη Γαλλία.

Ο δημιουργός αντλεί από τις προσωπικές του εμπειρίες – ο ίδιος κατάγεται από μία λαϊκή οικογένεια της γαλλικής επαρχίας- και παρουσιάζει μια αλληλουχία κωμικών και συγκινητικών στιγμών, τις οποίες αποθεώνει το εξαιρετικό καστ των σπουδαίων ηθοποιών που συμπρωταγωνιστούν.

Σύνοψη:

Ο Valentin D (Dany Boon) και η Constance Brandt (Laurence Arné), το πιο προβεβλημένο ζευγάρι της αρχιτεκτονικής και του design, ετοιμάζεται πυρετωδώς για τα εγκαίνια της αναδρομικής τους έκθεσης στο Παρίσι, στο εμβληματικό Palais de Tokyo. Αυτό που κανείς δεν ξέρει είναι ότι για να αναρριχηθεί ο Valentin στον λαμπερό κόσμο του design, έπρεπε να πει ψέματα για την ταπεινή του επαρχιακή καταγωγή. Όταν η μητέρα του, ο αδελφός του και η νύφη του εμφανίζονται στο γκαλά, οι δύο κόσμοι συγκρούονται. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο ίδιος ο Valentin συγκρούεται με ένα αυτοκίνητο, χάνει τη μνήμη του και επανέρχεται πιο λαϊκός από ποτέ!

Διάρκεια: 106’

2 Αυγούστου στους κινηματογράφους από τη Feelgood

Συνέντευξη με τον Dany Boon

Θυμάστε πώς σας ήρθε η ιδέα για την ταινία;

Φυσικά. Πάντα ήμουν περήφανος για την καταγωγή μου από τη βόρεια Γαλλία, μεγάλωσα σε μία ταπεινή εργατική οικογένεια. Πολλοί χαρακτήρες μου είναι απλοί και κανονικοί άνθρωποι. Έχουν κάτι αστείο, μία καρτουνίστικη πλευρά, σαν τους ανθρώπους που γνώρισα όταν ήμουν μικρός. Νιώθω πολλή τρυφερότητα απέναντι τους. Μπορεί να υπερβάλλω, αλλά δεν τους κάνω γελοίους. Οπότε μια μέρα αναρωτήθηκα τι θα γινόταν αν είχα κάνει το αντίθετο. Μετά φαντάστηκα μια καριέρα στο design, όπως ο χαρακτήρας που υποδύομαι, ο οποίος ντρέπεται για τις ρίζες του μέχρι που τον πιάνουν στα πράσα. Μετά προστέθηκε ο χαρακτήρας του αδελφού που χρειάζεται χρήματα με πρόσχημα ένα πάρτι έκπληξη για τα γενέθλια της μητέρας τους. Έτσι μηχανεύτηκα την ιστορία και άρχισε να παίρνει μορφή.

Είναι η πιο προσωπική σας ταινία;

Εντελώς. Θυμάμαι να μιλάω στη μητέρα μου, όπως μιλάει ο Valentin στη δική του! Βλέπω τον πατέρα μου στην ταινία. Όταν γυρίζαμε τη σκηνή που επιτέλους τα βρίσκουν, ξέσπασα σε κλάματα και η σκηνή πήγε στο καλάθι των αχρήστων! Είχε πολύ συναίσθημα. Ξέρω ότι το θέμα των οικογενειακών δεσμών είναι κάτι που όλοι καταλαβαίνουν, ανεξάρτητα από την κοινωνική θέση. Οι γονείς μας βλέπουν πάντα σαν παιδιά κι εμείς μαγκωνόμαστε. Λατρεύω τη μητέρα μου που είναι πολύ αστεία και έχει μια κάποια αμηχανία για τις επιτυχίες μου. Μου λέει να μην αγοράζω καινούρια αυτοκίνητα, όταν μια ταινία πάει καλά. Για εκείνη τίποτα δεν είναι μόνιμο και έχει δίκιο.

Είναι οι οικογενειακοί δεσμοί δυνατοί κατά τη γνώμη σας;

Ναι, φυσικά. Από όπου κι αν προέρχεσαι. Η σχέση με τον πατέρα μου ήταν πολύπλοκη. Είχε πολλή αγάπη μέσα της, αλλά και έλλειψη κατανόησης. Δεν καταλάβαινε γιατί ήθελα να γίνω ηθοποιός. Δυστυχώς, έφυγε από τη ζωή πριν αρχίσω να τα καταφέρνω και ξέρω ότι ο μεγαλύτερος φόβος του ήταν να μη μείνω στον δρόμο. Με εξοργίζει που δεν είναι παρών να δει τι έχω καταφέρει, γιατί νομίζω ότι θα ήταν περήφανος.

Είναι το φαινόμενο του σνομπισμού κάτι που διακωμωδείτε στην ταινία;

Το μόνο που έκανα είναι να αντιπαραθέσω δύο κόσμους για να βασίσω την κωμωδία. Από τη μία έχουμε μία οικογένεια που είναι προσγειωμένη και από την άλλη έβαλα την ελίτ που είναι αποκομμένη από την πραγματικότητα.

Για παράδειγμα, το ζευγάρι σχεδιάζει έπιπλα που είναι μοντέρνα αλλά τελείως άβολα!

Τα έπιπλα τα σχεδίασα μαζί τον υπεύθυνο για τα σκηνικά Hervé Gallet, που έκανε φοβερή δουλειά… Ήθελα να δείξω την πομπώδη πλευρά του design. Δεν ήθελα να κάνω καρικατούρα, γιατί το φαινόμενο υφίσταται! Ο χαρακτήρας μου είναι εξεζητημένος και έχει χτίσει τη ζωή του γύρω από ένα ψέμα, οπότε είναι λογικό οι δημιουργίες του να μην πολυστέκουν!

Τα σκηνικά και ο φωτισμός κάνουν την ταινία πολύ εικαστική. Ενδιαφέρεστε να κάνετε την κωμωδία να φαίνεται όμορφη.

Είναι κάτι σημαντικό. Μια ταινία πρέπει να ξεχωρίζει καλλιτεχνικά, ειδικά αν είναι κωμωδία, όπου συχνά η καλλιτεχνική πλευρά είναι παραμελημένη. Οπότε συνεργάζομαι στενά με τον διευθυντή φωτογραφίας Denis Rouden και τον σχεδιαστή παραγωγής Hervé Gallet και την ενδυματολόγο Laetitia Gallet, για να δώσουμε εικαστική ταυτότητα στην ταινία και στους χαρακτήρες. Αυτό ίσως πηγάζει από τις μέρες μου στην καλών τεχνών. Το διαμέρισμα του Valentin και της Constance είναι χλιδάτο, γιατί είναι designers. Έπρεπε να βγει στην οθόνη αυτό. Αν δεις τα πατώματα, είναι μεταλλικές πλάκες που αντανακλούν το φως. Αυτό δίνει στον χώρο εξουσία και ομορφιά, αλλά τονίζει και τη ρηχότητα τους.

Έχετε ξαναδουλέψει με τη Laurence Arné, τον Line Renaud, τη Valérie Bonneton και τον Guy Lecluyse.

Ποια θα μπορούσε να παίξει τη μητέρα μου εκτός από τη Line; Εκτός από την ίδια τη μητέρα μου, φυσικά, που δεν έχει καμία όρεξη. Ήρθε στο γύρισμα, αλλά το έκανε γιατί ήταν η Line εκεί. Ο χαρακτήρας λέει ατάκες που είναι της μάνας μου και τη βοήθησε. Με τη Valérie έχω συνεργαστεί ξανά και γνωριζόμαστε χρόνια. Κατάγεται κι εκείνη από τον βορρά. Είναι ωραίο ζευγάρι με τον Guy. Μου αρέσει ο Guy. Έχει εμφανιστεί σε αρκετές ταινίες μου… Όσο για τη Laurence, έχει ένα στυλ που αφήνει όλη την τρέλα του χαρακτήρα να βγαίνει, ενώ είναι ρεαλιστική. Δεν ήθελα η Constance μου να είναι καρικατούρα, μια υστερική Παριζιάνα απέναντι από μυαλωμένους επαρχιώτες. Η Laurence το απέδωσε αυτό πολύ καλά, προετοιμάστηκε σκληρά, ειδικά στις πρόβες.

Μερικές σκηνές με τον Line Renaud είναι πολύ συναισθηματικές…

Πολύ χαίρομαι… Είμαι πολύ περήφανος. Το να βάζεις δυνατές συναισθηματικές σκηνές σε μία κωμωδία, δίνει στο γέλιο κομψότητα και βάθος.

Από την άλλη, ο πεθερός, που υποδύεται ο François Berléand, είναι ο κακός της υπόθεσης…

Τρέφει πολλές φιλοδοξίες για την κόρη του και τον γαμπρό του. Δεν ξέρει το ψέμα για την καταγωγή του Valentin, θυμώνει και καταλήγει να τον χτυπήσει με το αυτοκίνητο… Αναστατώνεται και αιχμαλωτίζεται κι αυτός σε ένα ψέμα. Το πρώτο πράγμα που κάνει είναι να δει αν έχει γρατζουνιές στο αυτοκίνητο του και μετά ασχολείται με τον Valentin που είναι αναίσθητος. Πήρε καιρό να γράψω αυτόν τον χαρακτήρα. Είναι σίγουρα ο κακός, αλλά αγαπά την κόρη του. Λέει συνέχεια ψέματα για το ποιος χτύπησε τον Valentin. O François ήταν τέλειος για αυτόν τον πολύπλοκο ρόλο. Είναι ένας ηθοποιός με μεγάλη γκάμα. Έχει απίστευτη κωμική δύναμη, αλλά είναι και συγκινητικός.

Έχουμε και τον Pierre Richard, που είναι επίσης από το βορρά.

Τον ρώτησα αν μιλάει την τοπική διάλεκτο και μου είπε ναι, αλλά ήθελε ένα φρεσκάρισμα, γιατί η οικογένεια του είχε κάνει τα πάντα για να εξαλείψει κάθε ίχνος. Χάρηκα πολύ που δέχτηκε τον ρόλο. Τις πρώτες μέρες δεν πίστευα στα μάτια μου. Έλεγα στο συνεργείο «κοιτάχτε, είναι ο Pierre Richard! Κάνουμε γύρισμα μαζί του!». Μεγάλωσα με τις ταινίες του. Το φοβερό μαζί του είναι ότι έχει παραμείνει παιδί και μοιάζουμε σ’ αυτό. Το βλέπεις στον τρόπο που κουνάμε τα σώματα μας, σαν ένα παιδί, σαν κλόουν. Είναι κωμική μηχανή. Θυμάμαι μια σκηνή που κυνηγάει κάτι χήνες. Ήταν ασταμάτητος! Έλεγα στο συνεργείο ότι αποκλείεται να είναι 82. Ήθελα πολύ να συνεργαστώ μαζί του.

Συνέντευξη με τη Line Renaud

Δέκα χρόνια μετά την πρώτη ταινία της σειράς, παίζετε πάλι τη μητέρα του Dany Boon. Το θέλατε αυτό καιρό;

Φυσικά. Είμαι μέρος της οικογένειας του και είναι μέρος της δικής μου. Ήταν πολύ λογικό να μου προτείνει τον ρόλο.

Γνωρίζετε καλά τη μητέρα του;

Είμαστε φίλες και μιλάμε στο τηλέφωνο για τα νέα του Dany. Με επισκέφτηκε στο γύρισμα και ο Dany συγκινήθηκε γιατί σπάνια έρχεται στα γυρίσματα.

Η ταινία έχει να κάνει με τις οικογενειακές ρίζες και πώς μπορεί κάποιος να τις παραμερίσει για να αναρριχηθεί. Κατάγεστε κι εσείς από τον βορρά. Σας έδωσαν ποτέ τέτοια συμβουλή, όταν ξεκινούσατε την καριέρα σας;

Όχι, αλλά ποτέ δεν θα ακολουθούσα τέτοια συμβουλή! Όταν πήγα στο Παρίσι, προσπάθησαν να με εκπαιδεύσουν να χάσω την προφορά μου. Αλλά δεν υπήρχε περίπτωση να χάσω τις ρίζες μου. Με το που επέστρεφα σπίτι, έβρισκα ξανά την προφορά μου! Ο Dany κι εγώ είμαστε απλοί άνθρωποι και ευθείς. Για εμάς, η φιλία και η πίστη είναι πολύ σημαντικές. Μπορεί να είναι δύσκολο να κάνουμε φίλους, αλλά αν κάνουμε είναι για μια ζωή.

Το πορτρέτο της μητέρας μας χαρίζει τρυφερές στιγμές στην ταινία και είναι σαν να βρήκε κάτι καινούριο σε εσάς ο Dany…

Εντελώς. Ήθελε οπωσδήποτε να υπάρχει συναίσθημα. Είναι φυσικά κωμωδία, αλλά είναι συγκινητική και ο χαρακτήρας μου είναι το όχημα. Αυτή η μητέρα που δεν είχε δει τον γιο της για 25 χρόνια, έπρεπε να είναι παρούσα στην οικογενειακή συνεύρεση και παρασύρθηκα από το συναίσθημα. Αυτή η γυναίκα είναι δυστυχισμένη για ένα τέταρτο του αιώνα χωρίς τον γιο της, που έχει αποσχιστεί από την οικογένεια. Επίσης πρέπει να τα βγάλει πέρα με τον σύζυγο της που δεν θέλει να ακούει λέξη για αυτόν. Μεγάλος πόνος.

Συνέντευξη με τη Laurence Arne

Πώς σας φάνηκε ο χαρακτήρας της Constance από το σενάριο;

Μου φάνηκε πολύ…Παριζιάνα, ειδικά στην αρχή και ήθελα να την ενσαρκώσω έτσι ώστε να φανεί ότι η ιστορία είναι μια δήλωση αγάπης για τον Valentin. Το γεγονός ότι μεταμορφώνεται και ότι εκείνη μένει στον γάμο, της δίνει βάθος. Μου αρέσει που ανακαλύπτουν ξανά την αγάπη τους, μέσα από αυτή την αναστάτωση. Στην αρχή, νοιάζεται για τον εαυτό της και την επιτυχία. Μοιάζει ότι μένουν μαζί για το συμφέρον τους, αλλά σιγά σιγά, φαίνεται ότι αγαπιούνται πραγματικά. Είναι πεπεισμένη ότι η αμνησία του Valentin είναι περιοδική. Έχει δυνατό χαρακτήρα και δεν το βάζει κάτω.

Στην ταινία, εκτός από την κωμική σας πλευρά, δίνετε και συναίσθημα στον ρόλο.

Ναι, είναι μια ρομαντική κωμωδία. Έχει συναισθηματικές στιγμές, ειδικά στη σχέση του Dany με τη μαμά του, που υποδύεται η Line Renaud. Χάρηκα επίσης που έδωσα γλυκύτητα στις στιγμές που οι δύο σύζυγοι ανακαλύπτουν ο ένας τον άλλον και φιλιούνται σαν έφηβοι. Όταν συνδέεται πάλι με τις ρίζες του, συμβαίνει κάτι σαρκικό. Ενώ στην αρχή, όλα είναι ψυχρά και ήρεμα μεταξύ τους.

Χρειάστηκε να μάθετε τη διάλεκτο της οικογένειας;

Στην αρχή είδα βίντεο στο σπίτι για την προφορά. Μετά είδα την πρώτη ταινία. Με βοήθησε ο Dany και ο Guy Lecluyse πολύ. Φυσικά, δεν έπαιζε μεγάλο ρόλο αν η προφορά μου δεν ήταν τέλεια, γιατί ο χαρακτήρας μου δεν μιλάει τέλεια αυτή την προφορά, αλλά μου άρεσε ότι βελτιωνόταν όσο εξελισσόταν η ταινία.

Συνέντευξη με τη Valérie Bonneton

Μιλήστε μας για τον χαρακτήρα.

Η ιστορία με άγγιξε. Ένας τύπος αποκηρύσσει τις ρίζες του, γιατί ντρέπεται, μετά έχει ένα ατύχημα και «ξυπνάει». Ο χαρακτήρας μου είναι από αυτές τις γυναίκες του βορρά που ξέρω καλά. Είναι πολύ διαφορετική από τους ρόλους που μου προτείνουν συνήθως. Είναι ένας απλός άνθρωπος. Τίμια γυναίκα και περισσότερο συγκινητική παρά κωμική. Μου άρεσε ο ρόλος και στην πορεία χρησιμοποίησα και τη βλάχικη προφορά μου!

Σας ήρθε αμέσως η προφορά; Έπρεπε να την ελέγξετε για να μην είναι υπερβολική;

Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα. Δεν θα δεχόμουν τον ρόλο αν δεν πήγαινα πραγματικά στις ρίζες μου. Ποτέ μου δεν έχασα την προφορά μου. Τη χρησιμοποιώ συχνά για να είμαι αστεία. Χρησιμοποιώ εκφράσεις ακόμα. Οπότε για αυτό με άγγιξε ο ρόλος. Όταν ήμουν έφηβος, ντρεπόμουν λίγο για την προφορά μου. Ήθελα να την αποβάλω. Τελικά, είναι η αλήθεια του χαρακτήρα που παίζω.

Πώς είναι ο Dany Boon σαν σκηνοθέτης;

Ξέρει τι θέλει, αλλά είναι πάντα ανοιχτός στις προτάσεις των ηθοποιών. Μπορεί να το πάρει, μπορεί όχι, αλλά θα το ακούσει. Τον γνώρισα στα 20 του και δεν έχει αλλάξει. Στην ταινία, με έκανε να γελάω περισσότερο από όλους! Τίποτα δεν είναι πρόβλημα ή εμπόδιο για αυτόν. Δεν παρασύρεται από την ένταση.

Ένα ακόμα ενδιαφέρον κομμάτι της ταινίας είναι ότι όλοι οι χαρακτήρες είναι ολοκληρωμένοι, σαν πρωταγωνιστικοί.

Αλήθεια είναι αυτό. Χάρη στον Dany. Στο γύρισμα, δεν αφήνει κανέναν ήσυχο, θέλει να τα ξέρει όλα. Ο Dany δεν μοιάζει με κανέναν, δεν είναι τυχαίο ότι είναι επιτυχημένος. Σου μιλάει για το ποιος είναι μέσα από τις ταινίες του και θέλει να διασκεδάσει το κοινό. Η ταινία θα μπορούσε να είναι μια καρικατούρα για τους Παριζιάνους designers σε αντίθεση με τους επαρχιώτες. Αλλά δεν είναι έτσι. Δεν είναι κακοπροαίρετη ή περιπαικτική. Είναι τρυφερή και ευγενική.

Συνέντευξη με τον Guy Lecluyse

Είναι η τέταρτη ταινία σας που σκηνοθετεί ο Dany Boon. Πώς θα περιγράφατε αυτή τη σχέση φιλίας και εμπιστοσύνης που έχετε χτίσει με τον καιρό;

Θα έλεγα, ότι πέρα από το γεγονός ότι μοιραζόμαστε την ίδια αίσθηση χιούμορ, ότι είμαστε και οι δύο από τον βορρά και ότι αυτό που έχουμε κοινό είναι το στοιχείο του λυπημένου κλόουν. Είμαστε και οι δύο κωμικοί με σοβαρή ψυχή. Ξέρετε, γελάμε σπάνια με χαρούμενα πράγματα. Είναι όταν βλέπουμε κάποιον να σκοντάφτει που γελάμε. Ένα είναι σίγουρο, ο Dany κι εγώ έχουμε την ίδια ματιά σε ό,τι αφορά το χιούμορ. Μας αρέσει να μετατρέπουμε τους φόβους μας ή ό,τι μας ταρακουνάει σε γέλιο.

Υποδύεστε τον Gustave στην ταινία, τον αδελφό του Valentin, που παίζει ο Dany Boon. Είναι ένας ακαταμάχητος χαρακτήρας, αλλά έχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα με το ποτό και φοβάται ότι θα χάσει τη γυναίκα που αγαπά. Είναι αστείος, αλλά και γεμάτος συναίσθημα…

Ναι, είναι διχασμένος ανάμεσα στον αποξενωμένο αδερφό του που είναι και πρώην της γυναίκας του και στον ρόλο του αρχηγού της οικογένειας. Πρέπει να αντιμετωπίσει οικονομικά προβλήματα. Ο Gus είναι ένας χαρακτήρας που αντιμετωπίζει το αναπόδραστο και καταφέρνει να το κάνει κωμικό. Η Οικουγένεια είναι μία από αυτές τις ταινίες που μπορεί να προκαλέσει ένα δάκρυ, γιατί είναι συγκινητική. Τώρα, ο Dany όταν σε κάνει να κλαις, βρίσκει έναν τρόπο να σε κάνει να ξεκαρδιστείς το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο.

Πώς προσεγγίσατε έναν τέτοιο ρόλο στο μεταίχμιο;

Μου αρέσει να χρησιμοποιώ τα ρούχα του χαρακτήρα. Τα ρούχα του Gus είναι γελοία, αλλά του ταιριάζουν γάντι. Λίγο πιο μακριά ή κοντά ή στενά ή γκροτέσκα. Τα ρούχα του είναι η ψυχή του χαρακτήρα του. Είναι ένας άντρας σε μία κατάσταση που του ταιριάζει. Όλοι έχουμε τα ελαττώματα μας και για μένα το κουστούμι είναι ένα ακόμα ελάττωμα του χαρακτήρα. Για μένα, είναι ένα ειλικρινές άτομο που δεν κρύβεται από τα ίδια του συναισθήματα. Στο τέλος, είναι πολύ ανθρώπινος. Όταν λέει ψέματα, φαίνεται. Το κάνει για το καλό της οικογένειας του και για να προστατέψει τη μητέρα του. Είμαι σίγουρος ότι πολλοί άνθρωποι θα δουν τον εαυτό τους στον χαρακτήρα.

Αυτό μπορούμε να το πούμε και για τους άλλους χαρακτήρες στην ταινία, σωστά;

Φυσικά, και τώρα στην πέμπτη ταινία που σκηνοθετεί, ο Dany δείχνει ένα νέο στυλ κινηματογράφησης. Είμαστε πιο κοντά στη δραματική κωμωδία, παρά σε μία ταινία με αραδιασμένες πολλές αστείες σκηνές. Αυτό που σε κάνει να γελάς είναι οι αδυναμίες των χαρακτήρων καθώς αντιμετωπίζουν τις σύνθετες καταστάσεις, ακόμα και άγαρμπα.

Φυσικά, το να μοιράζεσαι σκηνές με τον Dany Boon, τη Valérie Bonneton, τον Line Renaud, τον François Berléand και τον Pierre Richard είναι διασκεδαστικό από μόνο του.

Έχει ακριβώς την αίσθηση της οικογένειας, όπως λέει και ο τίτλος. Αυτό δημιούργησε ο Dany τους δύο μήνες του γυρίσματος. Όλα έδεσαν αμέσως και ο Dany δεν ταλαιπωρεί κανέναν, σε αντίθεση με άλλους σκηνοθέτες που θέλουν να επιβάλλονται. Όλοι οι ηθοποιοί, όλο το συνεργείο είναι στο ίδιο καράβι, με έναν φανταστικό καπετάνιο στο τιμόνι. Μας έλεγε συνέχεια ότι δεν είναι δική του η ταινία, αλλά δική μας. Στο τέλος, ένιωσα ότι το γύρισμα τελείωσε πολύ γρήγορα, όπως όλα τα καλά στη ζωή.

Συνέντευξη με τον François Berléand

Ο χαρακτήρας του πεθερού που υποδύεστε στην ταινία μοιάζει με τον κακό της ιστορίας.

Είναι όντως, αλλά κάθε φορά που παίζω έναν κακό βλέπω τις αρετές του. Έχει επενδύσει στην εταιρεία της κόρης και του γαμπρού του και θέλει να αποσβέσει. Όταν τα πράγματα πάνε στραβά, ψάχνει οποιαδήποτε λύση για να σώσει την εταιρεία, μετά πατάει τον γαμπρό του με το αυτοκίνητο και του προκαλεί αμνησία! Γίνεται μοχθηρός όσο εξελίσσεται η ιστορία.

Πώς νιώσατε όταν σας έκανε την πρόταση ο Dany Boon για τον ρόλο;

Με εξέπληξε όταν με πήρε για να μου προσφέρει τον ρόλο. Χάρηκα πολύ! Ήθελα καιρό να κάνω κωμωδία μαζί του. Διάβασα το σενάριο του, που ήταν τέλειο και είδα την ευκαιρία σαν ένα μεγάλο δώρο. Εκτός από την καθαρά κωμική πλευρά του, είναι μια πολύ συγκινητική ταινία.

Συνέντευξη με τον Pierre Richard

Πώς συνεργαστήκατε με τον Dany Boon;

Συνεργασία είναι πολύ βαριά λέξη. Ο Dany έφτιαξε τον ρόλο στα μέτρα μου. Ήμουν ο εαυτός μου στην ταινία, όπως όταν μαγειρεύω για τον εαυτό μου ή όταν προσπαθώ να αδειάσω το πλυντήριο πιάτων. Ένιωσα ότι έπαιζα σε φοβερή φαρσοκωμωδία του παλιού καιρού, όπως οι ταινίες του Buster Keaton.

Ας μιλήσουμε για τον χαρακτήρα σας, έναν γκρινιάρη πατέρα που μοιάζει κλειστός, αλλά έχει πολλά συναισθήματα.

Αυτή η διττότητα με ενδιαφέρει. Μου αρέσει να παίζω γκρινιάρηδες. Αλλά πίσω από αυτόν τον χαρακτήρα υπάρχει ένα ακόμα επίπεδο, μια καρδιά που χτυπάει με θυμό. Ο πατέρας της ταινίας είναι σαν πληγωμένη αρκούδα, αλλά δείχνει τα συναισθήματα του όταν πρέπει. Σε κάποιο σημείο, ο Dany κι εγώ καταλήγουμε αγκαλιά, παρ΄όλο που τον έχω αποκληρώσει γιατί ξέκοψε από τις ρίζες του. Είναι μια ωραία στιγμή, καλογραμμένη και όταν τη γυρίσαμε ένιωσα το συναίσθημα του Dany κι αυτός το δικό μου.

Ποιες είναι οι αναμνήσεις που έχετε από την ταινία;

Κυρίως η φοβερή πνευματική ενέργεια και ευελιξία του Dany. Με εξέπληξε πολύ, γιατί είχαμε θέματα με τον καιρό, έβρεχε πολύ και έπρεπε να κάνουμε γύρισμα σε μία φάρμα και ήμασταν βυθισμένοι στη λάσπη. Μέσα σε όλα αυτά, ο Dany άλλαξε αμέσως πλάνα και δεν έχασε καθόλου ενέργεια ή κέφι. Αυτό είναι φοβερό για έναν σκηνοθέτη, γιατί, πιστέψτε με, θα ήταν εύκολο να τα παρατήσει. Πραγματικά, τον θαυμάζω για αυτό και δεν ξέρω τι θα έκανα στη θέση του.