«Το Σαββατοκύριακο των Μυστικών» (The Rental) | 6 Αυγούστου στους Κινηματογράφους από την ODEON

Δύο ζευγάρια, θέλοντας να γιορτάσουν την επιτυχία της νέας εταιρίας τους, φεύγουν για ένα σαββατοκύριακο σε ένα ειδυλλιακό εξοχικό σπίτι. Αυτό όμως που ξεκινάει ως μία ιδανική απόδραση για τους τέσσερις φίλους εξελίσσεται σε κάτι σκοτεινό, καθώς κρυμμένα μυστικά βγαίνουν στην επιφάνεια και η αίσθηση ότι μπορεί να μην είναι μόνοι τους αρχίζει να τους διακατέχει και τους οδηγεί στα όρια της παράνοιας.

«Δεξιοτεχνικό και συναρπαστικό που καταξιώνει τον Ντέιβ Φράνκο ως σκηνοθέτη».
-Owen Gleiberman, Variety

«Ένα απολαυστικό indie θρίλερ».
-Jon Frosch, The Hollywood Reporter

«Ένα διαβολικά έξυπνο σενάριο από τον ηθοποιό και σκηνοθέτη Ντέιβ Φράνκο
και τον πρωτοπόρο Τζο Σουάνμπεργκ».
-Peter Travers, The Rolling Stone

Σημείωμα του Σκηνοθέτη

Εμπνεύστηκα την ταινία «Το Σαββατοκύριακο των Μυστικών» από τη δική μου παράνοια σχετικά με το να μοιράζεται κανείς το σπίτι του, και πιστεύω πως ο καλύτερος τρόπος να πλαισιώσω την ταινία είναι με μία ατάκα του ιδρυτή του Airbnb: «Θέλουμε να δημιουργήσουμε μία ιστοσελίδα, στην οποία οι άνθρωποι θα μπορούν να δημοσιεύσουν φωτογραφίες από τους πιο προσωπικούς τους χώρους, τους οποίους έχουν συνήθως κλειστούς όταν έχουν επισκέψεις στο σπίτι.

Μέσω του διαδικτύου, θα μπορούν πλέον να προσκαλούν αγνώστους να κοιμηθούν στα σπίτια τους. Αυτό θα είναι τέλειο!». Η χώρα βρίσκεται τώρα σε διχασμό όσο ποτέ άλλοτε και κανείς δεν εμπιστεύεται τον άλλο. Ωστόσο, ορισμένοι άνθρωποι δέχονται να μείνουν στο σπίτι κάποιου αγνώστου εξαιτίας μερικών θετικών κριτικών στο διαδίκτυο. Θεώρησα πως με αυτό το σκεπτικό θα γίνονταν μία καλή αρχή για ένα σύγχρονο θρίλερ, διότι σχετίζεται άμεσα με πραγματικούς φόβους του σήμερα. Τίποτα δεν είναι πιο τρομακτικό από εκείνο που μπορεί πράγματι να συμβεί.

Συζητώντας με τον σκηνοθέτη Ντέιβ Φράνκο

-Τι σε ενθουσιάζει στις ταινίες είδους όταν αποφάσισες να κάνεις το σκηνοθετικό σου ντεμπούτο;

Νομίζω πως ο περισσότερος κόσμος με γνωρίζει από τις κωμωδίες που έχω συμμετάσχει, αλλά ως θεατής δεν υπάρχει κάτι που ευχαριστιέμαι πιο πολύ από μία έξυπνη ταινία είδους. Είχα στόχο να κάνω μία ταινία που παίρνει στα σοβαρά τον τρόμο, ενώ παράλληλα δίνει μεγάλη βαρύτητα στη μουσική, στην ηθοποιία και το σχεδιασμό παραγωγής. Στη συνέχεια, υπήρξαν και άλλοι λόγοι που ήθελα να κάνω το ντεμπούτο μου ως σκηνοθέτης με ταινία είδους. Το θρίλερ και η ταινία τρόμου τείνουν να αντιμετωπίζουν πολύ ακραία σενάρια και συναισθήματα, αυτό με έκανε να πάρω ρίσκα και να μην ακολουθώ τους κανόνες. Προσπαθούσα διαρκώς να βάλω τη δική μου σφραγίδα σε αυτή την ταινία.

-Ποιες ταινίες αυτής της κατηγορίας σε επηρέασαν; Ποιες είχαν τη μεγαλύτερη επίδραση;

Οι ταινίες που με επηρέασαν είναι κάποιες από τις κλασικές βασικά, όπως «Η Λάμψη», «Το Μωρό της Ρόζμαρι», «Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι» και «Η Νύχτα με τις Μάσκες». Από τις πιο πρόσφατες, θα έλεγα πως με ενέπνευσαν τα «Martha Marcie May Marlene», «Η Διαδοχή», «Τα Ερείπια είναι Πάντα Θλιμμένα» και το «Καληνύχτα Μαμά». Αυτή η νεότερη γενιά αντιμετωπίζει τις ταινίες είδους με έναν πολύ ενδιαφέρον τρόπο. Οι ταινίες τους είναι ατμοσφαιρικές και έχουν προσεγμένη προσέγγιση, παίρνουν το χρόνο τους μέχρι τη στιγμή που θα σε τρομάξουν πραγματικά – σε αντίθεση με πολλές άλλες ταινίες τρόμου που ποντάρουν στα φτηνά jump scares τους πάνω από οτιδήποτε άλλο.  

-Το «Σαββατοκύριακο των Μυστικών» έχει μια παρόμοια αίσθηση του φόβου. Την παρακολουθώ και σκέφτομαι πως είναι η απόλυτη ταινία με το δολοφόνο των Airbnb, είναι κάτι που ήθελα να δω πολύ καιρό.

Στον πυρήνα της ταινίας, υπάρχει ένα έντονο δράμα για τις σχέσεις και χρησιμοποιούμε το στοιχείο του τρόμου για να τονίσουμε τα θέματα που αυτά τα ζευγάρια αντιμετωπίζουν. Η διάλυση αυτών των σχέσεων συμπίπτει με τους ίδιους τους χαρακτήρες, οι οποίοι βρίσκονται σε επισφαλείς καταστάσεις.

-Ο Τζο Σουάνμπεργκ είναι και αυτός σκηνοθέτης. Τι προσέφερε στο σενάριο που αναλάβατε;

Συμμετείχα στο show του «Easy» στο Netflix ως ηθοποιός. Αρκετά γρήγορα συνειδητοποιήσαμε πως είχαμε παρόμοιες ευαισθησίες και ενδιαφέροντα, όπως και τις ταινίες είδους. Και η ιδέα να γράψουμε μαζί μια ταινία μου κίνησε την περιέργεια επειδή οι βασικές του ανησυχίες βρίσκονται στους χαρακτήρες και τις σχέσεις. Ήμασταν ενθουσιασμένοι που δημιουργήσαμε χαρακτήρες τόσο ωραία διαμορφωμένους, που όταν τα πράγματα στην ιστορία παίρνουν λάθος τροπή, το κοινό συμπάσχει μαζί τους και νοιάζεται αν οι χαρακτήρες ζουν ή πεθαίνουν.

-Το σπίτι της ταινίας είναι και αυτό ένας πρωταγωνιστής – όπως το σπίτι στα Παράσιτα. Πού το βρήκατε αυτό;

Πράγματι, το σπίτι είναι ένας χαρακτήρας από μόνος του στην ταινία. Χρειαζόμασταν ένα απομονωμένο σημείο με θέα τον ωκεανό και, έπειτα από εκτεταμένη έρευνα, καταλήξαμε σε μια μικρή πόλη στο νότιο Όρεγκον, που ονομάζεται Μπάντον. Η ατμόσφαιρα της περιοχής ήταν εξαίσια λόγω της φυσικής ομορφιάς εκεί, κάτι που προσελκύει και κόσμο για να κάνει διακοπές, επίσης. Την ίδια στιγμή, βέβαια, υπάρχει κάτι πολύ δυσοίωνο κατά μήκος της ακτής. Σε αυτό συμβάλει η ομίχλη, αλλά και η δυσεύρετη τοποθεσία του, στη μέση του πουθενά.

-Η αίσθηση της παρέας και της συντροφικότητας – πόσο μάλλον σε μία ανεξάρτητη παραγωγή – μπορεί πράγματι να εμπνεύσει.

Κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν με τους σκηνοθέτες που έχω δουλέψει, θεωρώ πως έχω μάθει πολλά από τον Σεθ Ρόγκεν και την παρέα του. Δημιουργούν ένα πραγματικά άνετο περιβάλλον εργασίας, στο οποίο ο εγωισμός δεν έχει θέση. Όλοι ακούν τη γνώμη του άλλου. Ο βασικός κανόνας είναι ο εξής: η καλύτερη ιδέα κερδίζει, δίχως να έχει σημασία από ποιον προέρχεται. Το συνεργείο μου το έχω ελέγξει διεξοδικά. Είναι σαφές πως προτιμώ ανθρώπους που έχουν πράγματι ταλέντο, αλλά είναι εξίσου σημαντικό να είναι καλοί και ηθικοί άνθρωποι, πρόθυμοι να δουλέψουν αρκετά για ένα καλό αποτέλεσμα. Η διαδικασία να μαζέψω την ομάδα ήταν όντως δύσκολη, στο τέλος όμως ήμουν περιστοιχισμένος από ανθρώπους που έκαναν τη δουλειά μου πιο εύκολη από ότι θα ήταν αρχικά.

-Έχεις πράγματι καλό γούστο να διαλέγεις τη σωστή ατμοσφαιρική μουσική. Πώς θα περιέγραφες τη δουλειά των μουσικών συνθετών σου;

Οι Ντάνι Μπένσι και Σάουντερ Τζούριανς συνέθεσαν τη μουσική για την ταινία και, ίσως, αυτό αποτελεί το αγαπημένο μου στοιχείο από το έργο. Έχουν συνεργαστεί αρκετές φορές σε αντίστοιχες παραγωγές στο παρελθόν. Αντιμετωπίζουν, όμως, τη μουσική κάπως διαφορετικά απ’ ότι πολλοί άλλοι συνθέτες ταινιών είδους. Είναι ικανοί να δημιουργήσουν έντονη ανησυχία και σασπένς με ελάχιστους και απλούς ήχους. Για παράδειγμα, στο δεύτερο μισό της ταινίας υπάρχει ένας ρυθμός που θυμίζει χτύπο καρδιάς. Αυτό περνά στον θεατή και συνειρμικά του προκαλεί το ίδιο καθώς παρακολουθεί την ταινία.

-Ήταν η πρώτη εμπειρία σου σε ταινία μεγάλου μήκους;

Σε μεγάλου μήκους ταινία, ναι. Βέβαια, έχω γράψει και σκηνοθετήσει αρκετές μικρού μήκους ταινίες στο παρελθόν. Όταν ξεκίνησα να εργάζομαι ως ηθοποιός, έπαιζα σε projects που δεν ήταν συναρπαστικά για μένα. Χαιρόμουν που αποκτούσα την εμπειρία του να βρίσκομαι σε ένα σετ. Όμως, έλεγα κυριολεκτικά στους φίλους και την οικογένειά μου να μην δουν την ταινία που συμμετείχα. Τελικά, σχηματίσαμε μια παρέα με ένα σχολικό μου φίλο και αρχίσαμε να κάνουμε μικρού μήκους ταινίες για το FunnyorDie.com… Γράφαμε, σκηνοθετούσαμε, πρωταγωνιστούσαμε, κάναμε το μοντάζ – κάναμε γενικά τα πάντα. Εδώ και πολύ καιρό ήθελα να σκηνοθετήσω ταινία μεγάλου μήκους, αλλά ειλικρινά, ένιωθα πως δεν ήμουν έτοιμος να το κάνω.

-Ίσως περίμενες την κατάλληλη ιστορία.

Σίγουρα! Αυτό που συνειδητοποίησα, ενώ έκανα το «Σαββατοκύριακο των Μυστικών», ήταν ότι έχω υπάρξει στο σετ τόσο πολλών ταινιών στη διάρκεια της καριέρας μου, ήξερα όντως περισσότερα από αυτά που νόμιζα. Ένιωσα μία απίστευτη άνεση πίσω από την κάμερα και ήταν ευχάριστο να έχω λόγο σε κάθε στάδιο της διαδικασίας.

-Έχεις αρκετή εμπειρία σχετικά με την ηθοποιία. Όμως, έχεις νιώσει ποτέ σου ότι είσαι προσκολλημένος στην κωμωδία, τουλάχιστον σε επίπεδο αντίληψης;

Προσωπικά, όχι. Πιστεύω, όμως, ότι το κοινό με γνωρίζει κυρίως από την κωμωδία. Περιμένουν ένα συγκεκριμένο πράγμα από μένα. Και αυτή η ταινία δεν είναι απαραίτητα κάτι τέτοιο. Είχαμε λίγες προβολές, στις οποίες ο κόσμος έρχονταν δίχως να γνωρίζει κάτι για την ταινία, εκτός από το γεγονός πως την έγραψα και τη σκηνοθέτησα εγώ. Η ταινία άρχιζε και το κοινό αντιλαμβανόταν πως πρόκειται για θρίλερ – μερικοί μάλιστα εκνευρίζονταν. Έτσι, οργανώσαμε αυτές τις ενδιαφέρουσες προβολές, όπου το κοινό απαρτίζονταν βασικά από ανθρώπους, οι οποίοι δεν θα επέλεγαν ποτέ να δουν κάτι τέτοιο. Υποθέτω πως αυτό είναι ένα εμπόδιο που καλούμαι να ξεπεράσω ως κινηματογραφιστής.

-Θεωρείς πως το κοινό θα αντιληφθεί την ταινία σου ως μία μεταφορά για όλο αυτό που περνάμε αυτή τη στιγμή;

Ξέρω πως αυτό θα είναι μια πομπώδης δήλωση, αλλά καταλήξαμε ότι αν εκτελέσουμε την ιστορία μας με τον σωστό τρόπο, τότε θα έχει την ίδια επίδραση για το μοίρασμα του σπιτιού όσο είχαν τα «Σαγόνια του Καρχαρία» για τη θάλασσα. Τουλάχιστον, νομίζω πως από εδώ και πέρα οι άνθρωποι θα είναι πιο καχύποπτοι για το αν θα μείνουν ξανά σε ένα τέτοιο σπίτι.

Ιστορία της Παραγωγής

Η ταινία «Το Σαββατοκύριακο των Μυστικών» πρόκειται για το σκηνοθετικό ντεμπούτο μεγάλου μήκους του Ντέιβ Φράνκο. Είναι ένα ατμοσφαιρικό θρίλερ τρόμου, που εστιάζει στους χαρακτήρες και κάνει τον θεατή να φανταστεί τι μπορεί να συμβεί από τη στιγμή που εμπιστευόμαστε κάποιους τελείως άγνωστους στηριζόμενοι μονάχα σε μερικές κριτικές στο διαδίκτυο. Φοβερά επίκαιρη και απόλυτα τρομακτική, η ταινία ασχολείται με θέματα όπως η εμπιστοσύνη, η επιτήρηση και η προκατάληψη και πώς η παγκόσμια οικονομία θυσιάζει την ασφάλεια στο όνομα της άνεσης. Ένα αίσιο ντεμπούτο με καταπληκτικές ερμηνείες από το καστ, που στηρίζεται σε ξαφνικές, αστείες αλλά και έντονες σκηνές. Η ταινία αναδεικνύει ένα νέο ανερχόμενο ταλέντο που ονομάζεται Ντέιβ Φράνκο.

Στοιχεία για την ταινία:

6 Αυγούστου στους κινηματογράφους από την ODEON