Πηγαίο και βιτριολικό χιούμορ. Άνθρωπος που δεν χαλούσε χατίρι, αλλά μας «χάλασε» όλους ο πρόωρος χαμός της. Το thelook.gr φωτίζει κάποιες πτυχές της μοναδικής Μαλβίνας Κάραλη.
Η Μαρία-Ελένη Σακκά με καταγωγή από την Θράκη και τα Ψαρά, γεννήθηκε στην Χαλκίδα στις 3 Φεβρουαρίου του 1952. Σπούδασε στο Παρίσι και εργάστηκε ως δημοσιογράφος αρχικά στις εφημερίδες «Απογευματινή» και «Ελευθεροτυπία» και ως αρθρογράφος στα περιοδικά «Φαντάζιο», «Επίκαιρα», «Γυναίκα», «Κλικ», «Symbol».
Στα τέλη του ’80 γίνεται η απόλυτη σταρ των media αρχικά από τη δημόσια τηλεόραση κι από κει στις ανατρεπτικές συνεντεύξεις της στο Seven στην εκπομπή “Mea Culpa”, μετα στον ΑΝΤ1 και στο ΣΚΑΙ [Malvina Live] στο ΜΕΓΚΑ [Malvina Hostess] και στο STAR [Malvina Rixten]. Με τον τρόπο της άλλους τους αποθέωνε κι άλλους τους γκρεμοτσάκιζε. Η Μαλβίνα δεν φιμώνονταν. Είχε το ταλέντο ν’ απογειώνει και να βγάζει τον καλύτερο εαυτό τους σε όσους την περιέβαλαν. Αθυρόστομη, φορώντας πάντα μαύρα, η φυσική ξανθιά πρασινομάτα κατέληξε μελαχρινή με αγορίστικο μαλλί κι έφτιαξε «σχολή» με τις ατάκες-σλόγκαν της και λατρεύτηκε από το πανελλήνιο
Η Μαλβίνα ήταν θα λέγαμε του σαλονιού και του λιμανιού. Μιλούσε για Μισέλ Φουκώ με την ίδια άνεση που θα έπαιρνε συνέντευξη σε κάποια trash μορφή. Συναναστρεφόταν τους πάντες, αρκεί να την γοήτευαν σαν προσωπικότητα. Αγαπούσε κατά βάση τον άνθρωπο κι έλεγε πάντα «ευχαριστώ».
Πολύπλευρη προσωπικότητα. Αρθρογράφος και συγγραφέας, δημοσιογράφος, αρχισυντάκτρια και παρουσιάστρια σατυρικών δελτίων, αλλά και μαγείρισσα και ρεμπέτισσα. Την σεζόν 1995-1996 βγαίνει στα μπουζούκια προκαλώντας πραγματική ταραχή στην νυχτερινή Αθήνα.
Ως σεναριογράφος, τιμήθηκε με δύο κρατικά βραβεία σεναρίου για τις ταινίες «Ξένια» (1989) του Πατρίς Βιβάνκος και «Κρυστάλλινες Νύχτες» (1992) της Τώνιας Μαρκετάκη. Συνυπέγραψε επίσης τα σενάρια στις ταινίες «Αρχάγγελος του Πάθους» (1987) του Νίκου Βεργίτση και «Ζωή Χαρισάμενη» (1993) του Πατρίς Βιβάνκος.
Έγραψε τα βιβλία «Αθώος σαν αγαπημένος» (εκδ. Καστανιώτη), «Τα κορίτσια της Σαβάνα» (εκδ. Νεφέλη), «Πιο πολύ, πιο πολλοί» (εκδ. Αστάρτη), τη συλλογή δημοσιευμάτων «Ο έρωτας και άλλες πολεμικές τέχνες» από την περίοδο 1989-1996 (εκδ. Κάκτος) και σειρά πέντε βιβλίων μαγειρικής υπό τον γενικό τίτλο «Η κουζίνα της Μαλβίνας-Μαλβινέζικα» (εκδ. Αστάρτη). Επίσης, έγραψε την μυθιστορηματική βιογραφία της Αλίκης Βουγιουκλάκη («Γλυκό κορίτσι»). Άλλωστε η Αλίκη ήταν μία από τρεις αδυναμίες της, οι άλλες δύο ήταν η τραγουδίστρια Ελένη Βιτάλη και ο συγγραφέας Γιώργος Χειμωνάς.
Δεν πίστευε στην αγάπη. Έλεγε «η αγάπη μου έχει ξεφτιλίσει τη ζωή, μου την έχει χαντακώσει, έχει κοντέψει να με στείλει στα τρελάδικα. Πιστεύω μόνο σε μία έννοια: τη συμπόνια». Εστέτ, έλεγε: «Κάθε πρωί που ξυπνάω, το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο νου είναι η “7η Σφραγίδα”, η θρυλική ταινία του Μπέργκμαν. Έχω γεράσει πρόωρα, κάπου στα 25». Το πιο σταθερό σημείο της: οι φίλοι για τους οποίους έλεγε ότι αν χρειαζόταν θα μπορούσε μέχρι και να ψευδομαρτυρήσει γι’ αυτούς. Η Μαλβίνα ως μια τόσο ιδιαίτερη προσωπικότητα κουβαλά μια ολόκληρη φιλοσοφία ή καλύτερα μια σημαίνουσα στάση ζωής που επηρέασε και συνεχίζει να επηρεάζει μια μεγάλη μερίδα κόσμου, κυρίως γυναικών.
Έκανε τρεις γάμους κι απέκτησε τρία παιδιά. Τελευταίος της σύζυγος ο συγγραφέας Διονύσης Χαριτόπουλος. Η ασθένεια την χτυπά ύπουλα, με το που το μαθαίνει φεύγει για τις Η.Π.Α και μετά στο «Ερρίκος Ντυνάν», όπου καταλήγει. Η κηδεία της στο Α’ νεκροταφείο δημιουργεί ρίγη συγκίνησης σε ένα ετερογενές πλήθος. Μainstream και τραβεστί, άνθρωποι της υψηλής διανόησης και περιθωριακοί έχουν μαζευτεί για να αποχαιρετίσουν τον άνθρωπο που μίλησε στην καρδιά τους, την Μαλβίνα τους! Στις 7 Ιούνη του 2002 τα πράσινα όλο σπίθες μάτια της κλείνουν για πάντα και το πλατύ της χαμόγελο σβήνει οριστικά. Αλλά τα βιβλία της, οι εκπομπές, η αύρα της εν γένει μένει ανεξίτηλη και είναι συνεχώς παρούσα ειδικά στα τωρινά χρόνια της εσωστρέφειας.
