“Δε θα σ’ αφήσω πίσω…”
Ένα τραγούδι για τα ζώα – πρόσφυγες
Ερμηνεύουν η Κέλλυ Βουδούρη και ο Γιώργος Παντέλογλου
Το «Δε θα σ’ αφήσω πίσω» είναι ένα τραγούδι-καταγγελία ενάντια στον πόλεμο. Παρότι γράφτηκε με τη σκέψη στον δοκιμαζόμενο λαό της Ουκρανίας, αναφέρεται σε κάθε πόλεμο, όπου κι αν αυτός συμβαίνει.
Πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας συμπόρευσης για καλό σκοπό, της φιλοζωικής σελίδας «Σκύλος στο δρόμο» με τον Δήμο Δάφνης – Υμηττού, μετά από ανάθεση της προέδρου της πενταμελούς φιλοζωικής επιτροπής, Γεωργίας Σκιαδοπούλου, και των συνεργατών εθελοντών Κέλλυς Βουδούρη και Γιώργου Παντέλογλου ο οποίος υπογράφει και τη μουσική σύνθεση του κομματιού. Τους στίχους έγραψε η Γιόλα Αργυροπούλου.
Κυκλοφορεί αυτές τις μέρες με αφορμή την Παγκόσμια ημέρα των ζώων (4 Οκτωβρίου) και είναι ένα τραγούδι για την προσφυγιά και τον ξεριζωμό. Η μόνη ίσως διαφορά του από άλλα τραγούδια με παρόμοια θεματολογία, είναι ότι δεν αγκαλιάζει τρυφερά και με ενσυναίσθηση μόνο τον άνθρωπο που αναγκάζεται να εγκαταλείψει το σπίτι του, αλλά δίνει την ίδια σημασία και στο ζώο που τον ακολουθεί. Το ζώο-μέλος οικογένειας που υποφέρει εξίσου, ακόμα και αν δεν μπορεί να καταλάβει «πώς και γιατί συμβαίνει όλο αυτό».
Σε οποιονδήποτε πόλεμο ή καταστροφή, η επίσημη λίστα νεκρών και πληγωμένων καταγράφει μόνο ανθρώπινες ζωές αγνοώντας τους υπόλοιπους ενοίκους του πλανήτη που όμως έχουν κι εκείνοι ψυχή, συναισθήματα και νιώθουν τον πόνο.
Το «Δε θα σ’ αφήσω πίσω» είναι ένας φόρος τιμής στα ζώα-πρόσφυγες και στον άνθρωπο πρόσφυγα που δεν αντέχει να τ’ αφήσει πίσω, όπως και στους εθελοντές ήρωες της Ουκρανίας και κάθε τόπου. Είναι ένα τραγούδι για τη δύναμη της αγάπης και της αλληλεγγύης σε κάθε ψυχή σε αυτό τον πλανήτη.
Έπαιξαν οι μουσικοί Μάριος Ιβάν Παπούλιας (βιολιά) και Γιώργος Ντινάκος (κιθάρες). Την ευθύνη της ενορχήστρωσης καθώς και της ηχογράφησης και της μίξης έχει ο Γιώργος Ντινάκος (Seven Road Studio). To mastering έγινε από τον Δημήτρη Τζιόλα. Το εξώφυλλο σχεδιάστηκε από τον Γιώργο Τζαμτζή (Δημιουργικό γραφείο ΕΠΟΧΗ)
ΔΕ ΘΑ Σ’ ΑΦΗΣΩ ΠΙΣΩ
Καταφύγια πολέμου, τη ζωή μας την κλέβουν
και τα δάκρυα χορεύουν πριν να γίνουν λυγμοί
Σε κοιτώ μ’ άδειο βλέμμα, όχι, δεν είναι ψέμα
Σου μυρίζει το αίμα κι εγώ νιώθω ντροπή
Κι έχεις μια απορία, τραγική απορία
σαν να λες, ποια θηρία μας χτυπούν και γιατί
Εξετάζεις τα πάντα, παίζει σφαίρες μια μπάντα
και το βιός μας στην τσάντα, στριμωγμένοι καημοί
Την πόλη που ονειρεύτηκα με πέπλο θα τη ντύσω
Όταν μετά γυρίσουμε όλα θα ‘ναι αλλιώς
Μα μη φοβάσαι μάτια μου, δε θα σ’ αφήσω πίσω
Πατρίδα ειν’ η αγάπη μας και έχει ο Θεός
Χάρκοβο, Κίεβο, Οδησσό θα σας χαιρετήσω
Όπου και να πηγαίνουμε φιλί ξεριζωμού
Μα μη φοβάσαι μάτια μου δε θα σ’ αφήσω πίσω
Πατρίδα ειν’ η αγάπη μας και στήνεται παντού
Στις ειδήσεις μας δείχνουν και τα φώτα τους ρίχνουν
Οι συνθήκες μας πνίγουν κι η ειρήνη αργεί
Άλλο άγρυπνο βράδυ με φωτιές στο σκοτάδι
Να σου δίνω για χάδι, χιονισμένο φιλί
Και τα χέρια μου τρέμουν, κοίτα πόσα μας παίρνουν
Πώς οι ώρες μαζεύουν τα «Αντίο» βροχή
Αν θα ζήσω ή φύγω θα το μάθω σε λίγο
Αγκαλιά μου σε σφίγγω και θα σ’ έχω μαζί
