Κάθε νέα πρόταση του Δημήτρη Παπαδημητρίου στο τραγούδι αποτελεί ένα αναμφισβήτητο αισθητικό και καλλιτεχνικό γεγονός.
Πόσω μάλλον τώρα που το νέο του τραγούδι είναι σε στίχους του εκλιπόντος μεγάλου Έλληνα στιχουργού, Μάνου Ελευθερίου και το τραγουδά μια φωνή-πρόταση για το ελληνικό τραγούδι, αυτή της Βερόνικας Δαβάκη.
Το «Πάμε Να Βρούμε Λίγη Θάλασσα» ανήκει σε μια νέα ανεξάρτητη συλλογή τραγουδιών που θα εκδίδονται χωριστά καθώς ηχογραφούνται.
Είναι τραγούδια λαϊκά, όχι υποχρεωτικά στην ηχητική φόρμα τους αλλά σίγουρα στη βασική φιλοσοφία τους: επιδιώκουν την άμεση επικοινωνία με το κοινό, να μεταφέρουν συναίσθημα, σκέψη και διάθεση με τρόπο άμεσο και ευθύβολο.
Σε αυτό αναμφίβολα βοηθά ο στίχος του Μάνου Ελευθερίου. Την μεγάλη αγάπη, φιλία και αμοιβαία εκτίμηση τους οι δύο δημιουργοί δεν την μετέτρεψαν σε τραγούδια. Ένα μόνο τραγούδι τους υπάρχει στην δισκογραφία, οι «Σταθμάρχες» με τον Γιώργο Νταλάρα στον αφιερωματικό στον Ελευθερίου δίσκο της Universal.
Η Βερόνικα Δαβάκη επανέρχεται με το συγκεκριμένο τραγούδι μετά από τις ιδιαίτερες και πολύ χαρακτηριστικές της πρώτες παρουσίες στο ελληνικό τραγούδι:
Τα πολύ ενδιαφέροντα ρεμπέτικα για σόλο άρπα και φωνή, το Αρμένικο «Σκανταλιάρικο» του Μπαλυάν σε ενορχήστρωση του Δημήτρη Παπαδημητρίου, τα πρώτα τραγούδια από την συνεχώς ανανεούμενη πλατύτερη συνεργασία της με τον Νίκο Ξυδάκη, τον άλλο μεγάλο του ελληνικού τραγουδιού «Στα Μικρά μας Μυστικά» και μετά την συμμετοχή της στα τραγούδια του τηλεοπτικού «Λόγω Τιμής 20 χρόνια Μετά».
Με την οικεία και γελαστή φωνή της η Βερόνικα Δαβάκη γίνεται η ιδανική ερμηνεύτρια της αισιοδοξίας, της ελπίδας αλλά και του «συνθηματικού» χαρακτήρα των στίχων και της μουσικής των δυο μεγάλων δημιουργών.
Το «Πάμε να Βρούμε Λίγη Θάλασσα» δεν είναι μόνο ένα τραγούδι αντίδραση στον εγκλεισμό ή τραγούδι-ξέσπασμα αντί για το «Μένουμε Σπίτι». Και η έκδοση του καθυστέρησε ακριβώς για να μη φανεί σαν ένα ρηχό αντίθετο σλόγκαν.
Όμως ο εγκλεισμός είναι μια κατάσταση που δεν χρειάζεται τον κορωνοϊό για να υπάρξει… Μας κλωθογυρίζει άδηλα και μας αιχμαλωτίζει στην καθημερινότητα, την σύμβαση, την ηττοπάθεια.
Φτου ξελευτερία λοιπόν και άρατε πύλας!
