Ο Θοδωρής Νικολάου μας παρουσιάζει το νέο του τραγούδι με τίτλο «Να ‘χεις να λες» σε μουσική του Θοδωρή Λαχανά και στίχους του Ισαάκ Σούση.

 

 

«Πόσα ηφαίστεια έχουν σβήσει στην καρδιά μου

πόση αγάπη σου έχω κρύψει να μην δεις

με πόση δύναμη σε κράτησα μακριά μου

Να ‘χεις να λες πως δε σ’ αγάπησε κανείς…»

 

Ο Θοδωρής Λαχανάς (Η ζωή, Δέκα μάγισσες, Ομπρέλα) και ο Ισαάκ Σούσης (Νότος, Ο παλιός στρατιώτης, Έλα ψυχούλα μου) με πολλές επιτυχίες στο ενεργητικό τους, μας παρουσιάζουν για πρώτη φορά μία κοινή τους δημιουργία, βρίσκοντας τον ιδανικό ερμηνευτή για το συγκεκριμένο τραγούδι στο πρόσωπο και τη φωνή του Θοδωρή Νικολάου.

 

Την ενορχήστρωση υπογράφουν από κοινού οι Θοδωρής Λαχανάς και Κώστας Παρίσσης ενώ έχουν συμμετάσχει κορυφαίοι μουσικοί όπως οι Τάκης Φαραζής στο πιάνο, Βάσω  Δημητρίου και Κώστας Παρίσσης στις κιθάρες, Γρηγόρης  Συντρίδης στα τύμπανα, Γιώργος Μουχτάρης στο μπάσο και Γιώργος Παχής στο μπουζούκι.  

 

Οι ηχογραφήσεις πραγματοποιήθηκαν στο Studio Praxis με ηχολήπτη τον Κώστα Παρίσση. Το πιάνο ηχογραφήθηκε στο Studio Στέντωρ (Stentor) με ηχολήπτη τον Σωτήρη Παπαδόπουλο. Η τεχνική επεξεργασία της φωνής έγινε στο Studio Decibel με ηχολήπτη τον Δημήτρη Μπέλλο ενώ η μίξη ήχου και το mastering έγιναν από τον Κώστα Παρίσση.

 

 

Κυκλοφορεί ψηφιακά σε όλες τις ψηφιακές πλατφόρμες  από την MLK.

 

Να ‘χεις να λες

(Μουσική: Θοδωρής Λαχανάς, Στίχοι: Ισαάκ Σούσης)

 

Καρδιές που ανοίγουνε, που κλείνουν και σχολάνε,

όπως αδειάζει απ’ το φεγγάρι ο ουρανός

Σα να με ξέρουνε και πάντα με ρωτάνε 

τι είναι ο έρωτας και τι ο χωρισμός

 

Το ‘χω συνήθεια κατάκαρδα να παίρνω

άσχετες σχέσεις και ρηχές και βιαστικές

από το βάρος που μου αφήνουνε να γέρνω

και να φαντάζομαι στιγμές ιδανικές

 

Πόσα ηφαίστεια έχουν σβήσει στην καρδιά μου

πόση αγάπη σου έχω κρύψει να μην δεις

με πόση δύναμη σε κράτησα μακριά μου

Να ‘χεις να λες πως δε σ’ αγάπησε κανείς…

 

Τα προστατεύω αυτά τα πρόχειρα των σχέσεων

γιατί φοβάμαι πιο πολύ τα σοβαρά

Το αμετάκλητο χαμένων υποθέσεων

που αγκαλιάζουν την ψυχή σου σαν φθορά

 

Γιατί φοβάμαι, πάνω απ’ όλα, την αγάπη

που δεν κολλάει σε ζωές περαστικές

που δίνει πάντοτε το δίκιο στον πελάτη

μα θα προτίμαγες να ξέρεις και να φταις