Η Ελληνίδα ποιήτρια, τραγουδοποιός, τραγουδίστρια και κιθαρίστρια, Αγγελική Ιονάτου διεθνώς γνωστή ως Angélique Ionatos, η οποία έχει εμφανιστεί στις μεγαλύτερες σκηνές στη Γαλλία, όπου είχε ζήσει για περισσότερα από 40 χρόνια, πέθανε την Τετάρτη σε ηλικία 67 ετών μετά από μακράν ασθένεια, όπως ανακοίνωσε στο Agence France-Presse ο γιος της, Alexis Sévenier.
Επιμέλεια σύνταξης: Γιάννης Ζαμπατής
Η Αγγελική Ιονάτου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 22 Ιουνίου 1954. Εγκατέλειψε την Ελλάδα στη δικτατορία, σε ηλικία 13 ετών για να μετοικήσει στο Βέλγιο ενώ από το 1981 έμενε μόνιμα στο Παρίσι.
Το τελευταίο της άλμπουμ, «Reste la lumière», κυκλοφόρησε τον Οκτώβριο του 2015, ενώ η τραγουδίστρια έδωσε την τελευταία συναυλία στο «Le Triton», ένα κλαμπ στο Les Lilas, στα προάστια του Παρισιού, στις 6 Απριλίου 2018.
Μετά την κυκλοφορία του πρώτου δίσκου της το 1972, «Resurrection», σε ντουέτο με τον αδερφό της Φώτη, στα γαλλικά, επέλεξε να ευνοήσει την ελληνική γλώσσα στα τραγούδια της.
Για πολύ καιρό, η μεγάλη ερμηνεύτρια και συνθέτης είχε αφιερωθεί στην υπεράσπιση, με ηρεμία και αγνότητα, αλλά όχι χωρίς κάποια θεατρικότητα, ποιημάτων από την ελληνική κληρονομιά, αρχαία και σύγχρονα.
Ο Καβάφης, ο Μορτόγιας, ο Αναγνωστάκης, ή ακόμη και οι Ελύτης, Ρίτσος, Παλαμάς, Σαχτούρης, Βάρναλης, είναι ορισμένοι από τους ποιητές που είχε μελοποιήσει, δημιουργώντας τραγούδια τα οποία είναι ερμηνευμένα στα ελληνικά εμπλουτίζοντας το ρεπερτόριό της
Ξεχωριστή στιγμή η ερμηνεία της στο έργο του Μίκη Θεοδωράκη «Μια θάλασσα», σε ποίηση Δήμητρας Μαντά το 1994.
Το 2004 κυκλοφόρησαν στην Ελλάδα δύο δίσκοι της. Ο πρώτος με τον τίτλο «Ανθολογία» περιλαμβάνει μια εκλογή από τη δισκογραφία της που αριθμεί περισσότερους από δεκαπέντε δίσκους, με κεντρικό άξονα, τα μελοποιημένα ποιήματα. Αυτός ο δίσκος περιλαμβάνει ποιήματα των Ελύτη, Σαπφούς, Μαντά, Χουλιαρά, Μορτόγια κ.ά.
Το δεύτερο άλμπουμ, το οποίο κυκλοφόρησε την ίδια εποχή και στην Γαλλία, είναι μελοποιήσεις ποιητικών αποσπασμάτων από το ημερολόγιο της Μεξικάνας ζωγράφου, Frida Kahlo, σε μουσική και ενορχήστρωση του Christian Boissel.
Το 2008 μελοποίησε Νερούδα και Παλαμά.
Όταν συναντήθηκε με τη Νένα Βενετσάνου, είχε την ιδέα να συνθέσει ένα έργο για δύο γυναίκες φωνές. Έβαλε ποιήματα της Σαπφούς (7ος αιώνας π.Χ.) στη μουσική, τα οποία τραγουδούσαν στα κλασικά ελληνικά και σε μια σύγχρονη μετάφραση του Οδυσσέα Ελύτη.
Το αποτέλεσμα ήταν το «Sappho de Mytilène» σε ενορχήστρωση, Christian Boissel και σκηνοθεσία Joël Jouanneau, το οποίο παρουσιάστηκε στο «Théâtre de la Ville» στο Παρίσι το 1992. Το άλμπουμ βραβεύτηκε με το «Grand Prix de l’Académie Charles Cros».
Για τη συνεισφορά της και τη μελοποίηση της Σαπφούς ανακηρύχθηκε επίτιμη δημότισσα Μυτιλήνης επί δημαρχίας Νάσου Γιακαλή.
Η Αγγελική Ιονάτου περιβάλλεται με μουσικούς από διάφορους ορίζοντες, όπως ο διπλός μπασίστας Claude Tchamitchian γνωστός στον κόσμο της αυτοσχεδιαστικής μουσικής, ο Αργεντινός σολίστας του μπαντονεόν (αερόφωνο πληκτροφόρο μουσικό όργανο) Cesar Stroscio ή ο βιολιστής Michael Nick.
Η σπουδαία αυτή τραγουδίστρια κυκλοφόρησε συνολικά 20 άλμπουμ.
Αν και η Αγγελική Ιονάτου είχε επιλέξει από νωρίς να ζήσει στη Γαλλία όπου συνάντησε από την αρχή της καριέρας της, τον μελλοντικό σύζυγο της, Claude Sévenier (που ήταν διευθυντής του Théâtre de Sartrouville, στην περιοχή του Παρισιού), είχε παραμείνει βαθιά προσκολλημένη στην χώρα καταγωγής και πολιτισμού της.
Η στάχτη της θα διασκορπιστεί στην Ελλάδα.
Δισκογραφία
1972 : Résurrection (με τον Φώτη Ιονάτο)
1975 : Angélique et Photis Ionatos (Βραβείο της Ακαδημίας Charles-Cros)
1979 : Η παλάμη σου
1981 : Το δάσος των ανθρώπων
1983 : Ο Ήλιος ο ηλιάτορας
1984 : Μαρία Νεφέλη
1985 : Récital
1988 : Το Μονόγραμμα (του Οδυσσέα Ελύτη)
1989 : Archipel (ανθολογία)
1991 : Sappho de Mytilène (με τη Νένα Βεντσάνου)
1992 : Ο Έρωτα
1994 : Μια θάλασσα
1996 : Ιουλίου λόγος
1997 : Chansons nomades (με τον Henri Agnel)
2000 : D’un Bleu très noir
2003 : Angélique Ionatos canta Frida Kahlo : Alas Pa volar (Des ailes pour voler)
2004 : Anthologie (Compilation)
2007 : Eros y muerte
2009 : Comme un jardin la nuit (ντουέτο με την Κατερίνα Φωτεινάκη)
2015 : Reste la lumière