Ένα αφιέρωμα στη σπουδαία ερμηνεύτρια, με ανέκδοτο υλικό.
Ήταν 28/11/2021, όταν η λατρεμένη μας Χριστιάνα, πέρασε στην αιωνιότητα, και αν καθυστερήσαμε ως σελίδα, να
παρουσιάσουμε το αφιέρωμα μας, αυτό έγινε για έναν και μόνο λόγο.
Θέλαμε να αποδείξουμε, ότι τους αληθινά αγαπημένους και σπουδαίους καλλιτέχνες, τους θυμόμαστε πάντα, και όχι μόνο όταν
τον όνομα τους, βρίσκεται στην επικαιρότητα, για τον οποιονδήποτε λόγο.
Γράφει ο Χρήστος Σατανίδης
“ΜΕΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ ΘΑ ΜΠΩ ΔΙΧΩΣ ΟΙΚΤΟ….”
Προφητικός, θα έλεγα, ο παραπάνω στίχος στην δική μου περίπτωση.
Γεννημένος και εγώ το 1982, ίδια χρονιά με το “Σαριμπιντάμ”, η Χριστιάνα μπήκε στη ζωή μου, “δίχως οίκτο”.
Αγαπημένη τραγουδίστρια της μητέρας μου, αισθάνομαι όλες οι μουσικές μου αναμνήσεις να ξεκινάνε με τη φωνή της, μιας και οι δίσκοι της, πρωταγωνιστούσαν στο σπίτι μας.
Και αν ανακάλυψα και λάτρεψα, αυτήν την σπάνια καλλιτέχνιδα, τολμώ να πω, πως σε ένα μεγάλο βαθμό οφείλεται στις παιδικές μουσικές μου αναμνήσεις.
Δυστυχώς δεν πρόλαβα να ζήσω ιδιαίτερα τα χρόνια της ενεργούς καλλιτεχνικής δραστηριότητας και η Χριστιάνα,
στο μυαλό μου, υπήρχε σαν μια μεγάλη τραγουδίστρια, που απλά, αποσύρθηκε νωρίς.
Παρακάτω βέβαια, θα αναλύσουμε αρκετά, πως τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι, ούτε πως η Χριστιάνα, μετά την
καλλιτεχνική της στροφή, έπαψε να αφορά μεγάλη μερίδα του κοινού.
Προσωπικά, δε θα ήθελα να σταθώ, σε πράγματα που είναι γνωστά, λίγο πολύ σε όλους, αλλά να εμβαθύνω σε στιγμές της
καριέρας της, που δεν είναι τόσο φωτισμένες.
Για όσους δεν γνωρίζουν ιδιαίτερα πράγματα, να θυμίσω κάποια από τα βασικότερα για την ίδια.
Ξεκίνησε να τραγουδάει,τυχαία, ένα βράδυ στο “Κιόσκι”, ένα μαγαζί της Νάουσας, για μόλις 3 μήνες.
Η ίδια, ανήσυχη για το αν κάνει για αυτή τη δουλεία, κατέβηκε στην Αθήνα, όπου και βρήκε στον συνθέτη και μαέστρο Νάκη Πετρίδη.
Συγκρατημένα στην αρχή ο μαέστρος, της έδωσε κάποιες συμβουλές και ήταν ο άνθρωπος που της βρήκε την πρώτη της δουλειά στην Αθήνα, δίπλα στη Μαρινέλλα.
Από ‘κεί και έπειτα, θα χτίσει πλούσιο ρεπερτόριο με μεγάλες και διαχρονικότατες επιτυχίες.
“Τα μάτια σου”, “Φώτα κι άλλα φώτα”, “Τελειώσαμε λοιπόν”, “Τι να μας κάνει η νύχτα”, “Η νύχτα θέλει”, “Τα Κύθηρα ποτέ δε θα τα βρούμε”,
“Μίλα μου”, “σαριμπιντάμ”, “Κάρμεν”, το “Κάποιος να βάλει μουσική” μερικές μόνο από τις μεγαλύτερες επιτυχίες, για την περίπτωση που κάποιος δε θυμάται το ρεπερτόριο της.
Θα γίνει η πρώτη τραγουδίστρια, που θα κάνει show ευρωπαϊκών προδιαγραφών στην Ελλάδα.
Αξίζει όμως να σταθούμε πιο αναλυτικά στη δισκογραφία και τις επιλογές της.
Η ίδια η Χριστιάνα, όπως είχε δηλώσει σε συνεντεύξεις της, είχε την ευτυχή πολυτέλεια, να επιλέγει πάντα μόνη της το ρεπερτόριο της.
Και στέκομαι στη λέξη “ευτυχή”, διότι πιστεύω ακράδαντα, πως οι καλλιτέχνες εκφράζονται μόνο όταν κάνουν τις προσωπικές τους επιλογές, με όποιο κόστος.
Δεν είναι άλλωστε λίγες οι φορές, που τραγουδιστές δημόσια παραδέχθηκαν, πως είπαν τραγούδια με το ζόρι, γιατί τους επιβλήθηκαν από τις εταιρίες τους.
«ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΚΥΘΗΡΑ…»
…της δισκογραφίας θα ξεκινήσει το 1970, ηχογραφώντας τραγούδια σε 45”, με πιο γνωστό το “Τώρα το ξέρω” το 1971.
Η μεγάλη επιτυχία, θα έρθει το 1973, όπου θα μοιραστεί με τον Δ. Μητροπάνο τα τραγούδια του δίσκου “Ο δρόμος για τα Κύθηρα”.
Το τραγούδι “Τα Κύθηρα ποτέ δε θα τα βρούμε” γίνεται μεγάλη επιτυχία.
2 χρόνια μετά, συνεργάζεται εκ νέου με τον Μητροπάνο στα “Σκόρπια φύλλα” των Καλδάρα -Τσώτου, ενώ παράλληλα κυκλοφορεί και ο πρώτος προσωπικός της δίσκος, με τίτλο το όνομα της.
Τα “Έβγα τελάλη μου”, “Ξέχασε με” και “Κόψε την κλωστή” ξεχωρίζουν.
Θα ήθελα όμως να υπενθυμίσω το τραγούδι “Μη πεις μια λέξη παραπάνω”, που θεωρώ από τα καλύτερα του δίσκου, σε μουσική
Χ. Νικολόπουλου και στίχους Κ. Πανάγου
Ακολουθεί ο δίσκος «Πόσο σ’αγάπησα» με το ομώνυμο, καθώς και τα “Μην ακούς που τραγουδάω” και “Βάρα το ζουρνά” να ξεχωρίζουν.
Θα ήθελα όμως να θυμηθούμε 2 ακόμα σπουδαία τραγούδια από το δίσκο, τα “Και τώρα διάλειμμα” και την ιδιαίτερα αγαπημένη μου “Τσιγγάνα”.
Στον επόμενο δίσκο «Πες μου γιατί», το “Τελειώσαμε λοιπόν” γίνεται τεράστια επιτυχία, ωστόσο θεωρώ εξίσου σπουδαίο το αδικημένο “Μη μου λες άλλο μη”.
Οι τρεις πρώτοι της δίσκοι, κινούταν μεταξύ ελαφρού λαϊκού και μπαλάντας.
Αν και ακόμα δεν είχε έρθει κάποια χρυσή διάκριση, στην Polygram, ερχόταν ήδη δεύτερη σε πωλήσεις μετά την Μαρινέλλα.
Θα ακολουθήσει το 1979, ο πιο πετυχημένος -εμπορικά- δίσκος της, με τίτλο και πάλι το όνομα της.
Μόνο τα “Φώτα κι άλλα φώτα/ Τα μάτια σου” αρκούν να καταλάβει κανείς το μέγεθος της επιτυχίας.
Στο δίσκο αυτόν, η Χριστιάνα, πλησιάζει περισσότερο το pop και disco ρεπερτόριο, καθώς και μπαλάντες, με πιο ευρωπαϊκό χρώμα.
Ξεχωρίζω τα “Φωνή απ’το παρελθόν”
…”Δυο νότες από τον Σοπέν”
και “Θυμήσου”
https://www.youtube.com/watch?v=j3soG1jtCkg
Η τεράστια επιτυχία θα της φέρει τον πρώτο της -και μοναδικό- χρυσό δίσκο.
Την ίδια όμως δεν την αφορούσαν οι τιμές και οι διακρίσεις.
Ούτε να επαναλαμβάνει τα ίδια τα ίδια. Απόδειξη πως μετά τον θρίαμβο,
θα τολμήσει νέο δίσκο με εντελώς διαφορετικό ήχο.
Εκτός αυτού, τη χρυσή της διάκριση, θα την χαρίσει σε φίλο και θαυμαστή της, ο οποίος μοιράζεται μαζί μας, το σπάνιο αυτό ντοκουμέντο.
1980 λοιπόν και «Τι να μας κάνει η νύχτα»…
από τους καλύτερους και πιο τολμηρούς δίσκους της.
Δεν είναι εύκολο άλλωστε, μετά τα τεράστια disco hits, να αλλάζεις τον ήχο σου και να παρουσιάζεις ηλεκτρονική μουσική.
Η Χριστιάνα στην κορυφή πλέον, μοιάζει ένα καλλιτεχνικό “αγρίμι”, που θέλει να τολμά, να ρισκάρει και να κάνει διαρκώς νέα πράγματα.
Εκτός από την τεράστια επιτυχία του “Τι να μας κάνει η νύχτα”, μαζί με τον σπουδαίο Κώστα Τουρνά, στον ίδιο δίσκο
δισκογραφούν και το “Δεν έχει άλλη λύση”, ένα τραγούδι για μια ιερόδουλη, ιδιαίτερα τολμηρό για την εποχή του.
.. ενώ θα ήθελα να υπενθυμίσω και το υπέροχο “Δυο ζωές”
«ΟΤΙ ΒΑΛΩ ΣΤΟ ΝΟΥ ΜΟΥ ΤΟ ΚΑΝΩ…»
Με αυτόν τον στίχο πιστεύω, πρέπει να σταθούμε στα επόμενα χρόνια της καλλιτεχνικής διαδρομής της Χριστιάνας.
Της γυναίκας των μεγάλων σουξέ, των λαμπερών shows και των υψηλών πωλήσεων.
Ήταν το 1981, όταν κυκλοφόρησαν τα “Σκουριασμένα χείλια” του τότε πρωτεμφανιζόμενου Σταμάτη Κραουνάκη, με ερμηνεύτρια τη Βίκυ Μοσχολιού.
Η Χριστιάνα ενθουσιάστηκε από τον ήχο και το λόγο του Κραουνάκη και ήταν αποφασισμένη, ο επόμενος δίσκος της, να είναι μαζί του.
Τόσο αποφασισμένη, που παρ’ όλες τις αντιρρήσεις της εταιρίας της, η ίδια στηνόταν έξω από το σπίτι του συνθέτη,για να τον πείσει να αναλάβει το έργο.
Και τελικά, με συμμάχους της μόνο τον παραγωγό της Νίκο Καραγιάννη και τον Νίκο Μουρατίδη, κάνει αυτό που είχε ονειρευτεί.
Το «Σαριμπιντάμ» κυκλοφορεί και αποκτά πλέον καλλιτεχνικά, ξεχωριστή αξία, αφού είναι η πρώτη ολοκληρωμένη δισκογραφική συνάντηση των Κραουνάκη – Νικολακοπούλου.
Ο δίσκος δε θα γνωρίσει τότε εμπορική επιτυχία, αλλά ραδιοφωνική.
Τα τραγούδια ξεκινάνε και παίζουν δυναμικά, και ενώ ξεκίνησε η ιδέα μιας ολοκληρωμένης παράστασης -παρουσίασης
του δίσκου, η ίδια έκανε πίσω, προτιμώντας να ακολουθήσει τα βήματα που ήθελε πλέον ως γυναίκα και όχι τόσο ως καλλιτέχνης.
Φυσικά αυτό είχε και το τίμημα του, καθώς πέρα από την δυσαρέσκεια των δημιουργών, δημιούργησε κάποιο “θυμό” και στην polygram.
Πριν συνεχίσουμε όμως θα ήθελα να σταθώ από το “Σαριμπινταμ” σε ένα τραγούδι και αναφέρομαι στο “Να μη μπορώ να σ αγαπήσω”
στο οποίο περιγράφει την, πιο σκληρή τότε, μοναξιά της gay κοινότητας, μέσα από τις περιγραφές στα στέκια αναζήτησης ερωτικού συντρόφου.
Εξαιρετικά τολμηρό τραγούδι για το 1982.
Θα περάσουν 3 χρόνια δισκογραφικής σιωπής, για να επανέλθει με το δίσκο «Στα μεσαία κύματα».
Μια δουλειά με επανεκτελέσεις, με την επιμέλεια του Μίμη Πλέσσα, η οποία θα έλεγα πως ήταν ατυχής, τουλάχιστον στην υλοποίηση της.
Η επιστροφή με νέο υλικό, θα γίνει το 1987, 5 χρόνια μετά το “Σαριμπιντάμ”.
Και αν αυτό, για τα σημερινά δεδομένα δε φαίνεται ακραίο, ας θυμηθούμε πως τότε καλλιτέχνες σαν τον Πάριο, τον
Νταλάρα, τη Γλυκερία, τον Βοσκόπουλο, που με κάθε δίσκο πουλούσαν περί τις 200.000 δίσκους, βγάζανε κάθε χρόνο νέο δίσκο.
«Η νύχτα το απαιτεί» λοιπόν.
Δίσκος άνισος ως προς το ηχητικό του αποτέλεσμα, καθώς από τα pop και disco κομμάτια, εώς τα ελαφρά και πιο λαϊκά, δεν υπάρχει μια συνοχή.
Ο δίσκος θα βγάλει ραδιοφωνικές επιτυχίες τα “Χάνομαι”, “Κάποιος να βάλει μουσική”, όμως αυτό που είναι σήμερα πιο
γνωστό, είναι το “Εσύ που μ αγαπάς”, το οποίο διασκεύασε πριν 8 χρόνια έξοχα, ο πανέξυπνος Μιθριδάτης.
Θεωρώ κορυφαίες στιγμές το
τότε πετυχημένο disco hit “Μα εγώ σε θέλω τόσο”
…καθώς και τις υπέροχες μπαλάντες
“Η νύχτα το απαιτεί”
“Πως αντέχεις”
Μπορεί ο δίσκος να ακούστηκε πολύ τότε, όμως για να είμαστε ειλικρινείς, οι σχέσεις της Χριστιάνας με την εταιρία
είχαν ψυχρανθεί και η αποχώρηση της από την Polygram, ήταν πια μονόδρομος.
Θα περάσουν άλλα 2 χρόνια, για να κυκλοφορήσει το 1989, ο επίσης πανέμορφος δίσκος «Σ’ απόσταση αναπνοής», με το εξαιρετικό εξώφυλλο.
Οι επιτυχίες δε θα λείψουν ούτε από αυτόν εδώ τον πολύ αγαπημένο δίσκο.
Η “Κάρμεν” είναι σίγουρα η μεγαλύτερη επιτυχία ως σήμερα, από την “Απόσταση αναπνοής”, αλλά μεγάλη επιτυχία
γνώρισαν επίσης τα “Μωρό μου”, Ζήτω εμείς”, “Είσαι ένας έρωτας”
Επιτυχία που ίσως σήμερα να μην είναι τόσο γνωστή, το δικό μου αγαπημένο “Ασε με λοιπόν”.
Ο δίσκος έκανε επιτυχία και απόδειξη αυτού, πως κυκλοφόρησε και σε cd.
Tην εποχή εκείνη, σε cd κυκλοφορούσαν ελάχιστες δουλειές, που είχαν εμπορική επιτυχία.
Κάπου εδώ, φτάνουμε στο τέλος της δεκαετίας 80.
Μιας δεκαετίας, που εμπορικά , μπορεί να ήταν πιο αδύναμη σε σχέση με τα ’70ς, αλλά θα πρέπει να συνυπολογίσουμε
τις αποφάσεις που πήρε η ίδια σε σχέση με τη “γυναίκα” και την καλλιτέχνιδα Χριστιάνα.
Μπορεί οι εμφανίσεις και η δισκογραφία να ήταν επιλεκτικές και μετρημένες, ωστόσο, όποτε και όπου εμφανιζόταν, ο κόσμος παρέμενε στο πλευρό της.
Φυσικά δεν λείψανε και εγχειρήματα τα οποία δεν προχώρησαν, όπως η αναβίωση της θρυλικής “οδού ονείρων”, όπου είχε δεχθεί να αναλάβει ο Θάνος Μικρούτσικος.
ΑΝΤΙΟ ΖΩΗ ΜΟΥ ΠΑΛΙΑ…..
Φτάνουμε πλέον στα θρυλικά ’90ς. Μουσικά τα πάντα έχουν αλλάξει, αλλά η δισκογραφία παραμένει ακμαία.
Η Χριστιάνα εξακολουθεί να έχει ως προτεραιότητα της, την οικογένεια της, όμως δεν σταματά να ψάχνει το επιθυμητό υλικό για το νέο της δισκογραφικό βήμα.
Θα περάσουν 3 χρόνια για τη νέα της δουλεία και αυτή θα κυκλοφορήσει το 1992, με τίτλο «Σπασμένα κομμάτια φιλιά».
Αν και δεν μου αρέσουν προσωπικά οι ταμπέλες, προς χάριν συνεννοήσεως, θα χαρακτηρίσω τον συγκεκριμένο δίσκο
ως τον “δύσκολο” και “έντεχνο” της καριέρας της.
Ακόμα και τα πιο “εύκολα” τραγούδια που θα μπορούσαν να “τραβήξουν” το δίσκο, είναι κι αυτά τραγούδια με πιο κοινωνικά θέματα.
Στη δουλειά αυτή μάλιστα θα συναντήσουμε και μια “έκπληξη”.
Αν προσέξετε το τραγούδι παραπάνω,θα διαπιστώσετε πως είναι η μουσική του πασίγνωστου “Ρίξε στο κορμί μου σπίρτο”.
Τα 2 τραγούδια κυκλοφόρησαν σχεδόν ταυτόχρονα. Η Χριστιάνα, σε συνέντευξη της στον Νίκο Μωραίτη, είχε αναφέρει
πως στη Minos, γνώριζαν πως η ίδια είχε το τραγούδι, αλλά θέλοντας να κάνουν έκπληξη στον Γιάννη Σπανό, δεν τον ενημέρωσαν ότι το τραγούδι θα μπει στο δίσκο της Χριστιάνας.
Η παραγωγή του δίσκου έγινε από την ίδια και πρέπει να αποδώσουμε δικαιοσύνη, ως προς την πορεία του.
Φαινομενικά είναι ένας δίσκος που δεν έκανε επιτυχία, όμως αυτό που δεν είναι γνωστό, είναι πως ελάχιστο διάστημα
μετά την κυκλοφορία του, η εταιρία Virgin, από την οποία και κυκλοφόρησε, έκλεισε για κάποια χρόνια, με αποτέλεσμα
ο δίσκος να μην έχει δυνατότητα promotion.
Μάλιστα, έγινε μόνο μία έκδοση του δίσκου και έκτοτε θεωρείται σπανιότατος.
Παρόλα αυτά, ο δίσκος ήταν υπέροχος με πιο αγαπημένες μου στιγμές τα:
“Σκεπάστε τα ραδιόφωνα”
…και “Αυγουστιάτικο Φεγγάρι”
Θα φτάσουμε στο 1994, και στο «Φύλλο και φτερό», τον τελευταίο προσωπικό δίσκο της, και για τους περισσότερους και καλύτερο της.
Ακούγοντας την υπέροχη αυτή δουλεία των Νίκου Παραστατίδη και Γιώργου Κρητικού, αισθάνεσαι πως παρακολουθεις μια θεατρική παράσταση.
Στα 12 τραγούδια του LP (13 στο cd), η Χριστιάνα δίνει θεατρικές ερμηνείες, σαν 12 ή 13, μονόπρακτα.
Θα ξεχωρίσει ως μεγάλη επιτυχία το “Καπό”.
Σε αυτόν το δίσκο περιλαμβάνονται, τα 2 προσωπικά μου, πιο αγαπημένα τραγούδια της,
τα: “Ξενύχτησα στα τμήματα”
…και “Συμπέρασμα”
Κάπου εδώ θα τελειώσει η προσωπική δισκογραφία της Χριστιάνας και κάπου εδώ, οι περισσότεροι, καθώς κι εγώ,
θεωρούμε πως η ίδια αποσύρεται οριστικά και κάνει στα επόμενα χρόνια, ελάχιστες εμφανίσεις σε συγκεκριμένους χώρους.
Όμως η αλήθεια είναι, πως το “Φύλλο και φτερό” έτυχε να είναι η τελευταία της κυκλοφορία.
Ουδέποτε η ίδια δήλωσε πως αποσύρεται, ενώ μάλιστα, ξεκίνησε αρκετές δισκογραφικές δουλείες, οι οποίες απλά δεν υλοποιήθηκαν.
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ
Το “Νυχτερινό περίπτερο” είναι ένα τραγούδι, που τους στίχους του υπέγραψε ο Γιώργος Κρητικός.
Λίγες μέρες μετά το θάνατο της, συνομιλώντας μαζί του, μου επιβεβαίωσε πως η ομάδα του “Φύλλο και φτερό”,
μετά την επιτυχία και την ωραία συνεργασία, ετοίμαζαν το επόμενο δισκογραφικό βήμα.
Γιατί δεν το ακούσαμε ποτέ; Γιατί γίνονται αυτά στη δισκογραφία, να ξεκινάνε δουλειές και η μοίρα να έχει άλλα σχέδια.
Στην εταιρία Lyra, ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι που είχανε πλέον τη Χριστιάνα στο δυναμικό τους.
Ο Γιώργος Κρητικός, θυμάται με μεγάλη αγάπη τη Χριστιάνα και αυτά που θέλησε να μοιραστεί μαζί μας είναι τα εξής.
Αρχικά ότι η ίδια δεν αγαπούσε οτιδήποτε αντιλαμβανόταν ως “εύκολο” ή καλύτερα “εύπεπτο”.
Ούτε της άρεσε να κάνει video clip – έχει μόλις 2 σε όλη την πορεία της-
Ήθελε να υπάρχει ουσία στο τραγούδι και δεν την ενδιέφερε καθόλου το πόσοι θα ακούσουν τα τραγούδια της, αλλά ποιοι και γιατί.
Το δεύτερο που θέλησε να μοιραστεί μαζί μας, και τον ευχαριστώ προσωπικά βαθύτατα, είναι οι στίχοι από το
“Νυχτερινό περίπτερο”.
Ένα τραγούδι που αγαπούσαν πολύ και προόριζαν για πρώτο single από τον δίσκο.
“Της το χρωστούσα” θα μου πει και τον ευχαριστώ για άλλη μια φορά για την εμπιστοσύνη.
ΝΥΧΤΕΡΙΝΟ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟ
Νυχτερινό περίπτερο
Σε δρόμο κεντρικό
Σε δρόμο μ’ αυτοκίνητα
Που τρέχουν μ’ εκατό
Κι εγώ μέσ’ το περίπτερο
Στη στάσιμη ζωή μου
Πουλάω τα τσιγάρα μου
Πουλάω και την ψυχή μου
Για λίγη αναστάτωση
Για λίγο καρδιοχτύπι
Ξανά να ζωντανέψουνε
Του έρωτά μου οι κήποι
Και περιμένοντας κάτι να γίνει
Κρύβω τον πόνο μου με μια ασπιρίνη
Με φόρα θέλω κάτι να ‘ρθει για το καλό μου
Και το περίπτερο να διαλυθεί και το μυαλό μου
Νυχτερινό περίπτερο
Και οι περαστικοί
Σκυμμένα τα κεφάλια τους
Η φλόγα τους σβηστή
Κι εγώ μετρώ τα ρέστα τους
Τα λόγια μου μετρώ
Και κλαίω από μέσα μου
Το πάθος το νεκρό
Και ψάχνω γι’ αναστάτωση
Για λίγο καρδιοχτύπι
Ξανά να ζωντανέψουνε
Του έρωτά μου οι κήποι
Η παραπάνω δεν ήταν η μόνη προσπάθεια που δεν ολοκληρώθηκε, καθώς λίγα χρόνια μετά , ξεκίνησε ένας δίσκος με
ηλεκτρονικό ήχο με τον Μιχάλη Δ.
Δυστυχώς ούτε αυτόν τον δίσκο ευτυχίσαμε να ακούσουμε, παρόλα αυτά στο διαδίκτυο υπάρχει ένα σπάνιο demo από
αυτήν την συνεργασία. Το εξαιρετικό “Το σώμα σου θεός”
https://www.youtube.com/watch?v=FgqGjEaLlbE
Άλλη μια δουλεία που δεν κυκλοφόρησε, ήταν αυτή με ανέκδοτα τραγούδια του Άκη Πάνου.
Όλα αυτά τα χρόνια, μέχρι την οριστική απόσυρση από το χώρο, η ίδια δε σταμάτησε ποτέ να ψάχνει και να την ψάχνουν.
Υπήρχαν προτάσεις για συνεργασίες με τεράστια ονόματα, τις οποίες δε δέχθηκε διότι αυτές θα συνέβαιναν σε μεγάλες πίστες.
Πρότεινε συνεργασίες σε μουσικές σκηνές, έψαχνε διαρκώς νέους δημιουργούς, έψαχνε το “κάτι” άλλο, το φρέσκο, το καινούργιο.
Ήταν αυστηρή εώς απόλυτη στις επιλογές της.
Δε θα έκανε ένα δίσκο, αν δεν της άρεσαν όλα τα κομμάτια.
Απέρριψε δισκογραφικές δουλειές (2 συγκεκριμένα project, τα οποία από σεβασμό στους καλλιτέχνες δε θα αναφέρω),
δεδομένης εμπορικής επιτυχίας , τα οποία έκρινε “λίγα” ως προς την καλλιτεχνική τους αξία.
Δεν την αφορούσε το “σουξέ”, ήθελε μόνο αυτό που η ίδια αισθανόταν σπουδαίο.
Και τα κατάφερε.. Να την αγαπάμε και να τη σεβόμαστε γιατί υπήρξε μια αληθινή καλλιτέχνης.
Άλλοτε δυναμική ως προς τις αποφάσεις της κι άλλες φορές ανασφαλής, μα πάντα πιστή στην αλήθεια της.
ΜΝΗΜΕΣ….
Είναι πλέον κάτι σαν άγραφος νόμος, όταν φεύγει ένας καλλιτέχνης από τη ζωή, τα social media να πλημμυρίζουν από αναρτήσεις για το έργο και την πορεία του.
Κάτι ανάλογο έγινε και μετά τον θάνατο της Χριστιάνας.
Ομολογώ, όμως πως αυτή τη φορά “εντυπωσιάστηκα” από τους αποχαιρετισμούς των συναδέλφων της.
Σε όλες τις αναρτήσεις ήταν έκδηλη μια ιδιαίτερη αγάπη και μια ξεχωριστή συγκίνηση.
Ανάμεσα στις αναρτήσεις, ξεχώρισα αυτές δύο σπουδαιοτάτων κυριών του ελληνικού τραγουδιού.
Της κας Λένας Αλκαίου και της κας Πένυς Ξενάκη.
Οι 2 κυρίες μου μίλησαν για τη γνωριμία και τις αναμνήσεις τους από τη Χριστιάνα.
Η Λένα Αλκαίου θυμάται
“‘Ηταν στα μέσα της δεκαετίας 90 και ο παραγωγός μου, Γιώργος Μακράκης, με έβαλε στο σχήμα
{ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΛΟΓΙΑΝΝΗΣ-ΧΡΙΣΤΙΑΝΑ-ΠΕΝΥ ΞΕΝΑΚΗ-ΜΙΧΑΛΗΣ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ}
‘Ήταν η πρώτη μου φορά σε μεγάλο μαγαζί, μόλις ξεκινούσα.
Η Χριστιάνα με πήρε υπό την προστασία της.
Με εμψύχωνε λέγοντας μου πως θα κάνω μεγάλη καριέρα, και καθημερινά μου έδινε συμβουλές για το πως να
διαχειριστώ την καριέρα. ‘Ημουν κάθε μέρα στο καμαρίνι της, είχε τρομερό χιούμορ, ήταν πολύ έξυπνη και αξιόλογη.
Όταν τελείωσε η σεζόν συνεχίσαμε να έχουμε επικοινωνία.
Έζησα από κοντά τη δημιουργία του album “Φύλλο και φτερό”. Ήταν ενθουσιασμένη και δικαίως γιατί ήταν συγκλονιστική δουλειά.
Ο Γιώργος Κρητικός ήταν και παραμένει φίλος μου, μου μίλαγε συνέχεια για αυτή τη συνεργασία.
Λίγα χρόνια μετά, έκανα κι εγώ μια ολοκληρωμένη δισκογραφική δουλειά με τους 2 αυτούς τόσο ταλαντούχους ανθρώπους.
Τον Γιώργο Κρητικό και τον Νίκο Παραστατίδη, «Συνταγές για λάθη».
Κάποια στιγμή, αντιμετώπισα ένα σοβαρό πρόβλημα με τον αδερφό μου που ήταν στο νοσοκομείο.
Η Χριστιάνα, ανέλαβε να λύσει δραστικά το πρόβλημα.
Συνεχίσαμε να έχουμε επικοινωνία, να τη ρωτάω, γιατί σεβόμουν πολύ τη γνώμη της.
Και μετά, που προέκυψε το πρόβλημα υγείας της, τη σκεφτόμουν μόνο με αγάπη.
Ο θάνατος της με στεναχώρησε πολύ. Ήταν μια σπουδαία γυναίκα, μια μοναδική καλλιτέχνης, μπροστά από την εποχή της και ένας υπέροχος άνθρωπος.
Νιώθω τυχερή που τη συνάντησα.
Καλό ταξίδι Χριστιάνα μου”
Η Πένυ Ξενάκη, για αρχή μου επιβεβαίωσε αυτό που έμαθα, αλλά δεν ήταν γνωστό στο ευρύ κοινό.
“Είχε ένα απίθανο και ιδιαίτερο χιούμορ, το οποίο δεν έβγαζε στην δημόσια εικόνα της.
Αν έπρεπε να χρησιμοποιήσω 2 λέξεις για να περιγράψω τη Χριστιάνα, αυτές θα ήταν {ΑΓΑΠΗ και ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ}
‘Ηταν τόσο δίκαιος άνθρωπος, που τη χρονιά που συνεργαστήκαμε, συνέβη μια “αδικία” ως προς τους νεότερους
τραγουδιστές του σχήματος. Το θέμα ασφαλώς και δεν αφορούσε την ίδια και θα μπορούσε να μην ανακατευτεί, όμως
μόλις το έμαθε, φρόντισε ώστε να αποδοθεί δικαιοσύνη και να συνεχιστεί αρμονικά το σχήμα. Επίσης έχω να θυμάμαι
το πόσο υποστηρικτική, υπήρξε ως προς τις νέες τραγουδίστριες. Ήθελε μόνο το καλό τους, δίχως κανένα ίχνος ζήλιας”.
Η Δάφνη, που μεσουρανούσε με μεγάλες δισκογραφικές επιτυχίες στα ’90ς, δούλεψε με τη Χριστιάνα στις αρχές της
δισκογραφικής της πορείας θυμάται..
“Δε θα ξεχάσω το πόσο πολύ νοιαζόταν για τις νέες κοπέλες στο σχήμα. Ενδιαφερότανε για εμάς, για τον ήχο μας, τα
φώτα μας, το στήσιμο και το ρεπερτόριο μας. Λίγες φορές έχω συναντήσει τέτοια συμπεριφορά”.
η Δάφνη, έζησε και δίπλα στη Χριστιάνα, ένα ιδιαίτερα δυσάρεστο γεγονός, το οποίο προτιμώ να μη αναφέρω, όμως
θυμάται την αξιοπρέπεια με την οποία αντιμετώπισε το γεγονός, και ότι προτίμησε να μείνει χωρίς δουλειά,
παρά να συνεχίσει σε ένα σχήμα, όπου η ίδια δε θα ένιωθε καλά με τον εαυτό της.
Χρόνια στη μουσική αγορά ως στέλεχος δισκογραφικών εταιριών, ραδιοφωνικός παραγωγός και dj, o Αντώνης
Καρατζίκος, λάτρεψε τη Χριστιάνα, για αυτό το σπάνιο ήθος της, και παραθέτω και την ειλικρινή ραδιοφωνική συζήτηση τους.
Μας επιβεβαιώνει και ο ίδιος το σπάνιο χιούμορ της, αλλά και αυτό που του έκανε ιδιαίτερη εντύπωση.
‘Όσες αλήθειες είχε να μοιραστεί με το κοινό, όσο σκληρές κι αν ήτανε, το έκανε δημόσια, ενώ όταν κλείνανε τα
μικρόφωνα, δεν “άλλαζε” τίποτα, όπως σε πολλές περιπτώσεις συνεντευξιαζομένων συμβαίνει.
Τόσο ο ίδιος, αλλά και άλλοι άνθρωποι του φιλικού περιβάλλοντος της, θα επιβεβαιώσουν πως είχε μεγάλη αγάπη για τη δουλεία της
και ήθελε πάνω από όλα να είναι συνεπής σε αυτό που κάνει.
Δεν είχε ίχνος “θυμού” για κάποιες χαμένες ευκαιρίες, ή κάποιες δυσκολίες που συνάντησε.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Αυτή ήταν η Χριστιάνα. Η σπουδαία και αληθινή καλλιτέχνης.
Δεν θέλησα να κάνω καμία αναφορά στην προσωπική της ζωή, διότι θεωρώ ότι και στην ίδια δε θα άρεσε αυτό.
Θέλησα να μοιραστώ , αγαπημένα τραγούδια, λιγότερο γνωστά και να δώσω κάποιες εξηγήσεις σε σχέση με εντυπώσεις γύρω από το θέμα “καριέρα”.
Δεν έχει σημασία αν η Χριστιάνα είναι εδώ, ως παρουσία.
Είναι εδώ, ομορφαίνοντας τις ψυχές μας με την υπέροχη φωνή και τα εξαιρετικά τραγούδια που επέλεξε να πει.
Την ευχαριστούμε για όλα και θα κλείσω με μια υπόσχεση, πως δε θα την ξεχάσουμε ποτέ..
Θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τις κυρίες
Λένα Αλκαίου, Πένυ Ξενάκη, Δάφνη,
και τους κυρίους Γιώργο Κρητικό και Αντώνη Καρατζίκο, για όσα μοιράστηκαν μαζί μας.
Τους 2 προσωπικούς φίλους της, που θέλησαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους.
Θερμές ευχαριστίες στον Γιάννη Κολλιάκο και τη σελίδα
“Λίνα Νικολακοπούλου Ολογράφως”
για την παραχώρηση των φωτογραφιών από την ηχογράφηση του “Σαριμπιντάμ”
και ιδιαίτερες ευχαριστίες στον κο Δημητρη Κοιλαλούς, για την ευγενή παραχώρηση των φωτογραφιών, από το
προσωπικό του αρχείο για τη φωτογράφιση του δίσκου “Φύλλο και φτερό”.
