Αγαπημένη μου Καίτη!
Σου γράφω αυτό το γράμμα, για να σε συγχαρώ για την επέτειο σου, για τα 30 χρόνια στη δισκογραφία!
Ξέρεις, παρέα με σένα γιορτάζω κι εγώ, όχι ακριβώς 30, αλλά 27 χρόνια.
27 χρόνια από τότε που μπήκες στη ζωή μου, με εκείνον τον εξαιρετικό δίσκο σου «Του φεγγαριού αναπνοές» και έκτοτε δε βγήκες ποτέ! Κι αν σκεφτείς ότι έφτασα 37 ετών πια, καταλαβαίνεις ότι σχεδόν όλη μου τη ζωή, την πέρασα παρέα σου.
Δε θα ήθελα να σε συγχαρώ κι εγώ για τους ίδιους λόγους , για τους οποίους θα το κάνουν οι περισσότεροι. Ούτε για τις αμέτρητες πια επιτυχίες σου, ούτε για το 1.500.000 πωλήσεις δίσκων σου, ούτε για τις πλατίνες ή τις υπερεπιτυχημένες εμφανίσεις, ούτε γιατί θεωρείσαι επίσημα μια από τις 10 πιο εμπορικές τραγουδίστριες στην Ελλάδα.
Προτιμώ να σε συγχαρώ για άλλους λόγους. Για εκείνους που, αφού πέρασαν αρκετά χρόνια, διαπίστωσα και εκτίμησα ακόμα περισσότερο. Γιατί εν καιρώ, κατάλαβα πως δεν ήσουν απλά μια ακόμα «ντίβα» . Υπήρξες πολύ περισσότερο ανατρεπτική και ριψοκίνδυνη, από όσο πιστεύει ο κόσμος.
Θα μου επιτρέψεις να σου πω, γιατί το πιστεύω αυτό.
1. Είχες μόλις πάρει τον πρώτο σου χρυσό δίσκο, και «ανέβαινες» στα πράγματα, και με τον τότε παραγωγό σου Γιάννη Δουλάμη, δεν προτιμήσατε την ασφαλή υπογραφή ενός μεγάλου ονόματος στον επόμενο δίσκο, αντίθετα ανακαλύψατε και συστήσατε τον Φοίβο, χωρίς να ξέρετε προφανώς, τη φλέβα «πλατίνας» που βρήκατε.
2. Αμέσως μετά, και ενώ πλέον γινόσουν όλο και πιο δυνατή στο χώρο, εμπιστεύτηκες τον μισό σου δίσκο «Ατόφιο Χρυσάφι», στον κο Κώστα Τουρνά. Και ήταν τόλμημα αυτό, διότι ο κος Τουρνάς, είχε αποδείξει τη σπουδαιότητα του αλλά σε ένα τελείως διαφορετικό μουσικό κόσμο, από αυτόν που έχτιζες εσύ. Και όχι μόνο μαζί φτιάξατε μια από τις μεγαλύτερες επιτυχίες «Ξυπόλητη χορεύω», αλλά ερμήνευσες και το –κατά την άποψη μου- καλύτερο τραγούδι της καριέρας σου «Μη με συγκρίνεις». Ένα τραγούδι που όχι μόνο σου ανάθμισε την καριέρα, αλλά μεταξύ μας, πολλές κυριές του «εντέχνου» πιστεύω ζήλεψαν…
3. Είχες πια φτάσει στο απόγειο της επιτυχίας σου. Ήσουν παντοδύναμη στο χώρο, και ενώ κάποιες νεότερες τραγουδίστριες, διεκδικούσαν την «παντοδυναμία» σου, εσύ προτίμησες να αποσυρθείς και να κυνηγήσεις το όνειρο σου… να γίνεις μάνα!
4. Δέχθηκες βολές, από τους «απέναντι» γιατί ερμήνευεσες εξαιρετικά, το τραγούδι του Φοίβου Δεληβοριά «Ο άντρας της ζωής μου»…
5. Κυκλοφόρησες, ενώ ήσουν έγκυος, τον πιο όμορφο δίσκο σου «Δώρο Θεού». Δυστυχώς δεν είχες την ευκαιρία να τον παρουσιάσεις, όπως του άξιζε. Σε είχα καμαρώσει πάρα πολύ τότε. Περισσότερο από κάθε άλλη φορά. Γιατί μετά τον θρίαμβο των «Ευαισθησιών», παρουσίασες μερικά από τα σπουδαιότερα σου κομμάτια. Να σου υπενθυμίσω…
6. Γιατί, ενώ είχες κάνει αυτόν τον αξεπέραστο θρίαμβο με «Το Κάτι», και είχε τελείωσει η συνεργασία σου με τον Φοίβο, η αμέσως επόμενη κυκλοφορία σου, ήταν με ένα ιδιαίτερο ποπ-ροκ κομμάτι,από ένα άγνωστο συγκρότημα στο κοινό, τους Exis, και όχι με ένα αγωνιώδες σουξέ, από κάποιο μεγάλο όνομα.
7. Δε δίστασες να συνεργαστείς με την «ανταγωνίστρια» σου τότε, Άννα Βίσση, ενώ ήσουν στην κορυφή, και ας ήξερες πως ιεραρχικά, θα ήσουν το δεύτερο όνομα στο σχήμα.
8. Θυμάμαι πως πριν κυκλοφορήσει ο πλατινένιος δίσκος σου «Απλά τα πράγματα», ήταν να συνεργαστείς δισκογραφικά και πάλι με τον κο Τουρνά αποκλειστικά, θέλοντας να δοκιμάσεις άλλα πράγματα και ήσουν έτοιμη να μην κάνεις «σουξέ», αλλά να εξελίξεις το ρεπερτόριο σου. Σαν και τώρα θυμάμαι που μου το είχες πει και ήσουν με τόση όρεξη για το άνοιγμα στην καριέρα σου. Τελικά δεν έγιναν τα πράγματα, όπως ακριβώς τα περίμενες, αλλά και πάλι τι ωραία τραγούδια βγάλατε!!!
-
Είχες πάρει μέρος σε εκείνο το δισκογραφικό τόλμημα των 667, παρέα με την Δήμητρα Γαλάνη, και είχες ερμηνεύσει το λατρεμένο «Αεράκι» καταπληκτικά!
10.Κάποια στιγμή είχες κουραστεί, ή μάλλον βαρεθεί, όπως η ίδια ανάφερες σε συνεντεύξεις. Και αυτό είχε αρχίσει να το βλέπει και το κοινό. Τότε για ένα διάστημα, τα πράγματα δεν πήγαν όπως τα ήθελες. Και εσύ αντί να καταφύγεις στη λύση ενός «τρομώδους» νέου σουξέ, που ίσως να μετάνιωνες στην πορεία, ξεκίνησες να ξαναβρίσκεις την καλλιτέχνιδα Καίτη, παρέα με τον τόσο σημαντικό κο Νίκο Αντύπα.
Δούλεψες όσο ποτέ τη φωνή σου, πείσμωσες, και κυκλοφορήσατε 2 δίσκους μαζί.
Ναι, δεν κάνατε την επιτυχία που θα θέλατε. Φταίμε και το κοινό, που δε δίνουμε εύκολα ευκαιρίες, σε τραγουδιστές που αγαπήσαμε με ένα συγκεκριμένο στυλ, να δοκιμάσουν και κάτι άλλο.
Αλλά κάνατε όμως πανέμορφα τραγούδια, όπως τα παρακάτω…
Να σου πω όμως κάτι Καίτη μου; Κερδισμένη βγήκες, μόνο! Μπορεί να χρειάστηκε να διεκδικήσεις ξανά κάποια κεκτημένα σου, αλλά και στα δύσκολα χρόνια, στάθηκες με περίσσια αξιοπρέπεια, και τελικά, χωρίς απώλειες.
Κάθισες, δούλεψες, σκέφτηκες και απλά επέστρεψες!
Κάποιες φορές δίστασες να κάνεις κάποια πιο τολμηρά βήματα, και κάποιες άλλες, όπως τότε με τις παραστάσεις σου, σε μια αίθουσα σινεμά, έδινες όλη την ψυχή σου.
Και τώρα γιορτάζουμε τα 30 χρόνια σου, με κάθε μεγαλοπρέπεια, όπως σου αξίζει.
Τα τραγούδια σου παίζουν παντού, σε ραδιόφωνα και κλαμπς, και η νεολαία σε ανακαλύπτει και σε αγαπάει. Το βλέπω άλλωστε και σε κάθε εμφάνιση σου, τι αξιοθαύμαστη δύναμη έχεις στη νέα γενιά!
Για εμάς τους μεγαλύτερους, είσαι κάτι σαν την Αλίκη Βουγιουκλάκη, που τόσο αγαπάς.
Μια γυναίκα με την οποία μεγαλώσαμε, ονειρευτήκαμε αισιόδοξα, περάσαμε τους ερωτές μας με τα τραγούδια της, και πολλοί από εμάς σε είχαμε σύμμαχο μας, όταν «Αρχίσαμε πόλεμο, στους νόμους και στα ήθη»
Καίτη μου, δε θέλω να σε κουράσω άλλο.
Θα βάλω να ακούσω εκείνο το πανέμορφο ντουέτο σου, με την μεγάλη Ιταλίδα σταρ, Ornella Vanoni…
Σίγουρα θα ξέχασα μερικές από τις ιδιαίτερες σου στιγμές, αλλά δεν πειράζει.
Σύντομα ξέρω πως θα κυκλοφορήσει ο νέος σου δίσκος, παρέα με τον Φοίβο, οπότε θα τα ξαναπούμε.
Σε ευχαριστώ για όλα.
Χρήστος
