Δε θα μπορούσα να δανειστώ πιο ταιριαστά λόγια από αυτά του Γιώργου Νταλάρα, για να αναφερθώ στη φωνή της Γλυκερίας. Μιας φωνής που πιθανό να είναι άκομψο να την χαρακτηρίσω τη σημαντικότερη στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα μπορώ να την κατατάξω, μέσα στην μουσική «Αγία Τριάδα» γυναικείων φωνών!
Γράφει: ο Χρήστος Σατανίδης
Με τη Γλυκερία, με δένουν ιδιαίτερες μνήμες. Θα ήμουν το πολύ 5 ετών , όταν γοητευόμουν από το επιβλητικό πορτραίτο-εξώφυλλο, του δίσκου «Σμυρνέικα», και έκανα τους γονείς μου να απορούν γιατί ήθελα μωρό παιδί, να τον ακούω διαρκώς. Τι να καταλάβαινε άλλωστε ένας πιτσιρικάς από την «Μπολσεβίκα» ή τον «Καημένο τον Μποχόρη»; Την ίδια απορία τους προκάλεσα, όταν 8 ετών εγώ, ζήτησα να μου αγοράσουν τον δίσκο «Βόλτα στην Ελλάδα» με παραδοσιακά και νησιώτικα τραγούδια.
Εκεί όμως βρίσκεται και ένα σημαντικό μέρος της σπουδαιότητας της Γλυκερίας. Ότι ένα τεράστιο ποσοστό, ανακαλύψαμε και αγαπήσαμε την μουσική μας παράδοση, μέσα από την φωνή της. Και όχι μόνο αυτά, αφου η ίδια, είναι ίσως η μόνη ερμηνεύτρια, που έχτισε αυτήν την λαμπρή καριέρα, τόσο με νέο υλικό και προσωπικό ρεπερτόριο, αλλά με αξιοζήλευτες επανεκτελέσεις παλαιοτέρων τραγουδιών, τα οποία σύστησε εκ νέου στους νεότερους.
Και αν το να πουλήσεις 350.000 δίσκους με νέα τραγούδια –Τραγούδι αισθηματικό– , θα μπορούσε να είναι και τύχη ή καλό marketing, οι 500.000 πωλήσεις του ιστορικού πιά live «Με τη Γλυκεριά στην ‘Ομορφη νύχτα», είναι η απόδειξη της δύναμης της ίδιας της φωνής.
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ LYRA
Η Γλυκερία ευτύχισε να δισκογραφήσει στην ιστορική πια Lyra, τα 10 πρώτα χρόνια της δισκογραφικής της ζωής.Στα χρόνια αυτά, δεν κατέκτησε απλά το να είναι η εμπορικότερη τραγουδίστρια της δεκαετίας του 80, αλλά και ένα μοναδικό ρεκόρ.Είναι η μόνη τραγουδίστρια με 2 δίσκους- τους προαναφερθέντες- στους 10 πιο εμπορικούς στην Ελλάδα. Τόσο με τον θρίαμβο της «Όμορφης νύχτας» και των Σμυρνέικων, αλλά και με τεράστιες επιτυχίες, όπως τα «Πήγα σε μάγισσες, Τα πεντοχίλιαρα, Άιντε μάτια μου γλυκά, Ότι και να γίνει θυμήσου, Όταν βλέπεις κάποιον μόνο, Με μπουνάτσες και μποφόρια».
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ WARNER MUSIC.
Η μεταγραφή της από τη Lyra, στη Warner music, τα επόμενα χρόνια, θα σηματοδοτήσει τη στροφή, σε ένα λαικό ρεπερτόριο, ίσως πιο «εύκολο» για το ευρύ κοινό, αλλά ποτέ φθηνό. Τα ακούσματα στα 90΄ς είχαν αλλάξει, αλλά ευτυχώς για την ίδια, δεν άλλαξαν ούτε οι χρυσές διακρίσεις, ούτε οι μεγάλες επιτυχίες. «Κάνε κάτι-Μάγεψες τη νύχτα-Αρνούμαι-Για την Ελλάδα-Φύσα βαρδάρη μου-κλπ» μέρος των νέων επιτυχιών.Δε θα ήθελα να σταθώ στο κλασσικό πια «Μέχρι να βρούμε ουρανό», θα ήθελα όμως να υπενθυμίσω 3 τραγούδια αυτής της περιόδου. Το συγκινητικό «Σε μια σχεδία» από τον ομότιτλο δίσκο,
καθώς και 2 εξαιρετικά τραγούδια των Χ. Νικολόπουλου – Λ. Παπαδόπουλου, από τον δίσκο «Ξημέρωσε».
ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΣΤΗ SONY MUSIC.
Τα επόμενα χρόνια – για μένα προσωπικά και τα καλύτερα της, έρχεται η μεταγραφή στην πανίσχυρη τότε, Sony Music.Θα κυκλοφορήσουν 4 δίσκοι με νέα τραγούδια. Η σημαντικότητα της μεταγραφής αυτής, δε βρίσκεται μόνο ούτε στον μεγάλο αριθμό επιτυχιών που προέκυψαν, ούτε στις πολλές χρυσές επιβραβεύσεις.
Στα χρόνια αυτά η Γλυκερία θα κυκλοφορήσει τραγούδια, τα οποία μέχρι και τώρα που μιλάμε, παίζονται ασταμάτητα «Δεν έχω πολλά, Ότι αγαπώ είναι δικό σου, Κρυφτό, Έκλαιγε μαζί μου το φεγγάρι, Τρίτος όροφος» και την κάνουν διαρκώς αγαπητή στις νεότερες γενιές.
Το σημαντικότερο όμως είναι, πως θα της δωθεί η ευκαιρία να ερμηνεύσει μερικά από τα ωραίοτερα και σημαντικότερα τραγούδια, του λεγόμενου «έντεχνου» ρεπερτορίου.
«Δεκαπενταύγουστος, Στο παραλίγο της αντοχής, Διασπορά», θα δώσουν μια άλλη διάσταση στην καριέρα της.
Από τις σπουδαιότερες στιγμές της, είναι και η σύμπραξη με την φιλαρμονική του Ισραήλ, η οποία ευτυχώς και έχει δισκογραφηθεί.
Η Γλυκερία δεν έχει ανάγκη να βρίσκεται διαρκώς παρούσα με νέο δισκογραφικό υλικό.
Κυκλοφορεί επιλεκτικά, όταν η ίδια έχει να πει κάτι. Ξεχωρίζει με τις ερμηνείες της στο δίσκο «Τα θεμέλια μου στα βουνά» με τα λαικά τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη. Κάνει νέες μεγάλες επιτυχίες, όπως το ¨Αντικριστά» ή το «Η νύχτα μυρίζει γιασεμί».
Ακούραστη και ακλώνητη. Με μια φωνή ανέγγιχτη από το χρόνο. Συνεχίζει να βρίσκεται στα σπίτια όλων των Ελλήνων μέσα από τα τραγούδια της, και αναγνωρίζεται με θρίαμβο στο Ισραήλ και άλλες γειτονικές χώρες.
Δεν επαναπαύεται πότε. Ενώ βρίσκεται στα μεγαλύτερα σχήματα κάθε σεζόν, παράλληλα κάνει προγράμματα με Σμυρνέικα τραγούδια, βυζαντική μουσική. Περιοδεύει ακούραστα σε Ελλάδα και εξωτερικό, κάθε χρόνο. Επανασυστήνει παλαιότερα δικά της και όχι μόνο τραγούδια, συνεργάζεται με νέους δημιουργούς και τραγουδιστές. Έχει μια παράλληλη δισκογραφία, με συμμετοχές πάνω από 200 τραγούδια.
Φτάνει ένας μικρός αμανές να ξεσηκώσει ένα στάδιο. Θα τραγουδήσει και θα δισκογραφήσει λαικά, ρεμπέτικα, παραδοσιακά, βυζαντινά, ταγκό, ακόμα και ποπ κομμάτια με την ίδια άνεση και επιτυχία! Πάντα προσιτή και φιλική με το κοινό. Ένα κοινό που δε χρειάστηκε πότε κάποιο σκάνδαλο για να την προσέξει! Την αγάπησε και θα την αγαπά βαθιά, γιατί έτσι αξίζει στους αληθινούς καλλιτέχνες.
Κλείνοντας, θα ήθελα να προσέξετε, την κατά την ταπεινή μου άποψη, μια εκ των σπουδαιοτέρων ερμηνειών που έχει καταγραφεί.
Ο ΔΙΣΚΟΣ ΠΟΥ ΛΑΤΡΕΨΑ!
Δεν είναι απλό, να επιλέξεις έναν και μόνο δίσκο μέσα από μια πορεία 40 χρόνων…
Όμως είναι εύκολο να επιλέξω τον ένα δίσκο που έχει στην ψυχή μου μια ξεχωριστή θέση. Πρόκειται για το δίσκο «Άνοιξη», που κυκλοφόρησε στα τέλη της ανοιξης του 2004. Τότε που παρουσιάστηκα και εγώ στο στρατό και με συντρόφευσε σε άπειρες σκοπιές, αλλά και στην απώλεια αγαπημένου προσώπου.
Η «Άνοιξη» ήταν νεός δίσκος, 4 χρόνια μετά την «Μάσκα». Μεγάλη η αποχή και πολυαναμενόμενο το υλικό. Το αποτέλεσμα είναι μια αγκαλιά πολλών τραγουδιών, πολλές φορές εντελώς διαφορετικών μεταξύ τους, δεμένα όμως με έναν καταπληκτικό τρόπο.
Μπαλλάντες και λαικά,ζειμπέκικα και ταγκό, ροκ και εντεχνότροπα. Δίσκος που κάθε σωστή δισκοθήκη, πρέπει να έχει!
Το «Ότι αγαπώ είναι δικό σου», η μεγάλη επιτυχία, παίζεται ως σήμερα και δε λείπει από κανένα πρόγραμμα της Γλυκερίας, ενώ εξίσου παίχτηκαν πολύ και τα εξαιρετικά «Κι όλο πετάω-Τα απογεύματα τα άδεια, Δεν έχω πια δικαίωμα»
‘Όμως, όπως δυστυχώς συμβαίνει συχνά, κάποια από τα πραγματικά σπουδαία του δίσκου δεν βγήκανε προς τα έξω.
Αναφέρομαι στο υπέροχο ντουέτο με τον Δημήτρη Ζερβουδάκη «Άνοιξη»
…το εξαιρετικό ζειμπέκικο «Δίχως μάχη»…
…και τέλος, στο δικό μου αγαπημένο χασάπικο « Χάνομαι πάλι».
Ο δίσκος έγινε χρυσός.
Λένε για εμάς τους Διδύμους πολλά. Πολλές φορές δίκαια και άλλες άδικα!
Για το μόνο που δεν έχουν άδικο, είναι η πολυσυλλεκτικότητα του χαρακτήρα μας, η οποία αποτυπώνεται και στα μουσικά μας ακούσματα και γενικά στις τέχνες!
Ως γνήσιος Δίδυμος κι εγώ, γεννημένος το 1982, μεγάλωσα με πολλά και διαφορετικά ακούσματα και παρέα με σπουδαίους δημιουργούς και ερμηνευτές.
Από τον Κραουνάκη και τη Χριστιάνα, τη Γλυκερία και τον Παπάζογλου, τη Γαρμπή και τον Βέρτη, τη Μοσχολιού και στον Διονυσίου, την Κανά και τον Μητροπάνο, κλπ κλπ.
Παρέα θα θυμηθούμε αγαπημένους καλλιτέχνες και σπουδαίες δισκογραφικές δουλειές.
