Μπορεί στο ξεκίνημα της καριέρας της, η ίδια να διαφωνούσε με το ότι θα συστήνονταν στον κόσμο, μόνο με το μικρό της όνομα (μιας και το επίθετο Καραγιαννοπούλου, θεωρήθηκε αντιεμπορικό), όμως η υπέροχη διαδρομή της, απέδειξε πως ιδανικότερη επιλογή, δε θα μπορούσε να υπάρξει. Γιατί, τότε το όνομα «Ελπίδα» λειτούργησε ως marketing. «Η Ελπίδα του τραγουδιού». Η ιστορία όμως θα δείξει πως υπάρχει πάντα ΕΛΠΙΔΑ, καλλιτέχνες με αληθινό ταλέντο, με ήθος, που δεν παίζουν παιχνίδια συστημικά, που πολεμούνται αναίτια, που έχουν στο μυαλό τους μόνο τη μουσική και τίποτα άλλο, που δεν αφορά την τέχνη τους, μπορούν να αγαπηθούν αληθινά και διαχρονικά από τον κόσμο. Γιατί με την Ελπίδα, συμβαίνει αυτό ακριβώς. Κέρδισε άνετα την αγάπη του κόσμου και της διαχρονικότητας, με όπλα τη φωνή, το προσεγμένο ρεπερτόριο και το ότι δεν επέτρεψε να επηρεαστεί η σκέψη της, από οποιοδήποτε εμπόδιο.
Η Ελπίδα γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Σπερχειάδα Φθιώτιδας, μέχρι που η οικογένεια της αποφάσισε να μετακομίσει στην Αθήνα. Η ίδια ήθελε να σπουδάσει αρχιτεκτονική, δεν τα κατάφερε, και έτσι αποφάσισε να δοκιμάσει στο σχέδιο, για να είναι στο πλάι του αδερφού της Νίκου. Όμως μέσω του άλλου αδερφού της, εξίσου σπουδαίου καλλιτέχνη Κώστα Καράλη, θα γνωρίσει τον Γεράσιμο Λαβράνο, ο οποίος θα ανακαλύψει γρήγορα το ταλέντο της και θα της δώσει την ευκαιρία να γίνει τραγουδίστρια. Η ίδια, με τη φωνή της εντυπωσίασε τους πάντες, και σε ένα μόλις χρόνο, το 1969, θα κάνει το πρώτο 45αρι δισκάκι της, « Στον ουρανό σβηστά τ’αστέρια».Θα ακολουθήσουν λίγα ακόμα 45άρια, μέχρι το 1972, όπου θα κυκλοφορήσει ο πρώτος ολοκληρωμένος δίσκος της «Δεν τον ειδα». Ο θρίαμβος όμως θα μεγαλώνει από το 1975, όπου κυκλοφόρησε ο δίσκος «Κοίτα το φως» και μέχρι να αποσυρθεί από τη δισκογραφία οριστικά, το 1995, οι διαχρονικές επιτυχίες θα διαδέχονται, η μία την άλλη.
“Άλλη μια μέρα”, “Στη ντισκοτέκ”, “Σωκράτης”, “Μπορεί”, “Σ’ άγαπώ”, “Μην υποχωρείς”, “Έτσι απλά σ’ αγαπώ”. “Όπως σε θέλω σ’ονειρεύομαι”, “Χάσαμε”, “Αντίο”, “Ζήλεια” και μια ακόμα λίστα με τραγούδια που γράψανε τη δική τους ιστορία.
Ήταν μεγάλη η ανάγκη μου να συνομιλήσω μαζί της, μιας και την θαυμάζω από πολύ μικρός, και ελπίζω από την κουβέντα μας, να μάθετε και εσείς πράγματα, που κι εγώ δεν ήξερα, αλλά και η ίδια, όπως μου είπε, δεν είχε πει δημόσια ξανά.
ΧΣ: Κάτι που ίσως δεν είναι ιδιαίτερα γνωστό στον κόσμο, είναι πως ήσασταν η πρώτη Ελληνίδα τραγουδίστρια, που πρωταγωνιστήσατε σε πρωτότυπη ροκ όπερα. Αναφέρομαι στον «Τρωϊκό πόλεμο», όπου κάνατε την « Ωραία Ελένη».
Ε: Ακριβώς, σύνθεση των Γιάννη Πετρίτση και Γιάννη Κοζάτσα και στίχους του Πετρίτση.
ΧΣ: Αυτό ήταν κάτι εντελώς καινοτόμο για τα ελληνικά δεδομένα. Δεν είχε προηγηθεί κάτι ανάλογο.
Ε: Σωστά. Αυτό ξεκίνησε ως δισκογραφική δουλειά, αλλά παίχτηκε και σε σκηνές για κάποιες παραστάσεις, κυρίως στο Παλαί ντε σπορ, της Θεσσαλονίκης. Ήταν τότε της μόδας εξάλλου, το «Jesus Christ Superstar» και οι συνθέτες, που ήταν εξαιρετικοί, κάνανε αυτό το έργο. Ήταν μάλιστα να ανέβει ξανά, χωρίς εμάς, που ήμασταν στο αρχικό καστ, αλλά δυστυχώς δεν έγινε.
ΧΣ. Είχε πάει τότε καλά; Δέχτηκε ο κόσμος, αυτήν τη νέα μουσική πρόταση;
Ε: Ναι φυσικά, ειδικά η νεολαία το είχε δεχθεί θερμά.
ΧΣ: Μετά από αυτήν την παράσταση, σκεφτήκατε να ασχοληθείτε με το μιούζικαλ; Είχατε το δίχως άλλο, όλα τα προσόντα..
Ε: Να σου πω την αλήθεια, δε μου το προτείνανε ποτέ, αλλά θα μπορούσα. Και τώρα βέβαια, με τη συμμετοχή μου στη «Γη της ελιάς» κυρίως, κατάλαβα ότι τα κατάφερνα και σαν ηθοποιός.
ΧΣ : Να θυμίσουμε όμως, πως η πρώτη σας επαφή, ως ηθοποιός, ήταν στη σειρά του Mega «Μάνα είναι μόνο μία», με τη Μαίρη Χρονοπούλου.
Ε: Εντάξει, αυτό ήταν ένα πέρασμα μικρό τηλεοπτικό, αλλά ναι, ήταν η πρώτη φορά που το δοκίμασα.
ΧΣ: Το θέατρο γενικότερα σας ενδιέφερε ποτέ;
Ε: Όχι, δεν ήξερα αν είχα ποτέ τη δυνατότητα για αυτό, αλλά το έκανα τελικά δοκιμή, στην παράσταση «’Ονειρα γλυκά»,της Σαλίνας Γαβαλά, σε σκηνοθεσία του Αντώνη Λουδάρου, και πέτυχε.
ΧΣ: Να περάσουμε σε ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο της καριέρας σας. Τα διεθνή φεστιβάλ, όπου διαγωνιστήκατε 12 φορές και καταφέρνατε σχεδόν πάντα να κατακτάτε υψηλές θέσεις. Τότε λοιπόν, οι συμμετοχές σας αυτές, επηρέαζαν την πορεία σας στην Ελλάδα;
Ε: Όχι, γινόταν απλά μια αναφορά στα μέσα. Με εξαίρεση τα φεστιβάλ Χιλής και Ιαπωνίας που είχαμε πρώτη και δεύτερη θέση αντίστοιχα, απλά γινόταν αναφορές, ότι διαγωνιζόμουν αλλά και πως πάντα κάτι έφερνα καλό. Αδιάφορη, σίγουρα δεν πέρναγε ως είδηση. Πάντως μια μη επιτυχημένη εμφάνιση, δεν ήταν ικανή, να προκαλέσει πρόβλημα στην καριέρα κανενός στην Ελλάδα, αλλά σίγουρα ήταν θετική κάθε καλή θέση.
Είχα πάρει επίσης βραβείο καλύτερης τραγουδίστριας. Ως επί το πλείστον, οι ανατολικές χώρες διοργάνωναν, μουσικές συνάξεις και μάζευαν, από τον κόσμο όλο τραγούδια.
ΧΣ: Άρα μια πιθανή, μη καλή θέση δε σας φόβιζε εκ των προτέρων.
Ε: Όχι καθόλου. Θεωρούσα και θεωρώ ακόμα, πως τα φεστιβάλ αυτά δημιουργούν εμπειρίες και βλέπεις και τι γίνεται στον υπόλοιπο κόσμο, την κουλτούρα τους. Όταν έχεις να αναμετρηθείς με άλλες 70 χώρες, είναι μια μεγάλη εμπειρία και πιο σημαντική από το να φοβηθείς και να μη πας καθόλου. Εγώ στην Πολωνία, είχα πει το «Ζαβαρακατρανέμια»
ΧΣ: Αυτό δεν το γνώριζα. Το είπατε εσείς σε πρώτη εκτέλεση και ίσως δε το γνωρίζαμε;
Ε: Όχι, εκεί συμμετείχα με αυτό, ως ένα καθαρά ελληνικό κομμάτι.
ΧΣ: Δεν υπήρχε κανονισμός, όπως πχ στη Eurovision, να συμμετέχει κάθε χώρα με πρωτότυπο τραγούδι;
Ε: Στην Πολωνία όχι. Σε άλλες χώρες ναι. Στη Χιλή ή στην Ιαπωνία ας πούμε, έπρεπε να είναι ολοκαίνουργιο. Σε κάποιες ανατολικές χώρες, δεν ήταν απαραίτητο. Στέλναμε ως χώρα κάποιες επιλογές, γνωστών στην Ελλάδα τραγουδιών, και οι υπεύθυνοι κάνανε την τελική επιλογή.
ΧΣ: Στη Χιλή, με το τραγούδι «Πως, πες μου πως», του αδερφού σας, Κώστα Καράλη, πήρατε την πρώτη θέση.
Ε: Ναι, είχα ξαναπάει στη Χιλή, ένα χρόνο πριν, με το τραγούδι «Ανέβα μήλο, κατέβα ρόδι», του Καπνίση, όπου πήρα την 4η θέση.
ΧΣ: Θέλω όμως να σταθούμε στη νίκη σας στη Χιλή. Πήγατε με ένα ελληνόφωνο τραγούδι, όπου προφανώς δεν καταλάβαιναν τη γλώσσα μας. Τη θεωρείτε μια καθαρά προσωπική σας νίκη, ότι κέρδισε η ερμηνεία κατά κύριο λόγο;
Ε: Έπαιξαν όλα ρόλο. Και η ερμηνεία, το στήσιμο και το τραγούδι. Ακόμα και η ενέργεια και η ένταση επάνω στη σκηνή. Το τραγούδι αυτό, δεν ήταν ένα, απλά της μόδας, ήταν ένα κλασσικό τραγούδι. Βέβαια στο τελευταίο κουπλέ -ρεφραίν τραγούδησα και Ισπανικά.
ΧΣ: Παρόλη τη νίκη σας, εδώ στην Ελλάδα είχαμε χούντα, και τότε στην Χιλή, ήταν ο Αλιέντε της αριστεράς. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα, τα ραδιόφωνα, να σας «κόψουν».
Ε: Μόνο; Γράψανε οι εφημερίδες πως είμαι χουντικιά. Αν είναι δυνατόν. Εν τω μεταξύ, στη Χιλή είχα ξαναπάει τον ακριβώς προηγούμενο χρόνο, με το τραγούδι που σου είπα. Τότε εκεί είχαν χούντα επί Πινοσέτ και εγώ πάλι κόντρα πήγα. Δε με αφορούσε αυτό. Ήμουν αφοσιωμένη στη μουσική και σε αυτό που αγαπούσα πολύ. Η πολιτική και όλα αυτά, με βρίσκανε αδιάφορη, και πρέπει να ξέρεις πως κατάγομαι από κεντροαριστερή οικογένεια.
Επίσης, κάτι που δεν είναι γνωστό, είναι πως είχα δικαστεί επί χούντας. Σε ένα πούλμαν, σε μια απλή εκδρομή, τραγουδούσαμε Θεοδωράκη, ο οδηγός μας κατέδωσε, και δικάστηκα για 3 χρόνια, χωρίς φυσικά να μπω φυλακή.
ΧΣ: Το γεγονός ότι θα πηγαίνατε σε μια χώρα , με χουντικό καθεστώς, δε σας φόβιζε καθόλου για πιθανές αρνητικές αντιδράσεις;
Ε: Ούτε καν πέρναγε από το μυαλό μου. Εγώ πήγαινα ως τραγουδίστρια, σε ένα διεθνές φεστιβάλ. Μόνη ήμουν εξάλλου; Ήταν τόσες χώρες και όλη η Ευρώπη.
ΧΣ: Το «εμπάργκο» λοιπόν αυτό, μετά τη νίκη στη Χιλή κράτησε πολύ; Πόσο ίσως επηρέασε τη σχέση σας με το κοινό;
Ε: Αυτό κράτησε 2-3 μήνες. Πέρα από κάποιους πολύ συγκεκριμένους ανθρώπους, ιδιαίτερα φανατικούς με την πολιτική, όχι δεν επηρεάστηκε το κοινό. Αλλά ακόμα και αυτοί οι φανατικοί, αγνοούσαν τις δικές μου πολιτικές πεποιθήσεις και τις οικογενειακές μου καταβολές. Πάντως τίποτα από αυτά, δε επηρέασαν αρνητικά την καριέρα μου.
ΧΣ: Πριν κλείσουμε το κεφάλαιο διεθνών φεστιβάλ και περάσουμε στο θεσμό της Γιουροβίζιον. Θεωρείται σημαντικότερη για εσάς τη νίκη στη Χιλή ή τη διαχρονικότητα του «Σωκράτη»;
Ε: Δεν αποκλείω τίποτα. Άλλη ιστορία και αξία το καθένα. Ο «Σωκράτης» πάει στα 44 χρόνια διαχρονικότητας. Το «Πως, πες μου πως» στην Ελλάδα ας πούμε, δεν έγινε μεγάλη επιτυχία, ενώ έγινε στις λατινικές χώρες.
ΧΣ: Επί της ουσίας πάντως, άσχετα αν δικαίως η Έλενα Παπαρίζου έφερε τη νίκη στην Ελλάδα, νομίζω πως τα τραγούδια που αληθινά «γράψανε» μέσα μας είναι ο «Σωκράτης» και η «Άνοιξη».
Ε: Η Έλενα ήταν υπέροχη και το άξιζε, αλλά όπως λέω πάντα, αν είχα κι εγώ την Κύπρο τότε, θα έβγαινα 3η ή 4η. Δυστυχώς δεν συμμετείχε τότε, αντίστοιχα και το «Μάθημα σολφέζ», εξαιτίας της απουσίας της Κύπρου, δεν έφερε, ακόμα υψηλότερη θέση.
ΧΣ: Ας ανοίξουμε λοιπόν το κεφάλαιο Γιουροβίζιον. Εσείς πριν το «Σωκράτη», ξέρω πως προσπαθήσατε να ξαναπάτε, με το τραγούδι του Γιάννη Σπανού «Τικ τακ», αλλά ο Χατζηδάκις, εξαιτίας των συμβάντων στην Κύπρο, επέλεξε την Μαρίζα Κωχ.
Ε: Εγώ προσπαθούσα κάθε χρόνο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση με τον Σπανό, αν και το τραγούδι ήταν υπέροχο, είχε δίκιο ο Χατζηδάκις.
ΧΣ: Πρόσφατα μας αποκαλύψατε, για μια ακόμα προσπάθεια, που θεωρώ, μια μεγάλη χαμένη ευκαιρία. 1982, Σταμάτης Κραουνάκης και «Ταριριρέμ». Ένα τραγούδι γραμμένο στα αρχαία ελληνικά.
Ε: (Τραγουδάει το ρεφραίν)
ΧΣ: Αυτό προέκυψε από πρόταση του Κραουνάκη;
Ε: Ναι, δική του πρόταση.
ΧΣ: Καλώς ή κακώς τελικά η επιτροπή αποφάσισε να στείλει το «Μου λες», χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία. Όμως μιας και αναφερθήκαμε στον Κραουνάκη. Τότε ήταν η περίοδος, που ο ίδιος έκανε δυναμική είσοδο στη δισκογραφία, τόσο με τα «Σκουριασμένα χείλια» με τη Μοσχολιού, όσο και το με το «Σαριμπιντάμ» με τη Χριστιάνα. Η συνύπαρξη σας στο «Ταριριρέμ», έφερε σκέψεις για κάποια ολοκληρωμένη δουλειά μαζί του; Εσείς ειδικά, πάντα υποστηρίζατε τους νέους και καλούς δημιουργούς.
Ε: Να είμαι ειλικρινής δε μου το πρότεινε. Αν μου το πρότεινε, ναι θα το έκανα. Όμως εκείνη την εποχή, βρέθηκε στο δρόμο μου, ένας άλλος σπουδαίος δημιουργός, ο Λάκης Παπαδόπουλος, με το πρώτο του τραγούδι, το «Έτσι απλά σ’αγαπώ».
ΧΣ: Μου δίνεται ωραία πάσα λοιπόν, για να πούμε ότι η Eurovision, κατά κάποιο τρόπο, πάλι βρίσκεται στο δρόμο σας, μιας και με το τραγούδι αυτό, ένα χρόνο πριν, προσπάθησε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο διαγωνισμό, η Γλυκερία.
Ε: Ναι όντως, και η Γλυκερία δεν το είπε σε δίσκο, δε ξέρω πως έγινε αυτό. Άδικο ήταν για την Γλυκερία που δεν το δισκογράφησε και το πήρα εγώ.
ΧΣ: Δεν είμαι προσωπικά βέβαιος, αν ήταν ένα τραγούδι ιδανικό, για την, πραγματικά σπουδαία φωνή της. Είχε ήδη εξάλλου ξεκινήσει με τον Καλδάρα και πιο λαϊκούς δρόμους.
Ε: Είναι ένα πολύ σπουδαίο τραγούδι όμως. Κι από στίχο και από μελωδία.
ΧΣ: Θα ήθελα τώρα να μας μεταφέρετε το κλίμα της εποχής και τις αντιδράσεις του κόσμου γύρω από το θεσμό. Για παράδειγμα, από τη δεκαετία του 90, που έχω μνήμες, θυμάμαι πως ίσως και να μην ασχολούμασταν ως λαός, μέχρι την επιτυχία των Antique, που όχι απλά μας πόρρωσε, αλλά η Eurovision, ήταν ικανή να καταστρέψει καριέρες, με μια μη πετυχημένη εμφάνιση.
Ε:80 με 85% τηλεθέαση, στα χρόνια μας. Τι άλλο να σου πω; (γέλια). Το ενδιαφέρον του κόσμου υπήρχε αλλά όταν στέλναμε πραγματικά ωραία τραγούδια και παρουσίες με προσωπικότητες. Πάντως, αν το πούμε ως ιστορικό στοιχείο, και τότε, επί «Σωκράτη» πχ, κλεινόταν στα σπίτια του ο κόσμος, με παρέες και φαγητό και περίμεναν το διαγωνισμό.
Θυμάμαι λοιπόν, όταν γύρισα από το Ισραήλ, που και αδικημένη ένιωσα και στεναχωρημένη, φοβόμουν πως οι Έλληνες θα με δούνε αλλιώς. Περιμέναμε την πρωτιά, ως χώρα. Κι όμως, όπου πήγαινα, μου λέγανε «μπράβο κοπέλα μου», δεν άκουσα κανένα αρνητικό σχόλιο. Σίγουρα έπαιξε και ρόλο, πως ήταν ένα τραγούδι που είχε την εμπιστοσύνη όλων και ως λαός, νιώσαμε αδικημένοι και δε το χρεώθηκα προσωπικά. Νομίζω πως στα τελευταία χρόνια, κάτι αντίστοιχο συνέβη με το «alcohol is free», με τα παιδιά, τους Κόζα Μόστρα και τον Αγάθωνα, Είχε μια μαζική στήριξη των Ελλήνων και νιώσαμε πραγματικά αδικημένοι.
ΧΣ: Πάντως, χαριτολογώντας πρέπει να σας αναγνωρίσουμε , ότι και στις 2 συμμετοχές σας στη Eurovision, φανήκατε να φέρατε γούρι στις κοπέλες που σας συνόδευαν. Πωλίνα και Λία Βίσση, στον «Σωκράτη» αλλά και Ευρυδίκη, στο «Τώρα ζω». Όλες στάθηκαν τυχερές στην πορεία τους.
Ε: (Γέλια) Ναι και να πούμε και τον Γιάννη τον Σαμσιάρη, που είναι ακόμα στο κλασσικό θέατρο. Ξέρεις τι; Εγώ δεν ήμουν ανταγωνιστική ούτε με τους συναδέρφους και ειδικά τους νεότερους, τους αναγνώριζα, τους ανέφερα πάντα. Ποτέ δεν είχα ανταγωνισμό, από τα πρώτα μου βήματα. Χαιρόμουν να ακούω καλά πράγματα και ήθελα να κάνω κι εγώ αντίστοιχα. Ψαχνόμουν, το κυνηγούσα.
ΧΣ: Σαν απόδειξη αυτού που λέτε, για τους νεότερους, θα ήθελα να σας θυμήσω, πως επί πολλά χρόνια και σε πολλές συνεντεύξεις της, αναφερότανε με εξαιρετική αγάπη για εσάς, η Καίτη Γαρμπή, η οποία αναγνώριζε πάντα πόσο τη βοηθήσατε στα πρώτα της βήματα.
Ε. Αλήθεια είναι αυτό. Έβγαινε και εγώ της έκανα δεύτερη φωνή. Εξαιρετικό κορίτσι. Δουλεύαμε μαζί στην Πλάκα, με τον Χάρρυ Κλυνν και τον Μανώλη Μητσιά. Ήταν η πρώτη της σεζόν που έβγαινε με τον πρώτο της δίσκο. Προσπαθούσα να την συστήσω σε κόσμο, μιλούσα στα ραδιόφωνα , την έβγαζα και λέγαμε 2 ντουέτα μαζί, που τότε δεν γινόταν αυτά. Αλλά την πίστεψα και δικαιώθηκα. Και ως καλλιτέχνη αλλά και γιατί είναι σπάνιος άνθρωπος.
ΧΣ. Επιστρέφω και κλείνω το κομμάτι Eurovision, με το κεφάλαιο της Κύπρου, που ξέρω ότι σας δυσαρεστεί.
(Το Ρικ κάλεσε ως σανίδα σωτηρίας την Ελπίδα, να ερμηνεύσει το τραγούδι { Τώρα ζω}. Η ίδια, έχοντας την αγάπη του κυπριακού λαού, αλλά και άψογες σχέσεις με το Ρικ, δέχτηκε, εφόσον γινόντουσαν οι αλλαγές που πρότεινε. Το Ρικ τις δέχτηκε, το τραγούδι διασκευάστηκε σε μπαλάντα, αλλά όταν πήγε στην Αγγλία, διαπίστωσε πως είχε σταλεί, η πρωτότυπη version, με την οποία διαφωνούσε απολύτως).
Ε. Εντελώς σαχλό τραγούδι. Το είχε αναλάβει ο Κώστας Τουρνάς με τον Κώστα Καράλη και βγήκε μια μπαλάντα εκπληκτική. Το τραγούδι μπορούσε να αλλάξει και να πάει πολύ καλά. Και ο μαέστρος ήταν απαράδεκτος. Και κυρίως μου είπανε ψέμα.
ΧΣ. Εγώ, θέλω να σταθώ σε αυτό λοιπόν. Πήγατε στην Αγγλία, ξέροντας πως θα ερμηνεύσετε μια μπαλάντα και τελικά ανακαλύπτετε, πως το τραγούδι ήταν στην αρχική του μορφή, με την οποία ήσασταν απολύτως αντίθετη. Εσείς, με το ισχυρότατο σας όνομα, δεν θα μπορούσατε να κάνετε πίσω και να αποχωρήσετε;
Ε. Δε θα μπορούσα να αφήσω εκτεθειμένο το Ρικ, με το οποίο είχα άριστες σχέσεις.
ΧΣ. Παρόλα αυτά, δε θα μπορούσατε να απατήσετε να πείτε τελικά την μπαλάντα, όπως είχατε συμφωνήσει;
Ε. Έγινε χαμός και μεγάλες συζητήσεις. Θα μπορούσα να φύγω, ναι, αλλά θα τιμωρούταν το Ρικ. Οπότε δεν γινόταν τίποτα. Δέχθηκα να πω λοιπόν, ένα χαζό τραγούδι, για να μην έχει πρόβλημα το Ρικ. Βέβαια δεν το δισκογράφησα ποτέ. Οπότε και ο συνθέτης χαμένος βγήκε.
ΧΣ. Μετά από τόσα φεστιβάλ και τη Eurovision, πέρα από την γνωστή πρόταση του Χούλιο Ιγκλέσιας, μετά τη νίκη σας στη Χιλή, να συνεργαστείτε μαζί του, είχατε άλλες προτάσεις για διεθνή καριέρα;
Ε. Ναι, είχα από την Ολλανδία, μετά τη Eurovision, και ενώ είχα υπογράψει στην Philips, μένω έγκυος στην κόρη μου. Είχα όμως μεγάλη λαχτάρα για παιδί. Σκέφτηκα θα το κυνηγήσω αργότερα, αλλά μετά αλλάξανε οι συνθήκες.
ΧΣ. Παρόλα αυτά, στο Ισραήλ, κυκλοφόρησε δίσκος σας με μερικές από τις επιτυχίες σας, ο οποίος έγινε και χρυσός, κάνατε περιοδείες εκεί, εξακολουθείτε και είστε εκεί μεγάλο όνομα. Σας προτάθηκε καριέρα εκεί, με ρεπερτόριο στη γλώσσα τους, όπως πχ έκανε η Γλυκερία;
Ε. Όχι, αν και με είχε αναλάβει ένας μάνατζερ από Ισραήλ, κάναμε πράγματα αλλά έμεινα έγκυος στην κόρη μου και όλα σταμάτησαν εκεί. Όπου φυσικά δε μετάνιωσα στιγμή, που έβαλα προτεραιότητα την οικογένεια και τα παιδιά μου.
ΧΣ: Και τώρα θα μπούμε και θέλω να σταθούμε στο κεφάλαιο της πλούσιας και ιδιαίτερης δισκογραφίας σας. Θα ήθελα να ξεκινήσουμε με το γεγονός, ότι είπατε πολλά πρώτα τραγούδια, δημιουργών, που στην πορεία ,κάνανε μεγάλη καριέρα, με κορυφαίο , να τολμήσω να ξεχωρίσω τον Βαγγέλη Παπαθανασίου (VANGELIS).
Ε. Ναι το πρώτο τραγούδι του Βαγγέλη,που κυκλοφόρησε με λόγια, ήταν το «Πέλαγος η αγκαλιά σου», σε στίχους Δημήτρη Ιατρόπουλου. Αναφέραμε ήδη τον Λάκη Παπαδόπουλο, επίσης τον Τάκη Μπουγά, αλλά και αρκετούς ακόμα.
ΧΣ. Είχατε την ελευθερία στην επιλογή του ρεπερτορίου σας;
Ε. Για πολλά τραγούδια επέμενα εγώ, αλλά σίγουρα έλεγα και κάποια που ήθελε η εκάστοτε εταιρία. Αλλά πχ. Το «Άλλη μια μέρα δίχως σκοπό», εγώ το βρήκα και το επέβαλα. Και μάλιστα μπήκε και Α1 στο δίσκο. Το «Τραγουδώ, τραγουδάς» , το «Κοίτα το φως», εγώ το επέβαλα. Άμα ακουμπούσαν την καρδούλα μου μέσα, τα διάλεγα και δε τα διαπραγματευόμουν.
ΧΣ. Η Ελπίδα, θεωρήθηκε τουλάχιστον στα πρώτα της βήματα, ποπ τραγουδίστρια Δε ξέρω πως μπορεί αυτό να σας ακουστεί, αλλά ειδικά στους πρώτους δίσκους σας, η αίσθηση μου είναι πως η Ελπίδα δεν είχε ποπ, αλλά ένα «χίπικο» ρεπερτόριο, με κοινωνικό στίχο συχνά. Μπορώ να σας φανταστώ, ένα κορίτσι των λουλουδιών και οι δίσκοι σας να παίζουνε τότε, στα Μάταλα.
Ε. Μα έτσι ήτανε. Έχεις ακούσει το τραγούδι «Θα’ρθει κάποια μέρα» που διασκευάσανε και οι Onirama;
Αυτό το τραγούδι, το ζητήσανε από το Las Vegas, εδώ και 5 χρόνια για διασκευή σε διαφήμιση για ουίσκι. Ναι, συμφωνώ με την άποψη σου, πως δεν ήμουν τόσο ποπ, όσο λέγανε. Θυμάσαι το «Δώσε μου Θεέ φτερά»; Δεν ήμουν ποπ. Απλά δεν ξέρανε πως να με χαρακτηρίσουν. Ποπ κάνανε άλλες κοπέλες εκείνη την εποχή. Είπα ελάχιστα καθαρά ποπ κομμάτια. Χαίρομαι λοιπόν που με αντιλαμβάνεσαι έτσι, πιο χίπισσα μουσικά. Κι εγώ αυτό ένιωθα.
ΧΣ; Θυμάστε κάποιο τραγούδι που να απορρίψατε και να το μετανιώσατε;
Ε: Μου είχε δοθεί αρχικά το «Αυτός που περιμένω», αλλά πάλι λόγω εγκυμοσύνης δεν ηχογράφησα. Με ρώτησαν οι δημιουργοί, αν πειράζει να το έδιναν στη Βίσση, αλλά εμείς με την Άννα τότε κάναμε παρέα και φυσικά δέχτηκα.
ΧΣ: Μου είπατε στην αρχή της κουβέντας μας, ότι αποφασίσατε πια, να μιλάτε πιο ελεύθερα, και θέλω να πούμε πραγματικά, κάποια πράγματα, με το όνομα τους.
Έχετε, ανά διαστήματα αναφέρει, πως είχατε προβλήματα με τις δισκογραφικές εταιρίες. Να γίνουμε πια πιο συγκεκριμένοι και να μιλήσουμε ευθέως για την Polygram;
E. Ναι, είχα μεγάλο πρόβλημα με την Polygram και δε το ήξερα.
ΧΣ: Ονόματα δε θα αναφέρουμε, δεν υπάρχει λόγος, αλλά σίγουρα μέσα στην Polygram λοιπόν, βρίσκεται το υπεύθυνο άτομο, για την «απαγόρευση» κυκλοφορίας του δίσκου με τον Κώστα Χατζή «ΕΛΠΙΔΑ-ΔΑΚΗΣ ΣΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗ».
Ε: Ειλικρινά σου μιλάω, ήμουν αγνό πλάσμα και αγαπούσα τόσο αυτό που έκανα, που δεν άφηνα τη σκέψη μου να πάει παραπέρα και να χωθώ στις μαυρίλες.
ΧΣ: Χωρίς να υποτιμώ, την παρουσία του Δάκη στο δίσκο, θεωρείται πως η απαίτηση για απόσυρση αυτού του δίσκου, ήταν ξεκάθαρα, κίνηση εναντίον της Ελπίδας;
Ε: Ε φυσικά; Για ποιον άλλο λόγο; Σκέψου πως μέχρι να «απαγορευτεί» ο δίσκος, είχε ήδη πουλήσει 25.000 αντίτυπα.
ΧΣ: Ο Χατζής λοιπόν, δεν είχε τη δύναμη και το δίκαιο με το μέρος του, να σταματήσει αυτήν την άδικη απαγόρευση;
Ε: Ο Χατζής…ποιος ξέρει σε πόσο δύσκολη θέση βρέθηκε αυτός ο καλός άνθρωπος;
Για να με αποζημιώσει, με φώναξε και μου είπε: Εσένα σου χρωστάω έναν ολόκληρο δίσκο», και κάναμε μετά από λίγα χρόνια το «Με λόγια απλά», που ήταν ένας πάρα πολύ ωραίος δίσκος.
ΧΣ: Με εσάς όμως συνέβαινε, ίσως κάτι εξαιρετικά σπάνιο. Από τον «Σωκράτη» και μετά, που μπήκε σε προτεραιότητα η οικογένεια και η μητρότητα, βγάζατε δίσκους με σημαντικές -ειδικά για εκείνα τα χρόνια- αποστάσεις. Είχατε 2ετή ως και 4ετή αποχή, ως το «Φλας» το 1987, που ήταν και ο τελευταίος δίσκος στην Polygram. Παρόλα αυτά, κάνατε κάθε φορά επιτυχία. Ο κόσμος σας περίμενε. Ίσως αυτές οι αποφάσεις σας, να ψυχράναμε τις σχέσεις με την εταιρία και να αποχωρήσετε; Και μάλιστα μετά από έναν δίσκο που και καλές πωλήσεις έκανε αλλά και μεγάλη ραδιοφωνική επιτυχία είχε.
Ε: Είναι κάποια πράγματα, που δε λέγονται και επί της ουσίας δεν αφορούν και τον κόσμο.
Το «Φλάς» πχ, πήγαινε καλά, χωρίς να έχει «εύκολα» τραγούδια μέσα, και τον αφήσανε στην τύχη του. Αλλά είπαμε, πως κάποιος δεν ήθελε να εξελιχθώ περισσότερο.
Ο δίσκος με το «Άλλη μια μέρα», πούλησε πολύ πάνω από 100.000 δίσκους. Δεν έμαθα ποτέ γιατί ειδικά σε μένα, δεν έγινε μια απονομή πλατινένιου. Σκέψου λοιπόν, τότε οι δίσκοι, γινόντουσαν χρυσοί στις 50.000. Έβγαζα δίσκο, έφτανε 35.000 και λες κάποιος, με ένα τρόπο μαγικό, έκοβε την πορεία του. Σαν να ήθελε να μείνω στάσιμη. Ειδικά από το 1980 και μετά που έκανα πιο ακουστικούς δίσκους, με μπαλάντες ή με το Χατζή.
ΧΣ: Ούτως ή άλλως, εσάς η πορεία σας, ήταν γεμάτη ρίσκο. Κάνετε το 1979, τη «Ντισκοτέκ», μένετε εκτός δισκογραφίας, σχεδόν 2 χρόνια, και επιστρέφετε το 1981 με το δίσκο «Με την Ελπίδα». 13 τραγούδια, εκ των οποίων ένα μόνο ρυθμικό. Όλα τα άλλα ακουστικά. 2 χρόνια μετά, ίσως ο πιο δύσκολος δίσκος σας, με το Χατζή, πάλι σαν να μην σας ένοιαζε η εμπορικότητα.
Ε: Με ενδιέφερε η εμπορικότητα, αλλά με έναν δικό μου τρόπο. ΄Ηθελα να έχω σε κάθε δίσκο 2-3 τραγούδια, που να απευθύνονται στο ευρύ κοινό και μετά να επιλέγω πράγματα, που ακουμπούσαν την ψυχούλα μου. Απλά κάποιο άτομο, δεν ήθελε να συμβεί αυτό και ήθελε να έχω πάντα την στάμπα της «ποπ».
ΧΣ: Οπότε, αν και είχατε λοιπόν αυτήν την ταμπέλα, από το 1987 και μετά, που έγινε η νέα έκρηξη της ποπ, με την Πωλίνα, τον Πασχάλη, την Αλέξια, τον Χαριτοδιπλωμένο κλπ, σας αφορούσε να το «εκμεταλλευτείτε» αυτό και να κυνηγήσετε ,ίσως και πιο εύκολα για εσάς, το ζητούμενο της εποχής;
Ε; Όχι, καθόλου δε με ενδιέφερε. Εξάλλου το 1987, το «Όπως σε θέλω σ’ονειρεύομαι», είχε κάνει τόσο μεγάλη επιτυχία, που ήταν ένα ιδιαίτερο κομμάτι. Ποπ; Ροκάκι με το κλαρίνο που το απογείωσε; Έκανα κάτι δικό μου. Δεν είχα λόγο να ζητήσω κάτι άλλο, της εποχής.
ΧΣ: Τα επόμενα χρόνια , θα κυκλοφορήσετε 2 δίσκους, αυτή τη φορά από τη warner.
Να πούμε ευθέως, πως μάλλον και εκεί δε σας πρόσεξαν και είχαμε 2 δίσκους, χαριτωμένους και… ως εκεί;
Ε: Ακριβώς. Το «Έλα να παίξουμε» είχε και μερικά καλά κομμάτια , το ομότιτλο έπαιξε πολύ, ήταν ας πούμε το ελληνικό Lambada. Aλλά ναι, ως εκεί.
ΧΣ: Τότε να δώσω μια πληροφορία, που ίσως φανεί χρήσιμη και σε κόσμο που μας διαβάζει. Ήταν η εποχή, που τα cd κάνανε δειλά δειλά την εμφάνιση τους. Το «Έλα να παίξουμε» λοιπόν, προφανώς και πήγε καλά, γιατί κυκλοφόρησε σε cd και μάλιστα είναι τόσο σπάνιο, που σε sites αγοραπωλησίας δίσκων, η τιμή του είχε ξεπεράσει τα 500 ευρώ, λόγω σπανιότητας.
Ε: Δε το ήξερα; Θα γίνω πλούσια; (Γέλια).
ΧΣ: Το ίδιο συμβαίνει και με την επανακυκλοφορία του Κοίτα το φως», σε cd.
Ε. Να ψάξω τη δισκοθήκη μου (γέλια).
ΧΣ: Ο δεύτερος δίσκος στη warner, «Σελίδα 16», ήταν και η πρώτη σας δισκογραφική επαφή με το λαϊκό τραγούδι. Συνεργαστήκατε με ονόματα όπως: Ο Χρήστος Νικολόπουλος ή ο Θοδωρής Παπαδόπουλος, της οπισθοδρομικής κομπανίας.
Ε: Μου άρεσε αυτός ο δίσκος. Πιστεύω ότι τα είπα καλά τα πιο λαϊκά.
ΧΣ: Άρα είχε δίκιο ο Στέλιος Καζαντζίδης, ο οποίος ήταν μεγάλος θαυμαστής σας, ερχότανε στα μαγαζιά που εμφανιζόσασταν και επέμενε να πείτε λαϊκά;
Ε: Δεν ήταν ότι ήθελα τόσο πολύ να πω λαϊκά, όσο ήθελα να καταλάβει ο κόσμος ότι έχω ευχέρεια να πω πολλά πράγματα. Θα σου πω ότι σε περιοδείες στο εξωτερικό, έλεγα δημοτικά τραγούδια. Ήθελα να ξέρει ο κόσμος, αυτό που ένιωθα. Πως είμαι τραγουδίστρια, γενικού ρεπερτορίου.
ΧΣ: Πάντως διαισθάνομαι, ότι από τη warner φύγατε με πικρία.
Ε: Πιέστηκα πολύ, να κάνω πράγματα που δεν ήθελα, για αυτό και μόνο έφυγα.
Εγώ πάντα είχα ένα πρόβλημα, Εγώ η ίδια, ήθελα να βγάζω τραγούδια να μου αρέσουν, αλλά ασφαλώς και να τα βοηθά και η εταιρία, για να φτάσουν εκεί και όπως πρέπει. Αυτό δε συνέβη ούτε στη warner.
ΧΣ: Και φτάνουμε στο 1992, όπου με την αμέριστη βοήθεια του Γιάννη Πετρίδη, θα βρεθείτε στην virgin και θα κάνετε ακόμα έναν απρόβλεπτο δίσκο. «Το παλιό να λέγεται», με διασκευές κλασσικών, κυρίως λαϊκών τραγουδιών,
Ε: Το οποίο πήγε πάρα πολύ καλά. Σε λίγες μέρες πούλησε 12.500 δίσκους, αλλά πολύ λίγο καιρό μετά έκλεισε η εταιρία και έτσι ο δίσκος δεν πρόλαβε να διαφημιστεί και είναι πλέον καταργημένος.
ΧΣ: Το τρίτο σπάνιο cd σας λοιπόν, εύρημα για συλλέκτες (γέλια).
Ε: Πιστεύω και τώρα αν έβγαινε, πάλι καλά θα πήγαινε, Βεβαία να αναφέρω, τη μεγαλύτερη τιμή που είχα στο δίσκο, την έγκριση του ίδιου του Χατζηδάκι, στο «Έφυγε το τρένο». Ξέρεις, ο ίδιος πολύ σπάνια έδινε την άδεια του. Να σου πω, πως στο παρελθόν είχαμε συζητήσει για συνεργασία, αλλά πέσανε πάνω του άνθρωποι «Τι δουλειά έχεις με την ποπ τραγουδίστρια» και δεν προχώρησε. Πάντως ο Μάνος είναι ο αγαπημένος μου συνθέτης, από τα 12 μου και μετά ο Σπανός.
ΧΣ; Με το Σπανό πως και δεν κάνατε ολοκληρωμένο δίσκο;
Ε: Δε ξέρω. Ήτανε κάποιοι συνθέτες που «με κάνανε κέφι», αλλά δε γινότανε ποτέ τελικά. Ακόμα δεν έχω καταλάβει. Ακόμα υποθέτω. Υποθέτω μόνο!
ΧΣ: Αμέσως μετά, θα βρεθείτε σε μια νέα τότε εταιρία, την FM RECORDS και πάλι θα κάνετε την έκπληξη. Θα κυκλοφορήσετε 2 δίσκους «Μες τη νύχτα χάθηκα + Το λάθος και το πάθος», με καθαρό και ατόφιο λαϊκό ρεπερτόριο. Και τονίζω πως δεν κάνατε το εύκολο ή της πίστας, αλλά «βαριά» τραγούδια, ζεϊμπέκικα , χασάπικα, απτάλικα και φυσικά έναν θρίαμβο με τη «Ζήλεια». Από τις μεγαλύτερες επιτυχίες των 90ς.
Ε: Πραγματικά έγινε χαμός με τη «Ζήλεια» και πήγανε πολύ καλά και αυτοί οι δίσκοι .Η εταιρία ήταν στα ξεκινήματα της, δεν είχε τη δύναμη της «minos» πχ , να παίξουν πιο πολύ στα ραδιόφωνα, αλλά ο κόσμος δέχτηκε πολύ θερμά και αυτήν την Ελπίδα, με εξαίρεση κάποιους φανατικούς της πιο ποπ περιόδου μου. Αλλά κέρδισα άλλα πράγματα, άλλο κοινό.
ΧΣ: Έχοντας 2 δίσκους με επιτυχία, μια «Ζήλεια» να κάνει θρίαμβο και την ίδια στιγμή τον δεύτερο θρίαμβο με το remake της «Ντισκοτέκ», παρέα με τα Ημισκούμπρια, η Ελπίδα, αποφασίζει να αποχωρήσει από τη δισκογραφία.
Ε: Και καλά έκανε!
ΧΣ: Για την απόφαση σας αυτήν, είχαν ακουστεί αρκετές θεωρίες. Είτε πως νιώθατε πως δεν σας σήκωναν τα νέα δεδομένα της εποχής ή πως σας ζητούσαν χρήματα για να σας παίξουν. Η αλήθεια ποια είναι;
Ε: Πήγαινα προτάσεις σε εταιρίες, γιατί είχα επανέλθει κανονικά, το έβλεπα, με αγαπούσε ο κόσμος, αλλά δεν τις δεχότανε. Και μετά από 5-6 μήνες, η ιδέα μου έβγαινε με κάποιον άλλον τραγουδιστή.
ΧΣ: Να ρωτήσω τι ιδέες προτείνατε;
Ε: Ήθελα να κάνω ένα δίσκο μόνο με ένα πιάνο. Εγώ και αυτό. Ήθελα επίσης να κάνω δημοτικά. Τα πρότεινα, πήγαινε κάτι να ξεκινήσει και τελικά, έβλεπα μετά την ιδέα μου με άλλους ερμηνευτές. Ε και αφού γινόταν αυτό ξανά και ξανά, έπαψα να ασχολούμαι και δεν θέλησα να συνεχίσω.
Επίσης ακόμα και αν είχανε αλλάξει οι εποχές, ναι, με τις τότε συνθήκες της νύχτας δεν ταίριαζα. Δισκογραφικά, μπορεί ο καθένας να κάνει ότι θέλει, άρα αυτό δε θα μου ήταν εμπόδιο. Ίσως οι εταιρίες να θέλανε άλλα πράγματα από εμένα και να μην προχωρούσαμε.
ΧΣ: Είχατε διαίσθηση στο τι θα γίνει επιτυχία;
Ε: Ναι, όταν άκουγα κάτι και το πίστευα πολύ, κατά 99%, γινόταν επιτυχία.
ΧΣ :Έχετε μετανιώσει για τραγούδια που έχετε πει;
Ε: Κοίταξε, μερικά θα μπορούσα και να μην τα πω, αλλά τα ήθελε η εταιρία και τα έλεγα. Αλλά αυτό δεν το φέρω βαρέως (γέλια). Ακόμα και σε δίσκους με κάποια λιγότερα καλά τραγούδια, σίγουρα και πάντα υπήρχαν και πολύ καλά. Ο κόσμος είχε δυνατότητα τι θα επιλέξει να ακούσει.
ΧΣ: Κάποια τραγούδια σας που θεωρείτε αδικημένα;
Ε: Με μια πρώτη σκέψη το Κκάθε μέρα παράπονο» από τη «Σελίδα 16», το «Μινόρε των τρελών» από τον τελευταίο δίσκο που είχα κάνει, το «Σ’ ευχαριστώ και τώρα φεύγω καληνύχτα». Το τελευταίο , πλέον το αναγνωρίζει ο κόσμος, και μου το ζητάνε σε κάθε live μου.
ΧΣ: Θέλω, λίγο πριν κλείσουμε, να σταθούμε και σε μια συνεργασία σας, επί σκηνής αυτή τη φορά, που ίσως δεν είναι τόσο γνωστή. Αναφέρομαι σε αυτή με το Γιώργο Μαρίνο, στη Μέδουσα.
Ε: Υπέροχη συνεργασία και περάσαμε ΕΚΠΛΗΚΤΙΚΑ. Μια σεζόν έκανα μαζί του, το 1981, που είχα το «Έτσι απλά σ’αγαπώ». Ήμασταν Μαρίνος-Ελπίδα-Τουρνάς-Πωλίνα. Show, κλπ δεν έκανα εγώ, κάποια λίγα πράγματα, όταν ήμασταν με το Γιώργο, πάνω στη σκηνή!
ΧΣ: Μελλοντικά ανακοινώσιμα σχέδια υπάρχουν;
Ε: Κοίταξε, επιτέλους ευδοκίμησε από πέρσι η συνεργασία μου με τον Γιάννη Χριστοδουλόπουλο, ένα πιάνο μια φωνή, που πάντα το ήθελα. Ο Γιάννης, μας έγραψε και το τραγούδι της σειράς «Τα καλύτερα μας χρόνια», που τόσο αγαπήθηκε
Έχουμε και ένα νέο τραγούδι, που ελπίζω να κυκλοφορήσει καθώς και ένα live. Mακάρι να κυκλοφορήσουν. Κάτι σε σχέση με εμφανίσεις, δεν έχω να ανακοινώσω, αλλά στις 15/10 θα συμμετάσχω στη συναυλία του Κώστα Χατζή στο Ηρώδειο. Θα είναι μαζί και ο Γιάννης Κότσιρας αλλά και ο Γιώργος Κατσαρός. Ο Χατζής τιμάει, τους ανθρώπους που αγαπάει.
Αυτή ήταν η Ελπίδα και ένα μεγάλο μέρος από την διαδρομή της. Μια διαδρομή, που σήμερα την κάνει να νιώθει μόνο χαρά, πληρότητα και ευγνωμοσύνη. Γιατί σε όσα ρίσκο και αν πήρε, όσο και αν απείχε από τον χώρο, το κοινό πάντα την ξεχώριζε, την αγαπούσε και την περίμενε να ξαναγυρίσει. Και εκτός από τον κόσμο, είχε και σύμμαχο το χρόνο, που κρατά αναλλοίωτη, μια από τις μεγαλύτερες φωνές που πέρασαν από τη δισκογραφία.
Θέλω να ευχαριστήσω μέσα από την ψυχή μου την κυρία Ελπίδα, όχι μόνο για τη συνομιλία μας, αλλά κυριώς για την εμπιστοσύνη της στο άτομο μου.
Παρακάτω, θα βρείτε ένα playlist, όπου πέρα από μερικές από τις αγαπημένες επιτυχίες της, θα βρείτε και πολλά τραγούδια, που ίσως κάποιοι να μην τα γνωρίζετε ή να μην τα θυμάστε, και θεωρώ πως αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία.
