Όσο εύθραυστη, τόσο ατσαλένια. Όσο ευαίσθητη και βελούδινη άλλο τόσο με αντοχές που κάποιες φορές ξεπερνούσε ακόμη και όσα η ίδια πίστευε στο παρελθόν για τον εαυτό της. Η αλλαγή: αυτή είναι η λέξη κλειδί στη ζωή της Κωνσταντίνας τα τελευταία χρόνια.
Το ξέρει και η ίδια, όταν αγαπάει βαθιά τα όρια της είναι εύπλαστα. Αλλά όχι, δεν θα άλλαζε τίποτα στις αλλαγές που τη βρήκαν ή επιδίωξε. Τις αποδέχθηκε, τις αποδέχεται, με ευλογία. Όλα όσα έμαθε και κυρίως το πώς γνώρισε εκείνη καλύτερα τον εαυτό της, της είναι πάρα πολύ σημαντικά. Ένα πράγμα προσπαθεί καθημερινά όχι χωρίς κόπο, να διατηρεί χαρούμενη την ψυχή της ή να το προσπαθεί. Δεν της αρέσει η νοσταλγία, θέλει να ζει στο τώρα όπως κι αν είναι αυτό. Εκείνο επίσης που κατάλαβε στην πορεία των τελευταίων χρόνων που ουσιαστικά ανατράπηκε ολόκληρη τη ζωή της ήταν να αγαπάει περισσότερο το μέσα της. Τη συνάντησα στο χώρο της όπου μιλήσαμε για τα πάντα με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
Ξεκινάει ένα υπέροχο αφιέρωμα-παράσταση για την Columbia στην Σφίγγα όπου θα είστε και εσείς. Πείτε μας λίγα λόγια.
Είναι μία παράσταση η οποία αναφέρεται στην Columbia. Ξεκινάει την Τετάρτη 6 Νοεμβρίου στην Σφίγγα όπου θα είμαι η πρώτη guest. Έπονται και άλλοι καλλιτέχνες που θα τραγουδήσουν. Σκηνοθέτης της παράστασης είναι ο Δημήτρης Αδάμης και ερμηνεύουν η Άννα Μελίτη και ο Δημήτρης Τσινιδέλος. Είναι μια παράσταση την οποία προβάλαμε και στην ΕΡΤ στην εκπομπή «Αυλή των χρωμάτων» με ανθρώπους που ήταν στελέχη και μίλησαν και για τη Columbia αλλά και εμείς περιγράψαμε τις εμπειρίες μας.
Γιατί εγώ μπορεί να μην πρόλαβα να κάνω τη δισκογραφία μου εκεί αλλά πήγαινα στα στούντιο αυτά και έκανα φωνητικά σε άλλους καλλιτέχνες. Επαγγελματικά τεράστια studio, ένα πράγμα πολύ ωραία στημένο το οποίο λυπάμαι πάρα πολύ που κατεδαφίστηκε. Και δεν είναι μόνο η κατεδάφιση του, αλλά και το υλικό που χάθηκε. Χάθηκε τεράστιο υλικό και υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι είναι υπεύθυνοι για αυτό. Τώρα προσπαθούν να σώσουν ό,τι μπορούν. Στην παράσταση θα τραγουδήσω 2 δικά μου κομμάτια και τα υπόλοιπα θα είναι από την Columbia για να θυμηθούμε πόσο μεγάλη ιστορία που έχει.
Τι έχετε να θυμάστε από τις δικές σας στιγμές στην Columbia;
Αυτό που θυμάμαι πολύ γλυκά είναι ότι έκανα φωνητικά στο «Το τελευταίο ποτηράκι» που τραγούδησε ο Λιδάκης. Επίσης κάναμε και δυο τραγούδια με τον Αντώνη Βαρδή φωνητικά για τον δίσκο του Γιάννη Πάριου. Δούλευα τότε με τον Πάριο και με τον Βαρδή. Αυτό ήτανε γύρω στο 1983. Εγώ τη δισκογραφία μου την έκανα το 1987, όπου δεν γράφαμε πια στα στούντιο της Columbia.
Έχετε καταφέρει να χτίσετε μια μεγάλη καριέρα και μια αξιοζήλευτη δισκογραφία. Τι γεύση σας έχει αφήσει όλο αυτό;
Εγώ θα πω ότι είμαι πολύ τυχερή γιατί είπα πολύ όμορφα τραγούδια και αυτό το καταλαβαίνεις όταν περάσουν τα χρόνια, το ότι έχουν μείνει. Αυτό που θυμάμαι πάρα πολύ και μου αρέσει και συνεχίζει είναι η αγάπη του κόσμου. Αυτά τα δύο πράγματα με κάνουν να νιώθω γεμάτη.
Κάποιο ιδιαίτερο περιστατικό με θαυμαστή σας έχετε να μας διηγηθείτε;
Πάρα πολλά και σημαντικά. Ας πούμε το να βλέπεις μία μεγάλη γυναίκα σε μια συναυλία μου στην Ιθάκη να κάθεται έξω από το στάδιο που τραγουδήσαμε με τον Νικολόπουλο τότε, να με περιμένει απ’ έξω μέχρι να βγω και να μου λέει «ζω για να σε ακούσω να τραγουδάς». Όταν βλέπεις τέτοιες εκδηλώσεις θαυμασμού είναι πολύ μεγάλη ευτυχία για τον καλλιτέχνη. Μία άλλη κοπέλα σε συναυλία μου εδώ στην Αθήνα μου είπε ότι «Όταν άκουγα τραγούδια σου στο ραδιόφωνο το καναρινάκι μου που είχα κελαηδούσε και σε αγάπησα μέσα από αυτό». Ένα άλλο που μπορώ να θυμηθώ είναι άνθρωποι οι οποίοι βαφτίσανε τα παιδιά τους Κωνσταντίνα επειδή με αγαπούσαν πάρα πολύ. Πολλά περιστατικά. Είμαι γεμάτη από την αγάπη του κόσμου και αυτό είναι το πιο σημαντικό όλα αυτά τα χρόνια.
Έχετε κάποιο αγαπημένο σας τραγούδι από την προσωπική σας δισκογραφία;
Θα πω το «Θάλασσες». Γιατί ήταν και το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε για μένα. Ένα τραγούδι που ξεκίνησε να υπάρχει βάσει παλιών προδιαγραφών, δηλαδή έγραφε ένα τραγούδι ο συνθέτης και το εμφάνιζε στον κόσμο, στα μαγαζιά και σε συναυλίες. Ο Μάριος Τόκας το είχε γράψει, κάναμε συναυλίες τότε το 1985 και το παρουσίαζε ως ένα καινούργιο τραγούδι για την Κωνσταντίνα. Και από κει ξεκίνησε στην ουσία ο δίσκος. Το λέγαμε live και βλέπαμε τους κραδασμούς του κόσμου. Γι’ αυτό λέω ότι γράφτηκε βάση παλαιών προδιαγραφών, ότι δοκιμάστηκε σε live και μετά έγινε δίσκος. Και από αυτό προέκυψε ο ολοκληρωμένος δίσκος «Τα τραγούδια για την Κωνσταντίνα» που είναι μέσα αγαπημένα μου τραγούδια όπως το «Άγγελέ μου και φονιά» και «Το σημάδι». Αλλά το «Θάλασσες» ήταν το πρώτο τραγούδι που γράφτηκε.
Κάποια αξέχαστη σας συνεργασία;
Όλες οι συνεργασίες είχανε και τα καλά τους, αλλά και τα περίεργα τους. Όταν προσπαθείς να κάνεις καριέρα και να κερδίσεις μία θέση οι συνεργασίες δεν είναι πάντα ομαλές, αλλά περνώντας τα χρόνια μπορώ να πω μερικές δυνατές συνεργασίες. Συγκεκριμένα πρόσφατα έβλεπα ένα βίντεο που είχαμε κάνει μία συνεργασία με τη Μαρινέλλα, τη Μοσχολιού, τη Βίσση και την Ντόρα Στέρη. Ήταν μια ωραία συνεργασία αυτή. Επίσης με τον Γιάννη Πάριο. Ήταν πολλά τα χρόνια που συνεργαστήκαμε.
Πώς βλέπετε τη σημερινή εξέλιξη της νύχτας;
Είναι τελείως διαφορετικά τα πράγματα. Δεν μπορώ να μπω σε αυτή τη νοοτροπία και το πώς λειτουργεί γενικά το σύστημα γιατί δεν είναι μόνο η νύχτα. Είναι όλο το πακέτο, ξεκινώντας από τις εταιρείες, από τη δισκογραφία. Έχουμε μεγάλη μετατόπιση των πραγμάτων. Εμείς που ήμασταν τόσα χρόνια μέσα στα πράγματα τώρα νιώθουμε ότι δεν τα κατέχουμε και θέλουμε βοήθεια από ανθρώπους που είναι νέοι για να μας πουν πώς λειτουργεί το σύστημα, ξεκινώντας πρώτα από τη δισκογραφία.
Θυμάμαι ότι υπογράφαμε συμβόλαια με τις εταιρείες βγάζαμε κάθε χρόνο δίσκο, γιατί ένας καλλιτέχνης για να μπορεί να λειτουργεί σεζόν ολόκληρη έπρεπε να έχει συνέχεια υλικό, καινούργιο υλικό το οποίο το βγάζαμε γύρω στον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο. Τότε υπογράφαμε συμβόλαια όπου υπήρχε ο όρος ότι δεν θα έχουμε καμία απαίτηση για ηλεκτρονικές πωλήσεις το οποίο δεν ξέραμε καθόλου τι ήταν. Οπότε τώρα που εμφανίστηκαν οι ηλεκτρονικές πωλήσεις δεν ξέρουμε τι συμβαίνει και πώς να το χειριστούμε.
Δισκογραφικά και από πλευράς live εμφανίσεων σε τι φάση σας πετυχαίνουμε;
Κοίταξε εγώ κάνω εμφανίσεις αλλά όχι σε μόνιμη βάση σε ένα μαγαζί. Δισκογραφικά εννοείται ότι ετοιμάζω πράγματα. Στην Κύπρο ετοιμάζουμε ένα τραγούδι για παιδιά με ειδικές ικανότητες, όπου τους στίχους θα υπογράφει μία κοπέλα με ειδικές ικανότητες. Το ετοιμάζουμε για να βγει σύντομα. Πάντα είμαι στο στούντιο και έχω τραγούδια τα οποία είναι έτοιμα. Έβγαλα το καλοκαίρι το τραγούδι «Ένα καράβι» του Παναγιώτη Μαθιέλλη και του Βασίλη Γιαννόπουλου αλλά δουλεύω και πάρα πολύ υλικό το οποίο μόλις βρω ότι είναι αυτό που θα ήθελα θα το κυκλοφορήσω. Γιατί είμαι πάρα πολύ προσεκτική σε αυτό που κάνω, με την έννοια του ότι δεν έχουμε και τόσο πολύ μεγάλη ανάγκη το να βγάλουμε ένα τραγούδι αν δεν είναι αυτό που μας αντιπροσωπεύει όταν έχουμε αφήσει το στίγμα μας στο χώρο.
Πρόσφατα «έφυγε» και ο μεγάλος Γιάννης Σπανός. Τι θυμάστε από αυτόν;
Ένας γλυκύτατος άνθρωπος ο οποίος έχει γράψει σπουδαία τραγούδια, εξαιρετικός μουσικός. ‘Έχει αφήσει ιστορία. Ήταν ο πιο ερωτικός συνθέτης στην Ελλάδα αλλά εγώ τον γνώρισα από κοντά σαν άνθρωπο και τον έχω αγαπήσει πολύ. Κάναμε παρέα για πολύ καιρό.
Τέλος ένα μότο που χρησιμοποιείτε στην καθημερινότητα σας;
Όλα καλά. Ό,τι μου συμβαίνει λέω όλα καλά και προσπαθώ μέσα στα αρνητικά να βρίσκω τα θετικά, γιατί θετικά θα υπάρχουν πάντα.
Σας ευχαριστώ πολύ για το χρόνο σας.
Εγώ σε ευχαριστώ πολύ Γιώργο.
Η σιωπή ήταν αυτή που της έδωσε δύναμη. Γιατί όπως λέει και η ίδια «εξαρτάται πάντα από τη ματιά που θες να βλέπεις κάποια γεγονότα στο πώς θα τα αντικρίσεις». Η Κωνσταντίνα πια είναι η νέα Κωνσταντίνα, η ξαναγεννημένη.
