Η καραντίνα μια πρωτόγνωρη κατάσταση στις μέρες μας, που όμως εκτός πολλών άλλων έφερε σημαντικό πλήγμα στον πολιτισμό και την τέχνη. Το κοντινό μέλλον για τα θέατρα και τις μουσικές σκηνές δυσοίωνο. Οι καλλιτέχνες καθώς και όλοι οι εργάτες της τέχνης φρέναραν απότομα, την ώρα που σε κάθε γωνιά άνθιζαν νέα ταλέντα στα χνάρια καταξιωμένων δημιουργών.
Ας δούμε σήμερα μερικά πράγματα μέσα από τα μάτια ενός εικοσάχρονου κοριτσιού με κλίση σε πολλές μορφές τέχνης, επικεντρώνοντας στην μουσική, αφού έχει επιλέξει το τρομπόνι σαν βασική μουσική έκφραση.
Η Μυρσίνη Δημοπούλου γεννήθηκε το 2000 και σπουδάζει τρομπόνι από το 2014 με τον Κώστα Αυγερινό (ΚΟΑ) στο ωδείο Φίλιππος Νάκας. Συμμετέχει ενεργά ως μέλος της Αθηναϊκής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων (ΑΣΟΝ) υπό την διεύθυνση του Παύλου Σεργίου από το 2016, ενώ το κλείσιμο των θεάτρων την βρήκε στη σκηνή να παίζει και ως ηθοποιός με το τρομπόνι της μαζί με πλήθος άλλων ταλαντούχων ηθοποιών, να πλαισιώνουν την Σμαράγδα Καρύδη και τον Νίκο Κουρή στο εμβληματικό έργο του Αλέξανδρου Ρίζου Ραγκαβή «Του Κουτρούλη ο γάμος».
Μυρσίνη θέλω να αρχίσουμε από το τέλος και να μας πεις πως βρέθηκες να παίζεις στο δύσκολο αυτό έργο και ποιες οι εντυπώσεις σου, μετά από τις μουσικές σκηνές που είχες συνηθίσει.
Στου Κουτρούλη τον Γάμο βρέθηκα να παίζω, μετά από ένα αναπάντεχο τηλεφώνημα της Σμαράγδας Καρύδη, η οποία έψαχνε τρομπόνι για την παράσταση… Ε, κάπως έτσι -ευτυχώς- έμπλεξα στην παράσταση αυτή με τον υπέροχο θίασο.
Η αλήθεια είναι πως δεν με τρόμαξε η εμπειρία της σκηνής του θεάτρου. Λόγω του χρόνου που πέρασα εκεί, εξοικειώθηκα πλήρως με τον χώρο, πράγμα που μου επέτρεψε να νιώθω γαλήνια ακόμη και κατά την διάρκεια των παραστάσεων.
Αντιθέτως, όταν παίζω με ορχήστρες, ή solo κλασική μουσική, νιώθω κάθε άλλο παρά γαλήνη. Έχω σχεδόν πάντα μεγάλη υπερένταση και κάτι σαν οργή που δεν μπορώ να προσδιορίσω.
Οι μουσικές σκηνές (που παίζω με μπάντες) συνδυάζουν τα δύο παραπάνω. Είναι το μόνο μέρος που έχω νιώσει μουσικά ελεύθερη, χωρίς όμως να το χω πιο ψηλά απ’ τις συναυλίες με ορχήστρα, τα κοντσέρτα ή το θέατρο.. Το καθένα είναι μοναδική εμπειρία και δεν θέλω να βυθιστώ στη συνήθεια ενός…
Σε έχουμε ακούσει να παίζεις τρομπόνι σε εναλλακτικές μουσικές σκηνές, αλλά εξ’ ίσου να παίζεις με την Αθηναϊκή Συμφωνική Ορχήστρα Νέων (ΑΣΟΝ) ερμηνεύοντας Τσαϊκόφσκι ή στην μπαντίνα της Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών την Αΐντα στο Βεάκειο, αλλά και στο Μέγαρο Μουσικής. Πως συνδυάζονται αυτά;
Όπως είπα και πριν, δεν θέλω να βυθιστώ στη συνήθεια.
Όλα συνδυάζονται σε έναν άνθρωπο που βαριέται εύκολα και θέλει να κάνει τα πάντα. Με διεγείρει η γνώση σε όλες τις μορφές της και επιδιώκω να ταυτιστώ με τον όρο Homo Universalis.
Με τραβάνε πολλά ήδη μουσικής και τέχνης. Δεν βρίσκω ενδιαφέρον μόνο στο Μπαρόκ ή μόνο στο Ρεμπέτικο. Μόνο στον Σουρεαλισμό ή μόνο στον Μινιμαλισμό.
Όσο για τις διαφορετικές σκηνές, δεν με απασχολεί ο χώρος στον οποίο παίζω. Είτε παίζω στον δρόμο, είτε στο Μέγαρο, με ενδιαφέρει να το απολαμβάνω εγώ και ιδανικά να το απολαμβάνουν και οι άνθρωποι που με ακούν (συμπαίκτες και κοινό)…
Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο μουσικό ρεύμα που σε εκφράζει;
Περισσότερο θα έλεγα πως είναι το έργο, αυτό που θα μου επιτρέψει να εκφραστώ ανεξαρτήτως ρεύματος. Κάθε μουσικό ρεύμα έχει κάτι μοναδικό να δώσει. Τα έργα είναι αυτά που δημιουργούν το ρεύμα και στο μυαλό μου όλα μεταξύ τους συνδέονται. Συνεπώς, όποτε εκφράζομαι μέσα από ένα έργο, σκέφτομαι το πριν και το μετά.
Σκέφτομαι το ρεύμα στο οποίο ανήκει, αλλά και τα διάφορα στοιχεία μέσα του από τα προηγούμενα και τα επόμενα ρεύματα που ακολούθησαν. Φαντάζομαι την εποχή που γράφτηκε και τις τότε συνθήκες ζωής. Φαντάζομαι το έργο σαν μία άλλη μορφή τέχνης.
Τί μελωδία έχει αυτός ο πίνακας;… Τί χρώματα έχει αυτό το κοντσέρτο;… Ποιό παραμύθι ταιριάζει σε αυτήν την σπουδή;…
Αν έπρεπε να επιλέξεις τι θα ήταν αυτό, εναλλακτικό ή κλασσικό;
Αγαπάς πιο πολύ την μαμά ή τον μπαμπά;… Και οι δύο μαζί ήταν ένα στα μάτια μου, όπως και η μουσική στ’ αυτιά μου…
Ως παιδί, συνήθως δεν απαντούσα σ’ αυτήν ερώτηση. Όταν απαντούσα, το έκανα ανάλογα με το ποιός απ’ τους δύο άκουγε.
Τώρα ποιός απ’ τους δύο ακούει;…
Έχω ακούσει ότι από πολύ μικρή άρχισες να αφουγκράζεσαι την καλλιτεχνική σου κλίση. Ποια τα πρώτα σου ερεθίσματα;
Πράγματι, μεγάλωσα με καλλιτέχνες σε ένα σπίτι που έπαιζε μουσική.
Απ’ όταν πρωτοθυμάμαι τον εαυτό μου, αποκοιμόμουν κάθε βράδυ με Arvo Pärt. Ήθελα ν’ ακούω όλο το CD πριν κοιμηθώ… Με θυμάμαι από πάντα να ζωγραφίζω… θυμάμαι μικρή τον πατέρα μου να με πηγαίνει στο Μέγαρο να ακούσω την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών και να παθαίνω πολιτισμικό σοκ… θυμάμαι την οικογένειά μου να μαζεύεται, να παίζει μουσική και να τραγουδάει… Αργότερα με θυμάμαι να ακούω και να θαυμάζω καλλιτέχνες όπως ο Eric Burdon και μέσω των τραγουδιών του και της ερμηνείας του να γνωρίζω έναν κόσμο που έβλεπε εκείνος και τόσο καθαρά με έκανε να δω κι εγώ.
Πώς τελικά επέλεξες το τρομπόνι σαν μουσικό όργανο και ποιες οι επιρροές σου;
Όταν άκουγα την ορχήστρα να παίζει, ακόμα δεν ξεχώριζαν στα μάτια μου τα διαφορετικά όργανα που έβλεπα. Άκουγα όμως τα τρομπόνια (χωρίς να ξέρω ότι είναι τρομπόνια)… Στο γυμνάσιο, στην παρουσίαση οργάνων έκανα την σύνδεση και αμέσως ήξερα ποιο όργανο θα επέλεγα.
Κάποια συνεργασία που έχει παίξει καθοριστικό ρόλο στην πορεία σου;
Κάθε συνεργασία μου μού έδωσε πολύ σπουδαία πράγματα και έπαιξε το ρόλο της στην πορεία μου. Αδυνατώ να ξεχωρίσω μία. Από κάθε live πήρα εμπειρίες που με άλλαξαν και με βελτίωσαν. Κάθε συναυλία μου έδωσε γνώση και αυτογνωσία. Κάθε παράσταση στο θέατρο με κινητοποίησε και με ώθησε σε αυτό που είμαι τώρα.
Η καραντίνα σε βρήκε να παίζεις ακόμα στο θέατρο. Πόσο και πως σε επηρέασε αυτό στην καθημερινή σου ζωή;
Η καραντίνα όντως ήρθε τόσο ξαφνικά που δεν προλάβαμε ούτε να αποχαιρετιστούμε με τα παιδιά στο θέατρο.
Η καθημερινή μου ζωή άλλαξε εντελώς, όχι όμως αρνητικά, ή θετικά.
Βλέπω την καραντίνα σαν μία περίοδο την οποία μπορώ να εκμεταλλευτώ για να επιτρέψω στο μυαλό μου και στο σώμα μου να αναρρώσει, να βρει τον φυσικό του ρυθμό και να γεννηθεί ίσως κάτι καινούριο.
Μετά την πρόσφατη εμπειρία σου στο θέατρο που σταμάτησε απότομα, ποιες ήταν οι σκέψεις για κάτι παρόμοιο μελλοντικά;
Θέλω μελλοντικά να δουλέψω πάλι στο θέατρο ή σε κάτι παρόμοιο. Ήταν μία εμπειρία που με έβγαλε απ’ τα νερά μου και με εξίταρε. Θέλω επίσης πάρα πολύ να δουλέψω σε ένα project που να συνδυάζει τις τέχνες…
Με την επιστροφή στην κανονικότητα έχεις κάποια σχέδια που θα ήθελες να υλοποιηθούν;
Να πιώ έναν ελληνικό καφέ στο Κουκάκι πρώτα απ’ όλα…
Μετά απ’ αυτό, σκοπεύω να συνεχίσω την επιδίωξή μου να ταυτιστώ με τον όρο Homo Universalis, να ζω αρμονικά, να συνεχίσω τις σπουδές μου, να αγαπάω αυτό που κάνω και να κάνω αυτό που αγαπώ…
Βιογραφικό Σημείωμα
Η Μυρσίνη Δημοπούλου, γεννημένη το 2000 στην Αθήνα, απόφοιτη του Μουσικού Σχολείου Αλίμου και πλέον φοιτήτρια στο τμήμα Μηχανικών Μουσικής Τεχνολογίας και Ακουστικής, σπουδάζει τρομπόνι από το 2014 με τον Κώστα Αυγερινό (ΚΟΑ) στο ωδείο Φίλιππος Νάκας.
Το 2016-2017 παρακολούθησε μαθήματα φωνητικής με τον Ορφέα Ζαφειρόπουλο. Έχει ολοκληρώσει σπουδές υποχρεωτικού πιάνου, ειδικού Αρμονίας, σολφέζ και μουσικής δωματίου με βαθμό Άριστα.
Έχει παρακολουθήσει σεμινάρια και master class τρομπονιού και μπάσου τρομπονιού του Άγγελου Κρητικού (Bamberg Symphony Orchestra), Blair Bollinger (Philadelphia Symphony Orchestra), Αχιλλέα Λιαρμακόπουλου (Canadian Brass), Henning Wiegräbe και Ανδρέα-Ρολάνδου Θεοδώρου (ΚΟΑ). Επιπλέον έχει παρακολουθήσει σεμινάρια Κόρνου του Κώστα Σίσκου (ΚΟΑ), σεμινάρια Τούμπας του Βικεντίου Γιονανίδη (Deutsche Oper Berlin) και σεμινάρια τρομπέτας του Frits Damrow (Royal Conzertgebow Orchestra).
Συμμετέχει ενεργά ως μέλος της Αθηναϊκής Συμφωνικής Ορχήστρας Νέων (ΑΣΟΝ) υπό την διεύθυνση του Παύλου Σεργίου από το 2016. Έχει παίξει με την Φιλαρμόνια Ορχήστρα Αθηνών στα έργα: Aida (Giuseppe Verdi) και Maria Antonietta (Παύλος Καρέρ). Επίσης έχει συμμετάσχει σε διάφορες παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, όπως στο αφιέρωμα στον Νίκο Καββαδία το 2019, με τα χάλκινα της ΚΟΑ κ.α. Έχει παίξει με την Παλαιά Φιλαρμονική Εταιρεία Κέρκυρας υπό τη διεύθυνση του Σπύρου Προσωπάρη, σε Λιτανείες το Πάσχα και το Καλοκαίρι. Από το 2018 αποτελεί μέλος ως τρομπονίστα σε συγκροτήματα διαφόρων καλλιτεχνών όπως του Ορέστη Ντάντου, Πέτρου Παπαμιχαήλ, Liber Animus, κ.λ.π.
Έχει συμπράξει με το σύνολο βαλκανικής/παραδοσιακής μουσικής χάλκινων πνευστών «Αγία Φανφάρα» και έχει συμμετάσχει σε παραστάσεις της εναλλακτικής σκηνής του ΚΠΙΣΝ σε έργα του Γιάννη Χρήστου (2017 & 2018). Το 2019-2020 συμμετείχε ως μουσικός επί σκηνής και ως ηθοποιός στην θεατρική παράσταση «Του Κουτρούλη ο Γάμος» σε σκηνοθεσία της Σμαράγδας Καρύδη. Συμμετέχει από το 2014 σε Jazz και Rock σχήματα (τρομπόνι & τραγούδι) του Γιάννη Μαλαφή, καθώς και σε χορωδία υπό την διεύθυνση της Ρόζι Μαστροσάββα.
Έχει διακριθεί σε μουσικό και λογοτεχνικό διαγωνισμό.
Έχει κάνει 5 χρόνια κλασσικό και σύγχρονο χορό με την Ροδούλα Δόβρη, 2 χρόνια ρυθμική γυμναστική, 1 χρόνο hip-hop και 3 χρόνια καλλιτεχνικό πατινάζ.
Ασχολείται ερασιτεχνικά με την σύνθεση μουσικών έργων, την ζωγραφική, την ποίηση, την συγγραφή και την Γιόγκα.
