Εξαιρετικός μουσικός και τραγουδιστής. Χαρισματικός συνομιλητής που οι απαντήσεις του εκπλήσσουν. Ο Νίκος Σιακούφης έρχεται σε μια αποκλειστική συνέντευξη μόνο στο The Look.Gr

 

 

1.  Πως η μουσική περνά στον Νίκο Σιακούφη και τι χρώματα δίνει;

Η μουσική είναι κάτι που με αγγίζει όπως ο δροσερός αέρας μια ζεστή μέρα του καλοκαιριού, αυτό που αναζητάς για να σου δώσει μια ανάσα εκεί που νιώθεις να τελειώνεις και θες να ξεκινήσεις και πάλι. Και όλο αυτό χρωματίζεται μόνο με ένα χρώμα στο μυαλό μου, το μπλε της ελευθερίας μου, το απόλυτο χρώμα που έχει ταυτιστεί με την έξοδο της ψυχής από το σώμα μου και της αναζήτησης μιας ατραπούς σαν ζωγραφιά, που έχω πει και στο μπλε ταξίδι μου.

 

2.  Το «Βήματα στο χιόνι» είναι κατά πλειοψηφία ένα ροκ άλμπουμ, μιλήστε μας λίγο για τη γέννησή του.

Τα βήματα στο χιόνι είναι μια σειρά από κομματιών που έχω γράψει πολλά χρόνια πριν και είχα πάντα την αμφιβολία αν έπρεπε να βγουν προς τα έξω ή όχι και αυτό γιατί προβάλλουν κάποιες εμπειρίες μου που μας γυρίζουν χρονικά πολύ πίσω. Έτσι αποφάσισα να δέσω αυτή την ιδέα με δύο τραγούδια ακόμη που ταίριαζαν ιδεολογικά με τα προηγούμενα και έτσι δημιουργήθηκε το νέο άλμπουμ. Ενορχηστρωτικά εισβάλει στη ροκ διάθεση χρησιμοποιώντας μονοπάτια μέσα από όργανα έντεχνα και παραδοσιακά, με στόχο να πλασάρει έναν νέο ήχο που θεωρώ ότι μοιάζει ενδιαφέρον σαν άκουσμα.

 

 

3.  Στο ομώνυμο τραγούδι ένας νέος πατέρας δίνει συμβουλές στο γιο του. Εσείς ποιες συμβουλές ως πατέρας θα δίνατε στο παιδί σας; Ταυτίζεστε εν μέρει με τους στίχους του τραγουδιού;

Πιστεύω πως κάθε πατέρας έχει την υποχρέωση που πηγάζει από την ανυπέρβλητη αγάπη, να προετοιμάσει τουλάχιστον ιδεολογικά κάθε παιδί του για αυτό που θα αντικρίσει σε τούτο τον κόσμο, τις δυσκολίες, τα στραβά και τα ανάποδα, τα όμορφα που φαίνονται αλλά δεν είναι και καθετί που μπορεί να λειτουργήσει σαν τις Σειρήνες στο δρόμο της ζωής. Αυτό είναι το επίκεντρο του τραγουδιού και προβάλλεται πιστεύω με έναν πολύ όμορφο τρόπο. Η ταύτιση λοιπόν με τα λόγια του κομματιού είναι μάλλον αναπόφευκτη.

 

4.  Μοιραστείτε μαζί μας 2 σκέψεις σας που σας ενοχλούν στο χώρο της ελληνικής μουσικής.

Ενα από τα πιο βασικά πράγματα που με ενοχλούν στην ελληνική μουσική είναι το γεγονός ότι δεν είναι στατιστικά πολυδιάστατη. Μεγάλη μερίδα των ακροατών ακούνε μόνο συγκεκριμένα είδη, για να μην πω ένα είδος και αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να χάνονται πολύ όμορφα ακούσματα. Η έλλειψη παιδείας πάνω στη μουσική δυστυχώς αποτελεί μεγάλο πλήγμα για τον συγκεκριμένο τομέα και είναι βασικό μειονέκτημα για να ξεκινήσουμε να βλέπουμε διαφορετικά πράγματα στη χώρα μας. Ένα άλλο επίσης που μου δημιουργεί δυσάρεστα συναισθήματα είναι η αδυναμία σε τούτη τη χώρα να προβληθούν στο μέγιστο βαθμό νέοι καλλιτέχνες.

Δεν υπάρχει δυστυχώς κανένας δρόμος ανοιχτός για αυτούς, γεγονός που προέρχεται από δύο παράγοντες. Ο ένας είναι οι εταιρίες πού ποντάρουν πάντα στα σίγουρα, σε παλιούς καλλιτέχνες που έχουν ήδη το κοινό τους και δεύτερον στο ότι οι παλιοί δεν αφήνουν καθόλου χώρο για τους νέους. Έχουν επιβάλλει τη θέση τους και κρατάνε καλά τη βάση τους στο στερέωμα με μια θα έλεγα δημοσιουπαλληλική νοοτροπία. Είναι αδιανόητο να ακούμε και να αναπαράγουμε ακόμη καλλιτέχνες με 30 και 40 χρόνια καριέρας, χωρίς νέες αντιλήψεις και ιδέες, οι οποίοι απλά συγκρατούν την υστεροφημία τους και αναρριχώνται ακόμη περισσότερο, επιβάλλοντας το εγώ τους, γιατί μόνο γι’αυτό πρόκειται.

Δε είδα κανέναν από αυτούς να διεκδικεί μια θέση μέσα από την οποία να αναδείξει άλλους καλλιτέχνες, τουλάχιστον να βγει να τονίσει ότι προσπαθεί για αυτόν το σκοπό, κάνεις. Ακόμη και τα τηλεοπτικά παιγνίδια που υποτίθεται ότι λειτουργούν για να αναδείξουν νέους, ουσιαστικά αυξάνουν τη δημοσιότητα των κριτών. Η μουσική πλέον στη χώρα μας μου νομίζω συνάδει με την πολιτική νοοτροπία της.

 

5.  Ποιες οι επιρροές σας και πως καθόρισαν την μουσική σας ταυτότητα;

Τα πρώτα μου ουσιαστικά ακούσματα έχουν τη βάση τους στη δεκαετία του 90. Από εκεί πιστεύω πηγάζουν και μουσικά οι εμπνεύσεις μου. Αν αντιληφθούμε πως η δεκαετία αυτή ίσως είναι η πιο παραγωγική από πολλές απόψεις νομίζω πως βαδίζω σε καλό δρόμο.

 

 

6.  Μια έκπληξη του δίσκου σας είναι ένα τραγούδι με χιουμοριστικό στίχο. Πείτε μας πως προέκυψε το εν λόγω τραγούδι;

Είναι το μοναδικό τραγούδι που έχω γράψει με χιουμοριστικό στίχο. Απλά μέχρι σήμερα δεν μου έχει προκύψει κάποιο άλλο. Είναι γραμμένο περίπου 18 χρόνια πριν εκεί στα φοιτητικά μου χρόνια, όπου και συνήθιζα να πηγαίνω στα θερινά Σινεμά. Η ιστορία βέβαια είναι φανταστική ως προς τη δημιουργία αλλά καθόλα αληθινή εφόσον θα μπορούσε να έχει συμβεί στον καθένα μας. Ο ήχος δε του κομματιού, έχει επιλεχθεί ώστε να προσεγγίσει κάπου ανάμεσα στο 80 και το 90, όπου και τα σινεμά είχαν μεγάλη άνθιση.

 

7.  «Η μουσική μου πολεμάει το σύστημα που διδάσκει να ζεις και να πεθαίνεις», είπε ο μεγάλος Bob Marley. Η δικιά σας μουσική που προσβλέπει;

Η δική μου μουσική είναι ως επί το πλείστον βιωματική. Δεν προσβλέπω σε συγκεκριμένα αποτελέσματα γιατί γνωρίζω πως είναι δύσκολο στην εποχή μας να παρακάμψεις το σύστημα και να εξελιχθείς χωρίς βοήθεια. Προβάλω λοιπόν κάτι νέο που αισιοδοξώ να αλλάξει έστω για λίγο τα ακούσματα των ακροατών και να δείξει πως υπάρχει κι άλλος ορίζοντας να ταξιδέψουν.

 

8.  Το «Ταξίδι σε φόντο μπλε» έφερε «Τα βήματα στο χιόνι» ανάμεσα τους ποια ήταν τα ταξίδια που πόσο εύκολα ήταν τα βήματα για το νέο μουσικό αποτέλεσμα;

Τίποτα δεν είναι εύκολο. Αν ήταν εύκολο δεν θα μεσολαβούσαν 4 χρόνια για να κάνω νέο δίσκο. Πολλές στερήσεις, πολλές σκέψεις και αποφάσεις έφεραν αυτό το αποτέλεσμα για το οποίο νιώθω υπέροχα που έχω καταφέρει να κερδίζω μέρα με τη μέρα τις εντυπώσεις κυρίως από ανθρώπους που ακούνε ζωντανή, με την πραγματική έννοια, μουσική.

 

 

9.  Ποια είναι τα «Χάρτινα τρένα» της ψυχής του Νίκου Σιακούφη;

Αν είχατε στα χέρια σας το πρώτο μου άλμπουμ και διαβάζατε καθαρά την απάντηση. Παιδικά όνειρα ζωγραφισμένα στο χαρτί, αυτά που θέλουν να ταξιδέψουν και να φτάσουν στον προορισμό τους, εκεί που θεωρώ ότι θα ολοκληρωθούν. Ακόμη ο δρόμος φαντάζει μακρύς, μετά από περίπου 10 χρόνια τα χάρτινα τρένα ακομη δεν αντίκρισαν τον προορισμό τους και συνεχίζουν να κυλάνε στις ράγες τους ανήσυχα . . . Μακάρι αυτό το ταξίδι να φτάσει όσο πιο γρήγορα γίνεται στον τελευταίο τους σταθμό.

 

 

10.  Αναμφίβολα κάθε δίσκος σας έχει μια εξέλιξη. Από την ατμοσφαιρικότητα του προηγούμενου ερχόμαστε σε πιο ροκ διάθεση στη νέα σας μουσική κατάθεση. Είναι μόνο ζήτημα καλλιτεχνικής εξέλιξης ή έχει κι άλλες απολήξεις;

Είναι απλά αντίληψη που θα ταίριαζε στα συγκεκριμένα κομμάτια, όπως σίγουρα είναι και η διάθεση του ενορχηστρωτή. Η συνεργασία μου με τον Πάνο Παπακώστα (Noisy Π) έφερε ένα αποτέλεσμα που η αλήθεια είναι πως το ζητούσαμε από την αρχή και μπορώ να πω πως αποζημιώνει στο μέγιστο τις αρχικές μας υποθέσεις πως ο δίσκος έπρεπε να είναι σε έντονο ροκ μοτίβο. Όταν μάλιστα αυτό πλαισιώνεται ηχητικά από όργανα της έντεχνης και παραδοσιακής κουλτούρας το αποτέλεσμα φαντάζει ενδιαφέρον.

 

11.  Κατά πόσο πιστευέτε πως η σημερινή Ελλάδα έχει διαμορφώσει μια μουσική κουλτούρα;

Η μουσική κουλτούρα της χώρας μας πηγάζει από τη βαθειά της παράδοση. Όσα στοιχεία λοιπόν υιοθετήθηκαν από εκεί και μετά , αναμφίβολα εφεραν μια σταδιακή αλλαγή στην μουσική νοοτροπία. Έτσι βρεθήκαμε από τα καγκελάρια στα σκυλάδικα και από τα πανηγύρια των ενοριών στα σκυλοπανήγυρα που κατά κόρον βιάζουν την ίδια την πηγή της κουλτούρας, την παράδοση. Η προσθήκη αργότερα δυτικών στοιχείων προσέφερε ένα αλλιώτικο ενδιαφέρον, με αποτέλεσμα να γεννηθούν στη χώρα μας μια σειρά από διάφορες μουσικές διαδρομές που άλλες προσάραξαν και έμειναν μέχρι σήμερα και άλλες πέρασαν απλά και χάθηκαν. Η Ελλάδα σαν χώρα που μπορεί να δεχθεί τα πάντα μοιάζει λίγο μπερδεμένη πλέον στο να δείξει καθαρά πως έχει διαμορφώσει μια κουλτούρα πάνω στη μουσική, γεγονός που οφείλεται σε ένα μεγάλο βαθμό στο ότι η μουσική σαν τέχνη έχει χάσει την υφή της και έχει περάσει στη showbiz σαν μέσο διασκέδασης και όχι σαν μια αυτούσια μορφή τέχνης. Όταν η μόδα απαιτήσει κάτι διαφορετικό ίσως να παρουσιαστούν πολύ καλύτερα πράγματα στο χώρο της μουσικής παραγωγής. Μέχρι τότε ας κάνουμε λίγη υπομονή.

 

12.  Μια χώρα τόσο μικρή κι υπάρχουν δεκάδες stars, πως αξιολογείτε την κατάσταση αυτή σύμφωνα με τη δική σας φιλοσοφία;

Εξαρτάται από ποια πλευρά προσεγγίζουμε την έννοια του σταρ, ποιος είναι άραγε ο πραγματικός σταρ σε αυτή τη χώρα; Νομίζω πως από σταρ, ανθρώπους που προβάλλονται κάθε μέρα από τα ΜΜΕ χωρίς λόγο και αιτία, έχουμε γεμίσει όσο δεν πάει, εγώ τους ονομάζω celebrities. Όμορφες φάτσες και σώματα στο γυαλί, αστραφτερές παρουσίες με δανεικά χαμόγελα κρυμμένα πίσω από τη φιλοσοφία του δήθεν, μας κυκλώνουν καθημερινά. Είναι όμως αυτοί οι πραγματικοί σταρ; Σταρ είναι αυτός που έχει άστρο, ο καλλιτέχνες που λάμπει όταν βγει στη σκηνή, ανεξάρτητα αν είναι όμορφος ή όχι, σταρ είναι αυτός που θα μιλήσει και τα λόγια του θα ακουστούν μέσα σου σαν τη θάλασσα, που θα σεβαστείς την κάθε του λέξη και θα περιμένεις να πιαστείς από τα λόγια του για να ανέβεις ακόμη πιο ψηλά. Αυτοί είναι οι πραγματικοί σταρ και σαν αυτούς δυστυχώς έχουμε πολύ λίγους και ακόμη χειρότερα, με τα όσα γίνονται σε αυτή τη χώρα τείνουν να αποτελούν είδος προς εξαφάνιση. Όποτε σύμφωνα πάντα με τη δική μου φιλοσοφία είμαστε μια μικρή χώρα, με ελάχιστους σταρ και πάρα πολλούς celebrities.

 

13.  Ποια τα επόμενα σχέδια σας;

Σχέδια για μένα είναι μόνο τα δημιουργικά. Στο μυαλό μου πάντα μόλις τελειώσει μια δουλειά αμέσως ξεκινάει η επόμενη. Έτσι έχω ήδη αρχίσει να σκέφτομαι το επόμενο άλμπουμ και είναι για μένα στόχος μοναδικός και ουσιαστικός. Οι ενδιάμεσοι σταθμοί που έχουν να κάνουν με εμφανίσεις δεν με απασχολούν καθόλου, είναι απλά για να μην σταματάει η επαφή με το κοινό. Σας ευχαριστώ πολύ.

 

Σας ευχαριστώ πολύ που μοιραστήκατε μαζί μας πολύτιμες σκέψεις σας. Εύχομαι ο μουσικός σας δίαυλος να ναι πάντα γεμάτος ήχους και στίχους.