“Ευτυχώς πoυ υπάρχουν πάντα οι εραστές και οι Ροβινσώνες για να μην σβηστούν τελείως και τα στερνά των ευλογημένων δημιουργών…”
Ένας γνήσιος εραστής του ελληνικού τραγουδιού από τις ρίζες του στο σήμερα, ένας μουσικός γνώστης, ένας ερμηνευτής με ευρείες διαστάσεις. ο Σταύρος Αβράμογλου παραμένει στις επάλξεις ακόμα και των νεότερών του χρόνων. Αγαπώντας καθετί μουσικό που έχει ιστορία, φροντίζοντας να το μάθουν κι οι επόμενοι με εκδόσεις του δικού του “παιδιού”, της RED FOX, ερμηνεύοντας ο ίδιος αλλά και προσπαθώντας να έχει κοντά του πάντα σημαντικούς ερμηνευτές και δημιουργούς. Η τελευταία του προσπάθεια, οι “Αγγέλων Στρατιές”, που παρουσιάσαμε κι από το www,thelook.gr, ανέκδοτοι στίχοι του αείμνηστου Ηλία Κατσούλη που βρήκαν το δρόμο τους.
Ν’ αρχίσουμε από το σήμερα, χρονικά η συγκυρία μας προτρέπει να αναφερθούμε πρώτα στην τελευταία και πολύ πρόσφατη σημαντική δισκογραφική σας προσπάθεια, που αφορά ανέκδοτους στίχους του αξέχαστου Ηλία Κατσούλη. Εμείς στο www.thelook.gr αγκαλιάσαμε την προσπάθεια αυτή, καταθέτοντας την άποψή μας, αλλά πείτε μας με δικά σας λόγια για τις «Αγγέλων στρατιές».
ΑΓΓΕΛΩΝ ΣΤΡΑΤΙΕΣ – μια επιθυμία μου που εκπληρώθηκε, όπως και μερικές ακόμα που αφορούν ξεχωριστούς δημιουργούς που πρόσφεραν στην πολιτιστική μας κληρονομιά. Ο Κατσούλης υπήρξε ένας από αυτούς. Σεμνός δημιουργικός, έδωσε απλόχερα στίχους στολίδια. Κατάφερα σε περισσότερο από 2 χρόνια να συγκεντρώσω 15 ανέκδοτους στίχους του και να τους μελοποιήσουν σημαντικοί συνθέτες.
Η καλλιτεχνική σας δραστηριότητα αφορά ένα σύνολο πραγμάτων, πείτε μας λοιπόν, ο Σταύρος Αβράμογλου είναι μουσικός, είναι ερμηνευτής, είναι παραγωγός, κάτι περισσότερο ή κάτι λιγότερο από όλα αυτά? Πως εσείς προτιμάτε να σας γνωρίζει καλύτερα ο κόσμος?
Η κυρια δραστηριότητα μου είναι το τραγούδι και έτσι με γνωρίζει ο κόσμος. Οι παράπλευρες δραστηριότητες συντονίζουν συλληβδην σαν προαπαιτούμενα για την αρτιότερη υλοποίηση κάθε προσπάθειας.
Συνολικά έχετε μια σημαντική δισκογραφική δραστηριότητα, με φόντο στο λαϊκό τραγούδι, καταθέτοντας καινούρια τραγούδια. Σημαντικές επίσης διασκευές σπουδαίων ελληνικών τραγουδιών, αλλά όχι μόνο. Και αρκετών ξένου στίχου. Κάντε μας λοιπόν μια αναδρομή στο έργο σας.
Σαν βάση, όπως το θέσατε, είμαι λαικός τραγουδιστής. Ωστόσο θεωρώ πως όταν κανείς έχει τη δύναμη να αναπτύξει τις δυνατότητες του περαιτέρω, πρέπει να το κάνει. Πάντοτε συνυπολογίζω το κόστος και ρισκάρω. Ευτυχώς μεχρι τώρα δικαιώθηκα για όλες μου τις επιλογές. Πλησίασα το έντεχνο, τραγούδησα Θεοδωράκη, Χατζηδάκη. Βρέθηκα στο καθαρόαιμο ρεμπέτικο και τραγούδησα πολλούς από τους σπουδαίους δημιουργούς. Τραγούδησα και ξένα τραγούδια. Είναι το αντίδωρο της εφηβικής μου ανησυχίας. Τότε που με τα αυτοσχέδια συγκροτηματάκια, παίζαμε Beatles, Animals κτλ. Τραγούδησα και ποντιακά με επιτυχία, λόγω καταγωγής και βιωμάτων, δημοτικά επισης.
Όταν νιώθεις οτι μπορείς, συνυπολογίζεις την ευθυνη, ναι.
Πολλά μπορει κανείς.
Γυρνώντας σε σπουδαίες παραγωγές και δικές σας προσωπικά αλλά και της RED FOX παράλληλα, πείτε μας για την αμέσως προηγούμενη παραγωγή που αφορούσε ανέκδοτα τραγούδια του αείμνηστου Θόδωρου Δερβενιώτη; Πείτε μας γι’ αυτήν την παραγωγή λοιπόν.
Ο Δερβενιώτης υπήρξε από τους πλέον Ελληνοπρεπείς δημιουργούς. Χαρακτηρίστηκε σαν ” Βυζαντινός” και όχι άδικα. Μαζί με τον Καλδάρα και το Νικολόπουλο, γνώριζε άριστα τους μουσικούς βυζαντινούς δρόμους, κάτι που κσθιστά τον δημιουργό σαν αστείρευτη πηγή δημιουργιών. Υπήρξε ένας από τους συνθέτες που εκτίμησα και εκτιμώ το έργο του και σπάνια ευαισθησία του. Είχα την τύχη να γνωριστώ με κάποιον επιστήθιο φίλο του και συνεργάτη. Τον στιχουργό Θοδωρή Γραμμένο, ο οποίος κρατούσε σαν φυλαχτό καμμιά εικοσαριά ανέκδοτα τραγούδια του, που τα τραγουδούσε ο ίδιος με το μπουζουκάκι του. Μου τον σύστησε ο Κώστας Μπαλαχούτης στο “Ogdoo Music Group”. “Έχω πάρει σβάρνα τις δισκογραφικές – μου έλεγε- και κανείς δε θελει να τα εκδώσει”. Και αυτό διότι οι υπολογισμοί οικονομικά θα ήταν αρνητικοί. Αξιολόγησα το ύφος και αρχισα να τηλεφωνώ…. Τη δουλεια μου αγκάλιασαν η Πίτσα Παπαδοπούλου, ο Θαλασσινός, η Σοφία Παπαζολου, ο Κοντογιάννης, ο Μάνος Παπαδακης. Το μουσικό αποτελεσμα το γνωριζετε. Το έργο έμεινε σαν πολιτιστική παρακαταθήκη, άλλά θαμμένο κάτω απο τις εμπορικές σκοπιμότητες.
Και ένα βήμα πίσω ακόμα από την παραγωγή αυτή, μια ακόμα πολύ σημαντική, «Αυτοί που φύγαν». Και τι δεν υπήρχε σε αυτό το άλμπουμ από ονόματα, από Ζαμπέτα μέχρι Τόλη Χάρμα και Χρήστο Νικολόπουλο. Αλλά πείτε μας εσείς σχετικά.
Οι ιδιες συνθηκες και στο αλμπουμ “ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΦΥΓΑΝ”, όταν ανακαλύπτεις θησαυρούς από Τσιτσάνη, Βαμβακάρη, Ζαμπέτα, Χάρμα, Καπλάνη, Καραμπεσίνη, μπαίνεις παλι στον πειρασμό. Δε θυμάμαι πόσες φορες μίλησα με τον Στελιο Βαμβσκάρη, την Καίτη Ζαμπέτα και τον Κώστα Τσιτσάνη… όλους τους κληρονόμους δηλαδή. Ήταν βουνό οι δυσκολίες και ένιωσα πως έγινε ένας Μαραθώνιος. Το αποτέλεσμα σβήνει όλη την κούραση και ταλαιπωρία.
Πόσο δύσκολο είναι να βρεθούν τόσο σημαντικά ανέκδοτα στοιχεία και να μπορέσει κάποιος να τα συγκεντρώσει και να τα κάνει μια ολοκληρωμένη δουλειά. Αφορά όλες αυτές τις σχετικές δουλειές που έχετε κάνει και φαντάζομαι το μεράκι ξεπερνά χρόνο και χρήμα πολλές φορές.
Φυσικά και είναι εξαιρετικά δύσκολο. Οι κληρονόμοι, καλώς ή κακώς πιστεύουν πως κατέχουν ένα θησαυρό στα χέρια τους. Αυτή είναι η συναισθηματική άποψη συνδυασμένη με οικονομικά κίνητρα που ενταφιάζουν τις όποιες προσδοκίες, αν σκεφθεί κανείς τις τεράστιες αλλαγές που ήρθαν σε όλα τα επίπεδα. Οικονομικά, πολιτιστικά, αξιακά. Κανείς έμπορος δεν θα θυσίαζε τα λεφτά του να κάνει μια παραγωγή που δεν θα κάνει ποτέ απόσβεση.
Ευτυχώς που υπάρχουν πάντα οι εραστές και οι Ροβινσώνες για να μην σβηστούν τελείως και τα στερνά των ευλογημένων δημιουργών…
Τα τελευταία χρόνια έφυγαν από τη ζωή σημαντικοί άνθρωποι του ελληνικού τραγουδιού. Φτωχαίνουμε κατά τα κοινώς λεγόμενα ή αντικαθιστούμε για το μέλλον; Τι είναι αυτό που θα λείψει περισσότερο; Συνδυάστε το ίσως με αυτό που λέει ένας στίχος του Μιχάλη του Αβατάγγελου, στο τραγούδι «Οι φίλοι», που συμπεριλαμβάνεται στο άλμπουμ σας «Ζηλεύω το φεγγάρι» του 2009:
“Ας ήταν σήμερα οι φίλοι μου να ‘ρθουνε
να πιουν κρασί και να πούμε πολλά
αυτά που ζήσαμε μαζί να θυμηθούμε
τα βράδια αυτά που μοιάζανε σα μαγικά”…
Ο χρόνος κυλάει αδυσώπητα. Η φυσική εξέλιξη. Στα μεταπολιτευτικά χρόνια υπήρξε μια πλειάδα απο σπουδαίους δημιουργούς, οι οποίοι ” φεύγουν” ο ενας μετά τον άλλο, συνέπεια της φυσικής φθοράς. Το δυστύχημα είναι πως δεν αντικαθίστανται. Οι κύκλοι της ζωής στο πέρασμα των χρόνων αλλάζουν ρόλους που κατευθύνονται απο τα παγκόσμια ισχυρά κέντρα λήψης αποφασεων. Με λίγα λόγια μπήκαμε σε μια νεα εποχή που πολλές από τις υπάρχουσες αξίες τείνουν να εξαφανιστούν και αντικαθίστανται από άλλες κιβδηλες. Ζούμε μια μεταβατική περίοδο που κσνείς δε μπορεί να προδικάσει τις συνέπειες και το τι θα ακολουθήσει.
Παραμένω αισιοδοξος όμως γιατι η μουσική μας κληρονομιά εχει βαθιες ριζες που πολύ δυσκολα θα αποκοπούν.
Που θα εστιάζατε στην καριέρα σας, αν θα έπρεπε κάτι να αλλάξετε; Γιατί θα το κάνατε αυτό;
Δε θα ‘θελα κάτι να αλλάξω με όσα καταγίνομαι. Δεν είναι αναπροσαρμογή κάποιου deal, αλλά μια έκφραση εσωτερίκευσης που παραμένει πάντα η ίδια όσον αφορά τα κίνητρα και τις ανάγκες. Φυσικά και επιθυμώ νά κερδίσω, αλλά δεν αφορά το πρωταρχικό μου κίνητρο.
Η δισκογραφία σήμερα είναι μια άλλη δισκογραφία, από την αρχή αυτού του αιώνα κυρίως, ή ακόμα περισσότερο στη δεκαετία την τελευταία. Πείτε μας την άποψή σας, όντας και παραγωγός.
Η δισκογραφία ουσιαστικά δεν υπάρχει. Κι αυτό διότι οι σπουδαίοι συνθετες αρνούνται σήμερα να γράψουν διότι κάποιοι θα καπηλευτούν το έργο τους. Ας όψεται η τεχνολογία. Αυτό είναι άλλο ενα σοβαρό μείον στην στειρότητα της εποχής. Πως νιώθει κάποιος που ξοδεύει τα χρήματα και το χρόνο του να κάνει μια παραγωγή, την οποία και θα αντιγράψει κάποιος άσχετος στην άλλη άκρη του ημισφαιρίου? Νόμοι υπάρχουν, ωστόσο πρέπει να ξοδέψεις πιο πολλά από αυτά που πιθανά θα διεκδικήσεις. Το πως θα διορθωθούν αυτές οι αδικίες δε μπορώ να το μαντεψω.
Τα στοιχεία της RED FOX είναι στη διάθεση της συνέντευξης Κε Σταύρο Αβράμογλου, για όποιον θέλει να σας βρει και να προμηθευτεί επίσης ότι τον ενδιαφέρει από τις τόσο σημαντικές -συλλεκτικές θα έλεγα- παραγωγές σας. Όμως μια ακόμα ερώτηση. Τι συμβουλή έχει να δώσει μια «παλιοσειρά», επιτρέψτε μου την έκφραση, σε όλα τα νέα παιδιά που θέλουν να αφήσουν ένα ίχνος πίσω τους με ένα άλμπουμ, μια ηχογράφηση;
https://www.facebook.com/pg/Redfox-MUSIC-SA-1516757691668904/about/?ref=page_internal
Εξαρτάται τι θα ήθελαν να αφήσουν πίσω τα νέα παιδιά που αναφέρατε. Κατ’ αρχήν θα πρέπει να έχουν γνώσεις, παιδεία και πολύ περισσότερο οικονομική επιφάνεια μαζί με αδάμαστη πίστη στο όραμα τους. Πέρα από αυτά, να διευρύνουν τις μουσικές γνώσεις σε πολλά δυναμικά μουσικά ρεύματα που επηρέασαν το παγκόσμιο μουσικό γίγνεσθαι. Και η τελευταία μου συμβουλή για τους νέους τραγουδιστές : να μάθουν να τραγουδούν δημοτικά τραγούδια. Το δημοτικό τραγούδι που βγήκε απο τα σπλάχνα του λαού, περιέχει μια πληρότητα που ακουμπάει σε όλες τις ανθρώπινες εκφάνσεις.
Υπάρχει στον ορίζοντα σε εξέλιξη κάτι ακόμα καινούριο, μετά το εξαιρετικό «Αγγέλων Στρατιές», με ανέκδοτους στίχους του Ηλία Κατσούλη;
Έχω ‘ετοιμες 2 παραγωγές στο συρτάρι. .Μια με ξένα τραγούδια, ethnic ή επιτυχίες εποχής. Τραγούδια στα Γαλλικά, Ιταλικά, Ισπανικά, Πορτογαλικά, Ισραηλίτικα. Και η δεύτερη με μια δέσμη απο τραγούδια από την εποχή του Αττίκ και εντεύθεν. Χρυσές μελωδίες. Ερωτικά βαθύτατα τραγούδια που θα υπάρχουν όσο οι άνθρωποι νιώθουν τι σημαίνει αγάπη και έρωτας.
Σας ευχαριστούμε πολύ
Για το www.thelook.gr
Κώστας Προβατάς (fb Costas Provatas)
