Ο Γιάννης Λεκόπουλος, ανήκει στους πιο άξιους συνεχιστές, της λεγόμενης «Μουσικής σχολής Θεσσαλονίκης». Με σπουδαίες συνεργασίες στο ενεργητικό του, σημαντικά τραγούδια, φέτος κλείνει τα 25 χρόνια του ως τραγουδιστής.
Τα γιορτάζει με εξαιρετικά νέα τραγούδια και νέες σπουδαίες συνεργασίες.
Ξεκίνησες επαγγελματικά το τραγούδι, από το 1999. Ήσουν από τους ανθρώπους, που έλεγες από μικρός πως θα γίνεις τραγουδιστής;
Από μικρός τραγουδούσα. Μεγάλωσα σε μία οικογένεια, όπου υπήρχε πολυσυλλεκτικότητα στα ακούσματα. Η μητέρα μου πχ, άκουγε «Νέο Κύμα», ενώ ο πατέρας μου τα πιο λαϊκά της εποχής. Kαζαντζίδη, Μπιθικώτση, Γλυκερία, Βιτάλη. Στην συνέχεια ξεκίνησα να κάνω κι εγώ τη δική μου συλλογή δίσκων. Αγόραζα δίσκους μεγάλων συνθετών, όπως του Χατζιδάκι, του Θεοδωράκη, του Μικρούτσικου , του Σπανού και του Κραουνάκη.
Και πως τελικά αποφάσισες να ασχοληθείς με το τραγούδι;
Αγαπούσα το τραγούδι από μικρός, αλλά για το ότι έγινα επαγγελματίας τραγουδιστής, «ευθύνεται» η λεγόμενη «Σχολή της Θεσσαλονίκης». Λάτρευα τον Παπάζογλου, τον Μάλαμα, την Καλημέρη, την Κανά και θέλησα να ακολουθήσω τα βήματα τους. Στάθηκα τυχερός. Ξεκίνησα να τραγουδάω στη μπουάτ «Μελωδία», στα Λαδάδικα. Εκεί συνεργάστηκα με σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως ο Λάκης Παππάς και ο Γιώργος Ζωγράφος.
Τυχερός στο θέμα συνεργασιών παραμένεις μέχρι σήμερα. Βλέπω στο βιογραφικό σου συνεργασίες σε δίσκους ή σε ζωντανές εμφανίσεις με πολύ σπουδαία ονόματα. Ενδεικτικά θα αναφέρω τη Μαρία Φαραντούρη, τη Γλυκερία, τη Σαβίνα Γιαννάτου…
…τη Βούλα Σαββίδη, το Χρήστο Θηβαίο, τη Σοφία Εμφιετζή, τη Λιζέτα Καλημέρη, την Πένυ Ξενάκη, την Πόπη Αστεριάδη, το Γιώργο Σταυριανό, την Λήδα, την Αργυρώ Καπαρού ,την Καλλιόπη Βέττα, την Βάσια Ζήλου κλπ
Πολλές από αυτές τις συνεργασίες, τις έκανες ενώ ήσουν πολύ μικρός ακόμα. Τι αποκόμισες από αυτές;
Σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες με τους οποίους είχα την τιμή και την τύχη να ανταμώσω καλλιτεχνικά μαζί τους, είναι άνθρωποι που θαυμάζω βαθιά. Μέσα από αυτές τις συνεργασίες, έμαθα να υπηρετώ την τέχνη του τραγουδιού με σεβασμό, αγάπη και αφοσίωση. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον γιατί με όλους όσους συνεργάστηκα, ήταν μια πολύτιμη ευκαιρία για μάθηση και εξέλιξη. Υπάρχει μια ιδιαίτερη μαγεία στο να βρίσκεσαι στη σκηνή ή στο στούντιο με καλλιτέχνες που άκουγες και θαύμαζες από μικρός. Αυτή η εμπειρία είναι ταυτόχρονα όμορφη και συγκινητική και μέσα από την ανταλλαγή ιδεών και την κοινή δημιουργία, αισθάνεσαι πως γίνεσαι κομμάτι μιας συνεχούς καλλιτεχνικής δράσης.
Η είσοδος σου στη δισκογραφία, πότε έγινε;
Το 2006, με τον σπουδαίο Νότη Μαυρουδή, στο δίσκο του «Carte Postale». Έκανα φωνητικά εκεί, αλλά σκέψου πως συμμετείχαν καλλιτέχνες όπως η Φαραντούρη, ο Κραουνάκης, ο Μαχαιρίτσας, ο Τσακνής. Ένα χρόνο μετά, η Μάρθα Μεναχέμ με κάλεσε στο δίσκο της «Μικρή Ελεγεία», όπου είχα τρία τραγούδια. Μάλιστα το ένα σε ποίηση Καβάφη.
Μου ανέφερες, πως το έναυσμα σου, για να ασχοληθείς με το τραγούδι επαγγελματικά, ήταν αγαπημένοι καλλιτέχνες σου, που οι περισσότεροι παρέμειναν στη Θεσσαλονίκη. Έχοντας βέβαια αλλάξει τα πάντα στο χώρο, πριν λίγα χρόνια μετακόμισες στην Αθήνα.
Αν και η Θεσσαλονίκη θα είναι πάντα η πατρίδα μου, ένας τόπος γεμάτος μνήμες και έμπνευση, η μετακόμισή μου στην Αθήνα ήταν ένα φυσικό βήμα για την καλλιτεχνική μου πορεία. Η Αθήνα είναι μια πόλη με έντονη ενέργεια, γεμάτη αντιθέσεις και ατέλειωτες δημιουργικές δυνατότητες. Εδώ, αισθάνομαι ότι μπορώ να εξερευνήσω νέες καλλιτεχνικές διαστάσεις και να συνδεθώ με ανθρώπους που μοιράζονται το ίδιο πάθος για την τέχνη της μουσικής.
Οι ευκαιρίες είναι πράγματι περισσότερες και έχω ήδη συμμετάσχει σε νέες δισκογραφικές συνεργασίες και ζωντανές εμφανίσεις, που μου έδωσαν την ευκαιρία να εξελιχθώ ως καλλιτέχνης. Η πόλη αυτή, με την πλούσια ιστορία και τον πολιτισμό της, είναι ένας ζωντανός οργανισμός που σε καλεί να δημιουργήσεις, να δοκιμάσεις τα όριά σου και να ανακαλύψεις νέες πτυχές του εαυτού σου.
Είναι πολλά πλέον τα χρόνια, όπου η δισκογραφία, όπως εμείς οι παλαιότεροι την γνωρίσαμε και την αγαπήσαμε έχει αλλάξει. Οι ολοκληρωμένες δουλειές είναι ελάχιστες, τα ραδιόφωνα λειτουργούν με playlists, ενώ σε πολλές περιπτώσεις η επιτυχία κρίνεται και από τα social media. Θέλω την άποψη σου επ’ αυτού. Πιστεύεις πως σε νέους ερμηνευτές δίνεται πια η δυνατότητα, όχι μόνο να ξεχωρίσουν αλλά κυρίως να μείνουν διαχρονικοί;
Δυστυχώς, η δισκογραφία και το ραδιόφωνο έχουν αλλάξει αρκετά σε σχέση με το παρελθόν. Οι εταιρείες σπάνια αναλαμβάνουν να χρηματοδοτήσουν νέες παραγωγές και συνήθως περιορίζονται μόνο στην έκδοση. Αυτό σημαίνει ότι οι καλλιτέχνες πρέπει να αναλάβουν το κόστος της παραγωγής, κάτι που δεν είναι εύκολο για πολλούς, γι’ αυτό και συχνά περιορίζονται στην κυκλοφορία μεμονωμένων τραγουδιών. Τα περισσότερα ραδιόφωνα ακολουθούν πλέον συγκεκριμένες playlists, με αποτέλεσμα να ακούγονται ως επί το πλείστον οι ίδιοι καλλιτέχνες, χωρίς να δίνεται η απαραίτητη ευκαιρία να αναδειχθούν οι νεότεροι. Παρ’ όλα αυτά, υπάρχουν νέοι συνθέτες, στιχουργοί και ερμηνευτές με μεγάλο ταλέντο, που αξίζουν την προσοχή μας. Ευτυχώς, υπάρχουν και οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί και σταθμοί που στηρίζουν τις νέες δημιουργίες και τους αξίζει ένα μεγάλο ευχαριστώ. Όσο για το αν οι νεότεροι καλλιτέχνες μπορούν να γίνουν διαχρονικοί, νομίζω ότι ο χρόνος και οι επιλογές τους θα δείξουν την αξία τους.
Έχεις αρκετές και σημαντικές νέες κυκλοφορίες. Να ξεκινήσουμε με την πιο πρόσφατη; Το ντουέτο σου με την Έρρικα Πατρικίου στο «Είμαστε μαζί»;
Το τραγούδι αυτό είναι μια συνεργασία που με γεμίζει με ιδιαίτερη χαρά, καθώς το μοιράζομαι με την ταλαντούχα Έρρικα Πατρικίου, μια καλλιτέχνιδα με σπάνια ευαισθησία και μουσικότητα, την οποία εκτιμώ και ως άνθρωπο. Η μουσική και η ενορχήστρωση ανήκουν στον Αντώνη Μιτζέλο, έναν σπουδαίο δημιουργό και κιθαρίστα, που πάντα θαύμαζα για την καλλιτεχνική του διαδρομή. Είναι ένα τραγούδι που αποπνέει αισιοδοξία και αποτυπώνει τη δύναμη της αγάπης και της συντροφικότητας—αυτές τις θεμελιώδεις αξίες που μας δίνουν τη δυνατότητα να πετυχαίνουμε το ακατόρθωτο, αρκεί να είμαστε ενωμένοι. Οι στίχοι της αγαπημένης Μαρίας Παπαδάκη, με την οποία συναντιόμαστε δισκογραφικά για δεύτερη φορά και συμπληρώνουν ιδανικά τη μελωδία, προσδίδοντας βάθος και συναίσθημα.
Η συνεργασία με τον Αντώνη Μιτζέλο, πως προέκυψε;
Ήταν μια φυσική εξέλιξη, σχεδόν μοιραία πιστεύω. Ξεκίνησε ένα βράδυ στην Αθήνα, στο “Μπαράκι της Διδότου” όταν ο Αντώνης, καλεσμένος μας στο live ,που είχαμε μαζί με την Έρρικα , ανέβηκε στη σκηνή μαζί μας. Εκείνη τη στιγμή, ένιωσε την ανάγκη να μας γράψει ένα ντουέτο, γιατί όπως είπε, οι φωνές μας έδεναν με έναν μοναδικό τρόπο.
Λίγο αργότερα, η στιχουργός Μαρία Παπαδάκη, που βρισκόταν ανάμεσα στο κοινό μας χάρισε τους στίχους της και μέσα σε λίγες μέρες, η έμπνευση έγινε πραγματικότητα στο studio. Όλη αυτή η διαδικασία με γέμισε με νοσταλγία, θυμίζοντας μου τις παλιές, καλές εποχές του τραγουδιού, τότε που η μουσική δημιουργία ήταν μια αυθεντική και άμεση πράξη έκφρασης.
Το τραγούδι κυκλοφορεί από το Ogdoo Music. Αποτελεί προπομπό κάποιου ολοκληρωμένου δίσκου ή μιας συνεργασίας με την εταιρία;
Εκτιμώ τη συνεργασία με την Ogdoo Music group, καθώς η ομάδα της εταιρείας υποστηρίζει τις νέες δημιουργίες. Πέρα από αυτό το single, υπάρχει ανοιχτό το ενδεχόμενο για μελλοντικές κυκλοφορίες και είμαι αισιόδοξος για το τι μπορεί να προκύψει από αυτή τη συνεργασία.
Πρόσφατα κυκλοφόρησες δύο ακόμα τραγούδια, το «Σώμα μου» αλλά και το «Νύχτα σκοτεινή» , σε μουσική Μάρθας Μεναχέμ .
Αυτά τα δύο τραγούδια κυκλοφορούν ψηφιακά από την εταιρεία “Καθρέφτης Ήχων Αληθινών”. Στο «Σώμα μου» τους στίχους έγραψε ο ποιητής Γιάννης Παπαθεοδώρου, ενώ στο «Νύχτα σκοτεινή» τους στίχους έγραψε ο ποιητής – στιχουργός Παναγιώτης Τζανεττάτος. Η ενορχήστρωση και των δύο κομματιών έγινε από τον Γιώργο Τσώλη. Με τη Μάρθα Μεναχέμ γνωριζόμαστε εδώ και αρκετά χρόνια, καθώς ήταν η πρώτη δημιουργός, που μου έδωσε την ευκαιρία να μπω στο χώρο της δισκογραφίας το 2007, με το πρώτο της άλμπουμ «Μικρή Ελεγεία». Πραγματικά χαίρομαι πολύ που ανταμώσαμε ξανά για αυτά τα δύο νέα τραγούδια.
Ξέρω πως τόσο σε δισκογραφικό αλλά και σε επίπεδο εμφανίσεων, ετοιμάζεις πολλά πράγματα.
Έχουν προγραμματιστεί κάποιες εμφανίσεις. Το Σάββατο 7 Σεπτεμβρίου θα εμφανιστούμε μαζί με την Έρρικα Πατρικίου στον Βόλο στο «Naos music bar».Την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου μαζί με την Έρρικα και τον Αντώνη Μιτζέλο θα συμμετέχουμε στη συναυλία αλληλεγγύης και αγάπης «Είμαστε πάντα μαζί σας » μαζί με αγαπημένους και σπουδαίους καλλιτέχνες, για τη στήριξη των καρκινοπαθών του νοσοκομείου Μεταξά στο Βεάκειο θέατρο Πειραιά. Το Σάββατο 5 Οκτωβρίου στην Αθήνα, θα βρεθούμε ξανά με την Έρρικα στο «Μπαράκι της Διδότου» και μαζί μας θα είναι ο νέος ταλαντούχος τραγουδιστής Κωνσταντίνος Παπαδημητρίου. Οι παραστάσεις μας θα συνεχίσουν και τη χειμερινή σεζόν, σε διαφορές πόλεις. Επίσης, από το φθινόπωρο θα συνεργαστώ ξανά με τον Νίκο Ανδρουλάκη σε διάφορους χώρους εντός και εκτός Αττικής ,καθώς και με την Θέλμα Καραγιάννη. Τον Οκτώβριο θα συμμετέχω σε μια μουσική παράσταση με τραγούδια δύο πολύ μεγάλων δημιουργών, του Απόστολου Καλδάρα και του Άκη Πάνου μαζί με την Σοφία Εμφιετζή, την Κική Λουκά και τον Φώτη Θεοδωρίδη στο «Major Seven», στην Αθήνα. Ανυπομονώ
για αυτές τις εμφανίσεις και με το καλό να συναντήσουμε ξανά το ζεστό κοινό που πάντα μας στηρίζει.
Δισκογραφικά, ετοιμάζω κάποια νέα τραγούδια με αξιόλογους συνθέτες και στιχουργούς, όπως την Αρετή Κοκκίνου, τον Κώστα Καρτελιά, την Μαρία Παπαδάκη, τον Φίλιππο Περιστέρη, τον Ηλία Παπακωνσταντίνου και την μοναδική και σπουδαία Λήδα, όπου θα έχω τη χαρά και την τιμή να τραγουδήσουμε παρέα ένα νέο τραγούδι, που έχει γράψει η ίδια τη μουσική και τους στίχους , η οποία επανέρχεται στη δισκογραφία μετά από πολλά χρόνια .
Από όλα αυτά τα 25 χρόνια, υπάρχει μια στιγμή που έχει ξεχωριστή σημασία για σένα;
Υπάρχουν πολλές , μια από αυτές που θα ξεχώριζα είναι το 3 ο βραβείο που είχα πάρει στο « Φεστιβάλ Ευρωπαϊκού τραγουδιού»(Pop, Rock & Jazz το 2007), που είχε διεξαχθεί στο Veliko Tarnavo ,στη Βουλγαρία. Τότε μάλιστα, για πρώτη φορά οι δημοσιογράφοι, μου απένειμαν και ένα ειδικό δικό τους βραβείο.
