Συγκινητική στιγμή να συναντώ τον κύριο Γιώργο Χονδραλή .
Ο Γιώργος Χονδραλής, γεννήθηκε και σπούδασε στην Ελλάδα, παράλληλα με την σχολική του εκπαίδευση παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής και κλασσικής κιθάρας. Το 1972 – 1977 σπούδασε στην Οδοντιατρική Σχολή, Αθηνών, όπου αποφοίτησε με διάκριση.
Το 1978 έκανε το διδακτορικό του στην Γερμανία και το 1986 ίδρυσε την δική του οδοντιατρική κλινική στην πόλη Λουτβιγκσχαφεν της Γερμανίας.
Εκτός την επιστημονική του πορεία υπάρχουν και άλλοι στόχοι και αξίες της ζωής του που τον ακολουθούν μέχρι σήμερα, η πολιτική, η ποίηση γενικότερα η τέχνη.
Από νωρίς ασχολήθηκε με τα εικαστικά, την ζωγραφική και την ποίηση έχουν εκδοθεί αρκετά τραγούδια σε στίχους του σε τρεις γλώσσες Ελληνικά, Γερμανικά και Τούρκικα.
Σας καλωσορίζουμε στο TheLook.Gr και σας ευχαριστώ . Μιλήστε μας λίγο για την έως τώρα διαδρομή σας στα καλλιτεχνικά δρώμενα. Τι κρατάτε και τι αφήνετε από αυτό ταξίδι, στη μουσική, τον στίχο και την ποίηση;
Και εγώ σας ευχαριστώ από πλευράς μου για την ευκαιρία που μου δίνετε να εκφραστώ. Άρχισα από τα σχολικά μου χρόνια να γράφω ποιήματα και να ζωγραφίζω ας πούμε αυτή ήταν η ρομαντική περίοδος της ζωής μου , αργότερα ως φοιτητής άρχισα να ασχολούμαι με τα κοινωνικά και πολιτικά προβλήματα , στην χώρα μας είχαμε δικτατορία , με προβλημάτισαν οι μεγάλες αντιθέσεις που ζούσαμε καθημερινά , ζούσαμε τους υπερπατριώτες δικτατορίσκους , ενώ από την άλλη άνθρωποι που είχαν δώσει αγώνες και είχαν χύσει αίμα για την Ελλάδα συλλαμβάνονταν και εξορίζονταν στα ξερονήσια , δεν υπήρχαν δημοκρατικά δικαιώματα και όποιος είχε κριτική σκέψη κατέληγε στην φυλακή . Ακόμη και απλά εργατικά και ανθρώπινα δικαιώματα κατά στρατηγόντουσαν , η καλλιτεχνική μου απάντηση σε αυτήν την σκοτεινή εποχή ήταν μια σειρά ποιημάτων και έργων ζωγραφικής που απεικονίζουν καθοριστικά την εποχή. Μετά την πτώση της δικτατορίας ξεκίνησε για εμένα μια νέα εποχή που διήρκησε περίπου δέκα χρόνια και είναι στενά συνδεδεμένη με τον Μίκη Θεοδωράκη και το έργο του, επίσης με τις δημοκρατικές ανησυχίες και προβληματισμούς της Ελληνικής κοινωνίας τότε, μετά το 2010 ξεκίνησε η περίοδος της Δροσοσταλιάς.
Δεν μπορώ να πω ότι αποβάλω κάτι από τις δημιουργίες μου , το καθένα από αυτά στην εποχή του ήταν μια ανάγκη έκφρασης , ήταν η καλλιτεχνική μου απάντηση σε ότι ζούσα.
Όλα αυτά τα χρόνια της δημιουργίας σίγουρα θα υπάρχουν στιγμές και γνωριμίες σημαντικές και κομβικές. Υπάρχουν κάποιες που ξεχωρίζετε και γιατί;
Κατά την περίοδο της δικτατορίας μια από τις σημαντικότερες συνεργασίες που έκανα είναι ο φίλος μου Στέφανος Βακάλης, επίσης οι επαφές μου με τον Γιάννη Ρίτσο, τον Οδυσσέα Ελύτη και τον Κώστα Βάρναλη, με την πτώση της δικτατορίας επέστρεψε από το Παρίσι ο Μίκης Θεοδωράκης και η γνωριμία μας υπήρξε καθοριστική για το επόμενο καλλιτεχνικό μου έργο. Το 2010 γνώρισα και ξεκίνησα την συνεργασία μου με την Rukiye που υπήρξε σταθμός στην καλλιτεχνική μου εξέλιξη, ζούμε και εργαζόμαστε στην Γερμανία, μια χώρα πολυπλυθισμική, δεχόμαστε ερεθίσματα από όλες τις χώρες της Μεσογείου και έχουμε το ανάλογο ακροατήριο.
Η ποίηση και ο στίχος θα έλεγε κάποιος ότι έχουν ένα εσωστρεφή χαρακτήρα, με την έννοια ότι ο δημιουργός είναι πάνω από ένα χαρτί με μόνη παρέα τον εαυτό του και την έμπνευση του. Πόσο δύσκολο ή και εύκολο ίσως είναι για έναν δημιουργό το να
“βουτήξει” σε αυτή την εσωστρέφεια όταν αντιμετωπίζει όπως όλοι την ανηλεή καθημερινότητα;
Δεν θα έλεγα ότι είναι εσωστρέφεια είναι μια φάση αυτοσυγκέντρωσης για να συλλέξεις και επεξεργαστείς και έτσι εκ νέου να εκφραστεί το τι λάβαμε από το εξωτερικό περιβάλλον δηλαδή την κοινωνία , ο καλλιτέχνης λαμβάνει από την κοινωνία και το επιστρέφει στην κοινωνία το έργο του.
Τι σας εμπνέει για να γράψετε ;
Τα εξωτερικά ερεθίσματα που δέχομαι οι αντιθέσεις που ζω και βλέπω καθημερινά όλα αυτά με απασχολούν και νιώθω την τάση να εκφραστώ
Πότε καταλαβαίνετε ότι ένας στίχος ή ένα ποίημα έχει ολοκληρωθεί; Τι είναι αυτό που σας κάνει να το νιώσετε αυτό;
Όταν γράφεις περνάς σε άλλη διάσταση που βρίσκεται πολύ μακριά από την καθημερινότητα και όταν νοιώσεις ότι επήλθε μια απόλυτη αρμονία με τον εσωτερικό και εξωτερικό τότε βρίσκεσαι κοντά στον στόχο σου.
Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να μας αναφέρεται τους αγαπημένους σας δημιουργούς από όλο το φάσμα της Τέχνης. Ποιους θαυμάζετε και ποιοι σας έχουν επηρεάσει;
Είναι μια δύσκολη ερώτηση, κάθε δημιουργός επιδρά λίγο η περισσότερο πάνω μας, υπήρξαν βεβαίως και κάποιοι που σε μια συγκεκριμένη φάση της ζωής μου έπαιξαν καθοριστικό ρόλο, θα ήθελα να αναφέρω τον Γιάννη Ρίτσο, τον Οδυσέα Ελύτη τον Καζαντζάκη, τον Μίκη Θεοδωράκη από την Ελλάδα, από τον διεθνή χώρο οι προεπαναστατικοί Ρώσοι Ντοσκογίεφσκι, Γκόρκι, Τολστόι , τους Γερμανούς φιλόσοφους μέχρι τον Μπρεχτ τον Τούρκο Ναζίμ Χικμέτ και άλλους πολλούς.
Εκτός από την ποίηση και την μουσική είστε επιστήμονας και ενεργός πολιτικά με ποικίλους τρόπους. Διαβάζουμε για παράδειγμα ότι στη Γερμανία έχετε ασχοληθεί έντονα με την ενσωμάτωση διάφορων εθνικοτήτων στη χώρα. Τι ενώνει και τι χωρίζει
τους ανθρώπους τελικά;
Τι ενώνει και τι χωρίζει τους ανθρώπους; Το μεγάλο ερωτηματικό, όμως στην πραγματικότητα οι άνθρωποι δεν έχουν να χωρίσουν τίποτε, όμως όπως όλοι γνωρίζουμε η πολιτική πραγματικότητα βρίσκεται πολύ μακριά από το επιθυμητό και για αυτό τουλάχιστον θα πρέπει επιστάμενα να ψάξουμε να βρούμε τι τους ενώνει για να μπορέσουμε να δημιουργήσουμε γέφυρες συνεργασίας. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να οικοδομήσουμε ένα ειρηνικό μέλλον.
Έχει πολύ ενδιαφέρον και ο ενεργός σας ρόλος στην αναβίωση του ρεμπέτικου τραγουδιού μέσω του μουσικού καφενείου “Τα μπλε παράθυρα” που ιδρύσατε το 1984 και αποτέλεσε στη συνέχεια πρότυπο για ανάλογους χώρους που δημιουργήθηκαν. Τι είναι αυτό που αγαπάτε περισσότερο στο συγκεκριμένο είδος και ποια η προσφορά του στον Ελληνικό Πολιτισμό κατά την άποψη σας;
Το ρεμπέτικο τραγούδι ήταν η αυθόρμητη μουσική έκφραση μετά την ανταλλαγή πληθυσμών από και προς την Μικρά Ασία, ενώ είχαν εκπαίδευση και υψηλό μορφωτικό επίπεδο έπρεπε από τη μια μέρα στην άλλη να ζουν στο περιθώριο και στα όρια της φτώχιας , τότε το ρεμπέτικο εξέφρασε τα πλατιά λαϊκά στρώματα και όχι μόνο. Ο πατέρας μου για παράδειγμα δεν ήταν πρόσφυγας, ήταν εργαζόμενος στην Αθήνα όμως του άρεσε το ρεμπέτικο τραγούδι. Εκτιμώ ότι το ρεμπέτικο επηρέασε καθοριστικά το ελληνικό τραγούδι , μεταπολεμικά υπήρχαν διάφορες τάσεις χωρίς επίδραση μεταξύ τους, όμως το ρεμπέτικο έχει μορφοποιήσει την συνέχεια του ελληνικού τραγουδιού.
Μιλήστε μας και για την πετυχημένη συνεργασία σας με την τουρκικής καταγωγής ερμηνεύτρια Rukiye. Πως νιώθετε για όσα έχουν συμβεί καλλιτεχνικά μαζί της; Θα υπάρξει και συνέχεια;
‘Όπως ανέφερα ήδη η συνεργασία μου με την Rukiye υπήρξε σταθμός στην καλλιτεχνική μας πορεία, είναι παιδί τούρκων μεταναστών στην Γερμανία έχει ζήσει την κοινωνική ανισότητα , την πολυπλυθισμική κοινωνία και την εξέλιξη , είναι γιατρός εργάζεται μαζί μου και σε αυτόν τον τομέα. Τα μουσικά της ακούσματα, τούρκικα ελληνικά ευρωπαϊκά, όλη η μεσογειακή μουσική γενικότερα έχει μια καταπληκτική ικανότητα να ακούει κάτι και να το αφομοιώνει αμέσως, τραγουδά σε πολλές γλώσσες, τον τελευταίο χρόνο παρουσιάσαμε και δύο τραγούδια στα
Αγγλικά σε ποίηση δική μου, το «Minneapolis man» και το «Yesterday» σε μουσική του Tylarik.
Κύριε Χονδραλή σας ευχαριστούμε πολύ για την παρουσία σας και την συζήτηση. Για το τέλος θα θέλαμε να μας αναφέρεται τα αμέσως επόμενα καλλιτεχνικά σας σχέδια και ό,τι άλλο θα θέλατε εσείς.
Βρισκόμαστε στην διαδικασία ολοκλήρωσης ενός δίσκου στα αγγλικά , θα ήθελα να ενταχθεί η όμορφη πόλη στα Αγγλικά, είναι όνειρο αυτό που θέλω να πραγματοποιήσω . ως τέλος θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Μίκη για ότι με δίδαξε και για την φιλία του και να του ένα μεγάλο αντίο.
