Η Λόλα Γιαννοπούλου γεννήθηκε στο Βέλγιο στις 17 Νοεμβρίου του 1985, όπου και έζησε τα πρώτα χρόνια της ζωής της.

Είναι τραγουδίστρια, πιανίστα, συνθέτρια και καθηγήτρια φωνητικής. Έχει σπουδάσει Jazz πιάνο, ενορχήστρωση, σύνθεση και φωνητική στο κολέγιο Ecole Alta στο Παρίσι, όπου και παρακολούθησε σεμινάρια διδασκαλίας φωνητικής και τραγουδιού. Επίσης σπούδασε μουσική κινηματογράφου και σύνθεση / ενορχήστρωση soundtrack arragement στο Πανεπιστήμιο Paris 8 στο Saint Denis της Γαλλίας. Έχει συνεργαστεί με καλλιτέχνες όπως τον Χάρρυ Κλυνν, τον Μανώλη Μητσιά, τον Δημήτρη Καρρά, τον Σπύρο Γραμμένο, την Αρετή Κετιμέ κ.ά.

Σας ευχαριστώ που είστε εδώ μαζί μας στο TheLook.Gr και καλωσορίσατε


• Είστε καθηγήτρια μουσικής , γράφετε μουσική και τραγουδάτε . Τι τίτλο θα βάζατε στο βιογραφικό σας ?

Θα έλεγα απλά ότι είμαι μουσικός . Μέσα σε αυτό εμπεριέχονται όλα τα παραπάνω . Δεν ακούγεται και πολύ φαντασμαγορικό τώρα που το διαβάζω(χαχα) , αλλά εγώ κάτω από την ομπρέλα του όρου ¨’’μουσικός’’ , θεωρώ ότι χωράνε πολλές ιδιότητες , οπότε το επικαλούμαι
συχνά , όταν με ρωτάνε με τι ασχολούμαι .

 

• Το πρώτο σας προσωπικό album με τίτλο " 6 Αυτοτελείς ιστορίες " κυκλοφόρησε τον Μάρτιο . Πείτε μας δυο λόγια για αυτό και τους συντελεστές του .

Όπως έχω ξαναπεί αυτό το άλμπουμ προέκυψε από μια προσωπική ανάγκη για μία ειλικρινή καταγραφή μουσικών ιδεών , ειδών και υφών , με τα οποία έχω ασχοληθεί -κάθε τραγούδι έχει την δική του διαδρομή από την αρχή μέχρι το τέλος , σαν μία ταινία μικρού μήκους , ακριβώς σαν αυτοτελής ιστορία -αλλά και μέσα από την ανάγκη να συμπράξω με ανθρώπους που εκτιμώ , θαυμάζω και αγαπώ .Χαίρομαι που μου κάνετε την ερώτηση αυτήν , για τους συντελεστές δηλαδή .
Σε αυτόν τον δίσκο είχα πραγματικά την τύχη , να συμμετάσχουν άνθρωποι που ήρθαν με μεγάλη χαρά να παίξουν , να γράψουν , να ενορχηστρώσουν , να ηχογραφήσουν και είναι κυρίως αυτό που με κάνει και νιώθω ευγνώμων . Υπάρχει έτσι και ένα περίεργο παιχνίδι
αριθμών σε αυτές τις 6 αυτοτελείς ιστορίες . Είμαστε 4 συνθέτες(στιχουργοί) , 4 στιχουργοί , 5 ενορχηστρωτές , 4 ηχολήπτες , 4 master editors , 16 μουσικοί , 2 guest συμμετοχές , ένας φωτογράφος και μία γραφίστρια και 2 συνεργάτες στην επικοινωνία και την προώθηση
.Μακάρι να μπορούσα να αναφέρω ονομαστικά όλους τους συντελεστές , γιατί πραγματικά το αξίζουν . Όλοι οι συντελεστές βέβαια αναφέρονται κάτω από κάθε τραγούδι , στις ψηφιακές πλατφόρμες. Αναζητήστε τους γιατί χωρίς αυτούς, το αποτέλεσμα δεν θα ήταν το ίδιο !

 

 

• Στον δίσκο συναντάμε και μια συνεργασία έκπληξη με την Θεοφανία Παπαθωμά . Είναι πολύπλευρο ταλέντο η Θεοφανία και θα ήθελα να μου πείτε πως προέκυψε η ιδέα της συνεργασίας μαζί της . Από τη συνάντηση μέχρι την ηχογράφηση του τραγουδιού . Τι κρατάτε από αυτή την συνεργασία .

Η Θεοφανία ήρθε στην ζωή μου το 2017 , όπου , μέσω του κοινού μας φίλου και συνεργάτη Νίκου Σάλτα , μετά από κάποιο live μας , μου ζήτησε να της κάνω μαθήματα φωνητικής και έτσι ξεκίνησε η σχέση μας , η οποία εξελίχθηκε και σε μία όμορφη φιλική σχέση
αλληλοεκτίμησης και αλληλοθαυμασμού.
Έτσι , επειδή εκτιμώ πολύ το μυαλό της και την αγνή, ρομαντική της προσέγγιση , όπως και σοφία που θεωρώ ότι έχει στα πράγματα , της πρότεινα να μου στείλει κάποιους στίχους , κάτι που όπως μου είπε σκεφτόταν και η ίδια . Με αυτόν τον τρόπο , οδηγηθήκαμε στην “Πανσέληνο του Απρίλη” ,ένα τραγούδι που γράφτηκε για τον έρωτα με την πρώτη ματιά και όπως λέει και η ίδια, περιγράφει τον έρωτά της με τον σύντροφό της , κάτι που με ενέπνευσε και εμένα , γνωρίζοντας την ιστορία .Προσπάθησα , να αποδώσω μελωδικά αυτήν την αμεσότητα του στίχου και την απλότητα του έρωτα , χωρίς πολλές φανφάρες , με μία εσωτερικότητα.
Εν τέλει αυτή η πρώτη στιχουργική δουλειά της Θεοφανίας , έγινε ένα από τα πιο αγαπημένα τραγούδια του δίσκου ,με την πολύτιμη βοήθεια του Γιώτη Παρασκευαϊδη στην ενορχήστρωση , ηχογράφηση και παραγωγή και στις κιθάρες και των Λουκά Γιαννακίτσα στο κοντραμπάσο , Λευτέρη Ανδριώτη στην λύρα και Θάνου Χατζηαναγνώστου στα τύμπανα .

• Ζούμε την εποχή της εύκολης παραγωγής . Εσείς έχετε επιλέξει έναν δρόμο ποιότητας και μάλιστα με ΕΡ και όχι δίσκο 10 τραγουδιών όπως συνηθίζεται . Πως καταφέρνει να " επιβιώσει " ένας καλλιτέχνης μέσα από την μαζική παραγωγή .

Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα για έναν νέο καλλιτέχνη ή για έναν καλλιτέχνη , που παλεύει και με το βιοποριστικό ζήτημα . Δεν είναι και τόσο ρόδινα τα πράγματα. Γενικά είναι αρκετά θλιβερό το ότι δεν δίνουμε στην τέχνη την σημασία που της “πρέπει” . Δεν έχουμε καταλάβει μάλλον πόσο σημαντικό ρόλο παίζει η τέχνη στην καθημερινότητά μας και την αντιμετωπίζουμε σαν κάτι που υπάρχει στο “παρεπιπτόντως” ,
Αφενός αυτό είναι το ένα σκέλος . Το άλλο σκέλος έχει να κάνει και με το πώς λειτουργεί ο χώρος αυτός πλέον και με το πόσο πολυέξοδο και χρονοβόρο είναι το να καταφέρει κανείς να ολοκληρώσει μία δουλειά , πόσο δύσκολο τελικά είναι το να παίξει στο ραδιόφωνο , να μπει δηλαδή σε μία playlist – μεγάλο θέμα συζήτησης – όπως και το πώς να καταφέρει να ξεχωρίσει μέσα σε τόση πληροφορία στο διαδίκτυο . Αυτός είναι και ο λόγος που αποφάσισα προσωπικά να προχωρήσω σε EP και όχι σε LP . Θεώρησα ότι είναι καλύτερο να υπάρχει μία συμπυκνωμένη δουλειά “τόσο-όσο” και σε ποιότητα και σε ποσότητα , που να εμπεριέχει όσα θέλω να εκφράσω , χωρίς πλεονασμούς και περιττή πληροφορία.

 

 

• Κουβαλάτε ένα μεγάλο όνομα στον χώρο της δισκογραφίας αυτό του κυρίου Βαγγέλη Γιαννόπουλου . Ήταν εύκολος ή δύσκολος ο δρόμος για να φτάσετε μέxρι εδώ ?
‘Ηταν δύσκολος ο δρόμος , αλλά γοητευτικός θα έλεγα . Η αλήθεια είναι ότι λίγοι άνθρωποι γνωρίζουν ότι είμαι κόρη του Βαγγέλη και αυτό ήταν και επιλογή μου . Γενικά δεν ήθελα να βασιστώ στο όνομα ή τις γνωριμίες του πατέρα μου .
Ήθελα να προχωρήσω με τις δικές μου δυνάμεις κι ας ήξερα ότι έτσι θα χρειαζόταν περισσότερος χρόνος ή θα ήταν ενδεχομένως δυσκολότερο. Θεωρώ όμως ότι δεν θα είχε νόημα αλλιώς . Αυτό φυσικά έχει να κάνει και με το πώς μεγαλώσαμε και εγώ και ο αδερφός
μου , από το πώς γαλουχηθήκαμε δηλαδή από τους γονείς μας .Παρ όλα αυτά το “μεγάλο όνομα” το κρατώ όσον αφορά τα όσα πήρα από τον πατέρα μου , τις αξίες και την αξιοπρέπεια , αλλά και τον αυτοσαρκασμό , το απίστευτο χιούμορ που είχε και με το οποίο προσέγγιζε τα πράγματα γύρω του , από το πιο εύκολο , μέχρι το πιο δύσκολο , αλλά και το ήθος , μια παιδική αθωότητα και πολλή γνώση . Μακάρι να μπορούσα να του πω πόσο τον ευχαριστώ για όλα αυτά . Μέσα από αυτήν την ανάγκη προέκυψε και το τραγούδι “Αυτοί που ζήσαν γρήγορη ζωή” σε στίχους Σταύρου Δάλκου και μουσική Αλέξανδρου Καψοκαβάδη , που είναι η 4η αυτοτελής ιστορία και είναι αφιερωμένη σε εκείνον .

• Τελικά είναι μύθος η διασημότητα και πως την αντιμετωπίζετε εσείς ?

Εγώ θα πω απλά ότι η επιτυχία είναι προσωπική υπόθεση και δεν συνεπάγεται δόξα ή το να είναι κανείς “ διασημότητα” . Θεωρώ ότι όλα τα πράγματα έχουν ένα τίμημα και εκεί ζυγίζει κανείς ποιο τίμημα είναι πιο βαρύ για εκείνον και έτσι πορεύεται .Μύθος ή όχι , έχει πάντως τίμημα .

 


• Τι σας κάνει να γελάτε και τι σας κάνει να συγκινηθείτε ?

Τα πάντα ! Θα έλεγα ότι είμαι τόσο συναισθηματικός τύπος που αγγίζω τα όρια του γραφικού πολλές φορές ( χαχα) . Πάντως γελάω εύκολα και πολύ , συγκινούμαι επίσης πάρα πολύ εύκολα, με το παραμικρό , από μία μουσική , μια ταινία , μια ιστορία που μπορεί να ακούσω , από την ομορφιά της φύσης ( ναι ναι όλα αυτά τα ρομαντικά ) και κυρίως από την προσπάθεια των ανθρώπων , με συγκινεί βαθιά η προσπάθεια σε ένα πολύ πολύ ευρύ φάσμα . Από το ταξίδι του μετανάστη για ένα καλύτερο αύριο , μέχρι τον μόχθο ενός ανθρώπου να ζήσει την οικογένειά του , μέχρι τον άνθρωπο που προσπαθεί να ξεπεράσει τους φόβους του για να απελευθερωθεί από αυτούς…

• Η ευτυχία είναι υποκειμενική για τον καθένα μας ? Εσείς με τι νιώθετε ευτυχισμένη ?

Και βέβαια ! Ξεκάθαρα υποκειμενική και αυτό θα έπρεπε να είναι το ζητούμενο . Ο κόσμος πάσχει από το να προσπαθεί να αποδείξει στους γύρω του ότι είναι ευτυχισμένος , με κάθε κοινωνικό κλισέ που υπάρχει .Και μάλιστα πιστεύει στο τέλος ότι με αυτό είναι ευτυχισμένος .
Θεωρώ ότι αυτό είναι η μεγαλύτερη πλάνη που κατασκεύασε ο ίδιος ο άνθρωπος για τον ίδιο τον άνθρωπο. Εκεί βασίζεται και όλη η ιδέα του καπιταλισμού και του καταναλωτισμού . Εγώ είμαι πραγματικά ευτυχισμένη με το να παίζω μουσική , να μοιράζομαι την σκηνή με ανθρώπους που θαυμάζω ,να έχω μία ποιοτική ζωή ,να βρίσκομαι κοντά στην φύση ,να έχω δίπλα μου ανθρώπους που αγαπώ πραγματικά και είναι αληθινοί , μια βόλτα , δημιουργικότητα και έρωτα , ταξίδια και όσο κλισέ κι αν ακούγεται κι αυτό , με το να είμαι χρήσιμη στους γύρω μου .

• Ποια είναι τα σχέδιά σας για τους επόμενο διάστημα . Θα κάνετε κάποιες Live εμφανίσεις ? Θα παρουσιάσετε τον δίσκο σας για το κοινό ?

Ευελπιστούμε ότι θα καταφέρουμε να τα κάνουμε όλα αυτά , από Σεπτέμβρη . Ετοιμάζω καινούργιο υλικό , όπως και έναν ορχηστρικό δίσκο με μουσική που έχω γράψει για παραστάσεις και ταινίες μικρού μήκους . Συναυλίες λοιπόν αν γίνουν , θα κάνουμε με την μπάντα μας “Improvisation a la Grecque” και με μία νέα ομάδα που ετοιμάζω για να παιχτεί το υλικό του δίσκου .

• Να σας ευχαριστήσω για άλλη μια φορά θερμά για την παρουσία σας εδώ . Θα ήθελα να κλείσουμε με μια ευχή για τους αναγνώστες μας από εσάς

Εύχομαι τα αυτονόητα ! Κυρίως Υγεία σωματική και ψυχική , κουράγιο και δύναμη για όσα συμβαίνουν γύρω μας , χωρίς να κλείνουμε τα μάτια . Να προσπαθούμε για μια καλύτερη και πιο δίκαιη καθημερινότητα και να ψάχνουμε την ουσιαστική ευτυχία .
Εγώ σας ευχαριστώ θερμά για τις ενδιαφέρουσες ερωτήσεις