Μαζί μας απόψε μια εντυπωσιακή παρουσία από τον καλλιτεχνικό χώρο με σπουδές θεατρολογίας, υποκριτικής, χορού και μουσικής που τα τελευταία χρόνια κλίνει περισσότερο στο θέατρο και την μουσική κερδίζοντας τις εντυπώσεις με την συμμετοχή της στην θρυλική ανανέωση της «Όμορφης Πόλης» στο Μέγαρο Μουσικής και στο Ηρώδειο. Είναι η Σαλίνα Γαβαλά και θα μας μιλήσει για την νέα της πρωτότυπη μουσικοχορευτική παράσταση και όχι μόνο.
Συνέντευξη στον Γιάννη Ζαμπατή
Αφού σε καλωσορίσουμε θα ήθελα να ξεκινήσουμε από την τελευταία σου δουλειά με τον Φίλιππο Σοφιανό, που μετά την επιτυχή διαδρομή της στο χειμερινό Άλσος μεταφέρεται στο Μέγαρο Μουσικής, λέγοντας μας δυο λόγια για την παράσταση στην οποία δεν είσαι μόνη, αλλά πλαισιώνεσαι από πρόσωπα και ρόλους με την τεχνολογία των ολογραμμάτων.
Είναι μια δουλειά πολύπλευρη, όπως πολύπλευρη είμαι κι εγώ. Συνδυάζει το θέατρο, τη μουσική, το τραγούδι, αλλά και τα ολογράμματα. Είναι ένα ταξίδι αυτογνωσίας της ηρωίδας, μέσα από ένα κείμενο που έχω γράψει με σκοπό να δω τα πράγματα αλλιώς. Να ξαναγράψω τις ιστορίες μου με τους ανθρώπους της ζωής μου, να αφήσω πίσω το θυμό, να συγχωρέσω, να αγαπήσω για να μπορέσω να ξανά γεννηθώ.
Αυτό είναι και το ουσιαστικό πάρτυ γενεθλιων. Ενα πάρτυ στο οποίο με επισκέπτονται ο πατερας, ο πρώην, ο παιδικός εαυτός μου, ο Άμλετ (που τους υποδύονται αντίστοιχα ο Φίλιππος Σοφιανός που σκηνοθετεί κιόλας, ο Γιώργος Καραδήμος, η μικρή Ειρήνη και ο Θανάσης Χειμωνάς.)
Την τεχνολογία αυτή την γνωρίσαμε και στο «Callas in Concert» όπου επιχειρήθηκε με ένα δύσκολο εγχείρημα να ζωντανέψει την μεγάλη ντίβα κρατώντας μια ολόκληρη συναυλία. Πόσο πιο εύκολο και περισσότερη ζωντάνια θα έχει αυτή η παράσταση όπου εσύ σαν πρωταγωνίστρια θα πλαισιώνεσαι από ολογράμματα;
Είναι one woman show, αφού παίζω τραγουδώ, μπαινοβγαίνω στα ολογράμματα και μοιράζομαι μαζί τους ντουέτα και σκηνές θεατρικές. Είναι ένα θέαμα που σε συνεπαίρνει και σε εκπλήσσει κάθε λεπτό.
Τόσο τα ολογράμματα που δίνουν την αίσθηση της παρουσίας κι άλλων προσώπων, όσο και οι δυο μουσικοί που με συνοδεύουν ζωντανά στα τραγούδια, σε κάνουν να πιστεύεις ότι δεν παρακολουθείς μονόλογο και έτσι κάνουν όλο το εγχείρημα πλούσιο σε εικόνες και εναλλαγές. Για μένα είναι σίγουρα δύσκολο να τα διαχειρίζομαι όλα ταυτόχρονα για 1:45 λεπτά αλλά είναι μαγικό το πως όλα λειτουργούν και σε συνεπαίρνουν σ’ αυτό το ταξίδι.
Το «Πάρτυ γενεθλίων» είναι ένα πάρτυ, όπου ο θεατρικός λόγος, ενώνεται με γνωστά και αγαπημένα τραγούδια και να μας πεις πως ξεκίνησε αυτή η ιδέα και τι ακριβώς θα δει ο θεατής επί σκηνής.
Ήθελα να βρω ένα τρόπο να παντρέψω γνωστά τραγούδια με ένα κείμενο και να φτιάξω μια ιστορία με αρχή -μέση και τέλος. Να δημιουργήσω ενός είδους μιούζικαλ, πιο εσωτερικό, δίνοντας στα τραγούδια άλλο νόημα. Να κάνω μια άλλη ανάγνωση σε ένα δεύτερο επίπεδο.
Να μεταμορφώσω για παράδειγμα ενα τραγούδι που μιλά για χωρισμό και να το κάνω να μιλάει για την απουσία του πατέρα και όχι του συντρόφου. Ένα τραγούδι που μιλάει για αγάπη, να το κάνω να απευθύνεται στην ίδια την ηρωίδα και τον εαυτό της που πρέπει να αγαπήσει.
Είχα ήδη γράψει τα «όνειρα γλυκά» πριν από το «πάρτυ γενεθλίων», που αποκαλώ χιουμοριστικά sequel. Και είχα συνειδητοποιήσει ότι αυτό που ξεκίνησε για μένα σαν μια προσπάθεια να βρω τον εαυτό μου και να κάνω μια άσκηση αυτοβελτιωσης, βοηθούσε και τον κοινό να νιώσει καλύτερα. Ήταν σαν ένα ψυχαναλυτικό ταξίδι.
Ο θεατής ταυτίζεται. Βρίσκει κομμάτια της ζωής του. Λύνει δικά του θέματα ταυτόχρονα με την ηρωίδα. Συμφιλιώνεται με τους άλλους και ξαναβρίσκει το παιδί μέσα του. Αυτό που ξέρει να δίνει δεύτερες ευκαιρίες και να αγαπά χωρίς να κουβαλαει παλιά τραύματα και κακίες .
Φυσικά θα θέλαμε να μας πεις και για την προηγούμενη δουλειά σου τα «Όνειρα γλυκά» άλλη μια μουσικοχορευτική παράσταση, αυτογνωσίας όπως την ονόμασες και ποια ήταν η ανταπόκριση του κόσμου.
Στα «όνειρα γλυκά» η ηρωίδα συναντούσε το φανταστικό μελλοντικο εαυτό της που υποδυόταν η τραγουδίστρια Ελπίδα. Ήταν μια παράσταση που αγαπήθηκε και ερχόταν κόσμος να τη δει ξανά και ξανά. Ήταν συγκινητικό να ακούς φράσεις όπως «βάζεις ένα λιθαράκι για να γίνει ο κόσμος καλύτερος», «με έκανες καλύτερο άνθρωπο», «το έγραψες για μένα», να σ’ ευχαριστούν για το πόσο καλά ένιωσαν. Να φεύγουν μετά την παρασταση διαφορετικοί και να την κουβαλάνε για μέρες στο μυαλό τους.
Η σκηνή, το θέατρο, η μουσική, είναι ψυχαγωγία και ένιωθα οτι με αυτή την παράσταση, η λέξη ψυχαγωγία έβρισκε το πραγματικό νόημα της.
Πόσο σημαντικό ήταν για σένα να παίξεις μαζί με άλλους εκλεκτούς καλλιτέχνες στην αναβίωση της θρυλικής παράστασης «Όμορφη Πόλη» του μεγάλου εκλιπόντος δημιουργού Μίκη Θεοδωράκη και τι αποκόμισες από αυτήν.
Ήταν μια παράσταση σταθμός για πάρα πολλους λόγους. Και ευχαριστώ τον Γιώργο Βαλαρη που με έφερε κοντά με τόσους πολλούς σπουδαίους καλλιτέχνες ηθοποιούς και τραγουδιστές. Ήταν μεγάλη τιμή που συνεργάστηκα και έζησα από κοντά τον Κώστα Καζάκο, που μου δόθηκε η ευκαιρία πριν φύγει, να θαυμάσω και το τεράστιο ταλέντο του αλλά και την τόση ζωντάνια και όρεξη του για δουλειά. Είχε πιο πολλες αντοχές και διάθεση για ζωή από τους περισσότερους μας.
Μεγάλη χαρά ήταν και ότι προσέγγισα με αυτό τον τρόπο το έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Συνειδητοποίησα τη δύναμη της τέχνης, το βάρος που έχει ένα τραγούδι, όπως για παράδειγμα το «είμαστε δυο είμαστε τρεις» που μπορεί να μας ενώσει και να μας ξεσηκώσει. Χόρτασα το αγαπημένο μου και πιο ερωτικό τραγούδι, τη «Φαίδρα». Και ακόμα και τώρα όταν θυμάμαι αυτές τις στιγμές στο Ηρώδειο και στο Μέγαρο μοιάζει σαν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα.
Κατά την διάρκεια της πανδημίας είναι αλήθεια ότι η Τέχνη και γενικά ο χώρος του θεάματος υπέστη αρκετά πλήγματα και ανέκοψε τα σχέδια πολλών καλλιτεχνών. Τα δικά σου σχέδια μέχρι ποιο σημείο ανακόπηκαν και πως προχώρησες καλλιτεχνικά.
Και η «Όμορφη πόλη» διακόπηκε λόγω της πανδημίας. Ξεκινήσαμε με sold out παραστάσεις προ κόβιντ και στη συνέχεια με αποσπασματικές παραστάσεις ολοκληρώσαμε τον κύκλο, δυο χρόνια μετά και πάλι στο Μέγαρο, στο ίδιο μέρος που αρχίσαμε, ενώ όμως όλα γύρω μας είχαν αλλάξει.
Τα σχέδια είχαν όλων σταματήσει αυτά τα δυο χρόνια, αλλά τα όνειρα και η δημιουργία ποτέ. Μέσα στην πανδημία και με αφορμή τα μοναχικά γενεθλια της καραντίνας, εγώ εμπνεύστηκα αυτό το νεο έργο που παρουσιάζω τώρα.
Αν και δισκογραφικά έχεις βγάλει ακόμα και πρόσφατα τραγούδια που αγαπήθηκαν όπως οι «Μάγισσες», η δισκογραφία σήμερα βρίσκεται σε ύφεση για πολλούς λόγους, οπότε να υποθέσω ότι ένας καλλιτέχνης αναζητά και άλλες εναλλακτικές;
Συνεχίζουμε παρα την ύφεση να γράφουμε τραγούδια, μάλιστα κυκλοφορώ τώρα το «επόμενο μου δάκρυ». Ένα τραγούδι που πρωτοπαρουσίασα σε αυτή τη νέα μου παράσταση, σε μουσική Γιώργου Καραδήμου και στίχους Σταύρου Σταύρου.
Ευτυχώς μοιράζω τα όνειρα μου μεταξύ θεάτρου, μουσικής και συγγραφής. Οπότε ακόμα κι όταν οι δρόμοι κλείνουν, έχω αλλά μονοπάτια να νιώθω ελεύθερη και δημιουργική.
Έχοντας συνεργαστεί με πολλούς και μεγάλους δημιουργούς, τι έχεις αποκομίσει και κρατήσει από αυτές και ποια συνεργασία θα ήθελες πολύ να κάνεις που δεν έχει γίνει τουλάχιστον ακόμα.
Κάθε συνεργασία ήταν ένα βήμα που με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου, να βρω το δικό μου δρόμο και να συνειδητοποιήσω πως ο εαυτός μας είναι ο μόνος από μηχανής θεός. Οι δικές μας δυνάμεις και τα δικά μας όπλα θα μας βοηθήσουν να κερδίσουμε! Έχω κάνει πολλές συνεργασίες. Δεν έχω κάποιο απωθημένο…
Φαίνεσαι συναισθηματικός χαρακτήρας αν κρίνει κάποιος από τις ερμηνείες σου και τα τραγούδια σου και θα ήθελα να μας πεις από που συνήθως αντλείς έμπνευση όταν γράφεις για το τραγούδι ή το θέατρο.
Πηγή έπνευσης είναι συνήθως ο έρωτας, η μάλλον η απώλεια του, αφού όταν ερωτευόμαστε το ζούμε, όταν χωρίζουμε γράφουμε για να το εκτονώσουμε.
Θα ήθελα όμως να γράφω και για πολιτικά κοινωνικά θέματα. ‘Ομως ο κόσμος είναι τόσο κουρασμένος, θέλει μέσα από την τέχνη να ξεχαστεί. Οπότε προσπαθώ να γράφω και να στέλνω τουλάχιστον θετικά μηνύματα μέσα από τα έργα και τα τραγούδια μου. Να μιλούν για αγάπη, συγχώρεση και θετικά αισθήματα. Το σκοτάδι το πολεμώ με φως.
Θα έπαιζες σε κάποια θεατρική παράσταση χωρίς να τραγουδήσεις ή το θεωρείς πλέον το τραγούδι αναπόσπαστο κομμάτι σου.
Νομίζω θα ένιωθα μισή…
Είναι πολύ σημαντικό να νιώθω ότι μπορώ να χρησιμοποιώ όλα μου τα όπλα. Νιώθω πιο δυνατή και πιο ελεύθερη να εκφράζομαι και με την μουσική και με την υποκριτική και να γράφω τα δικά μου έργα.
Τώρα είσαι επικεντρωμένη στο «Πάρτυ γενεθλίων» που έχει πάρει όμως τον δρόμο του αφού ήδη έχει πάρει το πρώτο βάπτισμα. Υπάρχει κάποια συγκεκριμένα σχέδια για το μετά;
Τελειώνω ένα μυθιστόρημα που είναι στο ίδιο ύφος με τα δύο θεατρικά μου έργα και εύχομαι σύντομα να μπορώ να το μοιραστώ με τον κόσμο.
Σ’ ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτήν την μίνι αναδρομή και ευχόμαστε και πάλι καλή επιτυχία.
