Υπάρχουν κάποιες φωνές που έχουν τη δύναμη να σε ταξιδεύουν, να σε συγκινούν και να σε κάνουν να θυμάσαι πώς είναι να νιώθεις τη μουσική. Ο Johnny Logan είναι μία από αυτές τις φωνές.

Στο Παλλάς, ο αγαπημένος Ιρλανδός ερμηνευτής απέδειξε ότι η μουσική του δεν είναι απλώς μέρος της Eurovision-ιστορίας, αλλά παραμένει ζωντανή και διαχρονική. Το κοινό, γεμάτο θαυμαστές κάθε ηλικίας, υποδέχθηκε τον καλλιτέχνη  με ενθουσιασμό, αποδεικνύοντας ότι οι μεγάλες φωνές και οι δυνατές μελωδίες δεν έχουν ημερομηνία λήξης.

Από την πρώτη στιγμή που ακούστηκε το “What’s Another Year”, η ατμόσφαιρα άλλαξε. Ο Logan, με τη γνώριμη, ζεστή φωνή του, κατάφερε να γεμίσει τον χώρο με συναίσθημα, ενώ το “Hold Me Now” απογείωσε τη βραδιά, ενώ η ερμηνεία του στο “Why Me?” (το τραγούδι που χάρισε στην Ιρλανδία μία ακόμα νίκη στη Eurovision το 1992) ξεσήκωσε τους παρευρισκόμενους, που τραγουδούσαν κάθε στίχο με πάθος.

Ο  ίδιος δεν έμεινε  μόνο στις παλιές επιτυχίες του. Παρουσίασε κομμάτια από το πιο πρόσφατο άλμπουμ του, όπως το “It Is What It Is”, αποδεικνύοντας πως η καλλιτεχνική του πορεία συνεχίζεται δυναμικά. Η μουσική του είχε μια φρεσκάδα, ενώ η ερμηνεία του παρέμενε το ίδιο δυνατή, γεμάτη συναίσθημα.

Η επικοινωνία του με το κοινό ήταν αφοπλιστική. Ευγενής, χαμογελαστός και φιλικός,  αφηγήθηκε ιστορίες από τη μακρά του καριέρα και έκανε το Παλλάς να αισθάνεται σαν ένα μεγάλο σαλόνι όπου όλοι ήταν καλεσμένοι στη δική του μουσική διαδρομή. Με το πρώτο του χαμόγελο και ένα εγκάρδιο “Καλησπέρα, Αθήνα!”, κέρδισε το κοινό. Η αμεσότητά του ήταν εμφανής σε κάθε του κίνηση, από το πώς κοίταζε το κοινό στα μάτια μέχρι το πώς απαντούσε στις επευφημίες με αυθόρμητα σχόλια και χιούμορ.

Πριν ξεκινήσει το “What’s Another Year”, διηγήθηκε πώς ένιωσε όταν κέρδισε για πρώτη φορά τη Eurovision το 1980 και πόσο ανέλπιστο ήταν για εκείνον. “Είχαμε ετοιμαστεί να γιορτάσουμε ακόμα και αν δεν κερδίζαμε, αλλά τελικά, η γιορτή κράτησε πολύ περισσότερο!” είπε γελώντας.

Για το “Hold Me Now”, η ατμόσφαιρα έγινε ακόμα πιο συναισθηματική. “Ξέρετε, αυτό το τραγούδι γράφτηκε σε μια πολύ δύσκολη στιγμή για μένα. Και το πιο όμορφο πράγμα είναι ότι σήμερα, τόσα χρόνια μετά, σημαίνει κάτι διαφορετικό για κάθε άνθρωπο που το ακούει”, είπε. Συγκινήθηκα τόσο πολύ, που γύρισα στην αδελφή μου που με συνόδευε και της είπα… Περίμενα 38 χρόνια να ακούσω αυτό το τραγούδι Live και νομίζω ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ το πως νιώθω τώρα….

Καθώς η συναυλία έφτανε στο τέλος της, ο Logan φάνηκε ειλικρινά συγκινημένος από την υποδοχή του κόσμου. “Δεν ξέρω αν θα επιστρέψω στην Ελλάδα σύντομα, αλλά σας ευχαριστώ που με κάνατε να νιώσω τόσο ευπρόσδεκτος. Είστε υπέροχοι!” είπε, προτού αποχωρήσει από τη σκηνή, αφήνοντας πίσω του ένα κοινό που ήθελε να τον ακούσει λίγο ακόμα…

Μια σπουδαία συναυλία από έναν καλλιτέχνη που δεν χρειάζεται φανταχτερά σκηνικά ή υπερβολές για να μαγνητίσει το κοινό. Και ειλικρινά θα ήθελα να τον ακούσω άλλη μια φορά να τραγουδάει…. 

Υ.Γ. Αυτή φορά δεν υπάρχουν φωτογραφίες να συνοδεύσουν το κείμενο μου, δεν ήθελα άλλωστε να χάσω τις στιγμές και το συναίσθημα…

Hope to see yoy again in Greece..