Η αστική περιπλάνηση και η σε πραγματικό χρόνο αποτύπωση αυθόρμητων καθημερινών – με την πρώτη ματιά ίσως ασήμαντων – δημόσιων στιγμών, αποτελούν την ουσία και φιλοσοφία της φωτογραφίας δρόμου (street photography).
Στην ενότητα «Αστικά Ζεύγη» οι εικόνες ομαδοποιούνται ανά δύο με σκοπό να συνομιλήσουν εννοιολογικά. Ταυτόχρονα, προχωρώντας από την συνομιλία στην αφήγηση, φιλοδοξούν να καταδείξουν το πως εναρμονίζονται και αλληλεπιδρούν οι άνθρωποι και το αστικό τοπίο. Ένα τοπίο που ο άνθρωπος έχει δημιουργήσει και που – άλλοτε συνειδητά και άλλοτε ασυνείδητα – συνεχίζει διαρκώς να διαμορφώνει.
Θυμίζοντας αφίσες σε τοίχους κτιρίων, οι απλές κοινότυπες φωτοχημικές εκτυπώσεις (c-prints) επικολλώνται σε ευτελές βιομηχανικό υλικό (φελιζόλ) και με φόντο τα διάτρητα μεταλλικά πλαίσια στήριξης και την ακατέργαστη πέτρα των τοίχων του εκθεσιακού χώρου συνθέτουν ένα τελικό αισθητικό αποτέλεσμα, που αναδίδει την «οσμή» και εκπέμπει τη «βοή» των δρόμων της πόλης. Έως τα μέσα της 10ετίας του 50, σε μια εποχή που η φωτογραφία στη συνείδηση του κοινού, σε αντίθεση με το τι επικρατεί σήμερα, ήταν κάτι δυσπρόσιτο και σπάνιο, θεωρείτο εντελώς ακαλαίσθητο και «δήθεν» το κορνιζάρισμα και φινίρισμα μιας φωτογραφίας.
Η προσέγγιση ήταν εντελώς λιτή και μινιμαλιστική. Οι φωτογραφίες, για να παρουσιαστούν στο κοινό, εκτυπώνονταν αποκλειστικά με φωτοχημικό τρόπο στο σκοτεινό θάλαμο και απλά στερεώνονταν (συνήθως με καρφίτσες) σε κάποια κατάλληλη επιφάνεια. Επίσης, οι μεγάλου μεγέθους εκτυπώσεις ήταν κάτι εξαιρετικά δύσκολο τεχνικά, σπάνιο και πολύ ακριβό. Από αυτή την εποχή και από τη αυτή τη φιλοσοφία είναι εμπνευσμένος και ο τρόπος παρουσίασης της συγκεκριμένης έκθεσης.
Μια προσπάθεια να επιστρέψουμε στα βασικά, ο θεατής να αναγκαστεί να πλησιάσει κοντά στην εικόνα, να την παρατηρήσει ενδελεχώς και να εστιαστεί αποκλειστικά στο περιεχόμενο. Στο πνεύμα της γενικότερης απογυμνωμένης, λιτής και μινιμαλιστικής προσέγγισης, η χρήση της αγγλικής γλώσσας για τους υπότιτλους των ζευγών εικόνων υπηρετεί αποτελεσματικότερα τη μονολεκτική προσέγγιση των εννοιών.
Γιάννης Οικονόμου
Έτος γέννησης 1968. Συστηματική ενασχόληση με τη φωτογραφία από το 2013. Από το 2015 φωτογραφίζει αποκλειστικά αναλογικά. Εύφημος μνεία στον παγκόσμιο φωτογραφικό διαγωνισμό της SONY το 2015. Ατομική έκθεση στην “Γκαλερί 7” στην Αθήνα τον Μάρτιο του 2016, όπου παρουσιάστηκε η ενότητα φωτογραφιών δρόμου “Summer in the city”. Οι 16 μονοτυπίες της ενότητας αποκτήθηκαν από το “Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης Κρήτης” και ενσωματώθηκαν στην μόνιμη συλλογή του.
Στη συνέχεια, το καλοκαίρι του 2017, εκτέθηκαν στα πλαίσια της έκθεσης “Δέκα Κεφάλαια. Έργα από τη Μόνιμη Συλλογή.” υπό την επιμέλεια της Μαρίας Μαραγκού. Συνεργασία από τον Οκτώβριο του 2016 έως τον Μάιο του 2018 με την ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα Athens Voice μέσω της τακτικής στήλης κοινωνικού φωτορεπορτάζ “Δρόμοι του κόσμου”.
Τα «Αστικά Ζεύγη» αποτελούν τη δεύτερη ατομική του έκθεση.
