«από σκουριά και αλμύρα»: Έκθεση ζωγραφικής του Γιάννη Μίχα στο φουαγιέ του Δημοτικού Θεάτρου Πειραιά

Ο Γιάννης Μίχας γράφει για την έκθεση του: 

Η Τέχνη για μένα είναι αστείρευτη εσωτερική ανάγκη για δημιουργία, έκφραση, επικοινωνία, προσφορά, είναι αγάπη και πάθος.   Χρόνια τώρα ζω αδιάλειπτα με την ζωγραφική και όσο περνάει ο χρόνος η σχέση μας γίνεται πιο δυνατή, πιο στέρεη πιο ισχυρή.  Με την ζωγραφική μου, έχω σαν βασικά θέματα όσα βίωσα στα ναυπηγεία, στα λιμάνια και κυρίως με όσους ζουν με την θάλασσα και αφιερώνουν την ζωή τους σ’αυτή.

 Τα πλοία, οι άνθρωποι, οι τόποι τους παραμένουν βασικές πηγές της έμπνευσης μου.  Οδοιπορώ θαλασσινά μονοπάτια αντλώντας, μορφές, σχήματα, χρώματα και στην συνέχεια τα αποτυπώνω στα έργα μου.

Με τις νέες εικαστικές περιπλανήσεις μου αντιπαλεύω τη λήθη και το ξεθώριασμα ψυχής και εικόνας. 

 Διατυπώνω με τα μάτια της ψυχής μου όσα βλέπω στις θάλασσες, στο φως, στα λαμπυρίσματα της Ελλάδας.

  Άλλοτε  διαβάζω τα καράβια μου σαν σπασμένα ουράνια τόξα και άλλοτε τα βλέπω να φιλούν τα όρια του νερού σαν δύο χείλη και τον ουρανό να μην απλώνεται, αλλά να  φουσκώνει σαν να θέλει να εκραγεί στον ορίζοντα… “ακροβασία ανάμεσα στον έρωτα και την προσμονή”.

 Θέλω η ζωγραφική μου να μπορεί να δώσει σ’ αυτές τις δύσκολες εποχές περισσότερο φως, αισιοδοξία, ελπίδα

Η Αθηνά Σχινά Ιστορικός Τέχνης, Τεχνοκριτικός ( Ε.Κ.Π.Α. ) έχει μεταξύ άλλων γράψει: “ Η χρωματική κλίμακα, στα έργα του Γιάννη Μίχα, βασίζεται κυρίως στις μετεμπρεσσιονιστικές αντιθέσεις και στις εναρμονιζόμενες εξισορροπήσεις των θερμών με τους ψυχρούς τόνους. Τα φαιά, τα σκούρα καφετιά, οι ώχρες, τα πορτοκαλί και τα ρόδινα χρώματα συνομιλούν ρυθμικά και συναισθαντικά με τα μπλε, τα σμαραγδένια και τα γαλάζια ή τις σκοτεινές σέπιες, όπου η εικαστική σύνθεση το απαιτεί.

Η σχεδιαστική γραφή είναι προσηλωτική στις λεπτομέρειες, ενώ ο ρεαλισμός του Γιάννη Μίχα, εντελώς παράδοξα κάποιες φορές, εμβολιάζεται και με υπερρεαλιστικά στοιχεία. Από την άλλη πλευρά, ο κυβισμός του χώρου ανατρέπει σε πολλά σημεία την κλασικίζουσα προοπτική, χωρίς ωστόσο να την ακυρώνει”.