«Ξανά Ζω»: Η έκθεση που θέλει να δώσει ξανά ζωή στο Μάτι

Mια θλιβερή επέτειος που κανείς δεν πρέπει να ξεχάσει – 45 ζωγράφοι, γλύπτες και φωτογράφοι ένωσαν δυνάμεις και παρουσιάζουν τα έργα τους

 

 

Ένας χρόνος πέρασε από την εφιαλτική μέρα της 23ης Ιουλίου στο Μάτι, εκεί που άφησαν την τελευταία τους πνοή 102 συνάνθρωποί μας με τον πιο φρικτό τρόπο. Ένα μαύρο σκηνικό που γεννά πόνο, μια  θλιβερή επέτειος που κανείς δεν θα μπορέσει να ξεχάσει αλλά και κανένας δεν θα πρέπει ίσως ποτέ να σταματήσει να  θεωρεί ως μια ευκαιρία για δράσεις που θα βοηθήσουν την περιοχή και τους ανθρώπους της  να  συνεχίσουν τη ζωή  τους.

 

Ανάμεσα σε εκείνους που έρχονται να προσφέρουν είναι και 45 ζωγράφοι, γλύπτες και φωτογράφοι από την ευρύτερη περιοχή Νέας Μάκρης και Ραφήνας.  Κάποιοι εξ αυτών έχασαν τα σπίτια τους και τα εργαστήρια τους, αλλά σίγουρα όχι την ελπίδα τους. Ένωσαν δυνάμεις και παρουσιάζουν τα έργα τους στην ομαδική έκθεση που γίνεται στο ξενοδοχείο Ramada Athens Attica Riviera στο Μάτι, από τις 20 έως τις 26 Ιουλίου, με στόχο την πώλησή τους για την οικονομική στήριξη των εγκαυματιών από τη φονική πυρκαγιά.

 

Παράλληλα, θέλουν να στείλουν κι ένα μήνυμα αισοδοξίας, για αυτό και ο τίτλος που έδωσαν στην έκθεση είναι το «Ξανά Ζω», προσδοκώντας από τη μια ότι ο πολιτισμός και η πρωτοβουλία τους θα λειτουργήσουν επουλωτικά στις ψυχές εκείνων που έζησαν τον εφιάλτη και από την άλλη ότι θα καταφέρουν να συνδράμουν οικονομικά  στην αποθεραπεία ανθρώπων που είδαν τη ζωή τους να αλλάζει δραματικά μέσα σε λίγα λεπτά.

 

 

«Η τέχνη μας μαθαίνει ότι η δημιουργία ξεκινάει πάντα από το μηδέν, άρα η καταστροφή γίνεται η αφορμή για μια νέα αρχή, δηλαδή μια νέα δημιουργία. Η φύση μας δίνει πρώτη το παράδειγμα του αγώνα για αναγέννηση»

 

«Στον πόλεμο πολεμάει ο καθένας με τα όπλα που διαθέτει»

 

 

«Βλέποντας γύρω μας τον πόνο, την ερήμωση της περιοχής, την τραγική κατάσταση που βιώνουν ένα χρόνο μετά την φονική πυρκαγιά οι εγκαυματίες και την αδιαφορία των αρμοδίων, σκεφτήκαμε ότι μόνοι μας πρέπει να αγωνιστούμε για να βοηθήσουμε όσο μπορούμε τους συμπολίτες μας, αλλά και να δώσουμε ένα μήνυμα ελπίδας και αισιοδοξίας για το μέλλον. Στον πόλεμο πολεμάει ο καθένας με τα όπλα που διαθέτει»

λέει η επιμελήτρια της έκθεσης κ. Μιμικάννα Αναστασάκη.

 

Πώς έζησε η ίδια το μοιραίο βράδυ;

«Προσωπικά δεν έζησα από κοντά αυτό το κακό, έζησα όμως την αγωνία να ξέρεις ότι εκεί ζει κάποιος δικός σου και να μη μπορείς να επικοινωνήσεις μαζί του. Στο τελευταίο τηλεφώνημα άκουσα την αδελφική μου φίλη να φωνάζει: Καιγόμαστε…το σπίτι καίγεται…Ούρλιαζε…. Και μετά σιωπή. Ώρες ατελείωτες την έψαχνα. Κανένα τηλέφωνο δεν απαντούσε.Φυσικά δεν με άφησαν να πάω εκεί. Εκεί γινόταν πόλεμος! Ένας “ακήρυχτος πόλεμος”. Σχεδόν ξημερώματα χτύπησε το τηλέφωνο και έμαθα ότι ήταν όλοι ζωντανοί.Το σπίτι κάηκε ολοκληρωτικά».

 

«Eνώνοντας τις δυνάμεις μας θέλουμε να μεταδώσουμε μέσα από αυτήν την έκθεση ένα δυνατό μήνυμα.Η φύση αναγεννάται από τις στάχτες της. Ο άνθρωπος έχει την ίδια ικανότητα. Όλοι μαζί και ο καθένας χωριστά θα κρατήσουμε ψηλά το κεφάλι  και θα προχωρήσουμε για ένα καλύτερο αύριο».

 

«Η καταστροφή γίνεται η αφορμή για μια νέα αρχή»

 

Χαρακτηριστική είναι και η μαρτυρία της κ. Φούλης Μητσιάλη μιας εκ των καλλιτεχνών που συμμετέχουν στην έκθεση:

«Ήμουνα μέσα στις φλόγες από την πρώτη στιγμή, κινδύνεψα σοβαρά δύο φορές να καώ. Την πρώτη στην προσπάθεια μου να διασχίσω το φλεγόμενο τοπίο και τη δεύτερη προσπαθώντας να βοηθήσω στην κατάσβεση του φλεγόμενου σπιτιού μας. Δυστυχώς κάηκε ολοσχερώς και το δάσος και το σπίτι μας».

 

«Η τέχνη μας μαθαίνει ότι η δημιουργία ξεκινάει πάντα από το μηδέν, άρα η καταστροφή γίνεται η αφορμή για μια νέα αρχή, δηλαδή μια νέα δημιουργία. Η φύση μας δίνει πρώτη το παράδειγμα του αγώνα για αναγέννηση. Έζησα από κοντά όλους αυτούς τους μήνες την προσπάθεια της γης να ξαναδώσει ζωή και εντυπωσιάστηκα βλέποντας πόσο γρήγορα το πράσινο και το χρώμα πήρε την θέση του μαύρου και του γκρι».

 

 

Η Pascaline Bossu που συμμετέχει στην έκθεση και έχασε το σπίτι της από τη φωτιά  λέει ότι η τέχνη δίνει ελπίδα.

«Μετά την τραγωδία, το θάνατο, την απώλεια, η τέχνη μας δείχνει το δρόμο για τη συνέχεια της ζωής. Μέσα από ένα έργο μπορεί να έρθει η κάθαρση, όπως με τη Γκερνίκα του Πικάσο». Σε ό,τι αφορά το μήνυμα που θα ήθελε να δώσει μέσα από το έργο της είναι ότι « Μετά τις φλόγες και τις φωτιές, η ζωή ξανά αρχίζει μέσα από την τέφρα».

 

Ο καθημερινός αγώνας των εγκαυματιών για μια φυσιολογική ζωή

 

Σύμφωνα με την κ. Μαρίνα Καρύδα μέλος της συντονιστικής επιτροπής των  κατοίκων της περιοχής που ασχολούνται με τους εγκαυματίες, μας μεταφέρει την εικόνα της κατάστασης τους. Οσα μας είπε ήταν γροθιά στο στομάχι.

 

«Νοσηλεύτηκαν με ελαφρά έως πολύ βαριά εγκαύματα 94 ενήλικες και 32 παιδιά. Από αυτούς,18 κατέληξαν στα νοσοκομεία και πολλοί έμειναν για μήνες νοσηλευόμενοι. Ανάμεσα τους και η κυρία Πηνελόπη που μετά από 8 μήνες νοσηλείας, μεταφέρθηκε σε κέντρο αποκατάστασης και παραμένει ακόμα εκεί.Από τις λοιμώξεις έχασε και τα δυο της νεφρά και κάνει αιμοκάθαρση μέρα παρά μέρα. Επίσης, περίπου 30 άτομα εξακολουθούν να δίνουν καθημερινό αγώνα με τα εγκαύματά τους και τις επιπτώσεις τους που σε αρκετούς επιδείνωσαν τη γενικότερη λειτουργία του οργανισμού τους.

 

Άνθρωποι που μέχρι το μεσημέρι της 23ης Ιουλίου οδηγούσαν, περπατούσαν, κολυμπούσαν, μετατράπηκαν σε εξαρτώμενα άτομα που χρήζουν βοήθεια για την καθημερινότητα τους ενώ πολλοί μπαινοβγαίνουν στο νοσοκομεία. Κάποιοι έχουν να κάνουν ακόμα αρκετά χειρουργεία τα οποία αφορούν τη λειτουργικότητα των μελών τους ανεξάρτητα από θέματα αισθητικής αποκατάστασης».

 

Η κ. Καρύδα τονίζει ότι

«μερικοί εγκαυματίες εκτός από τον αγώνα για τη δική τους υγεία, θρηνούσαν και τους ανθρώπους τους, γονείς ή συντρόφους μιας ζωής. Εκτός λοιπόν από τον αγώνα τους για τη ζωή έχουν να παλέψουν και με την κατάθλιψη, τον πόνο της ψυχής τους».

 

 

«Η απλή καθημερινότητα για τον εγκαυματία και το περιβάλλον του απέκτησε επιπλέον απαιτήσεις. Για παράδειγμα δεν μπορούν να κυκλοφορήσουν όσο υπάρχει ήλιος, πρέπει να πλένονται με ειδικό σαπούνι, να χρησιμοποιούν αποστειρωτικά υλικά και να κάνουν αλλαγές στη διάρκεια της ημέρας, να αλείφονται καθε λίγο με ειδικές ενυδατικές κρέμες, να φορούν φύλλα σιλικόνης και πιεστικά ενδύματα που δύσκολα τα βάζουν μόνοι τους και επίσης δύσκολα τα ανέχονται επάνω τους το κατακαλόκαιρο.Και όλα αυτά να κοστίζουν και μια μικρή περιουσία,που δεν καλύπτεται από το κράτος και τον ασφαλιστικό τους φορέα, αλλά απο φιλανθρωπικά Ιδρύματα και αγώνα εθελοντών-ιδιωτών για να τα εξασφαλίσουν».

«Η αποκατάσταση των εγκαυμάτων είναι χρονοβόρα διαδικασία και αυτοί οι άνθρωποι έχουν αγώνα για τα επόμενα 2-3 χρόνια»,

καταλήγει.

 

Πληροφορίες

Η έκθεση «Ξανά Ζω» παρουσιάζεται 20-26 Ιουλίου 2019, στο ξενοδοχείο RAMADA ATHENS ATTICA RIVIERA, επί της οδού Ποσειδώνος 55-57, στο Μάτι

Εγκαίνια: Σάββατο 20 Ιουλίου 2019 στις 8.30.

Επιμέλεια έκθεσης : Μιμικάννα Αναστασάκη

Στην έκθεση συμμετέχουν (με αλφαβητική σειρά):

Εικαστικοί: Εύα Αναγνώστου – ζωγράφος, Εριέττα Βορδώνη –  ζωγράφος, Pascaline Bossu – ζωγράφος, Aida  Carbone – ζωγράφος, Σταμάτης  Γιαννακόπουλος- αρχιτέκτων, Νίκος Δεληγιάννης- γλύπτης, Τάνια  Δημητρακοπούλου – ζωγράφος, Riccardo Di Lauro-  ζωγράφος, Θόδωρος Καβάσης- γλύπτης, Νίκος Κανάκης- γλύπτης, Diane Katsiaficas-  ζωγράφος, Ειρήνη Κομνηνού – ζωγράφος, Λου Κοτσομίτι – ζωγράφος, Κώστας Λάκης  ζωγράφος, Μαρίτσα Λαλιώτη – ζωγράφος, Αθηνά Λατινοπούλου – ζωγράφος, Κατερίνα Λόζα –  ζωγράφος, Φούλη Μητσιάλη – ζωγράφος, Ελένη Μιχαλακοπούλου – ζωγράφος, Θωμάς Μπερτόλης- γλύπτης, Μάτα Μπερτόλη – ζωγράφος, Ασπασία Μπούρχα – ζωγράφος,  Αλκηστις Παπαδαντωνάκη – ζωγράφος, Μαριάννα Πούργαλη- ζωγράφος, Τίτα Σταύρου – ζωγράφος, Δήμητρα Σωτηρίου – ζωγράφος, Michael Tupay – ζωγράφος, Σίσσυ Τσαλπατούρου –  φοιτήτρια Α.Σ.Κ.Τ., Χαβιαρά Elsermans – ζωγράφος, Πένυ Χονδρογιάννη- ζωγράφος

Φωτογράφοι: Βιβιάνα Αθανασοπούλου, Ευθύμιος Αλιφέρης, Ευριδίκη Βλαχάκη, Βασίλης Βρεττός, Τάσος Βρεττός, Σίσσυ Δάβρη, Σεβαστή Δρακούλη, Σπύρος Μισοκοίλης,

Φωτογραφικά ταξίδια: Κάζαγλη, Κατερίνα Μανούση, Χλόη Μαυρουδή, Νίκος Μπλιζιώτης, Βασίλης Παπαγεωργίου, Δημήτρης Σκαρέας, Δήμητρα Σωτηρίου, Στέργιος Χουρίκης

 

 

Πηγή