Έχει όρια η τέχνη; Μπορείς να δεσμεύσεις την έμπνευση του καλλιτέχνη; Τελικά η τέχνη ενώνει ή διχάζει;
Τις τελευταίες μέρες γίναμε μάρτυρες ακραίων συμπεριφορών από μια μερίδα υπέρ του δέοντος χριστιανών με αφορμή ένα γλυπτό που στήθηκε στο Παλιό Φάληρο, ο Phylax, έργο του ζωγράφου και γλύπτη Κωστή Γεωργίου. Το βανδάλισαν ρίχνοντας άσπρη μπογιά, το εξόρκισαν ραίνοντας το με αγιασμό ενώ εξαγριωμένοι περαστικοί περνούν μουτζώνοντας το. Άγριες καταστάσεις από άτομα που η τέχνη σίγουρα δεν τους αγγίζει. Όμως μιλάμε σίγουρα για τέχνη; Μήπως ο καλλιτέχνης μέσω της τέχνης του έχει άλλους στόχους; Γιατί σήμερα όλα έχουν σημείο αναφοράς το χρήμα, αλλά και στην τέχνη; Εξυπηρετεί η Τέχνη μύχιους σκοπούς;
Ο ίδιος ο δημιουργός απαντά στις επικρίσεις που δέχεται (σε συνεντεύξη του στο vice) ότι υπάρχει μεγάλη παρανόηση και χαρακτηρίζει τα όσα συνέβησαν ως πράξεις έξω από τη λογική. Από τη μια τοποθετεί τον εαυτό του και την καλλιτεχνική οδύνη που περνά ώστε να «γεννήσει» το έργο του και από την άλλη την προσλήψη του έργου του από άτομα περιορισμένης αντίληψης λόγω έλλειψης γνώσεων πάνω στην Τέχνη.
Συμβολίζει τελικά τον σατανά; Συμβολίζει τον μυθικό φτερωτό προστάτη της Κρήτης τον Τάλω που γύριζε τις ακτές της Κρήτης 3 φορές την ημέρα; Ο κύριος Γεωργίου λέει πως απεχθάνεται κάθε συμβολισμό στην τέχνη γιατί έτσι μπαίνεις σε διαδικασία προσαρμογής, σε διαδικασία δηλαδή η τέχνη να εξυπηρετήσει σκοπούς και να δεσμεύεται η ελευθερία στην δημιουργία.
Το σίγουρο είναι ότι δημιουργούνται ερωτήματα για το τι σκοπό εξυπηρετούν αυτές οι ενέργειες όταν μιλάμε για έναν δημιουργό με 45χρονη παρουσία που έργα του εκτίθενται σε διάφορα μουσεία και όχι μόνο. Ο ίδιος δηλώνει ανοιχτός στην κριτική και ότι το πιο εύκολο πράγμα είναι να κάνεις κριτική. Άλλωστε ένα έργο τέχνης αποκτά νόημα όταν γινεται έδαφος για γόνιμη σκέψη με σκοπό την ανταλλαγή απόψεων ή ακόμα και αναθεώρησης πραγμάτων.
Άραγε οι επικριτές του γλυπτού αν επισκέφτονταν το μουσείο μοντέρνας τέχνης στην Νέα Υόρκη τι συμπεράσματα θα έβγαζαν; Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα μπορούσαν να βανδαλίσουν τα σύγχρονα αριστουργήματα, αλλά στην Ελλάδα ζώντας σε καθεστώς ασυδοσίας και λειτουργώντας εν θερμώ όλα είναι πιθανά, όπως τα ευτράπελα των τελευταίων ημερών. Τελικά το ερώτημα όμως παραμένει: Μπορείς να βάλεις χαλινάρι στην Τέχνη;
