Τα κινηματογραφικά βραβεία ΟΣΚΑΡ έχουν ηλικία που υπερβαίνει τα 90 χρόνια. Συγεκριμένα δόθηκαν για πρώτη φορά το 1929, για έργα που είχαν γυριστεί το 1927 -1928.
Εμπνευστής τους ο παραγωγός Λουις Μάγερ, της γνωστής εταιρίας Μέτρο Γκόλντουιν Μάγερ ( μικρής τότε ακόμα). Αθλοθέτης η νεαρά τότε Ακαδημία κινηματογράφου.
Σκοπός δεν ήταν άλλος, από το να διαφημιστεί η νέα βιομηχανία το κινηματογράφου και να μεγαλώσει το ενδιαφέρον του κοινού που άρχιζε να γεμίζει τις αίθουσες (που όλο και πλήθαιναν).
Σε γενικές γραμμές έτσι πορεύτηκαν και τις επόμενες πολλες δεκαετίες. Η ακαδημία κινηματογράφου, που αποτελείται από προβεβλημένα άτομα όλων των ειδικοτήτων της παραγωγής μιας ταινίας, φρόντιζε πάντα να επιβραβεύει ταινίες μεγάλου κόστους (στα δάχτυλα μετριούνταν οι υπόλοιπες). Το στάρ σύστεμ θριάμβευε, και τα ταμεία εισιτηρίων γέμιζαν δολάρια. Η ποιότητα ήταν ευπρόσδεκτη, αλλά προείχε η εμπορικότητα.
Δεν είναι τυχαίο που τεράστια ονόματα του κινηματογράφου (Χίτσκοκ, Τσάπλιν, Μπέργκμαν και πολλοί άλλοι πήραν βραβείο στο τέλος της καριέρας τους και για το σύνολο του έργου τους). Κοντολογής τιμητικό!
Με απλά λόγια η Ακαδημία φρόντιζε να ευημερεί ο εμπορικός κινηματογράφος και να έχουν δουλειά τα μέλη της.
Είναι κι αυτό μια στάση, νοιώθεται που λέει κι ο Καβάφης.
Γιατί τα λέω ολα αυτα; Απλούστατα τα τελευταία χρόνια σαν κάτι να αλλάζει. Βλέπουμε ποιοτικές ταινίες και καλλιτέχνες όλο και περισότερο να διακρίνονται. Ιδίως στις ταινίες της ξένης παραγωγής. Αλλά και στις αμερικάνικες ταινίες, βλέπουμε να κερδίζουν ταινίες ποιοτικές που παλιά δύσκολα θα ήταν απλώς υποψήφιες.
Αφορμή για τα παρανω στάθηκε η φετεινή βράβευση του Αντονι Χόπκινς με το βραβειο ηθοποιοίας. Αν δεν μπορούν να αγνοήσουν έναν τόσο καλο ηθοποιό είναι πολύ παρήγορο. Είναι παρήγορο για τους νέους καλιτέχνες, που καλούνται να κρατήσυν τη σημαία της ποιότητας ψηλά.
Η ασχήμια δεν κερδίζει πάντα. Κι αν το ίδιο το Χόλυγουντ αρχίζει να έχει ρωγμές τότε τα πράγματα ίσως δεν είναι τοσο ζοφερά όσο μερικοι θέλουν να μας κάνουνε να πιστέψουμε πως είναι….
Φαίνεται πως κάποια πράγματα αρχίζουν ν’αλλάζουν τώρα τελευταία. Μάλιστα από κει που δεν το περιμέναμε, απο τις ΗΠΑ. Ακόμα και στο πολιτικό σκηνικό.
Κι όταν τα πράγματα αλλάζουν σε μια υπερδύναμη, οι αλλαγές ειναι ευρύτερες. Ακόμα και στα πολιτιστικά.
Ίδωμεν…..
