Ένα βιβλίο που οι απανωτές εκδόσεις του το φέρνουν συνεχώς στο προσκήνιο και ειδικότερα τις μέρες αυτές λόγω των γιορτών.
Σε ένα τραγούδι της η Χάρις Αλεξίου τραγουδά “τα λεφτά μου όλα δίνουν για ένα τανγκό “…και είναι αυτή η μαγεία του χορού, το ερωτικό δέσιμο δύο ανθρώπων που ενώ κρατά κάποιες, λίγες μόνο στιγμές, μένουν όμως ανεξίτηλα για πάντα. Στην καρδιά του αυστηρού υπολοχαγού Καραμανίδη το ερωτικό πάθος για την γυναίκα του συνταγματάρχου του παίρνει διαστάσεις ανεξέλεγκτες.
Ο αφηγηματικός χρόνος συμπυκνώνεται σε 5 πέντε μέρες, δύο στο παρόν και 3 στο παρελθόν. Ο εργένης Λάζαρος Λαζάρου, ο κεντρικός ήρωας του μυθιστορήματος, υποδέχεται τα Χριστούγεννα του 2002 υπό το βάρος της πρόσφατης κακής είδησης σχετικά με την υγεία του. Τρομοκρατημένος και πασχίζοντας σε μια ύστατη ευκαιρία ζωής πέφτει πάνω σε ένα νεαρό ζευγάρι που συναντά τυχαία σε ένα φαρμακείο. Η όψη του χαμογελαστού νεαρού θα τον γυρίσει 32 χρόνια πριν, σε μια άλλη εποχή. Ο άρρωστος ψυχοσωματικά Λαζάρου θα ταξιδέψει μέσα από τις αναμνήσεις του στην Ελλάδα των Συνταγματαρχών σε κάποια άλλα Χριστούγεννα πολύ μακριά κάπου στον Έβρο, στο στρατόπεδο Λοχαγού Βάτη.
Το σκηνικό αλλάζει και ο στρατιωτικός κόσμος σκιάζει την μέχρι τώρα γιορτινή αθηναϊκή σκηνή. Ο αυστηρός, σκληρός και άμεμπτος συνταγματάρχης Λόγγος, η εύθραυστη, ευαίσθητη και ελαφρώς ψυχολογικά διαταραγμένη Ζωή και ο απεγνωσμένα παθιασμένος, βίαιος υπολοχαγός Καραμανίδης (στον οποίο ενυπάρχει εν κρυπτώ ένα ομοφιλοφυλικό στοιχείο) συγκροτούν ένα τρίγωνο όχι μόνο ερωτικό αλλά και ανεξέλεγκτα παθιασμένο. Ο Λαζάρου είναι ο “διάμεσος”, αυτός που σε τρεις μέρες ως δάσκαλος χορού θα μεταμορφώσει τον αδαή υπολοχαγό σε καβαλιέρο για ένα και μοναδικό χορό με την ντάμα της καρδιάς του, τη γυναίκα του διοικητή του.
Ο Ξανθούλης με εξαιρετική μαεστρία στήνει μια ερωτική ιστορία που μέσα της υπάρχουν ευτράπελα επεισόδια ωστε να διακωμωδηθεί το ηθικοχριστιανικό καθεστώς της 21ης Απριλίου και η κενότητα του. Όμως αυτός ο άρρωστος κρατικός μηχανισμός είναι σε θέση οποιαδήποτε στιγμή να καταστρέφει συνειδήσεις και να εξοντώνει αντιστάσεις. Έτσι ο άμοιρος Λαζάρου θα μάθει τον υπολοχαγό να χορεύει τανγκό και η Ζωή θα παρευρεθεί στο χριστουγεννιάτικο τραπέζι του στρατοπέδου κατ’ εντολή του συζύγου της και θα δεχτεί να χορέψει το τανγκό με τον μονόχνωτο και απόμακρο αλλά γοητευτικό υπολοχαγο Καραμανίδη, που θα τους οδηγήσει στην “μια στιγμή για πάντα”.
Το 13ο μυθιστόρημα του Γιάννη Ξανθούλη έχει μια γλυκόπικρη γεύση που θα μας στροβιλίζει για πάντα με ένα αθεράπευτα ρυθμικό τανγκό.
