Ο Λευτέρης Καντζίνος γεννήθηκε το 1980 στην Αθήνα, όπου μεγάλωσε και σπούδασε Ιστορία. Έχει εργαστεί σε οίκο επιστημονικών εκδόσεων με αντικείμενο την επιμέλεια κειμένων επί μία τετραετία. Επίσης, έχει διατελέσει επικεφαλής περιοδικών εκδόσεων λαογραφικού ενδιαφέροντος για περισσότερο από 10 χρόνια και έχει δημοσιεύσει περί τις 140 ιστορικές έρευνες στον περιοδικό τύπο τα τελευταία 14 χρόνια. Το κύριο αντικείμενο της ερευνητικής του δραστηριότητας είναι η μελέτη και η ανάδειξη λιγότερο δημοφιλών ή ακόμη και άγνωστων στο ευρύ κοινό πτυχών της ελληνικής και της παγκόσμιας Ιστορίας όπως καταδεικνύει και το τελευταίο του βιβλίο «ΑΘΗΝΑ 1204-1456: Τα άγνωστα χρόνια» που κυκλοφόρησε μέσα στο 2020 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο φέρνοντας στο φως μια άγνωστη ιστορική περίοδο της Αθήνας αφού “…2,5 αιώνες ιστορίας «σβήστηκαν» από την ελληνική πρωτεύουσα με τη δικαιολογία ότι έπρεπε να τονιστεί η σύνδεση της κλασικής εποχής με τη νεοελληνική κοινωνία”, όπως εξομολογείται στη συνέντευξη που παραχώρησε στο The Book.Gr
-Καλώς ήρθατε στο The Book.Gr
– Χαίρομαι ιδιαίτερα που μου δίνετε την ευκαιρία να ανταλλάξουμε απόψεις. Καλώς σας βρήκα λοιπόν στο The Book.Gr!
-
«ΑΘΗΝΑ 1204-1456: Τα άγνωστα χρόνια» ονομάζεται το τελευταίο σας βιβλίο από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Μιλήστε μας γι’ αυτή τη νέα κυκλοφορία.
Πρόκειται για την εξιστόρηση μίας χρονικής περιόδου διάρκειας περίπου 250 χρόνων, κατά την οποία η Αθήνα τέθηκε υπό τον έλεγχο Ευρωπαίων ηγεμόνων. Αυτοί είναι περισσότερο γνωστοί ως Σταυροφόροι ή Φράγκοι και κυριάρχησαν στη «μεσαιωνική» (με την ευρύτερη έννοια του όρου) Αθήνα, πριν από την έλευση των Οθωμανών. Σήμερα τα διασωθέντα αρχαιολογικά κατάλοιπα από εκείνη την εποχή είναι ελάχιστα και οι εξειδικευμένες επιστημονικές μελέτες είναι επίσης λιγοστές. Γι’ αυτόν τον λόγο, το «ΑΘΗΝΑ 1204-1456: Τα άγνωστα χρόνια» αποτελεί κατά κάποιο τρόπο τον βιβλιογραφικό συνδετικό κρίκο ανάμεσα στη βυζαντινή και την οθωμανική Αθήνα, μιας και τα τελευταία 130 χρόνια δεν έχει εκδοθεί καμία άλλη σχετική επιστημονική έρευνα. Κατόπιν λοιπόν πολυετούς μελέτης σε αρχειακές πηγές και με βάση τις πλέον πρόσφατες αρχαιολογικές τεκμηριώσεις, κατέστη εφικτή η περιγραφή αυτών των «σκοτεινών» χρόνων της αθηναϊκής ιστορίας. Αυτό το «κουβάρι» ξετυλίγεται βήμα βήμα με αναφορές τόσο στις πολιτικές και τις στρατιωτικές εξελίξεις, όσο και στον καθημερινό βίο των απλών κατοίκων της Αθήνας. Βέβαια όλα τούτα έλαβαν «σάρκα και οστά» χάρη στις εκδόσεις Μεταίχμιο, δίχως τις οποίες δεν θα κρατούσαμε στα χέρια μας αυτήν την τόσο επιμελημένη έκδοση.
-
Όπως αναφέρατε παραπάνω, για περισσότερα από 130 χρόνια δεν υπήρξε κάποια νέα επιστημονική έκδοση με κεντρικό θέμα την Αθήνα την εποχή της Φραγκοκρατίας. Γιατί αυτή η ανεξήγητη ιστορική λήθη;
Γενικώς έχουμε τη συνήθεια να θεωρούμε πως ό,τι δεν βλέπουμε δεν υπάρχει. Επειδή δεν έχει διασωθεί κανένα μνημείο από την εποχή της Φραγκοκρατίας, δημιουργήθηκε η εντύπωση στο ευρύ κοινό ότι η Αθήνα δεν γνώρισε ποτέ δυτικούς ηγεμόνες. Αυτή η αποκάθαρση του αθηναϊκού τοπίου από οποιοδήποτε φράγκικο κατάλοιπο έλαβε χώρα κυρίως από τα τέλη του 18ου αιώνα. Με χρονολογική σειρά, οι Οθωμανοί αλλοίωσαν ή κατέστρεψαν πλήθος παλαιότερων και αρχαίων μνημείων (ιδίως στα χρόνια του βοεβόδα Χατζή Αλή Χασεκή). Ακολούθως, το 1874 ο εμβληματικός Φράγκικος Πύργος, που ήταν το μοναδικό διασωθέν μνημείο της φράγκικης παρουσίας στην Αθήνα, κατεδαφίστηκε. Το 1889 ο Γερμανός ιστορικός Φρειδερίκος Γρηγορόβιος εξέδωσε την πρώτη και τη μοναδική έως φέτος μελέτη με επίκεντρο τη φραγκοκρατούμενη Αθήνα, που δικαιολογημένα εμπεριείχε αρκετές ανακρίβειες και ελλείψεις (π.χ. για το Ριζόκαστρο, τις χρήσεις του ναΐσκου της Παναγίας της Πέτρας κ.ά.). Συνάμα έως τον 19ο αιώνα, οι αρχαιολόγοι καθαίρεσαν από τον Ιερό Βράχο (και όχι μόνο) οποιαδήποτε κατασκευή δεν άνηκε στην κλασική εποχή, ενώ σε δεύτερο χρόνο δόθηκε έμφαση στην ανάδειξη μόνο των βυζαντινών και των οθωμανικών μνημείων. Έτσι λοιπόν περίπου 2,5 αιώνες ιστορίας «σβήστηκαν» από την ελληνική πρωτεύουσα με τη δικαιολογία ότι έπρεπε να τονιστεί η σύνδεση της κλασικής εποχής με τη νεοελληνική κοινωνία. Ωστόσο υποσυνείδητα στη λαϊκή μνήμη διατηρήθηκαν πολλά ψήγματα της φράγκικης παρουσίας, όπως διατροφικές συνήθειες, θρύλοι, προλήψεις, γλωσσικές παραφθορές κ.ά. Αυτά τα λαογραφικά στοιχεία, που επίσης περιλαμβάνονται στην παρούσα έκδοση, καταδεικνύουν πως η ιστορική συνέχεια ενός λαού δεν μπορεί να «καταργηθεί».
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ The Book.Gr πατώντας ΕΔΩ
