Γεννημένος στα μέσα της δεκαετίας του ’50 ο Τεύκρος Μιχαηλίδης, διδάκτωρ των μαθηματικών του Πανεπιστημίου Pierre et Marie Curie, διδάσκει μαθηματικά από το 1981 στη Μέση Εκπαίδευση. Είναι ιδρυτικό μέλος της ομάδας Θαλής + Φίλοι και της Ελληνικής Λέσχης Συγγραφέων Αστυνομικής Λογοτεχνίας.
Το 2006 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πόλις το βιβλίο του “Πυθαγόρεια εγκλήματα”, ένα βιβλίο που συνδύαζε ένα φρικτό έγκλημα με ένα μαθηματικό πρόβλημα. Από τότε κυκλοφόρησαν άλλα 7 βιβλία μαθηματικής λογοτεχνίας που έρχονται να πλαισιώσουν συμμετοχές του σε συλλογικά έργα αστυνομικής λογοτεχνίας καθώς κι ένα πλήθος άρθρων και μελετών για τη διδακτική των μαθηματικών . Το τελευταίο του μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες με τίτλο “Φονικό στη Μεγάλη Εκκλησία” (εκδόσεις Πόλις) αποτέλεσε αφορμή για μια ξεχωριστή συνέντευξη.
– Κ. Μιχαηλίδη είναι πραγματική μας χαρά να σας έχουμε στη συντροφιά μας
-Ευχαριστώ κι εγώ για την ευκαιρία που μου δίνετε να συζητήσουμε.
-
«Φονικό στη Μεγάλη Εκκλησία», το νέο σας μυθιστόρημα. Ποια είναι τα κομβικά σημεία αυτής της συγγραφικής περιόδου που θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μας;
Το πρώτο σπέρμα αυτής της καινούργιας ιστορίας ήταν μια κουβέντα με φίλους σχετικά με το πόσο «αχάριστη» είναι κάθε νέα εποχή απέναντι σε αυτήν την οποία διαδέχεται. Πόσο αδίστακτα διαγράφει, από αυτά που παραλαμβάνει, όσα δεν ταιριάζουν στο χαρακτήρα της και πώς, ανενδοίαστα, οικειοποιείται ό,τι την εξυπηρετεί. Η περίοδος του Ιουστινιανού είναι ένα χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα. Αυτή κουβέντα συνέπεσε χρονικά με την αναζήτηση, στα πλαίσια κάποιου σεμιναρίου, ενός θέματος για άσκηση δημιουργικής γραφής που να ανοίγει δρόμους προς τα μαθηματικά. Κι ενώ αυτά τα δύο τριγύριζαν στο μυαλό μου, ήρθε η μετάφραση ενός πολύ σημαντικού βιβλίου του Knorr σχετικά με τις μεθόδους αντιμετώπισης των γεωμετρικών προβλημάτων κατά την αρχαιότητα. Όλα αυτά μαζί αποτέλεσαν το πλαίσιο μέσα στο οποίο χτίστηκε μια ιστορία, που αρχικά σχεδιαζόταν να είναι αποκλειστικά αισθηματική και που στην πορεία μετεξελίχθηκε, μεταξύ άλλων, σε ιστορία εξιχνίασης ενός εγκλήματος.
-
Ο τίτλος έχει δύο, εν τω βάθει, αντίθετες λέξεις. Φονικό και Εκκλησία. Θα ήθελα την τοποθέτησή σας επ’ αυτού.
Δεν είμαι σίγουρος ότι οι λέξεις, ή μάλλον οι έννοιες βρίσκονται πραγματικά σε αντίθεση, ή έστω σε ασυμφωνία. Σκεφτείτε πόσοι φόνοι, συχνά μαζικοί, έγιναν εν ονόματι της εκκλησίας, ή και από την ίδια την εκκλησία• τόσο διαχρονικά όσο και ειδικότερα την εποχή που εκτυλίσσεται η πλοκή του βιβλίου.
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΤΗ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ The Book.Gr
