Ήταν πριν πολλά χρόνια όταν οι άνθρωποι δεν είχαν χωριστεί σε πλούσιους και φτωχούς κι όλα πάνω στη γη ήταν μικρά, στενά και λίγα.
Με δύο σειρές ο Αντώνης Σουρούνης μας προϊδεάζει για ένα πανέμορφο βιβλίο. “Το μονοπάτι στη θάλασσα” είναι ένα βιβλίο που αναπλάθει σαν κελαρυστό νεράκι τα βιώματα της παιδικής ηλικίας του συγγραφέα, αλλά τα γεγονότα που περιγράφονται είναι τόσο ευφάνταστα που μόνο μυθιστορηματικής υφής θα μπορούσαν να ‘ναι.
Ο Αντώνης Σουρούνης είναι ένας μοναδικός μάστορας του λόγου που πιάνει τον αναγνώστη με τη μία και θα τον “σέρνει στις σελίδες του” μέχρι το φινάλε του κάθε βιβλίου του. Ένας άριστος «παραμυθάς» που με την απλότητα του ύφους του γίνεται αφάνταστα πειστικός σε αυτά που περιγράφει:
«H ίδια η γη ήταν τόσο μικρή, που όταν πήγα σχολείο και την είδα πάνω στο τραπέζι του δάσκαλου μπόρεσα να την αγκαλιάσω. Tα αυτοκίνητα και τα αεροπλάνα ήταν τόσο λίγα, που όταν έβλεπες ένα χειροκροτούσες και το κοίταζες μέχρι να χαθεί, γιατί θ’ αργούσες πολύ να ξαναδείς άλλο. Tηλέφωνο ούτε ακούγαμε ούτε βλέπαμε. Για να το δει κανείς, έπρεπε να φάει ξύλο. Aν ήταν μικρός, στο γραφείο του διευθυντή του σχολείου· αν ήταν μεγάλος, στο γραφείο του διευθυντή της αστυνομίας. Tο φαΐ ήταν τόσο λίγο, που όταν το είχαν οι άνθρωποι μπροστά τους κάνανε το σταυρό τους σαν μπροστά σε εικόνισμα. Kλέφτες δεν υπήρχαν, γιατί οι άνθρωποι δεν είχαν τίποτα να τους κλέψεις. Tο μόνο που έκλεβαν κάθε τόσο τα παλικάρια ήταν καμιά όμορφη κοπέλα, κι αυτό γιατί ο μπαμπάς της τσιγγουνευόταν να τους τη δώσει κι αφού εκείνη προηγουμένως τους είχε κλέψει την καρδιά”».
Ο νέος χρόνος ας ξεκινήσει με ένα βιβλίο όμορφο, γεμάτο νεανική δράση που ενώ οι συνθήκες που περιγράφονται είναι δύσκολες και φτωχικές είναι όμως πλούσιες σε συναισθήματα και ομορφιά. Ένα βιβλίο για να αναλογιστούμε τελικά ποια είναι τα πράγματα που αξίζουν στη ζωή!
Καλό Σαββατοκύριακο!!!
“ΤΟ ΜΟΝΟΠΑΤΙ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ ” του Αντώνη Σουρούνη, κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Καστανιώτη.
Λίγα βιογραφικά για τον συγγραφέα:
Γεννημένος το 1942 ο Αντώνης Σουρούνης ήταν ένας βραβευμένος συγγραφέας διηγημάτων και μυθιστορημάτων με θέμα τη ζωή των «γκαστερμπάιτερ». Το 1995 βραβεύτηκε με το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος για το βιβλίο του «Ο χορός των ρόδων», ενώ για το βιβλίο του «Το μονοπάτι στη θάλασσα» βραβεύτηκε από το περιοδικό «Διαβάζω» και την λογοτεχνική επιθεώρηση «Να ένα μήλο». Ενδεικτική εργογραφία: «Οι συμπαίχτες», «οι πρώτοι πεθαίνουν τελευταίοι», «ο χορός των ρόδων», «Γκας ο γκανγκστερ», «το μονοπάτι στη θάλασσα» αλλά και συλλογές διηγημάτων όπως «Μερόνυχτα Φραγκφούρτης», «Υπ’ όψιν της Λίτσας», «Κυριακάτικες ιστορίες». Έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Πέθανε τον Οκτώβρη του 2016.
