Το The Look.Gr προτείνει γι’ αυτο το Σαββατοκύριακο το βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου “Στο τέλος νικάω εγώ”, που κυκλοφόρησε το 2017 από τις εκδόσεις Μεταίχμιο.
Ιστορία δεν είναι οι απόψεις των ιστορικών, είναι οι ζωές των ανθρώπων
Το βιβλίο αυτό που ολοκληρώνει μια άτυπη τριλογία [Απόψε δεν έχουμε φίλους (2010) και Χορεύουν οι ελέφαντες (2012)], επικεντρώνεται στη Θεσσαλονίκη, στη Θεσσαλονίκη του Μεγάλου Πολέμου ως τα capital control. Εκατό χρόνια διατρέχουν τις σελίδες του και οι ολοζώντανοι χαρακτήρες της καθημερινότητας προσκρούουν στο μπερδεμένο τοπίο της ελληνικής παιδείας και της μόρφωσης εν γένει.
Τη μέρα που ελευθερώθηκε η Σαλονίκη, ο Γιωργάκης κρέμασε τις φωτογραφίες του Βενιζέλου και του βασιλιά πάνω από το κρεβάτι του. Κόλπος της ήρθε της μάνας του, όταν είδε το εικόνισμα της Παναγιάς πάνω από τις ελιές και τα λάδια.
-Δεν είναι του Θεού πράγματα αυτά, κοίτα να εξομολογηθείς, θα πέσει φωτιά να μας κάψει.
-Τι να σου κάνει ο Θεός, βρε μάνα, εδώ χρειάζεται πολιτική. Συμφωνίες και υπογραφές. Ποιος μας τη χάρισε τη Σαλονίκη, ο Θεός; Ο Βενιζέλος και ο Βασιλιάς την ελευθέρωσαν.
Από τις σελίδες του βιβλίου περνούν καθημερινοί άνθρωποι όπως ένας κουτσός επιτυχημένος ζαχαροπλάστης, ένας Κρητικός βενιζελικός χωροφύλακας, ένας Γάλλος γιατρός, μια αρτίστα, γονείς, παιδιά, φίλοι και συνεργάτες, αλλά και ερωτευμένα ζευγάρια. Όλοι αυτοί οι ετερόκλητοι χαρακτήρες μπλέκονται στη δίνη της ιστορίας της πόλης.
Χθες ο Γιωργάκης μού αποκάλυψε πως, όταν ήταν μικρός, τα άλλα παιδιά τον κορόιδευαν. Χαλούσαν τα λουλούδια που έπλαθε με τη λάσπη. Έκλαιγες; τον ρώτησα. Όχι, μου είπε, τι παράξενη ερώτηση. Πήγαινα σπίτι κι έπινα νερό. Η μάνα μου έλεγε πως είναι φάρμακο. Ξάπλωνα, έκλεινα τα μάτια κι έφτιαχνα μέσα στο κεφάλι μου τα πράγματα όπως ήθελα. Δεν καταλάβαινα και του ζήτησα εξηγήσεις. Να, δηλαδή, έφτιαχνα τη συνέχεια στο μυαλό μου. Στο τέλος νικούσα εγώ. Και τώρα το ίδιο κάνω, είπε και μου έδειξε τον πάγκο του. Κλείνω τα μάτια και σκέφτομαι πως φτιάχνω το μαγαζί, όλο από την αρχή. Κι είναι καλύτερο από πριν. Με έξι μεγάλα ράφια στη βιτρίνα, κρεμαστούς πολυέλαιους και σκαλιστά ασημένια κουτάλια. Στο τέλος νικάω εγώ.
Στο βιβλίο αυτό ο αναγνώστης παρακολουθεί παράλληλα με την παρέα των νέων και μια αφήγηση για τα χρόνια 1912-1916 που εναλλάσσονται με τα κεφάλαια για το 2012-2015. Η Ελλάδα της οικονομικής κρίσης συναντά την Ελλάδα της πολιτικής κρίσης στο ξημέρωμα του προηγούμενου αιώνα.
Πέντε λεπτά αρκούν για να συζητηθούν τα πάντα, χωρίς να εκπέσει ο δάσκαλος σε χειραγώγηση κι ο μαθητής σε κολακεία – θανάσιμα αμαρτήματα και τα δύο.
Καλό Σαββατοκύριακο!
Το βιβλίο της Σοφίας Νικολαΐδου “Στο τέλος νικάω εγώ”, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μεταίχμιο
Διαβάστε την πρόσφατη συνέντευξη της κα Νικολαΐδου στο The Look.Gr
Συνέντευξη: Σοφία Νικολαΐδου «Σίγουρα η ζωή έχει πολλή, μα πολλή, φαντασία»
Λίγα βιογραφικά για τη συγγραφέα
Η Σοφία Νικολαΐδου έχει εκδώσει μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, μελέτες και μεταφράσεις. Το μυθιστόρημά της Χορεύουν οι ελέφαντες (Μεταίχμιο, 2012) μεταφράστηκε στα αγγλικά και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Melville House. Το μυθιστόρημά της Απόψε δεν έχουμε φίλους (Μεταίχμιο, 2010) μεταφράστηκε στα εβραϊκά και κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Kester Books, για το βιβλίο αυτό τιμήθηκε με το Athens Prize for Literature 2010. Διδάσκει δημιουργική γραφή στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Εργάζεται ως φιλόλογος σε σχολείο.
