Η ελληνκή εκδοχή του Gabriel Garcia Marquez, η Ζυράννα Ζατέλη λίγο πριν κυκλοφορήσει το 3ο μέρος της τριλογίας της “Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους” μας κάνει κοινωνούς της σκέψης της.
«Γράψε αυτά που είδες…Ήθελα από μικρή να βλέπω όνειρα, τα αγαπούσα, τ’ αποζητούσα, με σαγήνευαν. Θυμάμαι να σκέφτομαι, και το θυμάμαι καλά: ότι κι αν γίνει, μα ό,τι κι αν γίνει, εγω το βράδυ θα κοιμηθώ και θα δω όνειρα!»
Πρόλογος από ένα βιβλίο που όπως φαίνεται από τον τίτλο το υλικό αντλείται από το μυθικό κόσμο των ονείρων αναπόσπαστο άλλωστε πεδίο έμπνευσης της ίδιας . Τα τετράδια Ονείρων είναι ένα παράξενο και απρόσμενο βιβλίο, όπου η συγγραφέας αποκαλύπτει τις θρυαλλίδες της γραφής της, τις μύχιες εικόνες που δημιούργησαν το μαγικό της σύμπαν.
Οι περιγραφές σε αυτή την πρώτη επιλογή των ονείρων της συγκλονίζουν άλλοτε για το ακαταλαβίστικο νόημα τους, άλλοτε για την προφητικότητα τους(όπως για τον θάνατο του γιου του Νικ Κέιβ) ενώ τις περισσότερες φορές δίνουν απαντήσεις σε κενά ή εξηγούν σκοτεινά σημεία των βιβλίων της. «Η Ιουλία των Λυκων[και με το φως του λύκου επανέρχονται] ήρθε σπίτι μου! Την άκουγα που ανέβαινε τις σκάλες, νομίζω και την ανάσα της άκουγα….στεκόμασταν άναυδες, ήταν κι ένα τρίτος στο χώρο, κάτι σαν βοηθός ας πούμε, που δεν τον βλέπαμε. Εκείνη με κοιτούσε λοξά….και με ρώτησε με μια φωνή αδιανόητη: Είσαι η μαμά μου? Ο μπαμπάς μου? Ποια είσαι? Μου κόπηκαν τα γόνατα από μια συγκίνηση εντελώς πρωτόγνωρη»
Ένα βιβλίο μύησης για κάποιον που αγνοεί τον ζατελικό κόσμο παράλληλα όμως και βιβλίο εξηγήσεων για τον μυημένο στην λογοτεχνία της.
Μια μικρή εισαγωγή στην εργογραφία της:
Η Ζυράννα Ζατέλη γεννήθηκε το 1951 στο Σοχό Θεσσαλονίκης. Εμφανίστηκε στα ελληνικά γράμματα το 1984 με τη συλλογή διηγημάτων «Περσινή Αρραβωνιαστικιά». Ακολούθησαν το 1986 η δεύτερη συλλογή διηγημάτων της «Στην ερημιά με χάρι» και το πρώτο της μυθιστόρημα το 1993 με τον τίτλο «Και με το φως του λύκου επανέρχονται» που απέσπασε το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος. Ακολουθεί η 7ετή σιωπή που υπάρχει πάντα στη λογοτεχνική της πορεία και τελειώνει το 2001 όταν εκδίδεται το 1ο μέρος της τριλογίας της «Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις ερέβους» που έχει το ξεχωριστό τίτλο «Ο θάνατος ήρθε τελευταίος» το οποίο αποσπά ξανά το κρατικό βραβείο μυθιστορήματος. Το 2005 εκδίδεται από τον Ιανό η νουβέλα «Ο δικός της αέρας»[ θα προστεθεί αργότερα σε μια συλλογή κειμένων της με τον τίτλο «Ηδονή στον κρόταφο»] και το 2006 το αφήγημα «Οι μαγικές βέργες του αδερφού μου». Το 2ο μέρος της τριλογίας έρχεται το 2009 με τον τίτλο «Το πάθος χιλιάδες φορές» και αποσπά το βραβείο μυθιστορήματος του ιδρύματος Πέτρος Χάρης της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου της [ένα βραβείο που λίγες το έχουν πάρει σε τόσο μικρή ηλικία]. Το 2011 κυκλοφορεί το βιβλίο «Ηδονή στον κρόταφο», που είναι μια συλλογή κειμένων της που έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες ή σε συλλογικά έργα, αλλά και η νουβέλα της, όπως αναφέραμε, «ο δικός της αέρας». Η ίδια δηλώνει ότι πήρε με αυτή την έκδοση παράταση στην 7ετια της μέχρι το 2018 και πράγματι από τις εκδόσεις Καστανιώτη έχει ανακοινωθεί ότι το 3ο μέρος της τριλογίας της θα κυκλοφορήσει την άνοιξη του 2018. Απρόσμενο δώρο στους φανατικούς αναγνώστες της ήταν στα μέσα Ιούλη το παραπάνω βιβλίο τα « Τετράδια Ονείρων».
