Από τον Heretic κριτικό Γιάννη Κρουσίνσκυ
Το Σάββατο 28 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Βράχων ζήσαμε μία χορταστική Rock ’n Roll ατμόσφαιρα, από δύο ορεξάτα μουσικά συγκροτήματα!
“Η Γιορτή για τον Παύλο Σιδηρόπουλο” και “Μωρά στη Φωτιά” έδωσαν, ό,τι ακριβώς είχαν υποσχεθεί!
Η απευθυνόμενη *ομιλία στο κοινό από τον Στέλιο Σαλβαδόρ στο τέλος της συναυλίας, υπενθύμισε σε όλους μας, ότι το ελπιδοφόρο μονοπάτι στη ζωή, μπορεί να είναι πιο κοντά από ό,τι νομίζουμε…
Διπλή Μουσική Χαρά
“Η Γιορτή για τον Παύλο Σιδηρόπουλο”
Όπως ίσως ήδη γνωρίζατε, επρόκειτο για μια ενισχυμένη μπάντα με τρεις αλλιώτικες γενιές ταλαντούχων μουσικών. Κάποιοι προερχόμενοι από θεμελιώδη ελληνικά Rock & Roll (και όχι μόνο) συγκροτήματα (“Απροσάρμοστοι”, “Σπυριδούλα”, “Μωρά στη Φωτιά”, “Panx Romana”, “Magic de Spell”, “Πυξ Λαξ”). Ενώ ορισμένοι άλλοι από ενδιαφέροντα πιο νέα μουσικά σχήματα (“Άσσοι του Καράτε”, “Σίμος Κοκαβέσης”, “Βασίλης Ράλλης”, “Κύριος Κ.” & “Αλέξανδρος Δάϊκος”). Όλοι αυτοί οι μουσικοί ένωσαν τις καλλιτεχνικές δυνάμεις τους στις 28 Σεπτεμβρίου στο Θέατρο Βράχων, για να τιμήσουν το αξεπέραστο έργο του Παύλου Σιδηρόπουλου.
Σε ένα τριφασικό, Ηλεκτρισμένο Ροκ Βίωμα! Μια αξέχαστη εμπειρία για τους παλιούς μουσικούς, μια γλυκιά υπενθύμιση για τους ενδιάμεσους και μια αναζωογονητική ανταπόκριση για τους νεότερους. Αντιστοίχως, το ίδιο ισχύει φυσικά και για τις απευθυνόμενες τρεις γενιές ακροατών. Μόνο που οι προσδοκίες των τελευταίων διακατέχονταν από μια αναπόφευκτη, ευχάριστη αγωνία…Πώς θα αποδιδόταν τούτο το απαιτητικό μουσικό αποτέλεσμα, όσον αφορά την πιστότητα στην αύρα του Παύλου Σιδηρόπουλου;
Λοιπόν, κάθε ακροάτρια/ακροατής που μέχρι πρότινος αναρωτιόταν πώς θα ανταποκριθεί μουσικά το καλλιτεχνικό αυτό εγχείρημα, εκείνο το βράδυ του Σαββάτου στο Θέατρο Βράχων έζησε την πεντακάθαρη εμπειρία της Ροκ Αναβίωσης! Μόλις τελείωνε το κάθε τραγούδι, το απολύτως ευχαριστημένο κοινό έμενε με ένα διαρκές χαμόγελο ικανοποίησης στο στόμα. Και παράλληλα, με ένα αφυπνιστικό ταρακούνημα στην καρδιά. Το πλήθος έλεγε πολλές φορές δυνατά τα λόγια των τραγουδιών. Ναι, ξεκάθαρα τούτο το απαιτητικό Live ήταν αντάξιο των προσδοκιών!
Καθότι, όχι μόνο επανήλθε στο προσκήνιο η διαχρονική αύρα του Πρίγκιπα της ελληνικής Ροκ Σκηνής, αλλά επιπροσθέτως η συγκεκριμένη μπάντα “Η Γιορτή για τον Παύλο Σιδηρόπουλο” έφερε και τον δικό της Ήχο επί σκηνής, εν έτει 2024. Και επειδή υπήρχε πληθώρα μουσικών παικτών, αυτό φάνηκε ομοιόμορφα και παιχνιδιάρικα στον μουσικά ευέλικτο χαρακτήρα της γιορτινής αυτής παράστασης! Με ωραίες αυξομειώσεις στο σχήμα, από μία σε δύο κιθάρες, με αρμονική εναλλαγή τραγουδιστών, αλλά και με πιο σταθερή παρουσία στον ρυθμικό τομέα. Υπέροχη μουσική, από την “Ομάδα-Παράσταση” του εμπνευστή και ντράμερ, Κυριάκου Δαρίβα.
Στιγμές, που χαράχθηκαν στο Μυαλό
1) Τα ακλόνητα, ρυθμικά μετρήματα του Κυριάκου Δαρίβα στα ντραμς (ακόμα και το χάϊ χατ να χτυπούσε, έδινε ρυθμό).
2) Ο ποιοτικός, κρυστάλλινος ήχος στην κιθάρα του Βασίλη Σπυρόπουλου (ο οποίος τραγούδησε κιόλας, εκτάκτως).
3) Η κιθαριστική δυναμική παρουσία του Νίκου Εφεντάκη (ο οποίος, ακόμη και όταν έπαιζε ως μία κιθάρα, υποστήριζε με πληρότητα τον μουσικό ρόλο του).
4) Η σταθερότητα στην απόδοση του Δημήτρη Παπαδημητρίου στο μπάσο.
5) Η ομοιότητα, ο σεβασμός και η ερμηνεία απέναντι στα τραγούδια του Σιδηρόπουλου “Στην Κ.” και “Ξέσπασμα” από τον τραγουδιστή “Κύριο Κ.”
6) Η ήρεμη, μα συνάμα δυναμική σκηνική παρουσία του Στέλιου Σαλβαδόρ στα τραγούδια “Ο Μπάμπης, ο Φλου” και “Το Βιβλίο των Ηρώων.”
7) Η μεταδιδόμενη ενότητα του τραγουδιστή Γιώργου Λαγγουρέτου, που ερμήνευσε το τραγούδι “Η.” Και έπειτα, πώρωσε κοινό και μουσικούς, ώστε να πούμε όλοι μαζί το “Rock ’n Roll στο Κρεβάτι.”
8) Η παρουσία του Frank Panx με τον Γιώργο Λαγγουρέτο στο κέντρο της σκηνής και όλο το μουσικό πλήρωμα να παίζει κοντά τους (Βασίλης Σπυρόπουλος, Κυριάκος Δαρίβας, Δημήτρης Παπαδημητρίου, Νίκος Εφεντάκης) ή να τραγουδά δίπλα τους (Νίκος Γιαννάτος, Στέλιος Σαλβαδόρ, Κύριος Κ., Αλέξανδρος Δάϊκος, Βασίλης Ράλλης). Έπειτα, ο Frank να κάνει τη δική του επικοινωνία με το κοινό, κλασικά σερφάροντας άνετα στο πλήθος και ο Σαλβαδόρ να δίνει ταυτόχρονα από τη σκηνή το ρυθμό ξανά.
“Μωρά στη Φωτιά”
Όσοι είχατε ακούσει/δει πέρυσι (Τεχνόπολη) την άκρως επιτυχημένη, μουσική σχηματοποίηση της μπάντας “Μωρά στη Φωτιά”, τότε ξέρατε, τι θα γινόταν και φέτος στο Θέατρο Βράχων. Δηλαδή μια έξυπνη διαμοίραση χαρωπών πνευστών και ηλεκτρισμένων εγχόρδων μουσικών οργάνων, μαζί με στιγμές μελωδικών πλήκτρων, που φυσικά εν συνόλω ανταποκρίνονται στους εκρηκτικούς παλμούς των ντραμς.
Πράγματι, η μπάντα του Στέλιου Σαλβαδόρ βγαίνοντας λίγο πιο μετά στη σκηνή έπαιξε έντονα, δεξιοτεχνικά και με αδιάκοπη διάθεση. Το ένθερμο κοινό είχε την τύχη να ακούσει και να απολαύσει γνωστά αλλά και πιο σπάνια τραγούδια, από τη γοητευτική δισκογραφία της μπάντας.
“Έχω μια Καρδιά (που) Δεν συμβιβάζεται και ο Πλούτος της Δεν αγοράζεται!” Το κοινό χόρευε, τραγουδούσε ή άκουγε προσεκτικά το πρωτότυπο όσο και κλασικό Setlist. “Ο Χαμαιλέων”, “Σκυλίσια Μέρα”, “Διλήμματα”, “Αδέλφια στην Κόλαση”, “Third Uncle”, “Πήδα Προτού Κοιτάξεις”, “Μανιφέστο” και πολλά άλλα τραγούδια. O Σαλβαδόρ μέσα από εναλλασσόμενες δυναμικές, φωνητικών και ερμηνειών, ξεναγούσε τους ακροατές/θεατές στους έξυπνους στίχους του. Και ρωτώντας το κοινό, εάν περνάμε και αν ακούμε καλά, τόνισε δύο φορές τη συνδρομή των πολύτιμων συνεργατών του σε κονσόλα (Αντώνης Στάβερης) και μόνιτορ (Νίκος Καλούτσης). Και αυτό πραγματικά, καταδεικνύει κάτι σημαντικό για την αναγνώριση της συνολικής δουλειάς σε μια συναυλία.
Επιπλέον αξίζει να σημειωθεί, πως κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για μία από τις ελάχιστες μπάντες στην Ελλάδα και τον Κόσμο, η οποία μπορεί να παίξει -όχι απλώς ένα- αλλά δύο αγαπημένα της τραγούδια, δύο φορές μέσα στην ίδια συναυλία, καταφέρνοντας να ενθουσιάσει το κοινό διπλά!! Πράγματι, τα τραγούδια “Κάτω στην Πόλη” και “Το Παυσίπονο” ξαναπέρασαν μια συγκλονιστική βόλτα από το Setlist του συγκροτήματος. Έτσι, για να ταρακουνηθεί για τα καλά, όποια/όποιος δεν αντιλήφθηκε τι ακριβώς έγινε την πρώτη φορά στο άκουσμά τους!
Στιγμές, που χαράχθηκαν στο Μυαλό
1) Ο συνδυασμός ενέργειας, επικοινωνίας και μουσικότητας του Στέλιου Σαλβαδόρ.
2) Το αντιφατικά ωραίο κιθαριστικό δίδυμο, με τον αεικίνητο Λάκη Ραγκαζά και τον μεθοδικό Σάκη Ζαχαριάδη.
3) Το τρανταχτό έναυσμα ορισμένων τραγουδιών από τον ντράμερ Φώτη Τσακυρίδη.
4) Η συνέργεια πνευστών, τρομπέτας από Κώστα Κατσαρό και τρομπονιού από Δημήτρη Ματζίρη, στο τραγούδι “Ο Χαμαιλέων.”
5) Οι μελωδικές κιθάρες των Ραγκαζά, Ζαχαριάδη και οι στίχοι του Σαλβαδόρ στο τραγούδι “Διλήμματα.”
6) Τα έξτρα πλήκτρα του Κώστα Κατσαρού στο τραγούδι “Βαβυλωνία.”
7) Αυτή η γνώριμη, ενδιαφέρουσα μπασογραμμή στη μέση του τραγουδιού “Κάτω στην Πόλη.” Με την ακόλουθη μυσταγωγική ενσυναίσθηση, μεταξύ Σαλβαδόρ και κοινού…
8) Η γνήσια “Αδρεναλίνη.”
*Κάτι Extra Καλλιτεχνικό
Η στιγμή που ο Σαλβαδόρ μίλησε στο κοινό ανθρώπινα και με ελπίδα, αμέσως μετά το τέλος όλης της συναυλίας, υπήρξε πολύ σημαντική. Καθότι ο ίδιος διατύπωσε, πως μπορούμε να αγωνιστούμε για τη Ζωή μας και να τη βελτιώσουμε πραγματικά!
Νομίζω, ότι εξαιτίας της δημιουργικής μουσικής, αλλά και αυτής της εντελώς αυθόρμητης και ελπιδοφόρας ομιλίας του εν λόγω μουσικού, καλό θα είναι το κοινό της Ροκ -αλλά και γενικότερα της κάθε ποιοτικής μουσικής- ελληνικής Σκηνής να δώσει περισσότερη σημασία σε μπάντες όπως τα “Μωρά στη Φωτιά.” Και φυσικά σε ενδιαφέρουσες προσωπικότητες, όπως ο Στέλιος Σαλβαδόρ.
Παρακάτω ακολουθεί το σχετικό ελπιδοφόρο βίντεο.
