“Για να πάω στο θέατρο, τα παπούτσια μου ήταν τρύπια και μέσα έβαζα χαρτί για να κλείσω την τρύπα μέχρι να ανεβώ την Αγίου Κωνσταντίνου να φτάσω στο θέατρο”. Λόγια μιας μεγάλης ηθοποιού που το αστείρευτο ταλέντο της και το μοναδικό της μπρίο συνεχίζει να μας ψυχαγωγεί 38 χρόνια από τον θάνατο της. Το The Look.Gr σκιαγραφεί την Γεωργία Βασιλειάδου.
Γεννήθηκε στην Αθήνα και το πραγματικό της όνομα ήταν Γεωργία Αθανασίου. Την πρώτη της καλλιτεχνική εμφάνιση έκανε το 1922 σαν μέλος της χορωδίας του Θεάτρου Ολύμπια, στο έργο Ερνάνη του Τζουζέπε Βέρντι, μάλλον συμπτωματικά οπότε και ξεκίνησε τις σπουδές της στην Γεννάδειο Σχολή το 1923 και κατόπιν εμφανίστηκε σε διάφορες όπερες. Εργάστηκε σε μεγάλα θεατρικά σχήματα της εποχής με τους Κυβέλη, Μαρίκα Κοτοπούλη, Δημήτρη Μυράτ, ερμηνεύοντας ποικίλους ρόλους. Μάλιστα η Κοτοπούλη όταν είδε το μοναδικό της ταλέντο, της είπε: “Εδώ είσαι ένα διαμάντι κρυμμένο στα κάρβουνα. Θα σε πάρω εγώ, να σε βγάλω όξω”
Ο κύριος Δελαπόρτας στο βιβλίο του “Αλέκος Σακελάριος. Το ταλέντο βγήκε από τον παράδεισο”, αναφέρει πως στα μέσα της δεκαετίας του 1930 ο Αλέκος Σακελλάριος ετοιμαζόταν να ανεβάσει στο Θέατρο «Ιντεάλ» τη μουσική κωμωδία «Κορίτσια για Παντρειά». Ο θίασος είχε συμπληρωθεί. Βασικοί πρωταγωνιστές ήταν ο Πέτρος Κυριάκος, οι αδερφές Καλουτά, η Ρένα Ντορ σε ρόλο χορεύτριας, ο Τάκης Μηλιάδης και ο Γιώργος Γαβριηλίδης. Το μόνο που έλειπε από τη θεατρική ομάδα ήταν μια καρατερίστα. Ο Σακελλάριος έψαχνε να βρει μια γυναίκα του λαού, η οποία θα υποδυόταν στην παράσταση το ρόλο μιας κουτσομπόλας, της «κυρά Καλλιόπης». Σε καθημερινή βάση μιλούσε με τους συνεργάτες του, προσπαθώντας να βρει λύση. -Τι θα γίνει με την καρατερίστα κυρ Φώτη; Ρωτούσε το Φώτη Σαμαρτζή. – Τι να σου κάνω εγώ; Πού να τη βρω; Πήγαινε στο «Στέμμα» να τη βρεις και φέρ΄τη να της υπογράψω συμβόλαιο, ήταν η απάντηση του θεατρικού επιχειρηματία. Το καφενείο «Στέμμα» βρισκόταν στην Ομόνοια και είχε γίνει το στέκι των ηθοποιών. Ο Σακελλάριος το σκέφτηκε και τελικά αποφάσισε να πάει στο «Στέμμα», μήπως και βρει επιτέλους την καρατερίστα του. Κάποια στιγμή είδε μια κυρία, της οποίας τα εξωτερικά χαρακτηριστικά ταίριαζαν απόλυτα με εκείνα της γυναίκας που είχε πλάσει στο μυαλό του για το ρόλο της «κυρά Καλλιόπης». Δεν μπορούσε ωστόσο να καταλάβει αν επρόκειτο για κάποια ηθοποιό ή για τη μητέρα ηθοποιού που απλώς βρισκόταν εκεί, εκείνην την ημέρα. -Αυτή η κυρία εκεί, ηθοποιός είναι; ρώτησε ο σκηνοθέτης έναν θαμώνα του μαγαζιού. -Ναι, ηθοποιός. Λέγεται Γεωργία Βασιλειάδου. -Και πού παίζει τώρα; -Τώρα νομίζω ότι δεν παίζει πουθενά. Ή έχει πάρει σύνταξη ή θα βγει στη σύνταξη». Ο σκηνοθέτης την πλησίασε και της πρότεινε να παίξει στη μουσική κωμωδία. «Μα δεν νομίζω εγώ πως μπορώ να παίξω μουσική κωμωδία», απάντησε διστακτικά η Βασιλειάδου. Τελικά ο Σακελλάριος την έπεισε να δεχθεί το ρόλο. Η ερμηνεία της στην παράσταση απέσπασε πολύ θετικές κριτικές.
Έτσι δειλά-δειλά και μέσω συμπτώσεων εξελίχθηκε στην “ομορφότερη άσχημη” του ελληνικού κινηματογράφου, όπως χαρακτηρίστηκε. Στην εταιρεία της Φίνος Φιλμ έγιναν οι μεγάλες της επιτυχίες όπως: Η ωραία των Αθηνών, Η θεία απ΄ το Σικάγο, Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός, ο θησαυρός του μακαρίτη και πολλές άλλες.
Είτε ως μαμή είτε ως φτωχή γυναίκα ή χήρα ή ανύπαντρη μεγαλοκοπέλα της γειτονιάς, η Βασιλειάδου ήταν μια γυναίκα απείθαρχη, νευρική και πρώτη στους καυγάδες που μπέρδευε τα ελληνικά της σκορπώντας γέλιο και τραβώντας τα φώτα πάνω της.
Συνεργάστηκε για πολλά χρόνια και στον κινηματογραφο αλλά και στο θέατρο με τον μοναδικό Βασίλη Αυλωνίτη κάνοντας ένα χαρισματικό ντουέτο είτε ως ζευγάρι ή ως αδέρφια ή ακόμα ως προστάτη σε μια άπορη δεσποινίδα.
Η χαρακτηριστική της ασχήμια αποτέλεσε σημείο αναφοράς για την καριέρα της αλλά και ξεκαρδιστικών περιστατικών. Μια φορά, λέγεται, πως είχε πάει στον Φίνο ωραία ντυμένη, άψογα βαμμένη και με τα μαλλιά της πολύ ωραία χτενισμένα. Μόλις την είδε ο Φίνος τα χάσε και της είπε: Tι είναι αυτά που έβαλες Γεωργία, θες να με καταστρέψεις;
Αγαπημένες της ταινίες ήταν η Κυρά μας η μαμή, η καφετζού και η θεία από το Σικάγο
Τέλος πέρα από τον κινηματογράφο και το θέατρο συμμετείχε και σε δύο τηλεοπτικές σειρές. “Το παλιό το κατοστάρι” του 1974 και στο “Ο Χριστός ξανασταυρώνεται” την επόμενη χρονιά το 1975. Με αφορμή την σειρά να σημειώσουμε ότι η Βασιλειάδου ήταν πολύ θρήσκα. Μάλιστα σε κάποιον σκηνοθέτη που ζήτησε να κάνουν γύρισμα Μεγάλη Παρασκευή απάντησε: «Καλά όλοι οι άλλοι, αλλά κι εσύ, βρε παιδί μου, θα δουλέψεις με σταυρωμένο τον Χριστό;»
Έμενε στο Μαρούσι και είχε μια κόρη, την Φωτεινή Αποστολίδου. Πέθανε στις 12 Φεβρουαρίου του 1980. Κηδεύτηκε παρουσία λίγου κόσμου, στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.
