Είδαμε και προτείνουμε: «Tom in Greece» σε πρώτη ψηφιακή στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση

Ο νεαρός ανερχόμενος σκηνοθέτης Σαράντος Γεώργιος Ζερβουλάκος, στην πρώτη του συνεργασία με τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, μεταφέρει, για πρώτη φορά στην Ελλάδα, το επιτυχημένο έργο του σπουδαίου Καναδού συγγραφέα Michel Marc Bouchard, «Tom à la ferme» (2011). Μια μεταφορά σε μια υπερρεαλιστική διασκευή, που αναμφίβολα βοηθάει την μεταφορά στη θεατρική σκηνή, εμπνευσμένη (και) από την ελληνική πραγματικότητα, σε μετάφραση Αμαλίας Κοντογιάννη.

Μια sold-out παράσταση, που κάνει ψηφιακή πρεμιέρα στο κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση, τη Δευτέρα 7 Σεπτεμβρίου στις 21:00, στο πλαίσιο του Athens Pride Week.

Η Στέγη δηλώνει για άλλη μία χρονιά παρούσα και, στο πλαίσιο του φετινού Athens Pride Week (4 έως 12 Σεπτεμβρίου 2020), συμμετέχει με την πρώτη διαδικτυακή παρουσίαση της παράστασης «Tom in Greece» («Tom à la ferme», 2011), η οποία θα είναι διαθέσιμη στο ψηφιακό κανάλι του Ιδρύματος Ωνάση στο YouTube από 7 έως 13 Σεπτεμβρίου.

«Ο ομοφυλόφιλος, πριν γνωρίσει τον έρωτα, γνωρίζει το ψέμα»

αναφέρει ο συγγραφέας του έργου, Michel Marc Bouchard.

Ο ανερχόμενος σκηνοθέτης Σαράντος Γεώργιος Ζερβουλάκος επιχειρεί να παρασύρει το κοινό σε μια τραγικοκωμική αποκάλυψη ψέματος, απώθησης και βίας με φόντο την Ελλάδα του σήμερα.

Το «Tom à la ferme» είναι ένα δυνατό ψυχολογικό θρίλερ με βαθιά ανάλυση χαρακτήρων και με την περιγραφή έντονης ομοφοβίας ως βασικό του θέμα.

Δυστυχώς στη χώρα μας αποκτά μια σημαντική ανάγκη παρουσίασης στη θεατρική σκηνή, όπου η επικαιρότητα του έργου είναι όπως και η κατάσταση που περιγράφει φοβερή, καθώς σημειώνει και ο ίδιος ο σκηνοθέτης.

Το συγκεκριμένο έργο έχει διασκευαστεί και για την μεγάλη οθόνη με τον ομώνυμο τίτλο «Tom à la ferme» (2013) από τον υπερεκτιμημένο στο κινηματογραφικό στερέωμα Καναδό δημιουργό, το εγωπαθές «τρομερό παιδί» του art cinema, τον 30χρονο σήμερα, Xavier Dolan, σε χιτσκοκικό στυλ με την ανάλογη εκπληκτική μουσική του Gabriel Yared.

Και σίγουρα δεν τίθεται θέμα σύγκρισης με το πρωτότυπο κείμενο ή την ταινία, αφού μιλάμε για μια ελληνική διασκευή-εκδοχή, του Ζερβουλάκου, όπου βλέπουμε τον Tom έναν 25χρονο κοσμοπολίτη, στέλεχος διαφημιστικής εταιρίας, να επισκέπτεται τη μητέρα του νεκρού εραστή του προκειμένου να παρευρεθεί στην κηδεία.

Και όπως σημειώνει ο σκηνοθέτης:

Για τον Τομ αυτή η πρώτη επίσκεψη στο περιβάλλον του νεκρού εραστή του είναι και μια πρώτη ευκαιρία να γνωρίσει την οικογένεια και τον τόπο καταγωγής αυτού του ανθρώπου, που θεώρησε για τόσο καιρό τον άνθρωπο της ζωής του.

Τώρα ίσως μπορέσει να γνωρίσει από την αρχή και ουσιαστικά αυτόν τον άνθρωπο. Τώρα, αν και αργά, ίσως να βρεθεί στη θέση να κατανοήσει και να βάλει τα πράγματα, που είναι τόσο μπερδεμένα, σε μια σειρά. Το πένθος του είναι αόριστο.

Πενθεί για το σώμα του φίλου, που έπαψε να ζει. Πενθεί για έναν έρωτα, τον έρωτα της ζωής του. Και πενθεί για τις τόσες χαμένες ευκαιρίες, που πέρασαν όσο συζούσαν, χωρίς να γνωριστούν πραγματικά, ενώ υπήρξαν ο ένας δίπλα στον άλλον για τόσο καιρό.

Έστω και τώρα, αφού θα λέγαμε ότι είναι αργά, ελπίζει να του δοθούν οι απαντήσεις που επιθυμεί τόσο έντονα, για το «ποιος ήταν ο ένας για τον άλλον» και γιατί «τον άφησε».

Η μητέρα δεν γνωρίζει τίποτα, έχοντας να δει τον γιο της πολλά χρόνια, αλλά δέχεται με ενθουσιασμό τον Tom στη φάρμα της ως σημάδι πως το παιδί της είχε γύρω του ανθρώπους που το αγαπούσαν.

Η εμφάνιση, όμως, του μεγάλου αδερφού του νεκρού αγοριού, του Φράγκου, θα αλλάξει τις ισορροπίες καθώς η ανορθόδοξη σχέση που να αναπτυχθεί ανάμεσα στον άξεστο, βίαιο και μάτσο Φράγκο και τον Tom θα κάνει την παραμονή του επισκέπτη στη φάρμα έναν εφιάλτη.

Ο Bouchard χτίζει τη σχέση ανάμεσα στους δύο άντρες με τόση ένταση που νομίζεις πως ξαφνικά δύο εντελώς διαφορετικοί κόσμοι, αυτός του εύθραυστου κοσμοπολίτη γκέι από την μεγαλούπολη και του μάτσο αγριάνθρωπου από την επαρχία, έρχονται και γίνονται ένα μέσα σε ένα συνονθύλευμα υπόγειας σεξουαλικότητας, επίδειξης ανδρισμού και βαθιάς μελαγχολίας.

Στη μεταφορά αυτή του Ζερβουλάκου, ο κρύος χειμώνας του Καναδά γίνεται αποπνικτική καλοκαιρινή ζέστη της ελληνικής επαρχίας, οι οσμές είναι πιο έντονες, τα φαγητά εξελληνίζονται, ο Francis γίνεται Φράγκος και η Agathe γίνεται Αγαθή.

Μόνο ο Tom δεν γίνεται Θωμάς (ίσως για να ταιριάζει με τον τίτλο;) σε μια εύστοχη μεταφορά για ένα θέατρο που είναι συνδεδεμένο με τον τόπο στον οποίο παίζεται και να αφορά τον κόσμο που το βλέπει.

Στο μόνο που δεν θα συμφωνούσα είναι η απουσία της μαγικής, σχεδόν υπνωτιστικής σκηνής της ρούμπας στον αχυρώνα και την μετατροπή της σε χασάπικο που το βρήκα τελείως εκτός concept και ατμόσφαιρας.

Ύστερα είναι και η Σάρα, η «βιτρίνα» από το εξωτερικό που τελούσε και χρέη αφηγητή, από την Eva Maria Sommersberg.

Δυναμική όμως είναι η προσφορά και των Amateurboyz στο πρώτο τους σχετικό εγχείρημα να απογειώνουν κάθε σκηνή μουσικά.

Αναπάντεχα έξοχη η έμπειρη πλέον Ρένια Λουιζίδου, στο ρόλο της Ελληνίδας επαρχιώτισσας μάνας που έχει να διαχειριστεί την ομοφυλοφιλία του ενός γιού της από τη μια και την κοινωνική τιμωρία και κατακραυγή του άλλου.

Εξαίρετος συγχρονισμός στο άγριο και σκληρό παιχνίδι ανάμεσα στους δύο διαφορετικούς κόσμους πετυχαίνουν ο Αντώνης Πριμηκύρης στο ρόλο του Tom και o εξαιρετικός Λευτέρης Πολυχρόνης στο ρόλο του Φράγκου.

Ο Αντώνης Πριμηκύρης στέκεται αρκετά ικανοποιητικά στο ρόλο του Tom, ενώ ο Λευτέρης Πολυχρόνης κερδίζει με το σπαθί του και το εκτόπισμα του τις εντυπώσεις στο ρόλο του Φράγκου, ίσως ένας από τους καλύτερους «Francis» που έχω δει από τα τρέιλερ των παραστάσεων της αλλοδαπής…!!

Ένα πραγματικά σημαντικό επιχείρημα το «Tom in Greece» στην Στέγη Ωνάση. Ένα must see…!!!